درس بزرگی در این مقاله نهفته است. این درس همان طرز فکر و رفتاری است که برای پولدار شدن و داشتن ثروت به آن نیاز داریم.

برای شروع باید بدانیم که پول چرک کف دست نیست اتفاقا وسیله ای است که با آن می شود به سفر رفت، مایحتاج خانه را خرید، شهریه مدرسه و دانشگاه را داد، دل معشوقی را بدست آورد (مخ زد) و انتخاب های بسیاری که قطعا فراتر از اینهاست.

خب کمی دور شدیم. پس حواسمان باشد که پول چرک کف دست نیست و وسیله ی ارزشمندی است که باید طریقه درست استفاده کردن از آن را آموخت.

تا حالا از خودمان پرسیده ایم که چرا تمام وقت بر روی حرفه و شغلی که داریم کار نکنیم و بصورت پاره وقت هم بر روی داراییمان؟ بله دارایی که داریم یعنی باید بین درآمد و دارایی خود تفکیک قائل شویم. باید همیشه حواسمان باشد که برای ثروتمند شدن کار می کنیم نه برای اینکه از پس قبض های آخر ماه و شهریه دانشگاه و یک سری صورتحساب های احتمالی برآییم.

زمانی که برای ثروتمند شدن و دارایی که داریم برنامه داریم با انگیزه بهتری فعالیت خواهیم داشت. تبریک می گویم با این طرز فکر اکنون شما صاحب یک برنامه ثروت هستید و یکی از گام های اساسی را برای ثروتمند شدن برداشته اید.

• سرمایه گذاری سرمایه ای
• پس انداز
• خیریه

 فرمول ساده ای وجود دارد که با بکاربستن آن می توان ثروت خوبی بهم زد که در ادامه به توضیح آن خواهیم  پرداخت. این فرمول به فرمول 70 به 30 مشهور است.

فرمول 70 به 30

بعد از اینکه سهم عادلانه مالیات خود را پرداختید باید یاد بگیرید که بتوانید با 70 درصد باقیمانده پس از پرداخت مالیات زندگی خود را بگذرانید. شما باید با این 70 درصد نیازهای ضروری و لوکس خودتان را برآورده کنید. اما 30 درصد بقیه چه؟ 30 درصد بقیه را در راه های زیر باید تخصیص بدهید:

1. سرمایه گذاری سرمایه ای

شما با 10 درصد از 30 درصد باقیمانده باید ثروت ایجاد کنید. این 10 درصد را باید در خرید، تعمیر، ساخت و تولید و یا فروش به جریان بیندازید. نکته کلیدی این است که باید در یک تجارت یا کسب و کار این موارد را انجام دهید حتی اگر بصورت پاره وقت باشد.

خب سوال اساسی این است که چطور ثروت ایجاد می شود؟

راه های زیادی برای این کار وجود دارد. به ذهنتان اجازه بدهید آزاد باشد. بعد نگاه دقیقی به مهارت هایی که در زمان کار یا تفریح آموخته اید بیندازید.  احتمالا می توانید این مهارت ها را در یک کسب و کار پرمنفعت بکار ببریید.

علاوه براین، شما می توانید مثلا یک جنس را به شکل عمده بخرید و به قیمت خرده فروشی بفروشید. یا می توانید یک قطعه از یک وسیله بخرید آن را ارتقا بدهید و بفروشید. این 10 درصد را می توانید تجهیزات، کالا و یا سهام بخرید و شروع به تجارت با آنها بکنید. باید دید نابغه درون شما در زمینه تجارت چه کار می کند. این راهنمایی فقط خطوط کلی بودند. از ذهنتان که استفاده کنید قطعا راهش را پیدا خواهید کرد. کافی است از شم اقتصادی خود استفاده کرده و شرایط پیرامون خود را با توجه به امکانات و مهارت هایی که دارید ارزیابی کنید. شما می توانید، خود را دستکم نگیرید. اگر نیاز به دانش دارید از افراد متخصص استفاده کنید یا خودتان به جمع آوری اطلاعات بپردازید.

2. پس انداز

خب 20 درصد دیگر هنوز باقیمانده است. 10 درصد از آن را باید به پس انداز اختصاص دهید. این قسمت هیجان انگیزترین قسمت برنامه ثروت شماست. می دانید چرا؟ چون همان قسمتی است که شما را در زمستان زندگی (پیری) یاری خواهد داد.

3. خیریه

اما 10 درصد پایانی را چه باید کرد؟ خیریه. عجیب بنظر می رسد اما باید برای ثروتمند بودن آدم خیری بود که دستی عادت به بخشیدن دارد.

یک سوم از این 30 درصد باید در راه خیر صرف شود. خیریه به معنای پس دادن به جامعه و کمک به کسانی است که نیاز به آن دارند. من معتقدم که بخشش 10 درصد از درآمد بعد از مالیات مقدار خوبی برای اختصاص دادن این میزان برای کمک به همنوعان نیازمند در جامعه است.

بخشیدن رفتاری است که باید آموخته شود، حتی زمانی که مقداری که می بخشید بسیار کم باشد. احتمالا بخشیدن مقدار کمی پول در سطح هزار تومان کار آسانی است. اما اگر دقت کنیم نسبت 10 درصد از یک درآمد بالا میزان قابل توجهی می شود. یعنی 10 درصد از یک درامد 10 میلیونی، 1 میلیون تومان می شود که بخشیدن آن بنظر  کار چندان آسانی نیست و با بالا رفتن درآمد طبیعتا رقم قابل بخشش بیشتر می شود. شاید بگویید هر چه درآمد بیشتر شود مشکلی در بخشیدن 10 درصد از آن ندارید اما مطمئن نیستم. این عادت بخشیدن را در خودتان پرورش بدهید قبل از اینکه پول دریافتی که دارید بیشتر شود.

بنابراین باید بخاطر داشت که بخشیدن، سرمایه گذاری و پس انداز (سه راهی که باید 30 درصد مابقی درآمد را به آنها تخصیص داد.) در هر شکلی اثرات عمیق خود را دارند. حتما در پایان روز، هفته، ماه نتیجه خیلی چشمگیری نصیب شما نخواهد شد. اما با گذشت زمان برای مثال به اندازه 5 سال متوجه تغییرات محسوس خواهید شد و بعد از 10 سال تفاوت ها بسیار زیاد خواهند بود و شما پس انداز خوبی خواهید داشت، با همان درآمد منتهی با یک فلسفه متفاوت. منتظر نایستید ثروتمند شدن را شروع کنید.برگرفته از 20 مقاله برتر سایت موفقیت (success.com) 

آیا پول همه آن چیزی است که شما لازم دارید تا خوشحال باشید؟ این نسل جدید که به نسل Y معروف است فکر می کند که نه. این نوجوانان و جوانان به یک تعادل بین زندگی و کار بعلاوه شغل انعطاف پذیر بیشتر اهمیت می-دهند تا کیسه های پول. بر اساس نوشته گاردین آنها برای کار زندگی نمی کنند، بلکه برای زندگی کار می کنند.
این فقط مربوط به نسل Y نیست. خوشحالی از پول نمی اید، خوشحالی از درون شما نشات می گیرد.
کتابیجدید با عنوان 12 راز شاد زیستن منتشر شده است و نشان می دهد که چگونه به جنبه مثبت زندگیتان نگاه کنید. همانطور که این تحقیق را مطالعه می کنید، 31 نقل و قول جهت انگیزه بخشیدن به شما برای زندگی بخاطر معنا و نه بخاطر پول آورده شده است. شاید روزی برسد که شما ذهنیتتان را از دنبال پول دویدن تغییر دهید و بجای آن جسارت به دنیال رویاهایتان رفتن را بیابید.

1- "پولدارترین آدم  و در قبرستان بودن برای من اهمیتی ندارد، چیزی که مهم است این است که وقتی به رختخواب می رویم با خود بگوییم کار شگفت آور انجام داده ایم." استیو جابز
2- "زندگی درباره تاثیر گذاری است، نه پول سازی." کوین کروز
3- " تلاش به معنی موفقیت نیست، بلکه به معنی ارزش است". آلبرت اینیشتین
4- "هیچکس بخاطر دست و دلبازی فقیر نشده است". مایا آنجلو
5- "شادی فعلی خود را با پول در آوردن معامله نکنید به این امید که بعدا دوباره آن را بخرید. شما نمی توانید." ناشناس
6- "شما از آن کاری که می کنید مهمترید. عنوان نباید شما را محدود کند و کار نباید شما را تعریف کند."، ناشناس
7- "چیزهای زیادی چشم شما را می گیرد ولی دنبال چیزی بگردید که قلب شما را بدست آورد."، ضرب المثل هندی
8- " وقتیکه 5 سالم بود مادرم به من می گفت که خوشحالی کلید زندگی است. وقتی به مدرسه رفتم از من پرسیدند وقتی بزرگ شدی میخواهی چه بشوی و من گفتم خوشحال. آنها گفتند که تو معنای این تمرین را نفهمیدی و من گفتم شما معنای زندگی را نفهمیدید." جان لنون(سیارک)
9- " یک زن واقعی تحت تاثیر پول قرار نمی گیرد چرا که می داند عشق او قابل ارزشگذاری نیست." نامشخص
10- " یک مرد ثروتمند کسی است که فرزندانش او را در آغوش بگیرند درحالیکه دستش خالیست." نامشخص
11- " اگر می خواهید فرزندانتان خوب تربیت شوند، دو برابر زمان برایشان بگذارید و خرجشان را نصف کنید." ابیگل ون بورن
12- " شکر گذار امروز باشید، و فکر که چقدر ثرونمندید. خانواده شما با ارزش است، وقتتان طلاست و سلامتی سرمایه تان است." نامشخص
13- " جنگ اصلی بر سر مدال طلا نیست. یک کشمکش درونی است، یک جنگ نامرئی درون ما- اینجاست که محل نزاع است." جسی اون
14- "شما ممکن است که از کاری بازمشسته شوید، ولی هرگز از انجام کارهای معنی دار در زندگی بازمشسته نشوید." استیون کوی
15- "اجازه ندهید که جاه طلبی های بزرگتان در برابر کارهای کوچک اما با معنی ایستادگی کنند."
16- "امروزه آسان است که غرق دنیای ستاره ها و مادیات شوید و برای تایید خودتان جستجو کنیدف در حالیکه می دانیم که باید آن را در درون خود و با ارتباط سالم با سایر افراد بدست آورد." جوفری. اس. فلچر
17- "راههای دیگری بجز مصرف گرایی و افزایش تولید برای رضایت بخشیدن به خود، شادی، لذت، شکوه و معنا وجود دارد." زیگمونت باومن
18- " به اطرافتان نگاه کنید، شما می توانید اندکی از پولتان کم کنید و به معنای زندگیتان بیافزایید." سوزی اورمن
19- " زندگیهای ما تنها عبارات با معنی عقاید ما هستند، و اینکه به چه کسی اعتقاد داریم. و تنها سرمایه واقعی ما، برای هر کداممان در ایمانمان نهفته است." گوردون بی هینکلی
20- "غنی ترین و با معنا ترین داستانها در جاهای کوچک پیدا شده است: ساخته شده، نقل شده، جدا شده، گفته شده، بازگو شده بوسیله ظاهرا مردم بی اهمیت." لوئیس براون(سیارک)
21- " برای تلاش کردن برای اینکه خود را پولدار نشان دهید ورشکسته نشوید. در حد دستمزد خودتان خرج کنید" نامشخص
22- " هدف پول بیشتر نیست، هدف زندگی کردن با اصول خودتان است."
23- " خیلی از مردمی که پولی را که بدست نیاورده بودند را برای خریدن چیزهایی که دوست نداشتند و جلب نظر مردمی که دوست نداشتند خرج کردند." ویل راجرز
24- " به فرزندانتان یاد ندهید که ثروتمند شوند، به آنها بیاموزید که شاد باشند تا بجای قیمت یک چیز ارزشش را بدانند." نامشخص
25- "امروزه مردم قیمت هر چیزی را میدانند اما ارزش هیچ چیز را نمی دانند." اسکار وایلد
26- "هرگز قبل از اینکه پول داشته باشی آن را خرج نکن". توماس جفرسون
27- " مادی گرایی شما را شاد نمی کند. فقط شما را نا امید نگه می دارد تا اطمینان حاصل کند که شما خرید خواهید کرد." سباستین مونزانی
28- " پول یک عدد است و اعداد بینهایتند. اگر این پول باشد که انسان را خوشبخت می کند، جستجوس شما برای خوشیختی پایانی ندارد." روبرت نستا مارلی
29- " از پول خورد بترسید، یک سوراخ کوچک یک کشتی را غرق می کند." نامشخص
30- "هیچ مقدار از پول و موفقیت نمی تواند جایگزین وقتی شود که شما با خانوادتان می گذرانید." نامشخص
31- " بیست سال بعد شما از این که کارهایی را باید می کردید که الان نکردید نا امید خواهید شد. پس طناب کشتی را بیاندازید، از یک بندر مطمئن حرکت کنید، بادهای موافق را در بادبان بیاندازید. جستجو کنید، خیالپردازی کنید و کشف کنید." مارک توآین

پول وسیله مبادله مدرن و واحد استانداردی است که با آن قیمت ها و دیون پرداخت می شوند. پول به طور اساسی چهار وظیفه اصلی از قبیل وسیله مبادله، ذخیره ارزش، واحد محاسبه و منبع پرداخت معوقه را به عهده دارد. بطور کلی، تقاضای پول تقاضای مانده واقعی است. نظریه های تقاضای پول در طول زمان گسترش یافته است و این بخش بالاجمال با توسعه از زمان سنت کلاسیک تا زمان حاضر سر و کار داشته است.
اقتصاددانان از آغاز زمان سنت کلاسیک بدنبال چهار وظیفه اصلی پول که در بالا ذکر شد بوده اند تا نظریه هایشان در مورد پول را ضابطه مند کنند. برطبق نظریه کلاسیک، تمام بازارهای کالا برای اطمینان از حصول تعادل در آنها، پیوسته قیمتهایی معلوم و نسبی دارند که به طور انعطاف پذیری منطبق هستند. اقتصاد به جز در زمان انحراف گذرا که نتیجه اختلالات واقعی است همیشه در سطح اشتغال کامل است. در چنین اقتصادی، نقش پول ساده است و به عنوان پول مسکوک به کار می رود، یعنی کالایی که واحد آن برای بیان قیمت و ارزش به کار می رود ولی ارزش آن تحت تاثیر این قاعده قرار نمی گیرد. پول همچنین مبادله کالا (وسیله مبادله) را تسهیل می کند وهمان طور که جونز در سال ۱۸۷۵ اشاره می کند استفاده از پول انطباق مضاعف نیازمندیها را بر آورده می سازد. اما، پول بر تعیین قیمت نسبی، میزان بهره واقعی، مقدار تعادل کالا و در نتیجه کل درآمد واقعی تاثیرگذار نیست. پول عاملی "بی طرف" است که عواقبی برای مقادیر واقعی اقتصاد ندارد. نقش آن ذخیره ارزشی است که تحت فرضیات کلاسیک اطلاعات کامل وهزینه های معاملاتی ناچیز به طور محدودی درک می شود.
نظریه مدرن تقاضای پول ریشه در مساعدتهای نخستین لئون والراس دارد که نظریه تقاضای پول او بخش ساده ای از نظریه کلی او درباره تعادل اقتصادی است . به جز والراس، اقتصاددانان کلاسیک مثل میل و اقتصاددانان نئوکلاسیک اوایل قرن بیستم مانند ویکسل  تاکید کمی بر تقاضای پول فی‌ نفسه‌ تا قبل از سال 1900 داشتند، با وجود اینکه این تحلیلگران آگاهی صریح داشتند که برخی مقادیر خاص دارایی پول واقعی توسط کارگزاران اقتصادی تحت مجموعه ی مشخصی از شرایط برآورده می شود.
مفهوم دارایی های پول شکل رسمی خود را با نظریه مقداری بویژه با نوشته های پیگو در سال۱۹۱۷ بدست آورد. پیش از این فیشر در سال ۱۹۱۱ فرمول مشهور نظریه مقداری را با استفاده از معادله به اصطلاح مبادله ارائه داد.
نظریه مقداری رابطه ای مستقیم و متناسب بین مقدار پول و سطح قیمت به ارمغان می آورد. این رابطه در چارچوب تعادل کلاسیک با دو اصطلاح متناوب اما برابر توسعه داده شد. اولین نسخه با نام "معادله مبادله" مربوط به ایروینگ فیشر ازدانشگاه ییل می باشد و دومین نسخه "رویکرد کمبریج یا رویکرد نگرش مانده نقدی" است که مربوط به اقتصاددانان دانشگاه کمبریج بویژه ای سی پیگو می باشد. هر دو نسخه در درجه اول تاکید بر پول به عنوان وسیله مبادله دارند از این رو، آنها مدلهای تقاضای معامله پول را به بارمی آورند . در حالی که فیشر درسال1911 در تحلیل خود بر جزئیات سازمانی مکانیسم پرداخت متمرکز است، اقتصاددانان کمبریج بر ترغیب افراد به نگهداری پول تاکید دارند.

در نظریه مقداری کلاسیک، تقاضای پول حتی ذکر نشده است، آنچه به جای آن تاکید می شود مفهوم "سرعت معامله گردش پول" می باشد که مقدار متوسط زمان یک واحد پول که در انجام معاملات در دوره زمانی معین به کار می رود را اندازه گیری می کند. این رویکرد که مربوط به فیشر  است براساس "معادله مبادله" MSVT = PtT انجام می پذیرد، که مربوط به مقدار پول در گردش M نسبت به حجم معاملات T و سطح قیمت اجناس دادوستد شده PT در دوره زمانی معین با استفاده از عامل نسبی VT با نام "سرعت معاملاتی گردش (پول)" می باشد. این معادله یک اصلیت نیست بلکه شرط تعادل است. پول به سادگی برای تسهیل معاملات به کار می رود و از مطلوبیت ذاتی برخوردار نیست.این مقاله ادامه دارد........(سیارک)

پول هایی که از کشتی غرق شده تایتانیک خارج شده است. این پول ها کاملا سالم هستند و در موزه نگهداری می شوند.

شومپیتر در سال 1954 با رجوع به نوشته های فیشر  اشاره کرده است که در معادله مبادله به طور معمول M_S  مهم ترین متغیر "فعال" و P_T عنصر "مجهول" می باشد. هرچند T  ،V_T  ،M_s,  تنها "علت نزدیک" P_T,  می باشند، نمراتی از دیگر متغیرها وجود دارد که از طریق M_s,V_T و 7 بر P,_f عمل می کنند. متغیر سرعت، عوامل تکنولوژیکی و ترتیبات سازمانی سیستم پولی که با عوامل غیر پولی کنترل می شود را یکپارچه می سازد و فرض می شود که در کوتاه مدت پایدار بماند. فرض می شود که مقدار پول مستقل از دیگر متغیرهایی که در معادله نشان داده شد تعیین می شود که در آن متغیر  T حجم معاملات است.

در چهارچوب اقتصاد کلاسیک تعادل اشتغال کامل، فرض می شود که بین سطح معامله و تولید نسبت ثابتی وجود دارد. با  توجه به این ملاحظات، معادله مبادله می تواند بدین صورت به نمایش درآید:  که در آن M_SV_T =p_tT بر روی  M_S و V_T جای می گیرد و حاکی از آن است که این متغیرها مستقل از متغیرهای دیگر تعیین می شوند. از این چهارچوب پیداست که با رفتار برون رست M_s و ثابت نگه داشتن مقادیر V_T و T ، سطح قیمت تعادل از نسبت اکید به سوی  مقدار پول حرکت می کند یعنی پول "خنثی" است. پارادایم متبادل نظریه مقداری، مقدار پول را به درآمد اسمی مرتبط می سازد و بر نقش و اهمیت تقاضای پول در تعیین اثر عرضه پول بر سطح قیمت تاکید دارد.

این رویکرد به اصطلاح کمبریج یا نگرش مانده نقدی، در درجه اول مربوط به اقتصاددانان نئوکلاسیک و به طور خاص پیگو (1917) و مارشال (۱۹۲۳) در میان دیگر اقتصاددانان دانشگاه کمبریج می باشد.

سه موضوع متفاوت نسبت به رویکرد مانده نقدی در مقایسه با موضوعات پیشین وجود دارد. اول، تاکید بر انتخاب فردی است تا تعادلات بازار. اقتصاددانان کمبریج این سوال را مطرح می کنند که چه چیزی فرد را به نگهداری پول  ترغیب می کند در حالیکه تمایل به انجام معامله نگهداری پول را به طور کلی جذاب تر می سازد، در مقابل آن رویکردهای پیشین فیشر است که این سوال را مطرح می سازند که چه چیزی مقدار پولی را که اقتصاد برای انجام حجم معینی از معاملات لازم دارد را تعیین می کند.

 بدین معنی که تمر کز از مدلی که در آن  V  با مکانیسم پرداخت تعیین می گردد به سمت مدلی که در آن عوامل تقاضای مطلوبی برای پول دارند تغییر کرده است (کاتبرتسون و بارلو ). دوم، پول نه تنها یک وسیله مبادله است که همچون مورد فیشر نگه داری می شود، یک ذخیره ارزش است که با افزودن راحتی و امنیت، رضایت را یرای دارنده خود به ارمغان می آورد. و سوم اینکه مفهوم تقاضای پول به طور واضح تری از مفهوم زیر بدست می آید. در این رابطه، اقتصاددانان کمبریج به نقش ثروت و میزان بهره در تعیین تقاضای پول اشاره می کنند.

در زمان فرموله کردن این مدل، پیگو به طور ویژه ای با این فرض آن را ساده کرد که که برای یک فرد سطح ثروت، حجم معاملات، و سطح در آمد حداقل در یک دوره کوتاه از نسبت های ثابت به دیگر نسبتها تغییر می کند. زمانی که چیزهای دیگر مساوی هستند، تقاضای پول در شرایط اسمی (M_d) متناسب با سطح اسمی درآمد (Py)   برای هر شخص و در نتیجه برای اقتصاد چمعی به طور کلی است یعنی  M_d = kPy. چنین برداشت می کنیم که  در مشکل تخصیص مصرف کننده k بستگی به دیگر متغیرها از قبیل میزان بهره و ثروت دارد اما مشکل اصلی سطح معاملات است.

با ترکیب شرایط تعادل بازار پول M_s =_M_d    عبارت برابر 2 را می توان به دست آورد. از آن جا که در حالت تعادل  M_s = M_d = M ، عبارت برابر منجر به نظریه آشنای مقداری با فرمول  MV=Py  می شود که مقدار پول را نسبت به درآمد اسمی مربوط می سازد. برخلاف فرمولاسیون فیشر در اینجا V " سرعت گردش درآمد" نام دارد و عوامل تکنولوژیکی و سازمانی آن را تعیین کرده و فرض می شود که با ثبات باشد. با توجه به اینکه درآمد واقعی در سطح اشتغال کامل قرار دارد و V  ثابت است، افزایش مقدار پول منتج به افزایش نسبی P و نظریه آشنای مقداری آشکار می شود، یعنی پول خنثی است.

فرمولاسیون کمبریج درمورد نظریه مقداری توصیف رضایت بخش تری از تعادل پولی درون مدل کلاسیک با تمرکز بر تقاضای عمومی برای پول ارائه می دهد، به خصوص تقاضا برای مانده های پول واقعی عامل مهمی  در تعیین سطح قیمت تعادلی مطابق با یک مقدار معین  پول است. تاکید فرمول کمبریج در تقاضا برای پول قابل توجه است زیرا هم نظریه کینزی و هم نظریه پولگرایان را تحت تاثیر قرار می دهد. مهمتر اینکه تفکر تحلیلی، از عوامل سازمانی و نیازهای جامعه در سطح کلی به سوی رفتار انتخابی افراد مجددا جهت دهی شده است.

اقتصاددانان نئوکلاسیک نقش اصلی پول را به عنوان وسیله مبادله در نظر گرفتند.آنها به دنبال دستوری برای ارائه کالا و خدمات بودند. پول به محض اینکه خرج می شود ودر سرتاسر سیستم به چرخه می افتد به لحاظ اقتصادی جالب توجه است. همچنین بر ذخیره عملکرد ارزش آن تاکید می شود. اما، یکی از ضعف ها این است که نقش واضحی برای میزان بهره در تعیین تقاضای پول در نوشته هایشان وجود ندارد. آنها عوامل مختلف دیگری که موثر بر تقاضای پول است را به کار گرفتند.

برای مثال مارشال و پیگو اشاره کردند که عدم اطمینان در مورد آینده عاملی است که بر تقاضای پول موثر است (لیدلر(۱۹۹۳) صفحه ۵۳ را ملاحضه نمایید). کانن در سال ۱۹۲۱ فرض بر رابطه منفی بین تقاضای پول و تورم پیش بینی شده داشت که مارشال در سال ۱۹۲۶ آن را به رسمیت شناخت. برای مطالعه بیشتر همچنین مک کالوم و گودفرند (۱۹۸۷) را ملاحضه نمایید.

پیش از این، اقتصاددانان کمبریج به طور ضمنی اهمیت بالقوه اندازه بهره به عنوان یک متغیر کلیدی موثر بر تقاضای پول را با عبارت " برابری چیزهای دیگر" بیان نمودند، که در آن عامل k در مدل کمبریج شامل تاثیر احتمالی میزان بازده بر دارایی جایگزین می باشد همانطور که در بالا بحث شد. لاوینگتون در سال ۱۹۲۱ اندازه بهره را تعیین کننده اصلی هزینه نهایی فرصت نگهداری پول شناسایی کرد که بعدها فیشر در سال ۱۹۳۰ با آن موافقت کرد. هیکس در سال 1935 استدلال کرد که نظریه تقاضای پول باید در درون چارچوب نظریه ارزش های سنتی ساخته شود که در آن تقاضای پول نتیجه مشکل انتخاب میان دارایی جایگزینی است که در معرض محدودیت ثروت (ترازنامه) می باشد، و از این رو به طور عمده تحت تاثیر پیش بینی بازده و خطرات این دارایی ها و همچنین هزینه های معاملات قرار دارد.

اما، این کینز بود که توضیحی متقاعد کننده از اهمیت متغیر میزان بهره که موثر بر تقاضای پول است را ارائه داد و بر اهمیت تجزیه و تحلیل اقتصاد کلان حساسیت بهره تقاضای پول یعنی " رجحان نقدینگی " تاکید داشت.

کینز تحلیلی دقیق تر نسبت به اقتصاددانان قبل تر از خود ارائه داد و بر مسئله تقاضای پول از زاویه تحلیلی کاملا متفاوت تری نگاه کرد. هنگامی که اقتصاددانان کلاسیک و نئوکلاسیک تقاضای پول را به طور عمده برحسب "پول در حرکت" تجزیه و تحلیل کردند بدین معنا بود که هیچگونه امکان احتکار همان طور که تمام درآمد صرف می شود وجود ندارد. کینز پول را برحسب "نگهداشت" تحلیل کرد (همانند رویکرد کمبریج درباره نظریه مقداری) و بر انگیزه نگهداری پول از جانب افراد و تقاضای پول ناشی از این انگیزه ها تاکید داشت. در این خصوص کینز خود را با نظرات مرکانتیلیستی همسو می داند.

کینز ادعا کرد که افراد پول را با سه انگیزه نگه می دارند:  برای معامله، احتیاط و سفته بازی. انگیزه معامله شبیه به اهمیت نظریه های مقداری است که در آن پول وسیله مبادله است. وی چنین استدلال کرد که سطح معاملاتی که یک فرد و همچنین مجموعه ای از افراد انجام می دهند متحمل رابطه پایدار نسبت به سطح درآمد است، در نتیجه او نشان می دهد که تقاضای معاملات پول بستگی به سطح درآمد دارد. تقاضای معامله برای پول از ناهمزمانی پرداخت و دریافت نشات می گیرد. افراد همچنین در مورد پرداختی که به اراده یا اجبار باشد مردد هستند. وی فرض کرد که این انگیزه احتیاطی همچنین تقاضای پول را بوجود می آورد. بنابراین، تقاضای احتیاطی برای پول یک طرح احتمالی برای هزینه های برنامه ریزی نشده در طول شرایط پیش بینی نشده را فراهم می کند.

پول در این انگیزه به عنوان وسیله مبادله عمل می کند و به طور کلی بستگی به سطح درآمد دارد. اما سهم قابل توجه وی نسبت به نظریه تقاضای پول از نقش انگیزه سفته بازی نشات می گیرد. تقاضای سفته بازی برای پول آن چیزی است که کینز آن را " رجحان نقدینگی" می نامد. کینز تلاش کرد که یکی از جنبه هایی که قبل از او مارشال و پیگو  مطرح کرده بودند  را به ضابطه درآورد مبنی بر اینکه عدم اطمینان در مورد آینده عاملی موثر در تقاضا ی پول است. کینز به جای مردد صحبت کردن به طور کلی تاکید بر متغیر اقتصادی ، سطح آتی اندازه بهره و بطور خاص بازده آینده اوراق قرضه داشت.

نقش ارزش اندوزی پول در انگیزه سفته بازی تقاضای پول مورد تاکید قرار می گیرد. اشخاص می توانند ثروت خود را یا به صورت پول یا اوراق قرضه نگهداری نمایند. قیمتی که اشخاص مایل به پرداخت آن برای اوراق قرضه هستند بستگی به میزان بهره دارد همان طور که خریداران آینده نگر مایل به کسب حداقل میزان بهره جاری موجودی اوراق قرضه از اوراق بهادارشان هستند.

کینز این بحث را پیش می کشد که در هر زمانی ارزش و یا شاید دامنه ای از ارزش های میزان بهره وجود دارد که حدی نرمال تلقی می شود. وقتیکه این میزان بیشتر از حد نرمال باشد تمایل افراد به پذیرش آن کاهش می یابد و زمانیکه که این میزان کمتر از این حد باشد تمایل افراد نسبت به آن افزایش می یابد. برای یک عامل فردی با انتظارات مشخص و دقیق در مورد ارزش آینده میزان بهره، تقاضای سفته بازی برای پول یک عملکرد ناپیوسته از وضعیت فعلی آن است.

اما برای اقتصاد به طور کلی، افراد ممکن است انتظارات مختلفی در مورد میزان تغییر نرخ بهره نسبت به برآورد دقیق خود از ارزش آینده آن داشته باشند. تنوعی از عقاید درباره میزان مورد انتظار بهره در هر لحظه وجود دارد، و پول و دارایی اوراق بهادار هر کارگزار نسبت ناچیزی از مقدار کل در اقتصاد است، تقاضای سوداگرانه کلی برای وظایف پول به عملکرد صاف و منفی از سطح فعلی نرخ بهره تبدیل شده است.

بنابراین وظایف تقاضای پول به طور رسمی میزان بهره را نشان می دهد و اکنون این وظایف را با m^d = f (y,i) نشان می دهیم، که در آن تقاضا برای مانده های پول واقعی یعنی m^d عملکرد درآمد واقعی است و y میزان بهره است. بنابراین نظریه کینز درمورد تقاضای پول همانند پیشینیانش نظریه تقاضا برای پول واقعی است. مفهوم اصلی تحلیل کینز این است که زمانی که نرخ بهره بسیار پایین است هر کسی در اقتصاد انتظار دارد که در آینده افزایش یابد و از این رو ترجیح می دهد هر چقدر پول عرضه می شود را نگهداری کند. در این مرحله، تقاضای کل برای پول با توجه به میزان بهره به طور کامل کشش دار می شود. اقتصاد وارد وضعیتی به نام "دام نقدینگی" می شود که در آن کشش بهره ای تقاضای پول در سطوح پایین میزان بهره می تواند نامحدود باشد.

در برابر سهم کینز از نظریه تقاضای پول، محققان تعدادی از نظریه های دیگر را با قرار دادن میزان درآمد و بهره به عنوان استدلالی برای بررسی ماهیت و تعیین وظایف تقاضای پول مطرح کردند. این نظریه ها به طور ضمنی طیف گسترده ای از فرضیه ها را با تاکید بر معاملات، سفته بازی و  موارد احتیاطی و یا ملاحظات سودمندی نگهداری پول مخاطب قرار می دهد. قسمت عمده ای از این نظریه ها به طور خلاصه در بخش زیر بحث می شود.

دو ویژگی از پول  وجود دارد که نقطه آغاز بسیاری از این نظریه ها است. وظایف وسیله مبادله منجر به مدل های معاملاتی می شود  که مدل های موجودی اموال سطح معاملات را شناخته شده و قطعی فرض می کنند، و مدل های تقاضای احتیاطی با ورودی های خالص رفتاری نامشخص دارند. نقش ارزش اندوزی پول باعث بوجد آمدن دارایی یا مدل های دارایی اسنادی می شود جایی که پول به عنوان بخشی از دارایی افراد نگهداری می شود.

بنابراین ویژگی های خاص پول منجر به تدوین نظریه هایی می شود که بر اساس انگیزه های صریح و روشن برای نگهداری آن است. همچنین نظریه هایی وجود دارند که جنبه های انگیزشی را کاملا نادیده می گیرند اما در عوض فرض می کنند که افراد پول را نگهداری می کنند، و تقاضای پول را در یک چارچوب کلی نظریه تقاضای مصرف کنندگان تحلیل می کنند. بحث با مدل های نظری موجودی اموال آغاز می شود.

بامول در سال 1952 و توبین در سال 1956 از این روش به منظور توسعه زمینه قطعی نظریه تقاضای پول استفاده کردند که در آن پول اساسا به عنوان یک موجودی مطرح می شود که برای اهداف معاملاتی نگهداری می شود. اگرچه دارایی های مالی نقدینه به غیر از پولی است که بازده بالاتری دارد، هزینه های معاملات جاری بین پول و این دارایی ها نگهداری توجیه شده این موجودی است.

این مدل ها فرض بر وجود دو نوع ذخیره ارزش ( پول و سرمایه متبادل بهره آورنده)  یعنی هزینه های ثابت انتقال بین پول و دارایی جایگزین و دوم دریافت برون زا و گردش مخارج دارند.تمام پرداختها با پول انجام می شوند و فرض می شود که همه اطلاعات مربوطه با اطمینان شناخته می شوند.

بنابراین مشکل موجودی خانوار شامل تعادل دو عامل جزئی است: یکی کسب دارایی با پرداخت بهره در حالیکه پول اینگونه نیست، اما دیگری پولی است که به دلیل عدم همزمانی بین دریافت و هزینه می بایستی که معامله شود. وقتی دارایی سودآور برای تامین مالی یک معامله فروخته می شود ممکن است متحمل  هزینه های کارگزاری شود. در نتیجه دارایی های متوسط به بالاتر پول کمک می کند تاهزینه های چنین معامله ای به حداقل برسند، که بیشتر به معنای از دست دادن درآمد بهره است. بنابراین، حتی اگر موجودی دارایی برای دوره کوتاه تری باشد، درآمد بهره ارزش هزینه کردن و زحمت معاملات مالی پیچیده را دارد.

بنابراین، فراوانی معامله بهینه شامل تعادل بین افزایش هزینه های معامله و کاهش هزینه های بهره است. کارگزار مجموع هزینه های کارگزاری و درآمد بهره از دست رفته را به حداقل می رساند. این مدل ها منجر به فرمول شناخته شده "ریشه مربع" می شوند که بیان می کند تقاضای بهینه برای مانده های پولی واقعی{m * ) به طور مستقیم متناسب با هزینه های معامله (a„)  و درآمد واقعی (y)است، و نسبت معکوسی با میزان بهره دارد (r). خلاصه ای ازگسترش این مدل ها را می توان در کارهای بارو و فیشر(۱۹۷۶) و کاتبرتسون و بارلو(۱۹۹۱) پیدا کرد. رولی (۱۹۸۵)از میان دیگرااقتصاددانان کارهای نظری که کلاور و هوویت(۱۹۷۸)، آکرلوف (۱۹۷۹)، آکرلوف و میلبورن (1980)، و سانتومرو و سیتر (1981) انجام داده بودند را به عنوان جایگزین روش های تقاضای معاملات بامول(1952) و توبین(1956) به فهرست درآورد. اسمیت (1986) نسخه پویایی از این چارچوب را توسعه داد.

دسته دیگری از مدل ها که بر نقش معامله پول تاکید دارد مدل " پرداخت نقدی از پیش" می باشد. اینها مدل های تعادلی هستند که شامل نوع خاصی از محدودیت هستند یعنی خریدی که در دوره خاصی صورت گرفته باید با پول رایج همان دوره پیشین پرداخت شود. این نوع از محدودیت معمولا به عنوان "محدودیت پیشاپیش نقد" ( ناشی از این حقیقت که خریدار نیازمند پرداخت پیشاپیش نقد است) یا "محدودیت کلاور۱۹۶۷" (به نام محققی است که برای اولین بار این نوع از محدودیت را توسعه داد) شناخته می شود.

این محدودیت جایگزینی برای پول در تابع مطلوبیت ارائه می کند و یک درخواست حسی و ابزار تحلیلی ساده برای بررسی دلیل نگهداری پول از طرف کارگزار معقول را عرضه می کند. لوکاس (1980) سهم اصلی در توسعه مدل های پیشاپیش نقد داشت تا بنیان های خرد برای پول را میسر سازد و حمایت های نظری برای تقاضای معاملات پول را گسترش دهد. وی رفتار بهینه افراد را همانطور که در مورد بامول (1952) و توبین (1956) بحث شد و محدودیت پرداخت پیشاپیش نقد در تنظیم تعادل اقتصاد کلان را برای مطالعه تقاضای معاملات پول را یکی کرد.

اگر چه مدل های زیادی وجود دارد، ولی به طور کلی مدل های پیشاپیش نقد شامل پنج اصل زیر است: نخست اینکه تعداد زیادی از عوامل یکسان وجود دارد که بوسیله کالاهای مصرفی مطلوبیت را در طول زمان بدست می آورند. دوم، کارگزان پول وقفی مشخصی دارند که با آن با دیگر کارگزان بر سر پولی که در دوره های پیشین آورده شده معامله می کنند. سوم، مقدار کل کالاهای مصرفی اکتسابی نباید از مقدار کل پول تجاوز کند، در نتیجه پول در دسترس حد بالایی را برای کالای مصرفی بوجود می آورد. چهارم، تجارت با توجه به برخی از قوانین سختگیرانه در مورد زمان، مکان و فاصله تجاری صورت می گیرد. و پنجم، در تعادل، مقدار کل تولید برابر مصرف است و تقاضا ی پول تنها تقاضا برای معامله است.

.

اما  مشکلاتی در ارتباط با این سیستم نظری وجود دارد. اول از همه این سیستم توضیح قانع کننده ای از اینکه چرا افراد پول را به کار می برند و یا چه چیزهایی به جای پول به کار می روند را ارائه نداده است ، به طور خلاصه این سیستم نتوانسته است بنیادهای خرد برای پول که می بایست انجام دهد را ارائه دهد. همچنین محدودیت های شدیدی برحسب زمان و فاصله معاملات ایجاد می کند(هوویت ۱۹۹۲). همان طور که محدودیت پیشاپیش پرداخت محدودیت شدیدتری برای خرید در طول دوره ای خاص ایجاد می کند ، تقاضای پول نیز نسبت به تغییرات نرخ بهره گرایش به حساسیت کمتری دارد (مک کالوم و گودفرند(۱۹۸۷) را ملاحظه نمائید).

از زمان معرفی این مدل نه تنها تقاضای معاملات برای پول بلکه تقاضای احتیاطی برای پول به عنوان ذخیره ارزش به ارمغان آمد، مک کالوم و گودفرند در سال1987 مدل "زمان خرید" را پیشنهاد دادند تا نقش وسیله مبادله پول صریح تر آشکار شود.

در کنار انگیزه معامله مردم با انگیزه احتیاط پول را نگهداری می کنند. تقاضای احتیاطی برای پول از این جهت نشات می گیرد که افراد در مورد پرداختی که مایل و یا مجبور به انجام آن هستند مردد می باشند (والن ۱۹۶۶). در این چهارچوب شخص هر چه بیشتر پول نگهداری کند کمتر محتمل هزینه عدم نقدینگی است.

اما شخص هر چه بیشتر پول نگهداری کند بهره بیشتری از دست می دهد. بنابراین، شخص مقدار مانده نقدی احتیاطی را بهینه سازی می کند تا هزینه بهره در برابر مزایای عدم استفاده از غیرنقدینگی با توزین دقیقی نگهداری شود (دورنبوش و فیشر ۱۹۹۰).

مدل های تقاضای پول احتیاطی با ساده کردن فرضیات توسعه می یابد و متضمن این است که در مدل های موجودی اموال دریافت و پرداخت با قطعییت شناخته می شوند. اما، توزیع احتمال دریافت و پرداخت شناخته شده فرض می شود.

به عنوان مثال، میلر و اور در سال های 1966 و 1968 یک چارچوب تصادفی برای مدل های موجودی اموال با فرض بر جریان تصادفی دریافت و مخارج اعمال نمودند. پتین کین در سال۱۹۶۵ فرض کرد که یک واحد اقتصادی با یک مقدار معین از هزینه های خالص با بیش از یک فاصله زمانی گسسته مواجه است، اما زمان ورود و خروج پول نقد در طول دوره نامشخص است. این واحد از مانده نقدی احتیاطی در برابر امکان خروج پول نقد نگهداری می کند در غیر اینصورت منابع نقدینه در طول آن دوره خارج می شوند. یکی معنی از مدل این است که افزایش در حجم کلی معاملات به کمتر از افزایش نسبی در نگهداری پول منجر می شود.

بارو و فیشر در سال1976 و کاتبرتسون و بارلو در سال1991 کارهایی که در این زمینه توسط دیگر محققان انجام شده را خلاصه نمودند. آکرلوف و میلبورن (۱۹۸۰)، میلبورن (۱۹۸۳) ، میلبورن، باخولتز و واسن (۱۹۸۳)  برخی مدل های اخیر در مورد تقاضای احتیاطی برای پول را ارائه دادند. این مدل ها دارای مفاهیمی در برآورد تجربی وظایف تقاضای پول است که در کلاس مدل های "تامین ذخیره" قرار می گیرند که در بخش بعدی مورد بحث قرار می گیرند.

نظریه های زیادی پول را با تاکید بر نقش ارزش اندوزی آن به عنوان سرمایه مطرح کرده اند. این مدل های به اصطلاح دارایی و یا دارایی اسنادی معمولا با "مکتب ییل" در ارتباط هستند که این مکتب تقاضای پول را در مفهوم مشکل انتخاب دارایی اسنادی می داند. در این چهارچوب، تقاضای پول به طور گسترده تری بخشی از مشکل تخصیص ثروت میان دارایی های سود آور تفسیر می شود که در آن پول با هر دارایی  ترکیبی از درآمد های صریح و گردش خدمات ضمنی (و یا غیر نقدی) را بوجود می آورد .

تاکید مهم بر خطر و بازده مورد انتظار دارایی قرار دارد. در مورد پول، بازده مالی شامل خدماتی از قبیل معامله (همان طور که مدل های معاملاتی دلالت می کنند )  به علاوه ارائه نقدینگی و ایمنی است.(جود و اسکادینگ ۱۹۸۲). این مدل ها یرای نشان دادن رابطه بین میزان بهره و تقاضای پول واقعی توسعه یافته اند. آنها همچنین اهمیت  ثروت و نقدینگی را به عنوان دیگر متغیرهای کلیدی در تعیین تقاضای پول در نظر می گیرند.

همان طور که توضیح جایگزین برای برنامه رجحان نقدینگی اصلی کینز ناشی از تفاوت در انتظارات نرخ بهره آینده است، توبین در سال1958  نشان داد که نظریه رفتار خطر گریزی افراد پایه و اساسی برای رجحان نقدینگی و رابطه منفی بین تقاضای پول و میزان بهره را فراهم می کند. در واقع، نظریه رفع خطر احتمالی بر اساس اصول ساده از مدیریت موجودی اوراق بهادار است.

در این چارچوب، ویژگی های خطر و پاداش دارایی های مختلف همراه با سلیقه افراد ساختار موجودی اوراق بهادار را تعیین کند که با به حداکثر رساندن مطلوبیتی که با فرصت های موجود مطابق است بدست می آید.

توبین (1958) ادعا کرد که افراد بخشی از ثروت خود او را به شکل اوراق بهادار پول نگه داری می کنند زیرا میزان بازده نگهداری پول قطعی تر از میزان بازده نگهداری دارایی سود آور است. بنابراین، نگهداری داراییهای جایگزینی پرخطرتر از نگهداری پول به تنهایی است. تفاوت در خطر پذیری میتواند به دلیل این با شد که اوراق قرضه و سهام دولت در معرض نوسانات قیمت بازار است، در حالی که پول این گونه نیست. با وجود این، افراد مایل هستند که با این خطر مواجه شوند به این دلیل که میزان بازده مورد انتظار از دارایی های جایگزین بیشتر از همان پول است. در نتیجه، عوامل اقتصادی خطر گریز ممکن است که بخواهند مقداری پول را در اوراق بهادار ساختار یافته جای دهد. اما فیشر (1975) نشان داد که رفتار رفع خطر احتمالی عوامل اقتصادی نمی تواند پایه و اساسی برای نگهداری پول فراهم کند که در اصل به این دلیل است که پول به طور کامل بی خطر نیست زیرا در معرض خطر تغییر سطح قیمت قرار دارد همان طور که توبین (1958) در بالا مطرح کرد. دارایی های دیگر مانند سپرده های مدت وجود دارد، که ویژگیهای خطرپذیری همانند پول دارند اما بازده بالاتری دارند. ، بنابراین دارایی امن اسناد قرضه شاخص می باشد.

نوعی دیگر از مدلها با نام " مدل های نسلی مشترک" وجود دارد که آنها نیز بر عملکرد ذخیره ارزش پول تاکید دارند. مدلی که ساموئلسون درسال 1958 در ابتدا آن را بنا نهاد، دو اقتصاددان کلان کلاسیک به نام های توماس سارجنت و نیل والاس در میان دیگران این مدل ها را در دهه 1980 به شهرت  رساندند (والاس1977 و 1988و والاس و سارجنت 1982).مدل های نسلی مشترک مدل های تعادلی پویایی هستند که بر دیدگاه های مختلف افراد پیر و جوان در مورد صرفه جویی تاکید  می کنند. دریک تفسیر ساده، فرض می کنیم که عوامل در دو دوره زندگی می کنند (دوره 1 و 2) به طوری که در هر لحظه نیمی از جمعیت اقتصاد جوان و نیم دیگر پیر هستند و باعث تداخل نسل ها می شود.

پول در این مدل ها صرفا یک دارایی در نظر گرفته می شود و وظیفه پول به عنوان وسیله مبادله برای تسهیل معامله جاری به طور کامل نادیده گرفته شده است. در عوض پول معاملات بین نسلی را ممکن در غیر این صورت نا ممکن می سازد. هر شخص از بدو تولد کالاهای مصرفی وقفی خاصی را دریافت می کند که ناپایدار هستند و نمی توان آنها را برای مصرف  در دوره بعد ذخیره کرد.

اما این مواهب را می توان با پول معاوضه و بین دوره ها ذخیره کرد. در هر دوره، جوانان برخی کالاهای مصرفی وقفی را از نسل های قدیم با پول معاوضه می کنند. در نتیجه این امکان فراهم می شود که کالای مصرفی نسل های قدیمی تر در میان دوره ها استفاده شود. معرفی پول در این چارچوب امکان تجارت بین نسلی را ممکن کرده که برای همه نسل ها منفعت دارد.

به نظر می رسد که پول نقش یک وسیله مبادله را در این مدل ها بازی می کند،  اما دوام و ظرفیت پول است که به عنوان ذخیره ارزش عمل می کند و تغییر موقتی  فرصت های مصرف را تسهیل می نماید. بنابراین، این مدل ها یک وسیله برای درک تقاضای پول فراهم می کند که یک دارایی است تا وسیله مبادله. اما انتقاد عمده این است که این مدل ها زمانی که دارایی های دیگر وجود دارد که عاری از خطرات اسمی هستند در توضیح گرایشی ملاحظه شده برای کارگزاران جهت نگهداری پول شکست خورده اند ، اما میزان بهره مثبت پرداخت می شود. (مک کالوم  ۱۹۸۹را ملاحظه نمایید).

پول نیز متناوبا به روش نظریه تقاضای مصرف کننده تجزیه و تحلیل می شود دراین روش کالاها نگهداری می شوند زیرا افراد از آنها سود می برند (فریدمن ۱۹۵۶ و بارنت ۱۹۸۰). این روش معمولا با "مکتب شیکاگو" در ارتباط است که تقاضای پول را تعمیم مستقیم نظریه متعارف تقاضا برای هر کالای با دوام در نظر می گیرد. این نظریه بیان مجدد "نظریه مقداری" بود که در آن فریدمن (۱۹۵۶) استدلال می کند که تقاضا برای دارایی ها باید براساس اصول انتخاب مصرف کننده باشد.

او با تئوری تقاضای کلی به عنوان یک نقطه شروع واضح  وپول به عنوان دارایی دیگر که بازده گردش خدمات است شروع می کند و از میزان گسترده ثروت انسانی و غیر انسانی به عنوان محدودیت بودجه مناسب استفاده می کند.

فریدمن به جای طرح این سوال که چه چیزی افراد را به نگهداری پول مانند کینز ترغیب می کند، فرض می کند که افراد پول را مانند نظریه مقداری رویکرد کمبریج نگهداری می کنند و تحلیل می کند که افراد تحت شرایط مختلف چه مقدار پول برای نگهداری نیاز دارند. تفاوت کوچکی که وجود دارد این است که شاخصی که فریدمن در تحلیل خود به کار می برد پول گسترده ای است درحالیکه  رویکرد پیشین به پول محدود اشاره دارد. او با دیدگاه های  نئوکنزیها در مورد رویکرد اوراق بهادار تقاضای پول همراه می شود که در آن پول بخش و جزئی از دارایی های مالی است، اما اضافه می کند که کالای واقعی نیز باید شامل موجودی اوراق بهادار شود همان طور که جریان خدمات را به بار می آورند.

در نتیجه، او اشاره کرد که طیف گسترده و قابل توجهی از متغیرهای هزینه فرصت شامل میزان مورد انتظار تورم ( به نمایندگی بازده کالای واقعی) ارتباط نظری در وظایف تقاضای پول دارند. او همچنین نشان داد که ثروت عامل تعیین کننده کلیدی تقاضای پول است. در ادبیات اخیر، رویکرد نظریه تقاضای مصرف کننده نقش رهبری در حیطه نظریه تجمع پولی بازی کرده است. ایده این است که در محاسبه حجم پول از قبیل ML، M2، M3، و L  همانند ایالت متحده از وزن های برابری برای مولفه هایشان استفاده می کنند که ممکن است در کشورهای دیگر متفاوت باشد.

دراین روش به طور ضمنی فرض می شود که در بخش های مختلف غیربانکی عمومی، هر مولفه تجمیع پولی که آنها نگهداری می کنند به عنوان جانشینی کامل عمل می کند. اما در حقیقت کارگزاران اقتصادی این مولفه ها را در اوراق بهادار خود جایگزین کاملی در نظر نمی گیرند چون که هر مولفه ممکن است هزینه فرصت متفاوتی داشته باشد. از این رو مقیاس جایگزین برای ساخت تجمیع سازگار وزن مناسبی را به کار خواهد گرفت که منعکس کننده اندازه ای است که در آن دارایی ها، نقدینگی و خدمات معامله را ارائه می دهند.

قانون بومرنگ

 سه نوع کارما

کارما ی روح همان چیزی است که روح از تجسم گذشته با خود آورده است. این دوره از تولد تا حدود 8 سال است. این اتفاق می افتد که در اوایل کودکی ، کودک با چالش های زیادی روبرو می شود. روح ، در اینجا تجسم یافته ، از طریق کارما کار می کند. اگر در تجسم های گذشته در موقعیت مصرف کننده بودید ، چیزی نمی دادید ، هیچ لذتی به همراه نمی آوردید ، با کارما ی فقر به این دنیا می آیید و دیر یا زود ، برای تغییر وضعیت باید مجبور شوید آن را حل کنید.

چگونه می توان بر کارما ی فقر غلبه کرد

انگیزه پیدا کنید