بعضی بیماران آلزایمری در برابر از دست دادن حافظه "مقاومت" می کنند

به گزارش (سیارک)  مطالعه نشان داده که با وجود علائم محرز در مورد آلزایمر دراین افراد، آنها حافظه عالی خود را حفظ کرده اند.
مطالعه ای کوتاه درباره بیمارانِ مسن که حافظهء متوسط به بالایی دارند نشان داده بعضی افراد می توانند در برابر کاهش و نقصان شناختی که با بیماری آلزایمر مرتبط است مقاومت کنند.

محققان، مغزِ هشت نفر که حافظهء قوی و توانایی شناختی بالایی دارند را در زمان مرگ مورد مطالعه قرار داده اند، و متوجه شدند که سه نفر از آنان علائم بیماری آلزایمر داشته اند. پس چطور با وجود بیماری، آنها علائم کاهش و نقصان را ندارند؟
این مطالعه توسط چنگیز گولا عصب شناسی از دانشگاه نورث وسترن انجام شده که در آن هشت نفر با سن بین 95 تا 100 سال مورد مطالعه قرار گرفته اند. آنها از حافظهء متوسط به بالایی برخوردار بودند که در تست های حافظه توانستند توانایی بالای شناختی نسبت به سن خود نشان دهند.
زمانی که این هشت نفر از دنیا رفتند، گولا و تیمش مغزهای این افراد را برای آلزایمر و دیگر بیماری های مزمنِ مغزی آزمایش کردند. (سیارک)  
بعد آزمایشِ چهار ناحیه مرتبط با حافظه، احساس، و زبان، محققان متوجه شدند مغزِ پنج نفر عادی است اما سه مغز"فشردگی بالا و توزیع گسترده " املوید پلکس و نوروفیبلاریِ تنگلز نشان داد که از دو علائم موجود در تشخیص بیماری آلزایمر است.
نتایج نشان می دهد که فشردگی بالای پلکس و تنگلز در مغزِ افراد مسن دیده می شود، اما آنها می توانند به نحوی از لحاظ شناختی ،عادی و حتی بهتر از افراد مشابه در این سن باشند.
گولادر تلگراف به سارا ناپتون گفت "خارق العاده است. اصلا انتظارش را نداشتیم".
"این نکته را به ما گوشزد می کند که بعضی فاکتورها باعثِ حفظ مغز و حافظه در برابر آسیب آلزایمر می شود. حال باید پیدا کنیم آنها فاکتورها کدامند".
با وجود اینکه در مطالعات پیشین دیده شده بود افراد مبتلا به آلزایمر می توانند قسمتی از توانایی شناختی خود را حفظ کنند، اما این مطالعه جدید، نمونه بارز خوبی برای این پدیده است چرا که اکثر این افراد مسن بودند.
همانطور که جورج پرری، عصب شناسی از دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو که در تحقیق حاضر بود، به اس تی ای تی اشاره کرده در سن بالای نود، امبلوید پلکز و تنگلزِ نوروفیبلاری باید خرابی مشهودی در مغز افراد در زمان مرگ به جا بگذارند.
بخاطر همین موضوع است که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر، پروتئین های امیلوید به روی پلکزهای سمی انباشته می شوند و همراه با تنگلزِ نوروفیبلاری باعثِ قطع انتقالِ مواد مغذی به اطراف مغز می شوند.
این روند باعث کاهش و نقصانِ شناختی و حافظه ای می شود که که مرتبط با بیماری آلزایمر است.
اما زمانی که گولا و تیمش، مغز سه نفر را مورد مطالعه قرار دادند متوجه شدند عصب های مرتبط با زبان و شکل دهنده حافظه بدون تغییر مانده اند.(سیارک)  
زمانی که مغزهای پنج نفر از گروه دیگر را که برای انها بیماری آلزایمر تشخیص داده شده بود و در زمان مرگ نقصانِ شناختی از خود به جا گذاشته بودند مورد مطالعه قرار دادند متوجه شدند که عصب مرده در این ناحیه نیز وجود دارد.
روشن است که این نتایج خیلی دقیق نیست و باید با حساسیت بیشتری بررسی شود. این نتایج باید در گروه بزرگتر و با تیم جداگانه ای که خیلی در مورد این نتایج نمی دانند تکرار شود.
این امکان وجود دارد که سه نفر از کسانی که علائم فیزیکی بیماری الزایمر را داشته اند قبل از اینکه علائم قطعی شوند مرده باشند تا اینکه به صورت طبیعی محافظت شده باشند.
اما، همانطور که شارون بگلی به اس تی ای تی گزارش داده، نتایج می توانند مهم باشند چرا که محققان شاهد علائمی بوده اند که بعضی مغزها می توانند علائم فیزیکی آلزایمر را نشان دهند بدون اینکه این نشانه ها بروز کنند.
دو فرضیه درباره چرایی این مورد وجود دارد.
اولی "محافظتِ شناختی" نامیده می شود به این معنی که اگر کسی ذهن خود را در زمان پیری فعال نگه دارد ، مغز فرد می تواند جلوی از دست رفتن عصب هایی که باعث بروز آلزایمر می شود را بگیرند.
دیین هارتلی، مدیر پیشرفت علمی در انجمنِ آلزایمر، که در مطالعه حضور نداشت به بگلی گفته است "آنچه که در زندگی باعثِ حفاظت از مولکول های سمی می شود این امکان هست که با از دست دادن سلول ها و سیناپس ها باز هم کارایی داشته باشند".
فرضیه دیگر این است که اتفاقی در مغز این افراد مقاوم در برابر آلزایمر می افتد که باعث می شود امیلوید پلکز و تنگلز نوروفیبلاری کمتر از معمول آسیب زا باشند.
بگلی می گوید" بعضی افراد ممکن است مولکول هایی تولید کنند که باعث می شود امبلوید ها غیرسمی شوند که در این صورت با وجود پلکز باز هم انها سیناپس ها را نابود نمی کنند. یا بعضی فاکتورهای ژنتیکی و یا غیره ممکن است سیناپس ها را انقدر قوی کنند که حتی در برابر سمِ امبلویدها مقاومت کنند".
اکنون کسی نمی داند دقیقا چه اتفاقی در جریان است اما دانشمندان می توانند تایید کنند که بعضی افراد در برابر آلزایمر قوی تر هستند و این می تواند در یافتن درمان های جدید برای الزایمر کمک کننده باشد.
گولا و تیمش به تحقیقات خود ادامه می دهند تا بتوانند فاکتورهایی بیایند که تاثیراتِ زیان بار بیماری الزایمر روی عصب ها را کمتر می کنند.
او به تلگراف گفت" ما روی تاثیرات ژنتیکی، تغذیه و محیطی تمرکز خواهیم کرد که باعث مقاومت عصب ها در برابر آسیب الزایمر می شود".
نتایج در این هفته در کنفرانس سالانه جامعه علم عصب 2016 در سن دیگر ارائه خواهند شد. 

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

مترجم  itrans.ir