آماس کیسه های مفصلی و التهاب تاندون دو بیماری رایج است که شامل التهاب بافت نرم اطراف عضلات و استخوان که اغلب در شانه ها، آرنج، مچ دست، ران، زانو و مچ پا است. کیسه مفصلی یک کیسه کوچک و پر از مایعی است که بعنوان یک کوسن بین استخوان بخش های محرک دیگر عمل می کند : عضلات، تاندون ها، یا پوست. کیسه مفصلی در سراسر بدن یافت می شود. آماس کیسه مفصلی وقتی که کیسه مفصلی ملتهب می شود (قرمزی و افزایش آب در کیسه مفصلی) رخ می دهد.
تاندون یک نوار انعطاف پذیر بافت فیبری است که عضلات را به استخوان ها وصل می کند. تاندینیتیس التهاب یک تاندون است. تاندون ها کشش عضله را به استخوان که باعث حرکت می شود، انتقال می دهند. در سراسر بدن، شامل دست ها، مچ دست ها، آرنج ها، شانه ها، ران ها، زانوها، مچ پاها و پاها یافت می شوند. تاندون ها می تواند کوچک باشد، شبیه تاندون هایی که در دست وجود دارد، یا بزرگ باشند شبیه تاندون آشیل که در پاشنه پا وجود دارد. - چه چیز باعث این وضعیت ها می شود؟ - چه بخش هایی از بدن تحت تاثیر قرار می گیرند؟ - چگونه این وضعیت ها تشخیص داده می شوند؟ - چه نوع از درمان های حرفه ای مراقبت سلامتی برای این وضعیت ها وجود دارد؟ - آماس کیسه مفصلی و التهاب تاندون چگونه درمان می شود؟ - آیا می توان آماس کیسه های مفصلی و التهاب تاندون را پیش گیری کرد؟ - چه تحقیقی در زمینه آماس کیسه مفصلی و التهاب تاندون انجام شده است؟ چه چیز باعث آماس کیسه مفصلی می شود؟ آماس کیسه مفصلی غالبا توسط استفاده بیش از حد یا ضربه مستقیم به یک مفصل ایجاد می شود. آماس کیسه مفصلی ممکن است در زانو یا آرنج از زانو زدن یا تکیه دادن به آرنج بیشتر از حد معمول بر یک سطح سفت بعنوان مثال ایجاد شود. التهاب تاندون غالبا از یک جراحت مکرر یا حرکت در منطقه آسیب دیده ناشی می شود. این بیماری ها غالبا با افزایش سن رخ می دهند. انعطاف پذیری تاندون ها با افزایش سن کم می شود و بنابراین، احتمال آسیب بیشتر است. افرادی مانند نجاران، باغبانان، موسیقی دانان و ورزشکارانی که فعالیت هایی را انجام می دهند که نیازمند حرکات تکراری یا فشار وارد کردن به مفاصل است، در خطر بیشتری برای التهاب تاندون و آماس کیسه مفصلی هستند. عفونت، آرتروز، نقرس، بیماری تیروئید و دیابت نیز می تواند باعث التهاب یک کیسه مفصلی یا تاندون شود.(سیارک)
این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.
چه تحقیقی در زمینه آماس کیسه مفصلی و التهاب تاندون انجام شده است
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
محققان با حمایت موسسه ملی آرتروز و بیماری های اسکلتی عضلانی و پوست (NIAMS) در حال مطالعه ی نقش سیستم ایمنی در التهاب یا التهاب تاندون هستند.
هدف آنها گسترش استراتژی های جدید برای جلوگیری در درمان موثر التهاب تاندون است. مطالعات هم چنین نشان می دهند که چه بیماری ، احتمالا بیشتر از جراحی برای جراحات خود بهره می برد. بعلاوه، محققان در حال کار بر روی گسترش دادن بافت های اسکلتی عضلانی مهندسی شده هستند که روزی ممکن است جایگزین تاندون های آسیب دیده شود. دیگران در حال کاوش بر روی مسائل محیط کار در توسعه التهاب تاندون و بیماری های اسکلتی عضلانی مربوط به کار هستند. (سیارک)
آیا می توان آماس کیسه مفصلی و التهاب تاندون را پیش گیری کرد
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
برای کمک به جلوگیری از التهاب یا کاهش شدت عود آن :
- فعالیت ها یا رژیم های ورزشی جدیدی را به آرامی شروع کنید. - به تدریج پس از چند جلسه تمرین قابل تحمل حرکات فیزیکی را افزایش دهید. - به طور منظم ورزش کنید. - عضلات اطراف مفصل را قوی کنید. - اغلب پس از کارهای تکراری کمی استراحت کنید. - فعالیت هایی که باعث درد می شوند را متوقف کنید. - مفصل تحت تاثیر را نرم کنید. از فوم برای پدهای زانوبند یا آرنج استفاده کنید. محکم گرفتن سطح ابزارها را با دستکش یا پد افزایش دهید. در باشگاه های گلف از نوارهای چنگ زدن یا یک دستگیره سایز بزرگ استفاده کنید. - از دو دست برای نگهداشتن ابزارهای سنگین استفاده کنید؛ از بک هند دو دسته در تنیس استفاده کنید. - برای مدت طولانی ننشینید. - هنگامی که برای فعالیت های روزانه می روید، با وضعیت و موقعیت بدنی خوب و مناسب تمرین کنید. - اگر سابقه التهاب تاندون وجود دارد، دنبال کردن راهنمایی پزشکتان یا درمانگر را قبل از انجام ورزش ها و فعالیت های جدید در نظر بگیرید. (سیارک)
تشخیص التهاب تاندون و آماس کیسه مفصلی با یک تاریخچه پزشکی و معاینه بدنی شروع می شود. بیمار درد و شرایطی که در آن درد رخ می دهد را توضیح خواهد داد. محل و شروع درد، اختلاف داشتن در شدت در طول روز، و عواملی که درد را تمام کرده یا شدت می بخشند همگی نکات تشخیص مهمی هستند. درمان گران و پزشکان از آزمایش های دستی که تست های تنش بافت انتخابی نامیده می شود، استفاده می کنند تا تعیین کنند که کدام تاندون درگیر است و سپس مکان های خاص تاندون را لمس می کنند تا محل التهاب با دقت مشخص شود.
اشعه ایکس تاندون ها یا کیسه مفصلی را نشان نمی دهد اما ممکن است در رد مشکلات استخوانی یا آرتروز مفید باشد. در مورد یک تاندون پاره شده، اشعه ایکس ممکن است به نشان دادن اینکه کدام تاندون تحت تاثیرقرار گرفته، کمک کند. در یک آسیب زانو، برای مثال، اشعه ایکس نشان خواهد داد که کشکک کمتر از حد طبیعی در یک تاندون چهار سر ران و بیشتر از حد طبیعی در یک تاندون کشکک پاره شده است. پزشک ممکن است هم چنین از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای تایید پارگی جزئی یا کلی استفاده کند. MRI هم استخوان و بافت نرمی شبیه عضله، تاندون ها و پوشش آنها (غلاف) و کیسه مفصلی را متمایز می کنند. (سیارک)
التهاب تاندون باعث درد و حساسیت در بیرون مفصل می شود. برخی از نام های رایج التهاب تاندون با ورزش یا حرکتی که به طور معمول خطر التهاب تاندون را افزایش می دهد، شناسایی می شوند. آنها شامل آرنج تنیس، آرنج گلف باز، بازوی پرتاب کننده توپ، بازوی شناگر و زانوی پرش کننده است. نمونه های رایجی در ادامه وجود دارند.
آرنج تنیس مربوط به صدمه به تاندون بیرونی آرنج است. آرنج گلف باز صدمه به تاندون داخلی آرنج است. این بیماری ها می تواند با هر فعالیتی که شامل چرخاندن مکرر مچ دست یا محکم گرفتن مچ دست مانند، استفاده از ابزار، تکان دادن دست، یا حرکات چرخشی است، نیز اتفاق بیفتد. نجاران، باغبانان، نقاشان، موسیقی دانان، مانیکورکاران، و دندان پزشکان در معرض خطر بیشتری برای این اشکال التهاب تاندون هستند. درد نزدیک آرنج اتفاق می افتد و گاهی اوقات نیز به بالای بازو یا پایین ساعد نیز منتقل می شود. نام دیگر آرنج تنیس التهاب تاندون جانبی نیز نامیده می شود. آرنج گلف باز نیز التهاب تاندون میانی نامیده می شود. دو نوع التهاب تاندون می تواند شانه را تحت تاثیر قرار دهد. التهاب تاندون عضله دو سر باعث دردر در جلو یا اطراف شانه می شود و ممکن است به آرنج و ساعد نیز سرایت کند. درد ممکن است هنگمی که بازو بالاتر از سربالا می رود نیز رخ دهد. عضله دوسر بازو، در جلوی بازوی بالایی، به ثابت نگهداشتن استخوان بازوی بالایی (استخوان بازو) در کاسه شانه کمک می کند. این عضله هم چنین به سرعت بخشیدن و کاستن سرعت بازو در طول حرکت در بالای سر در فعالیت هایی مانند تنیس و پرتاب دیسک کمک می کند.التهاب دستگیره تاندون چرخشی باعث درد شانه در بالای شانه و بالای بازو و بازوی بیرونی می شود. این درد می تواند با دراز کردن، هل دادن، کشیدن، بلند کردن، و بالا بردن بازو بالاتر از سطح شانه یا دراز کشیدن روی قسمت درد زیاد شود. دستگیره چرخشی در درجه اول گروهی از 4 عضله است که بازو را به مفصل شانه متصل می کند و به بازو اجازه چرخیدن و بالا بردن را می دهد. اگر دستگیره چرخشی و کیسه مفصلی تحریک، ملتهب و متورم شوند، آنها ممکن است بین سر استخوان بازو و تیغه شانه، لبه بیرونی تیغه شانه فشرده شوند. حرکت مکرر بازوها یا روندی پیری حرکت بازودر طول چند سال، ممکن است تاندون ها، عضلات و ساختارهای اطراف آن ها را تحریک کرده و باعث سایش آنها شود. فشردن دستگیره چرخشی سندرم گیرافتادگی شانه نامیده می شود.(سیارک) التهاب ناشی از روماتیسم ورم مفاصل ممکن است باعث التهاب دستگیره تاندون چرخشی و آماس کیسه مفصلی شود. ورزش هایی که در آن شانه بیش از حد استفاده می شود و مشاغلی که نیازمند دراز کردن دست مکرر بالای سر است، دلایل بالقوه ی دیگر ناراحتی دستگیره چرخشی یا کیسه مفصلی هستند و ممکن است به التهاب و گیرافتادگی منجر شود. اگر شخصی بیش از حد از تاندونی در طول فعالیت هایی مانند رقص، دوچرخه سواری یا دو استفاده کند، ممکن است پارگی میکروسکوپی تشدید شود یا متحمل شود و ملتهب شود. تلاش برای از بین بردن سقوط ممکن است همچنین باعث شود که عضلات چهار سر منقبض شود و تاندون چهار سر بالای کلاه زانو (ز) یا تاندون پتلار زیری آن پاره شود. این نوع صدمه به احتمال زیاد در افراد مسن تری که تاندون هایشان ضعیفتر و کم انعطاف تر شده، اتفاق می افتد. التهاب تاندون کشکک اغلب زانوی پرش کننده نامیده می شود زیرا در ورزش هایی که نیازمند پرش، مانند بسکتبال هستند، انقباض عضله و نیروی برخورد به زمین پس از یک پرش، تاندون را می کشد. پس از فشار مکرر، تاندون ممکن است ملتهب یا پاره شود.افراد مبتلا به التهاب تاندون زانو ممکن است در طول دویدن، پیاده روی سریع یا پریدن احساس درد کنند. التهاب تاندون زانو می تواند خطر پارگی یا پارگی گسترده تاندون را افزایش دهد. یک پارگی کامل تاندون چهار سر ران یا تاندون کشکک فقط دردناک نیست، بلکه هم چنین خم کردن، دراز کردن یا بلند کردن پا یا تحمل وزن پای درگیر را برای شخص سخت می کند. تاندون آشیل آسیب های تاندون آشیل شامل ناراحتی، کشیدگی یا پارگی تاندون متصل به عضلات ساق پا به پشت پاشنه پا می باشد. التهاب تاندون آشیل یک آسیب معمول استفاده بیش از حد است، ولی می تواند همچنین با عضلات ساق سفت یا ضعیف یا هر وضعیتی که باعث شود که تاندون انعطاف پذیریش کم شود و سفت تر مانند آرتروز واکنشی یا پیری طبیعی شود، ایجاد شود. آسیب های تاندون آشیل می تواند برای هر کسی که به طور منظم در فعالیتی شر کت می کند که باعث انقباض عضله ساق پا، مانند بالا رفتن از پله یا استفاده از واکر می شود، اتفاق بیفتد ولی در "مبارزان ضعیف شده" میانسال که ممکن نیست به طور منظم ورزش کنند رایج تر است. در میان ورزشکاران حرفه ای، بیشتر صدمات آشیل ظاهرا در شتاب سریع یا ورزش های پرشی مانند فوتبال، تنیس و بسکتبال اتفاق می افتد و تقریبا همیشه رقابت های فصلی را برای ورزشکار به پایان می رساند. التهاب تاندون آشیل می تواند یک وضعیت مزمن شود. این بیماری همچنین می تواند باعث ظهور صدمه ای ناگهانی شود. التهاب تاندون رایج ترین عامل کمک به پارگی تاندون آشیل است. هنگامی که تاندونی با سن یا استفاده زیادی ضعیف می شود، آسیب می تواند باعث پارگی آن شود. این جراحات می تواند آنقدر ناگهانی و دردناک باشد که این وضعیت ها به پایین آوردن بازیکن فوتبال حرفه ای مسئول در وضعیت مد تکان دهنده شناخته شده اند. (سیارک)
التهاب تاندون ها و بورسیت ها یا بیماری روتاتور کاف
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۹
منظور از تاندونیت، التهاب (قرمزی، درد و تورم) تاندون می باشد. در تاندونیت شانه، روتاتور کاف و/یا تاندون دو سر معمولا در نتیجه برخورد با ساختارهای اطراف ملتهب می شوند. ممکن است آسیب دیدگی از التهاب خفیف تا درگیری کامل روتاتور کاف تغییر کند. زمانی که تاندون روتاتور کاف ملتهب و ضخیم می شود، ممکن است زیر آکرومیون گیرافتادگی داشته باشد. فشرده شدن روتاتور کاف سندرم گیرافتادگی نامیده می شود. (سیارک)
بورسیت ها یا التهاب کیسه های بورس که از شانه محافظت می کنند، ممکن است با التهاب تاندون و سندرم گیرافتادگی همراه باشد. التهاب ناشی از بیماری از جمله آرتریت روماتوئید ممکن است سبب التهاب تاندون روتاتور کاف و بورسیت شود. ورزش هایی که در آن شانه زیاد استفاده می شود و کارهایی که نیازمند رسیدن به اورهد بالا هستند، دلایل بالقوه دیگری از التهاب به روتاتور کاف یا بورس بوده و امکان دارد منجر به التهاب و تصادم شود. اگر روتاتور کاف و بورس تحریک شوند، ملتهب شده و متورم می گردند. ممکن است بین سر استخوان بازو و آکرومیون گیر کنند. حرکت مکرر درگیر کننده بازوها یا تاثیرات فرایند پیری روی حرکت شانه در طول سالهای زیاد نیز ممکن است موجب تحریک و سایش تاندون ها، عضلات و ساختارهای اطراف باشد. • علائم و نشانه ها.
نشانه های این حالت شامل شروع آهسته ناراحتی و درد در بالای شانه یا بالاتر از یک سوم بازو و/یا به سختی خوابیدن روی شانه باشد. زمانی که بازو از بدن یا قسمت فوقانی بدن دور می شود، التهاب تاندون و بورسیت نیز باعث درد می گردد. اگر تاندون عضله دو سر ملتهب باشد (تاندونی که در جلوی شانه قرار گرفته و به خم شدن آرنج و چرخیدن ساعد کمک می کند)، در جلو یا اطراف شانه احساس درد وجود خواهد داشت و به آرنج و ساعد نیز بروز خواهد کرد. همچنین امکان دارد زمانی که بازو با زور به بالاتر از قسمت فوقانی بدن برده می شود، احساس درد وجود داشته باشد. • تشخیص.
تشخیص التهاب تاندون و بورسیت با سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شروع می شود. اشعه های X تاندون ها و بورس ها را نشان نمی دهند، اما امکان دارد در رد اختلالات استخوانی و یا آرتریت مفید باشند. احتمال دارد دکتر مایع ناحیه ملتهب را برداشته و آزمایش نماید تا از عفونت پیشگیری کند. سندرم گیرافتادگی احتمالا زمانی که تزریق مقدار کمی از بی‌حس کننده (لیدوکائین هیدروکلراید) در ناحیه مربوط به درد آکرومیون انجام شد همراه با درد باشد. (سیارک) • رفتار.
اولین مرحله از درمان این شرایط کاهش درد و التهاب با استراحت، یخ و داروهای ضد التهاب مانند آسپرین و ایبوپروفن می‌باشد (ادویل، 2 موترین 3). در برخی موارد دکتر یا تراپیست از التراسوند استفاده خواهد کرد (ارتعاشات موج ملایم) تا بافت های عمیق را گرم کرده و جریان خون را بهبود بخشد. تمرینات کششی و تقویتی ملایم به تدریج اعمال خواهند شد. این امکان دارد قبل یا پس از اعمال بسته یخ باشد. در صورت عدم هرگونه بهبود، امکان دارد دکتر داروی کورتیکواستروئید را به محل اکرومیون تزریق نماید. اگرچه تزریق استروئيد یک درمان معمول می باشد، اما بایستی با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد چرا که امکان دارد منجر به پارگی تاندون شود. در صورتی که هنوز بعد از 6 تا 12 ماه هنوز بهبودی ملاحظه نمی شود، امکان دارد دکتر آرتروسکوپی یا جراحی را پیشنهاد دهد تا آسیب را التیام بخشیده و تاندون ها و بورس ها را درمان نماید.(سیارک)
پاره شدن روتاتور کاف تاندون های روتاتور کاف اغلب از استفاده بیش از حد، پیری و یا سقوط روی دست دراز شده یا دیگر علل آسیب زا ملتهب می شود. ورزش ها یا فعالیت های نیازمند حرکت با تکرار زیاد یا بلند کردن اجسام سنگین نیز می تواند فشار زیادی بر عضلات روتاتور کاف و تاندون وارد نماید. با گذشت زمان، بسته به سن، تاندون ها ضعیفتر و منحط‌تر می شوند. در نهایت، این انحطاط می تواند منجر به پاره شدن عضلات و تاندون ها شود. جای تعجب است که این پارگی ها شایع می باشد. در واقع در صورتی که علائم هیچ درد یا معلولیتی وجود نداشته باشد، پارگی روتاتور کاف یک وضعیت غیر عادی در فرد پیر نمی باشد. خوشبختانه در بسیاری از افراد، این پارگی ها منجر به هیچ نوع درد یا ناتوانی نیست. با این حال برخی افراد امکان دارد بسیاری از نشانه های درد را در نتیجه چنین پارگی هایی داشته و نیازمند درمان باشند. (سیارک) • علائم و نشانه ها:
معمولا فردی که در روتاتور کاف آسیب دیدگی دارد، روی عضله دلتوئید در سمت بالا و خارج از شانه احساس درد دارد بویژه زمانی که بازو بالا برده می شود یا خارج از بدن از طرف پهلو قرار می گیرد. حرکت هایی شبیه به لباس پوشیدن در افراد می تواند دردناک باشد. امکان دارد در شانه احساس ضعف نماید بخصوص زمانی که در تلاش برای بلند کردن بازو به حالت افقی است. احتمالا فردی احساس شنیدن صدای تیک یا شکستن شانه بهنگام چرخیدن آن داشته باشد. درد یا ضعف در چرخش به خارج یا به داخل بازو ممکن است نشان دهنده پارگی در تاندون روتاتور کاف باشد. همچنین بعد از اینکه بیمار شانه خود را به عقب حرکت داد و بازویش را بالا آورده و سپس در پهلوی خود به پایین آورد نیز امکان دارد احساس درد نماید. • تشخیص.
احتمالا دکتر ضعف را تشخیص دهد اما قادر به تشخیص محل پارگی با معاینه فیزیکی نباشد. در صورتی که اشعه های X بکار گرفته شود، ممکن است بنظر عادی بیایند. MRI یا اولتراسوند می تواند به تشخیص پارگی کامل تاندون یا پارگی جزئی تاندون کمک نماید. (سیارک) • درمان.
معمولا دکترها به بیمارانی که در روتاتور کاف آسیب دیدگی دارند توصیه به استراحت دادن شانه، اعمال گرما یا سرما به ناحیه دارای درد، و مصرف دارو برای تسکین درد و التهاب می کنند. درمان های دیگری ممکن است استفاده شود از جمله تحریک الکتریکی عضلات و اعصاب، سونوگرافی، و یا تزریق کورتیزون در نزدیکی ناحیه ملتهب روتاتور کاف. اگر عمل جراحی ضروری نباشد، انجام فعالیت های ورزشی به برنامه درمانی اضافه می شود تا انعطاف پذیری کشیدگی را ایجاد و عملکرد شانه را بازیابی نماید. اگر هیچ بهبودی در این درمان وجود نداشته باشد و اختلال در عملکرد همچنان وجود داشته باشد، احتمالا دکتر آرتروسکوپی و یا جراحی باز روتاتور کاف پاره شده را انجام خواهد داد. درمان روتاتور کاف پاره شده معمولا بستگی به شدت آسیب، سن و سلامتی بیمار، و طول مدت زمانی دارد که بیمار این شرایط را داشته است. بیمارانی که التهاب تاندون روتاتور کاف یا بورسیتی دارند که پارگی در آن کامل نیست، معمولا بدون جراحی درمان می شوند. درمان بدون جراحی شامل استفاده از داروهای ضد تورم و تزریق گاه به گاه استروئید به این ناحیه از روتاتور کاف ملتهب است که با تمرینات ورزشی توانبخشی روتاتور همراه می باشد. این درمانها با هدایت به متخصص مراقبت های بهداشتی از جمله فیزیوتراپیست که در ارتباط با پزشک معالج کار می کند بهترین روش درمانی می باشد. (سیارک) جراحی پارگی های روتاتور کاف، برای افراد زیر بهترین روش ترمیم می باشد. • بیماران جوانتر بویژه آنهایی که پارگی های کوچک دارند. جراحی موجب موفقیت بیشتری در بهبود و کاهش نگرانی ها در مورد بدتر شدن پارگی در طول زمان دارد. • افرادی که پارگی های روتاتور کاف در سبب آسیب دیدگی های حاد و شدید ایجاد شده است. این افراد باید به دنبال درمان فوری از جمله جراحی تاندون باشند. معمولا افرادی که مسن تر بوده و برای دوره طولانی در شانه درد دارند می توانند حتی در مورد پارگی کامل روتاتور کاف نیز بدون جراحی درمان شوند. این افراد اغلب مشابه کسانی که درد دارند اما پارگی روتاتور کاف ندارند درمان می شوند. دوباره داروهای ضد تورمی، استفاده از تزریق استروئيد، و تمرینات توانبخشی می تواند بسیار موثر باشد. بهنگام درمان از طریق جراحی، پارگیهای روتاتور کاف ممکن است از طریق آرتروسکوپی و یا تکنیک های جراحی باز مرسوم درمان گردند. (سیارک)
تعداد کامپیوترهای مورد استفاده در ایالات‌متحده از 13 میلیون در 1980 به 129 میلیون در 1998 (سالنامه صنعت کامپیوتر 1999) افزایش یافته است. این افزایش در استفاده از کامپیوتر همراه با افزایش گزارش اختلالات اسکلتی عضلانی از جمله، سندروم تونل کارپال، التهاب تاندون، اپی کندیلیت و غیره همراه بوده است. تعداد کل موارد ثبت شده آسیب حرکات تکراری، از 34700 مورد در 1984 به 372300 مورد در 1999 افزایش یافته است که حدود 66% کل بیماری‌های محل کار را تشکیل می‌دهد که اختلالات تجمعی ناشی از تروما پرهزینه‌ترین و شدیدترین اختلالات هستند که در محیط کار اداری رخ می‌دهند . عوامل خطر اصلی ایجاد اختلالت تجمعی تروما در حین تایپ عبارت‌اند از نیرو، اعمال نیروی ایستا، تکرار تنش تماسی و پوسچر نامناسب . محققان چندین مطالعه، نیروی تایپ کردن را بررسی کرده‌اند و دریافته‌اند که افراد بسیار محکم‌تر از مقدار لازم برای فعال‌سازی کلیدها، به آن ها ضربه می‌زنند . اوج نیروی تایپ در این مطالعات از 5/5 تا 3/9 برابر نیروی مورد نیاز برای فعال سازی متفاوت بودند. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که مقدار ضربه بیش‌ازحد تا حدودی به‌وسیله نیروی فعال‌سازی تعیین می‌شود و نیروهای فعال‌سازی بیشتر، منجر به نیروهای تایپ بیشتر می‌شود. همچنین خصوصیات فیدبک صفحه‌کلید در تعیین سطح ضربه بیش‌ازحد، در طول تایپ مهم است . از فیدبک الکترومیوگرافی (EMG) برای کاهش سطح EMG تا 31% در حین صحبت، در افراد دارای لکنت زبان و سطح EMG تراپزیوس در حال نشسته 50% استفاده شده است. از بیوفیدبک به عنوان ابزار آموزش برای کاهش تنش نوازندگان ویولون و ویولا در طول کسب مهارت‌های ظریف حرکتی و در برخی موارد دیگر استفاده شده است. فیدبک نیرو قبلاً به بسیاری از طرح‌های صفحه‌کلید افزوده می‌شود. بر اساس تحقیق مونتی و همکاران در1986، استاندارد ANSI/HFS اعلام می‌کند که «هشدار کلید از طریق فیدبک لامسه یا شنوایی یا هر دو انجام خواهد شد». تحقیق قبلی نشان می‌دهد که افراد می‌توانند با صفحه‌کلید buckling spring با نیروی کمتری نسبت به صفحه‌کلید لاستیکی برجسته (rubber dome) تایپ کنند. یکی از تفاوت‌های مهم این صفحه‌کلیدها، افت شدید نیرو و «کلیک» شنوایی بعد از فعال شدن صفحه‌کلید buckling spring است. فیدبک را می‌توان سیستمی تصور کرد که اگر افراد به هدف مورد نظر رسیدند، به آنها اطلاع می‌دهد. بنابراین، فیدبک شنوایی بالا را می‌توان بخشی از حلقه مستقیم فیزیولوژیکی تلقی کرد که هدف آن کمک به انجام رفتار حرکتی خاص است . بیوفیدبک و فیدبک نیرو را می‌توان برای رسیدن به کنترل روی مکانیسم فیدفوروارد استفاده کرد. به منظور داشتن فیدفوروارد، افراد به فیدبک کافی نیاز دارند. افزایش فیدبک در دسترس افراد از طریق بیوفیدبک یا فیدبک نیرو، مقدار اطلاعات در دسترس را برای مکانیسم فیدفوروارد افزایش می‌دهد. فرض بر این است که فیدبک شنوایی بالا در طول تایپ کردن، می‌تواند به افراد در کاهش سطح ضربه بیش‌ازحد کمک کند. هدف این مطالعه تعیین تأثیرات کوتاه‌مدت و بلندمدت فیدبک شنوایی بالا روی کاهش نیروی و EMG تایپ در اکستانسور و فلکسور انگشت در حین تایپ بود. دو آزمایش انجام شد. آزمایش اول تأثیرات کوتاه‌مدت فیدبک نیرو و فیدبک EMG را روی تایپ کردن بررسی کرد. آزمایش دوم تأثیرات بلندمدت فیدبک نیرو را روی تایپ بررسی کرد. این مقاله ادامه دارد.............(سیارک)
