اختلال در تحریک و علاقه جنسی زنان

برای مدیریت بیمار مبتلا به اختلال در تحریک و علاقه جنسی متخصصین بیماری های زنان و زایمان می توانند به مدل چرخشی واکنش جنسی مراجعه کنند  و از این طریق با یک یا هر دو شریک در مورد حوزه های مشکل ساز بحث کنند. برخی از این مشکلات را متخصصین زنان و زایمان رفع می کنند و برخی دیگر نیاز به مراجعه دارند.

وقتی عدم صمیمیت عاطفی کافی تشخیص داده می شود، می توان درک کرد که علاقه ی کم به فعالیت جنسی امری نرمال است؛ در این موارد ممکن است به زوج توصیه شود به مشاوره مراجعه نمایند. وقتی عدم وجود محرک جنسی و محیط جنسی عوامل تاثیر گذار باشند، معمولا اشاره به این نیاز می تواند کفایت کند، اما مراجعه به درمانگران جنسی نیز می تواند موثر باشد. مطالعه واکنش به دارو نما ها (پلاسیبو) می تواند موضوع را روشن نماید.

در آزمایشات زنانه ، تادالافیل (بازدارنده فسفو دی استراز برای درمان اختلال نعوظ)، یک سوم از دریافت کننده های دارو نماها پاسخ مثبت قابل توجهی گزارش کردند، شبیه به پاسخ بیمارانی که داروهای فعال دریافت می کردند. محققین دریافتند که تغییر در رفتار جنسی زوج بیشتر از سن، شدت علائم، یا مدت زمان علائم به واکنش مثبت مربوط می شود.

مداخلات روانشناختی و بیولوژیکی

- ارائه اطلاعات مودبانه و بدون قضاوت در مورد عملکرد و اختلال عملکرد جنسی
- به کار بردن مدل میل جنسی تحریک شده یا واکنش دهنده در زنان برای بیمار (یا شریک جنسی او)
- ارائه توضیح به هر دو نفر مبنی بر اینکه عمل جنسی بدون دخول امری نرمال و طبیعی است، اینکه بسیاری از زنان به تحریک غیر فیزیکی، فیزیکی بدون دخالت اندام جنسی، و با دخالت اندام جنسی بدون دخول نیاز دارند و هریک از این راهکارها می تواند بسیار موثر تر و با ارزش تر از دخول واژینال باشد.
- تحت نظر داشتن افسردگی و عوارض سوء داروهای ضد افسردگی، بررسی تغییر داروها به میرتازاپین، وینلافاکسین، دولوکستین، بیوپروپیون، یا افزودن بیوپروپیون به یک بازدارنده انتخابی جذب مجدد سروتونین. دیگر اقدامات مبتنی بر شواهد نیستند، و مختل کردن مصرف بازدارنده های انتخابی با مدت زمان عمل کوتاه جذب مجدد سروتونین به خاطر فعالیت جنسی خطر بازگشت علائم افسردگی یا نشانه های ترک
- نظارت بر دیگر اختلالات جنسی زنان که به دارو مربوط می شود و تجویز و توصیه داروهای جایگزین (مثلا در نظر گرفتن جایگزینی برای مسدود کننده های R بر اساس موقعیت بالینی)
- در نظر گرفتن خستگی
- تجویز استروژن به صورت موضعی یا سیستماتیک
- درمان کم کاری غده هیپوفیز و کم کاری و پرکاری غده تیروئید
- در نظر گرفتن نا امنی در زمینه کنترل بارداری یا انتقال بیماری از طریق رابطه جنسی
- در نظر گرفتن ترس از بی اختیاری ادرار در حین رابطه جنسی
- توضیح اینکه اختلاف در میل جنسی طبیعی است (یعنی اینکه بیشتر زوج ها باید برای تلاش در موثر تر کردن هر چه بیشتر روابط جنسی خود به توافق برسند- شریکی که نیاز کمتری دارد هنوز می تواند در روابط جنسی بیشتر از آن حدی که خود ترجیح می دهد شرکت کند و لذت واقعی ببرد [در مقابل شرکت کردن ساده بدون لذت] و شریکی که نیاز بیشتری دارد می تواند بپذیرد که روابط جنسی کمتر از حدی باشد که او دوست دارد؛ هیچ عدد استاندارد یا نرمالی برای تعداد دفعات رابطه وجود ندارد)
افزودن ذهن آگاهی که در درمان اختلال عملکرد جنسی زنان سالم، زنان مبتلا به سرطان لگن، و مقاربت دردناک امید بخش ظاهر شده، امری نوین در پزشکی غرب است. ذهن آگاهی یک تمرین شرقی است که ریشه در مدیتیشن بودایی دارد که بر آگاهی بدون قضاوت و در لحظه تاکید می کند. تمرین این فعالیت کمک می کند به جای توجه به چیزهایی که باعث حواس پرتی می شوند به احساسات و شور جنسی توجه کنیم.
تصویر سازی کاربردی مغز قبل و بعد از ذهن آگاهی تاکیدی است بر این یافته بالینی که این تمرینات خود ارجاعی احساسات و عواطف را که باعث درد و نگرانی می شوند کاهش می دهد. می توان منابع موجود در جامعه را از طریق اینترنت به بیماران داد تا ذهن آگاهی را تمرین کنند . در صورت نیاز می توان درمان استاندارد اختلالات جنسی را توضیح داد و بیمار را به یک درمانگر جنسی ارجاع داد. متخصص زنان و زایمان می تواند تمرینات متمرکز بر احساس را به همراه تمرینات ذهن آگاهی تجویز نماید. تمرینات متمرکز بر احساس زوج ها را وا می دارد به نوبت تماس ها، بوسه ها و نوازش های احساسی و بعد جنسی با یکدیگر برقرار کنند.

در ابتدا لمس و نوازش اندام های جنسی و سینه ها در این محدوده قرار ندارند. هر نوع هدف یا انتظاری کنار گذاشته می شود. معمولا هر جلسه 15 الی 20 دقیقه طول می کشد و ترجیحا هر هفته دو تا سه جلسه باید برگزار شود و تا 3 الی 6 هفته ادامه یابد. زوج به همراه متخصص بالینی تصمیم می گیرند که چه زمانی اندام های جنسی و سینه ها نیز شامل این تماس ها شوند. نهایتا عمل جنسی (دخول واژنی با دیلدو) را نیز می توان شامل نمود.

ممکن است برای برخی از زنان مبتلا به بیماری های مزمن یا سرطان، دخول اصلا امکان پذیر نباشد که در این صورت زوج باید به انجام  فعالیت های مختلف بدون دخول تشویق شوند. متخصص زنان می تواند درمان ذهنی رفتاری را توصیه نماید. این امر به زن کمک می کند نگاه منفی و اغلب فاجعه باری را که بیماری، عوارض زنانه و نازایی باعث شده نسبت به خود داشته باشد بشناسد.

برخی زنان خودشان را از لحاظ جنسی زیر استاندارد می بینند و حس می کنند لایق رفتار منطقی و معقول در رابطه نیستند، و همین امر حتی باعث می شود در روابط ناسزاوار و نامربوط باقی بمانند. دیگر افکار مبالغه آمیز و فاجعه بار که می توان به سمت درمان ذهنی هدایت کرد عبارتند از: «عمل جنسی تنها برای زنان سالم است»، «من دیگر باردار نمی شوم؛ من دیگر جذابیت جنسی ندارم»، و «اگر نتوانم مقاربت داشته باشم دیگر کسی مرا نمی خواهد» شواهد تجربی برای درک ذهنیت ها و عواطف رو به فزونی است، که می توانند به نفع تحریک جسمی و ذهنی باشند.
اخیرا شکلی از در مان ذهنی  رفتاری در ترکیب با ذهن آگاهی اتخاذ شده که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی نامیده می شود. تمرینات منظم ذهن آگاهی مولفه ای کامل و جدایی ناپذیر است. همچنین مهارت کشف افکار ناسازگار فرا گرفته می شود، البته با نظارت بیشتر بر وجود این افکار و نیز تصدیق اینکه این افکار تنها رویدادهایی ذهنی هستند و به هیچ وجه لزوما حقیقت ندارند. شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی برای درمان اختلال افسردگی و استرس و جلوگیری از بازگشت افسردگی به کار گرفته می شود و برای درمان اختلالات مربوط به تحریک و میل جنسی و درد مزمن مقاربت نیز به کار می رود.

مقاله مدیریت اختلال عملکرد جنسی در زنان ادامه دارد............

ادامه در

ارتباط افسردگی و مصرف دارو در عملکرد جنسی زنان

 و اختلال عملکرد جنسی در زنان بخش سوم 

آیا این مقاله برای شما مفید بود؟لطفا تجربیات خود را با کاربران به اشتراک بگذارید.(سیارک)

اختلال عملکرد جنسی در زنان ارتباط بسیار محکمی با افسردگی و سلامت زنان دارد. میل جنسی پایین تقریبا در همه زنان مبتلا به افسردگی حاد وجود دارد، اما تحریک، رطوبت واژن و ارگاسم نیز می تواند آسیب ببیند. افسردگی مهمترین عاملی است که عملکرد جنسی زنان مبتلا به بیماری های زنان از جمله بیماری های کلیوی در مرحله پیشرفته، MS، یا دیابت یا زنانی که کاشت مغز استخوان داشته اند، را تحت تاثیر قرار می دهد.

اختلالات نگرانی منجر به افزایش شیوع نارسایی جنسی بخصوص رواج مقاربت دردناک می شود. ممکن است بین اختلال وسواس و اختلال در ارگاسم و سوء استفاده جنسی در گذشته ارتباطی وجود داشته باشد. عارضه های مزمن که انرژی، سلامتی و اعتماد به نفس را تحت تاثیر قرار می دهند می توانند به صور غیر مستقیم بر میل جنسی و پاسخ جنسی تاثیر گذار باشد، مثل نارسایی قلبی یا کلیوی، و سرطان. عوارض عصبی مثل MS، آسیب ستون فقرات، بیماری یا آسیب عروق مغزی، و بیماری پارکینسون همواره به طرق مختلف باعث محدود شدن فعالیتهای جنسی می شود.

عوارضی که محیط هورمونی را مختل می کنند می توانند واکنش های جنسی را نیز مختل نمایند و عبارتند از بیماری آدیسون، کم کاری غده هیپوفیز، برداشتن تخمدان لوله فالوپ دو طرفه غیر انتخابی، هیپرپرولاکتینمی، پر کاری و کم کاری غده تیروئید، سندروم متابولیک، یائسگی درمانزاد، و بازداری آروماتاز برای سرطان سینه. 

اختلال عملکرد جنسی شریک جنسی

هر گونه اختلالی در شریک جنسی می تواند واکنش جنسی زنان را کاهش دهد. رایج ترین این اختلالات عبارتند از اختلال در نعوظ، انزال زودرس در شرکای مرد، و میل یا دشواری ارگاسم در شرکای زن.

عوامل روانشناختی

عوامل روانی معمولا واکنش جنسی را تحت تاثیر قرار می دهند. همانطور که قبلا اشاره شد، این عوامل همواره انگیزه جنسی و تحریک تجربه شده از محرک جنسی را تغییر می دهند . این عوامل انگیزه زنان در یافتن و توجه به این محرک ها تحت تاثیر قرار می دهند و در نتیجه همه اثرات منفی ناشی از عوامل زیستی را با هم ترکیب می کنند.

لیست عوامل روانشناختی

افسردگی
نگرانی
تاثیرات دارویی
خستگی، بیخوابی، زمان بندی ضعیف، ضعف سلامتی، یا کار شیفتی
استرس مربوط به کار، خانواده، یا پول و مسائل مالی
مسائل بین افراد
عدم وجود محیط مناسب یا محرک مفید
ارتباط جنسی محدود
تجربیات گذشته  تجربیات منفی در گذشته یا تجربه سوءاستفاده جنسی در گذشته
تصویر منفی از خود زود انزالی، جراحی هایی که منجر به بدشکلی می شوند، هرزگی (ناپرهیزکاری)
دشواری
انتظار نتیجه منفی اختلال جنسی شریک، درد، عدم نزدیکی عاطفی، یا عدم ارگاسم

سوء استفاده جنسی

بسیاری از محققان دریافته اند که بین سوء استفاده جنسی در کودکی و اختلاف عملکرد جنسی زنان ارتباط وجود دارد. با این وجود، مطالعات گذشته هم از نظر تعداد محدود بوده اند و هم از این نظر که گروههای مقایسه ای در آنها حذف شده اند.نبود یک گروه مقایسه به علت درصد بالای زنانی که طی مراقبت های زنانه از مشکلات جنسی شکایت می کنند.

هرچند در مطالعات دانشگاهی تفاوت چندانی در عملکرد زنانی که مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته اند و زنانی که مورد سوءاستفاده قرار نگرفته اند گزارش نمی شود، اما مطالعات بالینی و اجتماعی نشان می دهند که اختلال عملکرد جنسی در زنانی که مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته اند نسبت به زنان گروه کنترل بیشتر می باشد. بی میلی جنسی، مشکلات تحریک و ارگاسم، احساس جنسی کم، عدم رضایت جنسی، و پرهیز از عمل جنسی همواره در این مطالعات گزارش می شود. به ویژه سوء استفاده که با دخول یا خشونت همراه است به اختلال عملکرد جنسی در بزرگسالی منجر می شود.

در گزارشی عنوان شده است که مشکلات مربوط به ارگاسم رایج ترین نگرانی است که حدود 45% زنانی را که در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته اند تحت تاثیر قرار می دهد. نکته مهمی که باید بدان توجه کرد این است که شمار زیادی از زنانی که دارای تجربه آزار جنسی در کودکی بوده اند از زندگی جنسی خود رضایت دارند و برای تعیین عوامل دیگری که خطر اختلال عملکرد جنسی را افزایش می دهند تحقیقات بیشتری لازم است. مطالعات نشان می دهند پرهیز از نزدیکی با افراد و درگیری احساسی یکی از عوامل پیش بینی کننده دشواری در ارگاسم است.

رایج ترین داروهایی که می توانند منجر به اختلال فعالیت جنسی شوند

 SSRI(مهارکننده‌های بازجذب سروتونین) ها هستند. تاخیر در ارگاسم یا عدم ارگاسم همراه با کاهش میل جنسی در 70% زنانی که SSRI مصرف می کنند دیده می شود. مشاهدات بالینی نشان می دهند که داروهای ضد افسردگی که دوپامینرژیک، نورآدرنرژیک (مرکزی)، و گیرنده های
5HT1A و 5HT2C را فعال می کنند، ممکن است باعث تقویت پاسخ جنسی شوند، اما داروهایی که دیگر دریافت کننده های 5HT، پرولاکتین، و GABA را فعال می کنند، پاسخ جنسی را کاهش می دهند. بنابراین داروهایی که کمترین احتمال را برای تداخل دارند عبارتند از:
عوامل سروتونرژیک که گیرنده 5HT2 را ذخیره می کنند، مثل میرتازاپین.
عوامل دارای عمل نورآدرنرژیک مرکزی، مثل میرتازاپین، بوپروپیون، وینلافاکسین، و دولوکستین
عوامل دارای اثر دوپارمینرژیک مثل بوپروپیون و وینلافاکسین
عواملی که آگونیست 5HT1A می باشند مثل باسپیرون
فواید جنسی درمان مناسب افسردگی بسیار بیشتر از عوارض جانبی منفی بالقوه این دارو ها است. دولوکستین، بازدارنده جذب مجدد سروتونین نورپینفرین نیز میتواند عملکرد جنسی را کاهش دهد اما به میزانی کمتر از SSRI. اگوملاتین که در اروپا در دسترس می باشد، آگونیست گیرنده های ملاتونین MT1 و MT2 و خنثی کننده 5HT2Cاست. این دارو دارای حداقل تاثیرات جنسی است، در حد تاثیر دارونماها (پلاسیبو)، تاثیراتی که بسیار کمتر از پاروکستین و وینلافاکسین است.
دیدگاههای متفاوتی راجع به اینکه بیماری صرع فی نفسه یا مصرف داروهای ضد تشنج میل جنسی را کاهش می دهند یا خیر وجود دارد. بسیاری از زنان می توانند برای بیماری هایی به جز صرع از داروهای ضد تشنج بدون عوارض جنسی استفاده کنند. داروهای آرام بخش و مسکن اعصاب می توانند ارگاسم را به تاخیر بیندازند.
داروهای مخدر معمولا میل و اشتیاق جنسی را کاهش می دهند. گروهی از زنان که داروهای خوراکی ضد بارداری مصرف می کردند میل جنسی پایینی در خود گزارش کردند، اما مطالعات جدید ارتباط بین میل جنسی پایین و داروهای ضد بارداری خوراکی را تایید نمی کنند.
تحقیقات محدودی هستند که نشان می دهند رالوکسیفن و تاموکسیفن عوارض جانبی جنسی سوء ندارند. مقاربت دردناک ناشی از بازدارنده های آراوماتاز رایج است. فیتواستروژن می تواند باعث تشدید خشکی واژن و مقاربت دردناک شود.

تحقیقات صورت گرفته  آزمایشگاهی برای درمان افسردگی

بررسی های آزمایشگاهی که در حال حاضر در دسترس می باشند ارزش چندانی ندارند. وضعیت استروژن از روی سابقه پزشکی و آزمایش مشخص می شود، البته در مواردی ارزیابی سطح استرادیول نیز ضرورت دارد. آزمایش هورمون محرک فولیکول در دوران پیش از یائسگی به علت نوسانات نشانه دار سطوح این هورمون، ارزش چندانی ندارد. اندازه گیری سطوح مختلف هورمون آنتی مولرین می تواند نشان داده شود. اندازه گیری سطوح تستسترون تنها برای بررسی علائم هیرسوتیسم یا کلیتوریس بزرگمفید است.

تحقیقات اخیر نشان داده است که حتی با دسترسی به آزمایش های طیف سنجی جرمی نه سطوح سرم تستسرون و نه سطوح سرم متابولیت های آندروژن ارتباطی با اختلال در عملکرد جنسی ندارند. در صورت نازایی یا اولیگومنوره، سطح پرولاکتین برای بررسی میل جنسی پایین اندازه گیری می شود. در صورت وجود علائم تیروئیدی، هورمون محرک تیروئید نیز اندازه گیری می شود. نمونه های گرفته شده از واژن، گردن رحم، و فرج برای کشت می توانند نشان دهنده فعالیت جنسی و اختلالات جنسی در زنان مبتلا به مقاربت دردناک مزمن باشند.

اندازه گیری عینی تراکم واژینال در هنگام تحریک با دستگاه پلیتزموگراف در بیشتر کلینیک ها همیشه امکان پذیر نیست. دیگر تکنیکهای تصویر برداری لگن مثل تصویر برداری های مغز در هنگام تحریک جنسی تحت آزمایش است. در ادامه این مقاله علمی اختلال عملکرد جنسی در زنان بخش دوم و اختلال عملکرد جنسی در زنان بخش سوم تحقیقی به تحقیقات صورت گرفته برای مدیریت بیمار مبتلا به اختلال در تحریک و علاقه جنسی می پردازیم..............(سیارک)

استئوپروز که به معنی «پوکی استخوان» می‌باشد، نوعی بیماری است که استخوان های شما را نازک و ضعیف می کند، موجب پوکی آنها و به احتمال زیاد موجب شکستگی آنها می گردد. گاها «بیماری خاموش» نیز نامیده می شود چرا که می تواند سالها بدون اینکه علائمی را بروز دهد، پیشرفت کند. ممکن است قادر به کاهش یا تاخیر در تضعیف استخوانهایتان شوید یا می توانید استئوپروز را درمان کنید اما ممکن است قادر به پیشگیری از آن نباشید. (سیارک)  

بنیاد ملی استئوپروز استخوان (NOF) تخمین می زند که تا 54 میلیون آمریکایی استئوپروز و توده استخوانی کم داشته باشند. تحقیقات نشان می دهند که حدود نیمی از زنان و یک چهارم مردان شکستگی استخوان ناشی از استئوپروز را خواهند داشت.
گرچه امکان دارد مردان از استئوپروز رنج ببرند اما اکثر افرادی که تحت تاثیر استئوپروز هستند، زنان می باشند. در واقع، تعداد سالانه شکستگی‌های حاصل از استئوپروز در زنان بیشتر از تعداد حملات قلبی، سکته مغزی و موارد ترکیبی از سرطان پستان می باشد. زنان احتمالا چهار برابر مردان مبتلا به استئوپروز باشند. بخاطر درصد بالای زنان مبتلا به پوکی استخوان این بیماری را از شایع ترین بیماری های زنان می دانند.
گرچه این بیماری می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد، اما زنان پس از یائسگی بیشترین احتمال در ابتلا به استئوپروز دارند. بیش از 50 درصد از زنان قفقازی غیر اسپانیایی و آسیایی در ۵۰ سالگی یا بیشتر توده استخوانی کم داشته و ریسک استئوپروز در آنها بیشتر است. دلیل اصلی برای این بیماری این است که بدن زنان پس از یائسگی، استروژن کمتری تولید می کند و استروژن نقش مهمی در کمک به پیشگیری از پوکی استخوان ایفا می کند.
گرچه متوسط سن برای یائسگی در ایالات متحده 51 سال است اما برخی زنان یائسگی را با توجه به دلایل طبیعی یا در اثر عمل جراحی، بیماری یا درمان‌هایی که به تخمدان‌ها آسیب می زند، زودتر تجربه می کنند. برای مثال یک هیتسرکتومی کامل که در آن تخمدان ها و رحم برداشته می شود، بلافاصله موجب یائسگی می شود. در صورت عدم وجود هر نوع دلیل پزشکی، عدم قاعدگی شما در بیش از 12 ماه متوالی بیانگر این است که شما یائسه می‌باشید. (سیارک)  
خبر خوب این است که استئوپروز می تواند پیشگیری و درمان شود و سلامتی استخوان میتواند بازیابی شود. یادگرفتن اینکه چگونه از استخوان‌های خود محافظت کرده و آنها را سالم نگه دارید، هیچ موقع دیر نیست.

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)  

مترجم  itrans.ir 

استئوپروز یا پوکی استخوان یکی از شایع ترین بیماری های زنان،  به تدریج پیشرفت می کند و معمولا بدون علائم می باشد. یک استخوان که با یک صدمه کوچک می شکند برای مثال یک ضربه جزئی به مچ دست، معمولا اولین نشانه از آن است. تقریبا از هر دو زن یک نفر، و از هر چهار مرد یک نفر بالای 50 سال در طول عمر باقی مانده خود شکستگی ناشی از استئوپروز را تجربه خواهد کرد.

شکستگی لگن و ستون فقرات با افزایش خطر مرگ همراه است. شکستگی‌های ستون فقرات معمولا با عنوان شکستگی های فشاری مهره شناخته می شوند و زمانی اتفاق می افتند که مهره دچار سستی در اثر کشیدگی عضله، ضربه یا افتادن باشد. می تواند منجر به کاهش قد، درد شدید و گاها مزمن، تراکم اندام‌های داخلی و خمیدگی (که کیفوز یا «قوز وارثه» نامیده می شود) شود. همچنین می تواند منجر به ناتوانی طولانی مدت و مرگ و میر شود.
شکستگی لگن نتیجه دیگری از استئوپروز است که یک چهارم شکستگی های مربوط به استئوپروز را شامل می شود. شکستگی لگن می تواند منجر به مارپیچ رو به پایین و در نتیجه کاهش سلامتی، کاهش در تحرک و شکنندگی بیشتر داشته باشد. تقریبا همیشه نیاز به بستری شدن و جراحی است و می تواند نیازمند پرستاری درازمدت در منزل باشد.
در برخی موارد، این آسیب می تواند سبب ناتوانی طولانی‌مدت یا دائمی یا حتی مرگ شود. با توجه به بنیاد استئوپروز ملی انتظار می‌رود که تعداد شکستگی ناشی از استئوپروز تا سال 2025، به بیش از سه میلیون نفر برسد. (سیارک)  
متخصص مراقبت‌های بهداشتی می تواند بر اساس سابقه پزشکی شما و با ارزیابی عوامل خطرناک؛ معاینه و آزمایش‌های فیزیکی؛ و آزمایش تراکم مواد معدنی استخوانی (BMD) (آزمون غیرتهاجمی که توده استخوانی‌تان را اندازه‌گیری می کند)، استئوپروز را تشخیص می‌دهد.
عوامل خطرناک شایع برای استئوپروز عبارتند از:
• اسکلت نازک و کوچک (با وزن کمتر از 127 پوند)
• سابقه شخصی و/ یا خانوادگی از شکستگی استخوان یا وضعیت خمیده در بزرگسالی
• سابقه قبلی استئوپروز ستون فقرات، ران و یا مچ دست
• طول عمر پایین نیروی جذب شده از کلسیم
• لاغری بیش از حد
• سیگار کشیدن
• مصرف بیش از حد الکل (سیارک)  
• سبک زندگی غیرفعال
• کمبود استروژن ناشی از یائسگی و شرایط پزشکی خاص از جمله آمنوره ورزشی، بی‌اشتهایی عصبی و درمان با داروهایی که سطوح استروژن را پایین می آورند.
• فقدان دوره قاعدگی یا قاعدگی نامنظم در زنان جوان
• استفاده طولانی مدت از برخی داروهای ضد تشنج و کورتیکواستروئیدها
• قومیت‌های قفقازی یا آسیایی به استثناء آفریقایی- آمریکایی و اسپانیایی آمریکایی ها نیز در معرض خطرهستند.
• برخی از شرایط پزشکی مزمن از جمله دیابت، پرکاری تیروئید، پرکاری پاراتیروئيد، برخی از بیماری‌های روده و آرتریت روماتوئید. 
• افسردگی. در افراد با افسردگی جدی، سرعت از دست دادن استخوان افزایش می یابد، چرا که آنها از داروهای ضد افسردگی مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) استفاده می کنند. تحقیقات بیشتری برای درک بهتر ارتباط بین افسردگی و SSRIها و از دست دادن استخوان لازم می باشد. (سیارک)  
• استفاده از مهارکننده‌های پمپ پروتون. سازمان غذا و دارو (FDA) مستلزم است تا اطلاعات ایمنی بر روی برچسب‌های نسخه های دارویی و بر روی برچسب‌های مهارکننده های پمپ پروتون درباره افزایش ریسک احتمالی شکستگی لگن، مچ دست و ستون فقرات را برای افرادی که از این داروها استفاده می کنند بنویسد. مهارکننده‌های پمپ پروتون استفاده می شوند تا انواع اختلالات روده را درمان نمایند. معمولا برای یک دوره دو هفته ای تجویز می شوند و بیش از شش هفته در سال نباید مصرف شوند. در مطالعات مشاهده ای، خطر در استفاده طولانی مدت و دوز بالای مهارکننده های پمپ پروتون افزایش می یابد. مطالعه دیگری برای بررسی هرگونه افزایش خطر شکستگی مورد نیاز می باشد.

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)  

مترجم  itrans.ir 

بعد از صحبت با متخصص سلامت زنان درباره نگرانی های شخصی‌ شما از بیماری های زنان مثلا استئوپروز یا پوکی استخوان، یک سری آزمایش‌ها امکان دارد توصیه گردد. این آزمایشات به شناسایی یا رد شرایطی غیر از یائسگی که می تواند سبب کاهش تراکم استخوان شده باشد، کمک خواهد کرد. این آزمایشات شامل:

همچنین متخصص سلامتی شما امکان دارد از FRAX استفاده کند که براساس «ابزار ارزیابی ریسک شکستگی» می‌باشد. FRAX score شما که بر اساس سن، وزن، قد، سابقه پزشکی و دیگر فاکتورهای ریسک و همچنین مقدار تراکم مواد معدنی استخوانی تان است، میزان قرار گرفتن شما در خطر داشتن شکستگی لگن یا مهره را در بعد از 10 سالگی نشان می دهد. با در نظر گرفتن تمامی این فاکتورها، متخصص سلامتی شما می تواند تشخیص دهد که آیا استئوپروز، تهدیدی برای سلامتی شما در حال حاضر یا در سالهای آتی خواهد بود یا نه.
برخی از آزمایشات مربوط به خطر استئوپروز از جمله آنهایی که در نمایشگاه‌های سلامت جامعه در دسترس می‌باشند، نقطه شروعی برای ارزیابی سلامتی استخوان تان می باشد اما قطعا نیاز به پیگیری دارد. اگر شما یکی از این نوع آزمایشات را کرده باشید، نتایج را با متخصص در میان بگذارید به خصوص اگر نتایج نشان دهنده تراکم استخوان پایین است.
مدیکر و اغلب بیمه تجاری هزینه آزمایش BMD زنان بالای 65 سال و برای افراد دیگر در خطر یا آنهایی که از استئوپروز رنج می‌برند، را پرداخت می کنند.(برای خوانندگان خارج از کشور)

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ آیا شما یا کسی از نزدیکانتان نگرانی های شخصی‌ از استئوپروز دارید؟ لطفا مراحل تشخیص را به اشتراک بگذارید. (سیارک)  

سازمان تغذیه و داروی ایالات متحده (FDA) چند دارو برای زنان یائسه تصویب کرده است تا به کاهش یا توقف تحلیل استخوان، ساخت استخوان یا کاهش خطر شکستگی کمک کند. این داروها تنها زمانی کارآمد هستند که به طور منظم مصرف شوند. بعلاوه، درمان از طریق هر دارو، خطرهای مشخص و عوارض جانبی نیز دارد.

هورمون درمانی

درمان استروژن پس از یائسگی و درمان ترکیب استروژن پروژسترون

گرچه مورد تایید سازمان غذا و درمان (FDA) برای درمان استئوپروز که یکی از شایع ترین بیماری های زنان است، نمی باشد، اما درمان خوراکی (از راه دهان) و ترنس درمان استروژن که درمان استروژن (ET) نامیده می‌شود و ترکیب استروژن پروژسترون ، هورمون درمانی (HT) نامیده می شود، برای پیشگیری از تحلیل استخوان زنانی که به تازگی یائسه شده اند و عوامل خطر ابتدا به استئوپروز ازجمله تحلیل استخوان یا کوچک شدن اسکلت دارند‌ و پوکی استخوان،  تایید می شود.
مطالعات نشان می دهد که ET، توده استخوانی را افزایش داده و بروز شکستگی‌های مربوط به ستون فقرات، مچ دست و لگن را کاهش می دهد. با این حال به خاطر خطرات طولانی مدت هورمون درمانی (خطرات شناسایی شده در چند سال اخیر توسط انستیتوی فدرال سلامت زنان)، FDA توصیه می کند که زنان ابتدا دیگر داروهای ضد پوکی استخوان را استفاده کنند و هشدار می دهد که هورمون درمانی باید در کمترین دوز برای کوتاه ترین زمان ممکن به کار برده شود.

• هورمون درمانی
• رالوکسیفن (اویستا)
• آلندرونات (فوزاماکس و برندهای دیگر، از جمله ژنتیک)
• ریزدرونات (یا آکتونل، آتلویا)
• ایباندرونات (Boniva)
• زولدرونیک اسید (Reclast)
• کلسی تونین (میاکلسیک و فورتیکال)
• تری پاراتاید (فورتئو)
• دنوزوماب (پرولیا)

رالوکسیفن (اویستا)

به شکل قرص موجود می باشد. این دارو برای پیشگیری و درمان استئوپروز در زنان یائسه توصیه می شود. رالوکسفین اثرات مثبتی شبیه به استروژن روی استخوان دارد اما نه روی پستان یا پوشش داخلی رحم و ممکن است خطر سرطان سینه حاصل از استروژن را تا 65 درصد در هشت سال کاهش دهد. FDA تایید می کند که رالوکسفین خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان مبتلا به استئوپروز و حتی در زنان بدون استئوپروز که بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند، را کاهش می دهد.
این بخشی از گروه داروهایی است که تعدیل‌کننده انتخابی گیرنده استروژن (SERMها) نامیده می شوند و به نظر می رسد که از تحلیل استخوان در ستون فقرات، لگن و نقاط دیگر بدن پیشگیری نماید. مطالعات نشان می دهد که رالوکسیفن خطر شکستگی ستون فقرات در زنان مبتلا به استئوپروز را کاهش می دهد اما هیچ اطلاعاتی وجود ندارد که کاهش خطر هرگونه شکستگی دیگر را تایید نماید. عوارض جانبی احتمالی شامل گرگرفتگی ، لخته شدن خون رگ ها (شبیه به استروژن) و گرفتگی عضلات پا می باشد. این قرص یکبار در روز بهمراه غذا یا بدون آن مصرف شود.

آلندرونات (فوزاماکس و برندهای دیگر، از جمله ژنتیک)

از داروهای گروه بیس فسفونات، این دارو مورد تایید FDA مخصوص درمان و پیشگیری از استئوپروز استخوان می باشد. مطالعات نشان می دهد که آلندرونات، توده استخوانی را افزایش داده و خطر شکستگی های مربوط به ستون فقرات،‌لگن، مچ دست و دیگر شکستگی ها را تا بالای 50 درصد در هر دو تا چهار سال در زنان مبتلا به استئوپروز کاهش می دهد.
آلندرونات همچنین برای درمان گلوکوکورتیکوئید ناشی از استئوپروز و درمان استئوپروز در مردان تایید شده است. قرص های آلندرونات بایستی با معده خالی در صبح و با هشت اونس آب در حداقل 30 دقیقه قبل از اولین وعده غذایی، نوشیدنی یا داروی روزانه مصرف شود. برای به حداقل رساندن اثرات جانبی که می تواند شامل سوزش معده یا سوزش مری باشد، حداقل ۳۰ دقیقه بعد از مصرف این دارو راست بایستید. آلندرونات را می توان روزانه و یا بعنوان یک رژیم دارویی هفتگی مصررف کرد.
آلندرونات همچنین به صورت قرص 2.800 یا 5.600 IU از ویتامین D3 که فوزاماکس پلاس دی نامیده می شود، نیز موجود می باشد.

ریزدرونات (یا آکتونل، آتلویا)

نوع دیگری از داروی بیس فسفونات است که برای درمان و پیشگیری از استئوپروز در زنان پس از یائسگی و برای پیشگیری و درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئید در زنان و مردان توصیه می شود. این می تواند یک بار در روز، یک بار در هفته یا یک بار در ماه مصرف شود. ریزیدرونات همراه با کلسیم نیز موجود می باشد. مطالعات نشان می دهد که ریزیدرونات، توده استخوانی را افزایش داده و خطر شکستگی های ستون فقرات، مچ دست، ران و دیگر شکستگی‌ها در زنان مبتلا به استئوپروز را کاهش می دهد. آن را با معده خالی در صبح با هشت اونس آب، به مدت 30 دقیقه قبل از خوردن یا نوشیدن مصرف نمایید. برای حداقل کردن عوارض جانبی که می تواند شامل سوزش معده یا سوزش مری باشد، به مدت حداقل 30 دقیقه بعد از مصرف راست بماند. هرگونه ویتامین، کلسیوم و آنتی اکسیدانها را حداقل 30 دقیقه بعد از رزیدرونات مصرف کنید.

ایباندرونات (Boniva)

بیس فسفونات دیگری است که توسط FDA جهت پیشگیری و درمان استئوپروز در زنان یائسه توسعه داده شده است. بروز شکستگی‌های مهره را تا حدود 50 درصد کاهش داده و تراکم مواد معدنی استخوان در کل اسکلت را افزایش می‌دهد. همچنین ایباندرونات در زنانی که به تازگی یائسه شده‌اند، از تحلیل استخوانی پیشگیری می کند اما فقط در افرادی که هنوز به استئوپروز مبتلا نشده‌اند. ایباندرونات بایستی یکبار در ماه با معده خالی اول صبح با هشت اونس آب (نه مایع دیگر) حداقل 60 دقیقه قبل از هرگونه خوراکی یا نوشیدنی مصرف گردد. بیماران بایستی به مدت حداقل یک ساعت بعد از مصرف این دارو، راست بمانند. همچنین ایباندرونات می تواند به صورت داخل وریدی هر سه ماه یکبار استفاده گردد.

زولدرونیک اسید (Reclast)

در سال 2007، برای درمان استئوپروز بعد از یائسگی، زولدرونیک اسید با تزریق یکبار در ماه آزمایش شد و در سال 2009 مجوز آن تصویب گردید تا برای پیشگیری از بروز استئوپروز در زنان بعد از یائسگی با توده کم استخوانی نیز استفاده شود. Reclast داروی بیس فسفونات دیگری است که روی تقویت استخوانها و حفاظت در برابر شکستگی‌های ناشی از استئوپروز از جمله ستون فقرات و لگن بکار می‌رود. در یک پروژه عظیم، زولدرونیک اسید خطر شکستگی های لگن را تا 41 درصد و شکستگی‌های ستون فقرات را تا 70 درصد کاهش داد. Reclast تنها یکبار در سال یا یکبار در دو سال (بسته به تشخیص) به صورت 15 دقیقه تزریق داخل وریدی انجام می‌شود. عوارض جانبی شامل تب گذرا، درد عضلانی، درد استخوانی یا مفصلی، علائمی شبیه به سرماخوردگی و سردرد دارد. معمولا بروز چنین علائمی در سه روز اول دریافت Reclast شروع می شود و معمولا در عرض سه تا چهار روز برطرف می‌گردد.

کلسی تونین (میاکلسیک و فورتیکال)

این برای درمان استئوپروز در زنانی که پنج سال از یائسه شدن آنها می گذرد و نمی توانند استروژن درمانی را تحمل کنند، تایید شده است. مطالعات نشان می دهند که این دارو به آرام شدن تحلیل استخوانی، افزایش تراکم استخوانی ستون فقرات کمک می کند و می تواند درد شکستگی را کاهش دهد. از آنجایی که کلسی تونین یک پروتئین است، نمی تواند به صورت خوراکی مصرف گردد، بنابراین به صورت اسپری بینی یا در برخی موارد، به صورت تزریق می باشد. عوارض جانبی احتمالی آن شامل سوزش و التهاب بینی، خون دماغه، سردرد و کمردرد می‌باشد. کلسی تونین تزریقی ممکن است واکنش آلرژیک و فلاشینگ صورت و دستها، ادرار مکرر، تهوع و خارش پوست بهمراه داشته باشد. کلسی تونین برای استئوپروز به قدر سایر داروها قوی نیست بنابراین معمولا برای افرادی که نمی توانند از داروهای دیگر استفاده کنند، بکار می رود. (سیارک)

تری پاراتاید (فورتئو)

نوعی از هورمون پاراتیروئید و اولین دارویی است که به جای کاهش از کارافتادگی استخوان، تشکیل استخوان را تحریک می کند. این برای زنان بعد از یائسگی و برای مردانی که در خطر بالای شکستگی قرار دارند، تایید شده است. این تراکم استخوانی را افزایش و شکستگی‌های ستون فقرات و دیگر شکستگی‌ها را کاهش می دهد. این دارو یک بار در روز تزریق می شود (به مدت بیش از 24 ماه). عوارض جانبی آن می تواند شامل تهوع، سرگیجه و گرفتگی عضلات پاها باشد.

دنوزوماب (پرولیا)

این درمان تزریقی که در سال 2010 توسط FDA تایید شده است، یک آنتی بادی مونوکلونال کاملا انسانی است. این گزینه دیگری برای زنان بعد از یائسگی مبتلا به استئوپروز که در خطر بالایی از شکستگی قرار دارند، مهیا می سازد. این به کار می رود تا تحلیل استخوانی را کاهش داده و توده استخوانی و طول آن را افزایش ‌دهد. همچنین خطر شکستگی‌های مربوط به ستون فقرات، لگن و سایر شکستگی‌ها را کاهش می دهد. تزریق آن هر شش ماه یکبار توصیه می شود. عوارض جانبی می تواند شامل درد پشت، درد در اندام، درد عضلانی، کلسترول بالا و عفونت مثانه باشد. عوارض جانبی جدی شامل میزان کلسیم بالا در خون، عفونت‌های جدی و واکنش‌های پوستی از جمله درماتیت، خارش و اگزما می‌باشد. (سیارک)
در مورد داروهای ضد پوکی استخوان، به ویژه بیس فسفونات‌ها و دنوزوماب مرتبط با استئونکروز فک (ONJ) و شکستگی‌های غیرمعمولی استخوان ران نگرانی‌هایی وجود دارد. برخی از گزارش‌ها، در مورد افراد مبتلا به استئوپروز که برای مدت زمان طولانی از بیس فسفونات‌ها استفاده می‌کنند، افزایش خطر ابتلا به شکستگی ران را نشان می دهد. همچنین FDA درباره چسباندن برچسب‌های اخطار و استفاده محتاطانه برای تمامی داروهای بیس فسفونات که جهت پیشگیری و درمان استئوپروز و برای دنوزوماب تایید شده است، هشدار داده است. گاها قبل از اینکه هرگونه شکستگی غیرمعمولی اتفاق افتاده باشد امکان دارد در ران علائم درد دیده شود؛ در صورتی که از داروی استئوپروز به مدت چند سال است که استفاده می کنید و در باسن یا ران خود احساس کشیدگی یا درد می کنید با متخصص مراقبت‌های بهداشتی تماس حاصل فرمایید.
از آنجایی که بیس فسفونات ها در استخوان انباشته می شوند، امکان دارد برخی از بیمارانی که از این داروها استفاده کرده اند، بعد از 5 تا 10 سال درمان با بیس فسفونات، از آنها «ترک موقت دارو» خواسته شود. مهم است بدانیم که ONJ و شکستگی‌های معمولی، به ندرت اتفاق می افتند و اینکه خطر شکستگی لگن معمولی تهدید بسیار جدی برای زنان مبتلا به استئوپروز می باشد. درباره مزایا و خطرات استفاده از داروهای استئوپروز با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود گفتگو کرده و با در نظر گرفتن سابقه سلامتی خود، درباره اینکه چه درمان و گزینه های پیشگیرانه‌ای برای شما بهترین گزینه است، مشورت نمایید.

جلوگیری از افتادن و زمین خوردن مهم است

در افراد بالای 60 سالگی، افتادن یکی از شایع‌ترین علل شکستگی لگن، مچ دست و مهره می باشد. خطرات محیطی از جمله طبقه‌های لغزنده، یا موکت سست می تواند خطر افتادن را افزایش دهد. مسائل فیزیکی از جمله مشکلات بینایی و/یا مشکلات تعادلی، بیماری‌های مزمن که عملکرد ذهنی یا فیزیکی را مختل می نمایند، و داروهای معینی نیز ممکن است شما را در معرض خطر قرار دهد. (سیارک)
جهت کمک به از بین بردن عوامل محیطی که ممکن است منجر به افتادن شود را تغییر دهید:
در داخل خانه: سطوح کف را صاف نگه دارید اما نه لغزنده، درهم ریختگی و سیم‌های رها شده را جمع آوری کنید؛ حتی در منزل هم از کفش‌های پاشنه کوتاه و ساپورتیو استفاده کنید، از راه رفتن با جوراب، جوراب ساق بلند یا دمپایی خودداری کنید؛ اطمینان حاصل کنید که پله ها نور کافی دارند و اینکه در هر دو طرف دارای نرده می باشد؛ بر روی دیوارهای حمام نزدیک به وان، دوش و دستشویی دستگیره نصب کنید. و از حصیر لاستیکی در دوش یا وان استفاده کنید.
خارج از منزل: در صورت لزوم، از عصا یا واکر استفاده کنید، برای کشش از کفش های کف لاستیکی استفاده کنید، زمانی که پیاده‌روها لغزنده است، روی چمن راه بروید؛ در کف های زیاد جلا داده شده که وقتی مرطوب هستند صیقلی می باشند، با احتیاط راه بروید. در حد امکان از رانر پلاستیک یا فرش استفاده کنید. برخی از زنان مسن که احتمال افتادن و شکستگی لگن در آنها بیشتر است امکان دارد بخواهند تا از محافظ ران استفاده کنند. این محفظها پوشش‌هایی نازک هستند که می توانند از زیر لباس پوشیده شوند.
برنامه های تقویت عضلانی و بازآموزی تعادل نیز در پیشگیری از افتادن موثر می باشند.

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ آیا شما یا کسی از نزدیکانتان از دارو های بالا استفاده می کند؟ لطفا اثرات آن داروها را به اشتراک بگذارید. (سیارک)  

مترجم  itrans.ir

افتادگی مثانه

افتادگی مثانه (سیستوسِل) یکی از شایع ترین بیماری های زنان است و هنگامی اتفاق می افتد که دیواره ی بین مثانه و مهبل(واژن) در جنس مؤنث ضعیف شده باشد و در نتیجه مثانه به داخل واژن وارد شده و باعث به خطر افتادن سلامت زنان می شود.این بیماری باعث ناراحتی و بروز مشکل درهنگام تخلیه مثانه می شود.افتادگی مثانه موجب نشت ناخواسته ادرار و تخلیه نشدن کامل مثانه می گردد. نشت ادرار امکان دارد در هنگام سرفه، عطسه،خنده،راه رفتن و دویدن اتفاق بیفتد. (سیارک)  

• افتادگی مثانه
• علل افتادگی مثانه
• انواع افتادگی مثانه بر اساس شدت آن
• پیشگیری از افتادگی مثانه

علل افتادگی مثانه

- زایمان طبیعی: زایمان طبیعی یکی از مهم ترین علل افتادگی مثانه می باشد.. زایمان طبیعی سبب اعمال فشار زیاد به ماهیچه های واژن شده و این ماهیچه ها که مسئول نگهداری مثانه می باشند را ضعیف می کند.افتادگی مثانه در زایمان های طبیعی پشت سر هم بیشتر اتفاق می افتد.

- یائسگی : استروژن هورمونیمی باشد که باعث محکم و سفت نگه داشتن ماهیچه های اطراف واژن می گردد و کاهش ترشح استروژن در زمان یائسگی عاملی برای افتادگی مثانه می باشد.

- اعمال فشار بر مثانه: عواملی مانند بلندکردن اجسام سنگین، زور زدن هنگام اجابت مزاج، داشتن یک بیماری طولانی‌مدت که با سرفه همراه باشد ، ابتلا به یبوست مزمن همه از عواملی می باشند که  به عضلات لگن آسیب جدی وارد می کنند.

انواع افتادگی مثانه بر اساس شدت آن

افتادگی مثانه که به آن فتق مثانه هم گفته می شود ، بر اساس میزان بر آمده شدن مثانه به درون واژن به چهار دسته تقسیم شده است:

درجه ۱ (خفیف) : در این حالت تنها قسمت کوچکی از مثانه به درون کانال واژن وارد شده است.

درجه ۲ (متوسط) : مثانه وارد دهانه واژن شده است.(سیارک)  

درجه ۳ (شدید): مثانه از دهانه واژن خارج شده و از آن بیرون زده است.

درجه ۴ (کامل): کل مثانه به طور کامل از واژن خارج شده است.

پیشگیری از افتادگی مثانه

-  اگر به طور منظم ورزش کرده و تمرینات کگل (kegel exercise)را انجام دهید، شانس خود را برای ابتلا به افتادگی مثانه کاهش می دهید. این نوع تمرینات، عضلات لگن را قوی می کنند. انجام این تمرینات به خصوص بعد از زایمان (به دلیل جلوگیری از شل شدن عضلات) حتما توصیه می شود.

- یبوست را جدی بگیرید و حتما آن را درمان کنید. از غذاهای سرشار از فیبر استفاده کنید و آب زیادی بنوشید تا از یبوست جلوگیری کنید.

- از بلند کردن اجسام سنگین و فشار آوردن به کمر و لگن خود خودداری کنید.

- سرفه و عطسه خود را سریعا درمان کنید و سیگار مصرف نکنید، زیرا مصرف سیگار سبب سرفه می شود.

- وزن اضافی خود را کاهش دهید. اضافه وزن به عضلات لگن فشار می آورد.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)