مردان و زنان گذشته را درک کنیم
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
به نظر من هر فرد برای درک بهتر شرایط انسان در روزهایی که امید به زندگی کمتر از نصف آنچیزی بود که امروز وجود دارد، باید این ابیات را بخواند.
قدرت بسیارزیاد مرگ برای محروم کردن مردم در ابتدای کارشان، نه تنها باعث شد زندگی متزلزل و پرمخاطره به نظر برسد و آن را مملو از غم واندوه کند، بلکه نیز به این معنی بود که اکثر افرادی که تمدنهای گذشته را ساختند، زمانیکه در این زمینه مشارکت می کردند جوان بودند. فیلسوف بزرگ آلمانی به نام باروخ یا بندیکت اسپینوزا، که این فرضیه را بیان کرد "تنها یک جهان مادی متشکل از ماده و علیت قطعی وجود دارد، و اینکه ما آنرا کم درک می کنیم و نه بیشتر، در 1677 در سن 44 سالگی، احتمالا به دلیل تکه های شیشه ای که در حین انجام کار روزانه اش به عنوان یک سازنده لنز استشمام کرده بود، فوت شد. بلایز پاسکال، پیشرو نظریه ی احتمال و هیدرودینامیکها و نویسنده ی کتاب Pensees، بزرگترین اثر درباره ی پوزش ادبی از ایمان مسیحی، تنها تا 39 سالگی عمر کرد ؛ چه کسی میداند که اگر این افراد از طول عمر بیشتری بهره می بردند می توانستند که آثار ادبی فاخرتر و بزرگتری همچون اومانیستهای بزرگ اراسموس (69) و مونتنی (59) را از خود برجای بگذارند؟ موتزارت، فوق العاده ترین آهنگساز اکثر اپراها، دون جیووانی، تنها در سن 35 سالگی مرد. فرانتز شوبرت، آهنگساز رشته پنجگانه فوق العاده و عالی (String Quintet) ، توسط بیماری سیفلیس، در سن 31 سالگی از پای در آمد. با وجود اینکه این افراد پرکار بودند، اگر همانند جانس برامز بی عاطفه 63 سال، یا استثنایی تر از آن، مثل آنتون براکنر متفکر (باوقار) که 72 سال عمر کرد، عمر طولانی داشتند، چه آثار بزرگ دیگری می توانستند خلق کنند؟ رابرت بارنز، شاعر اسکاتلندی، که توصیفی عالی برای مساوات طلبی ، "یک مرد، مردی برای A است"، را خلق نمود، زمانیکه در سال 1796 مرد 37 سال داشت. آلفرد ، لرد تنیسون، که در سن 83 سالگی مرد، با افتخارات زیاد آراسته شده بود. چقدر گالری های هنری امروز جهان می توانست متفاوت باشد اگر جان ورمیر تلاشگر 91سال زندگی کرده بود و پابلو پیکاسوی پرتلاش در 39 سالگی فوت نشده بود، غیراز آنچه که واقعا اتفاق افتاد؟
سیاست نیز یک هنر است، همانند یک بخش از تمدن ما مانند فلسفه، اپرا، شعر یا نقاشی.اما بزرگترین هنرمند سیاستمدار در تاریخ آمریکا، آبراهام لینکلن، صرفا یک دوره کامل در کاخ سفید خدمت کرد، و با یک کینه جزیی درست شش هفته بعد از سخنرانی افتتاحیه دومین دوره ، قربانی یک ترور شد. او پنجاه و شش ساله بود. چقدر می توانست دوره بازسازی با داشتن چنین مرد خودساخته ای متفاوت باشد.او در یک کلبه چوبی بدنیا آمد، نویسنده افسانه باشکوه گتیسبورگ- که آمریکا را بعنوان یک ملت، بازتعریف کرد و آنرا مهد آزادی نمود و پیشنهاد این موضوع را داد که همه انسانها برابر خلق شده اند، با یک حکومت مردمی، با مردم برای مردم- آنقدر بعنوان polo-playing زندگی کرد، سپس فرانکلین دلانو روزولت نجیب زاده poliostricken که دانش پزشکی اش او را بحد کافی زنده نگهداشت تا قبل از فوت در شصت و سه سالگی تقریبا چهار دوره بعنوان رییس جمهور خدمت کند.
بخاطر آنکه زندگیهای ما خیلی متفاوت تر از زندگی اغلب مردم در گذشته می باشد، البته نه کمتراز نظر طول عمر بلکه در میزان آسایش فیزیکی بیشتر ما، ما باید تصورات خودمان را با قدرت بکار بگیریم تا مردان و زنان گذشته را درک کنیم.
