یكی از باور های غلط ها در افراد  هراس بسیار گسترده از تنفس در هوای داخل هواپیما است - اعتقاد ریشه ای ، اینكه هوای موجود بخصوص در كابین هواپیما  به شدت از میكروب اشباع شده و به دلیل پرواز آلوده می شویم. در نگاه اول ، این درست است. کابین تنگ است ، و هوا در داخل هواپیما ( به خصوص هنگام سوار شدن آن) به نظر می رسد میزان اکسیژن کم و احساس گرفتگی در هوا است.

با این وجود ، هوای داخل هواپیما خطر خاصی ندارد و احتمال ابتلا به عفونت (کرونا) توسط قطرات موجود در هوای داخل هواپیما بیش از یک اتاق تهویه و شلوغ دیگر نیست. علاوه بر این ، اقدامات ویژه ای در هوای داخل هواپیما برای تمیز کردن هوا انجام می شود.

برای شروع ، هوا به دلیل ورودی هوای بیرون دائماً عوض می شود (توسط کمپرسور موتور مکش می شود ، سپس این هوای کاملاً گرم در سیستم تهویه هوا خنک می شود). اما این کار البته به گونه ای انجام نمی شود که هوای قدیمی کاملاً مکیده شود و هوای جدید جایگزین شود. در اصل ، این امکان پذیر است ، دو مشکل وجود دارد.

اول ، حفظ درجه حرارت ثابت هوای داخل هواپیما بسیار دشوارتر خواهد بود. ثانیا ، هوایی که از خارج می آید بسیار خشک است: در ارتفاعات رطوبت بسیار کمی در جو وجود دارد. در هوای داخل هواپیما ، مردم دائما نفس می کشند و با نفس خود "جو" داخلی را مرطوب می کنند. این رطوبت باید حداقل تا حدی حفظ شود. در غیر این صورت ، ایجاد یک سیستم مرطوب سازی با تأمین آب ضروری است و این یک وزن اضافی به علاوه خطرات مرتبط با خوردگی همراه است. در عوض ، به ما مسافران سرنشین ، نوشیدنی داده می شود و سپس مقداری از این رطوبت را به هوا می دهیم.

به منظور حفظ رطوبت و مقداری از گرما ، هوای داخل هواپیما از طریق سیستم فیلتر احیا می شود. در سیستم های فیلتر مدرن به اصطلاح با کلاس بهداشتی ، فیلتر هایی که در اتاق های عمل و سایر تجهیزات پزشکی که به سطح بالایی از تمیزی نیاز دارند ، استفاده می شوند. آنها تا 99٪ یا بیشتر باکتری ها را به دام می اندازند.

پس سرانجام به چه می رسیم؟ در هوای داخل هواپیما، ما مخلوطی از هوای خارج را که عملاً استریل است ، تنفس می کنیم و هوای احیا شده را ، که قبل از مخلوط شدن با هوای خارج ، دائماً تصفیه می شود و از باکتری ها پاک می شود. همزمان ، در حین پرواز ، هوای داخل هواپیما چندین بار تجدید می شود (مقدار اضافی آن از طریق سوپاپ ها خارج می شود). مطمئناً ، هنگام سوار شدن به هواپیما ، در حالی که موتورها هنوز روشن نیستند ، كل این سیستم كاملاً كار نمی كند (از این رو احساس گرفتگی در هوا وجود دارد) ، اما در پرواز ركودی وجود ندارد و نمی تواند باشد. بنابراین ، اگر از آلوده شدن در هواپیما می ترسید ، بهتر است به پاکی دستان خود ، به ویژه هنگام غذا خوردن توجه کنید.

یکی از نگرانی های اصلی مسافران هوایی نوع هواپیمایی است که سوار می شوند. بیشتر مردم از  هواپیما ملخی  می ترسند، شاید دلیل ترس از  هواپیماهای ملخی  صدای زیاد این نوع هواپیما یا تکنولوژی به نظر قدیمی تر انها باشد.

به صورت خلاصه،  هواپیمای ملخی  به اندازه هواپیماهای جت امن هستند. هر دو از توربین استفاده می کنند و فرایند کار آنها شباهت زیادی دارد.

تفاوت اصلی  موتور هواپیما ملخی  با موتور جت

هواپیمای ملخی چیست

هر دو هواپیما از توربین استفاده می کنند. در موتور جت پره ها داخل قرار دارند ولی در هواپیما ملخی این پره ها بیرون قرار گرفته اند.

هواپیما ملخی کنترل بهتری در هنگام برخواستن دارد.

مزیت های هواپیمای ملخی

هواپیما ملخی مسافربری  صدای زیادی تولید می کنند. البته امنیت بیشتری در مسافت های کم دارند. یکی از نکات مهم در پرواز "balanced field" یا تعادل در هنگام برخواستن هواپیماست، هواپیما در زمان برخواستن از زمین باید کاملا متعادل باشند و طول مشخصی برای را با تعادل کامل برای بلند شدن از زمین طی کنند. این طول متناسب با وزن، رانش موتور، ... متفاوت است.
اگر به هر دلیلی در این زمان مشکلی برای هواپیما پیش بیاید، خلبان باید به سرعت بتواند هواپیما را کنترل و متوقف کند. هواپیما های ملخی امکان بهتری برای کنترل و توقف دارند.

مزیت های هواپیمای جت

این مدل هواپیما برای مسافت های طولانی مناسب است و سرعت بالایی دارند.

موتور هواپیمای ملخی چگونه کار می کند

در گذشته هواپیماهای ملخی از موتور پیستونی (همانند خودروها) استفاده می‌کردند این موتورها قدرت و بازده کمی داشتند اما موتورهای کنونی ملخی هواپیماهای مسافربری زیرمجموعه موتورهای توربینی هستند و بازده بالایی دارند.

موتور این هواپیما توربوپراپ است به این معنی که به جای فن بزرگ در موتورهای توربو فن یک پروانه ملخی در آن قرار دارد. توربوپراپ نوعی موتور توربینی گازی است که در آن از گردش محور توربین برای گرداندن ملخ و ایجاد پیش‌رانش استفاده می‌شود. این نوع موتورها برای هواپیماهایی با برد کم و سرعت زیر ۷۰۰ کیلومتر در ساعت مناسب و به دلیل مصرف سوخت و تعمیرات ارزان‌ترشان نسبت به موتورهای توربو فن دارای صرفه اقتصادی هستند. این  هواپیمای ملخی مسافربری   معمولاً برای مسافت‌های زیر ۷۰۰ کیلومتر مناسب هستند.

سوانح هوایی ایران

در زیر جدول تعداد سوانح هوایی بر اساس نوع هواپیما  آورده شده است، حوادث ناشی از حمله نظامی در این لیست آورده نشده است.

حالا به سوال اصلی می رسیم که کدام نوع هواپیما مطمئن تر است؟

اگر می خواهید مسافت کوتاهی پرواز داشته باشید، انتخاب هواپیمای ملخی با توجه به هزینه کمتر برای سوخت و آسیب کمتر برای محیط زیست انتخاب مناسبی است.

خلبانان به عنوان مسئولان نهایی هر اتفاقی شناخته خواهند شد که برای هواپیما ها رخ می دهد و در صورت بروز اتفاقی ناخوشایند، پیش از هر چیز آنان را مقصر می دانند. به عبارت دیگر می توان گفت برای مدت زمانی که فرد به عنوان مسافر در هواپیما قرار می گیرد، جان اش را در دستان خلبان آن هواپیما می گذارد. این مسئله می تواند برای برخی از افراد نوعی احساس نا ایمنی یا ترس به وجود بیاورد که کاملا قابل درک است. در حقیقت برای بسیاری از افراد سؤالاتی از این دست پدید می آید که آیا آن اشخاصی که برای تضمین  ایمنی مسافران (خلبانان و سایر متخصصان فنی راه اندازی هواپیما و مهندسان پرواز) استخدام شده اند، به خوبی آموزش دیده اند؟ و این که آیا مطالبی که به آن ها آموزش داده شده و مهارت هایی که فرا گرفته اند را به خاطر دارند؟ و در نهایت این که آیا از مهارت کافی برای واکنش نشان دادن در شرایط اضطراری برخوردار هستند؟ با وجود این، شاید برای تان جالب باشد اگر بدانید که بیشتر این گونه واهمه ها و ترس ها ریشه در نداشتن اطلاعات کافی درباره وظایف این افراد دارد و در این مقاله قصد داریم شما را با اطلاعاتی دقیق تر در این باره آشنا کنیم که مطمئنا سبب خواهند شد ترس تان از پرواز تا حدود زیادی از بین برود. با سیارک همراه باشید.

راهنماهای ایمنی ای وجود دارند که مشخص می کنند امکان نبود چند پیچ در هواپیما ها وجود دارد (بدون آن که در کارکرد صحیح شان اختلالی ایجاد شود)

جالب است بدانید که هواپیما ها برای این که قادر باشند مسافران را به مقصد برسانند، لزوما نباید در شرایط ایده آل باشند. البته بهتر آن است که تمامی پیچ های هواپیما که قسمت های مختلف بدنه آن را به یکدیگر متصل می کند، سر جای خود قرار گرفته باشند، با این وجود محدوده ای وجود دارد که طبق آن نبود چند پیچ اختلالی در کارکرد صحیح هواپیما ایجاد نخواهد کرد. بنا بر این، دفعه بعدی که سوار هواپیمایی شده و مشاهده کردید قسمتی از بدنه آن آن گونه که باید محکم و پیوسته نیست، نگرانی و واهمه ای از این مسئله نداشته باشید. برای نمونه توجه شما را به هواپیمایی جلب می کنیم که در سال اخیر فرود آمده و هیچ گونه مشکل و مسئله ای برای اش پیش نیامد، و این در حالی بود که پنج پیچ باله آن متصل نشده بود.

دوره آموزشی خلبانان مدام تجدید می شود و دوباره و دوباره آموزش می بینند

به طور معمول و در اکثر نقاط دنیا، هر شش ماه یک بار دوره آموزشی خلبانان تجدید می شوند و موظف هستند دوباره مهارت خود در استفاده کاربردی از آن چه آموزش دیده اند را نشان دهند و این مسئله باید مورد تأیید قرار گیرد تا بتوانند به روال کاری معمول خود ادامه دهند. نکته ای که باید مد نظر داشته باشید این است که این تجدید دوره آموزشی، تنها به یک تکه کاغذ که خلبانان مطالبی را روی آن بنویسند و سپس توسط عده ای تأیید شود، نمی شود، بلکه این تجدید دوره شامل ارزیابی عملکرد خلبانان در ارتفاعات، آزمون هایی مرتبط با شرایط روحی و روانی و ثبات آن ها از این لحاظ، و در نهایت برنامه ای شبیه ساز که عملکرد آن ها را در شرایط اضطراری مورد سنجش قرار می دهد. بنا بر این، باید از این مسئله اطمینان خاطر داشته باشید که خلبانان به خوبی مهارت های خود را آموزش دیده و قادر به  استفاده از آن ها هستند؛ و نیز این که به خوبی هواپیمایی که کنترل آن را به دست گرفته اند، می شناسند.

اگر از پرواز کردن به وسیله هواپیما واهمه دارید، بهتر است بلیط خود را برای پرواز صبح رزرو کنید

در این باره نظر خلبانی با تجربه که در لس آنجلس زندگی می کرد را جویا شدیم: بنا به آن چه این خلبان عنوان کرد، به این خاطر پرواز کردن به هنگام صبح و اول وقت ایمن تر است که به مرور زمان و به هنگامی که دمای هوا رو به گرمی می نهد، دست انداز های هوایی به مراتب تعداد بیشتری پیدا می کنند و علاوه بر این، بعد از ظهر ها امکان وقوع طوفان های هوایی در ارتفاعات بیشتر می شود. بنا بر این پرواز اول وقت یا شب و آخر وقت می تواند برای افراد مضطرب به هنگام پرواز ایده بسیار خوبی باشد، چرا که علاوه بر مزیت یاد شده، به طور معمول قیمت بلیط های این مواقع ارزان تر است، کمتر این گونه پرواز ها با تأخیر رو به رو می شوند و نیز جمعیت کمتری در این زمان ها در فرودگاه ها حضور دارند.

برای این که پرواز آرام تری را تجربه کنید، بهتر است بر روی صندلی های نزدیک به باله های هواپیما بنشینید (در قسمت میانی هواپیما)

در حال حاضر دیگر همه می دانیم که بیشترین تکان و حرکت در هواپیما را آن دسته از افرادی تجربه می کنند که در قسمت انتهایی هواپیما می نشینند. در این باره با خلبانی صحبت کردیم که در سیاتل زندگی می کرد؛ او در این باره عنوان کرد: «هواپیما را می توان با یک الاکلنگ مقایسه کرد، زمانی که در قسمت میانی آن قرار می گیرید، تکان و حرکت به مراتب کمتری تجربه خواهید کرد.». بنا بر این اگر قصد داشته باشید در تمامی طول پرواز خود خوابیده تا کمتر دچار خستگی ناشی از ساکن بودن برای مدتی طولانی شوید، بهتر است این نکته را به خاطر داشته باشید.

آشفتگی شرایط جوی و آب و هوایی خلبانان را نگران نمی کند

آشفتگی شرایط جوی و آب و هوایی خطری را متوجه سرنشینان هواپیما نمی کند و تنها احساس ناخوشایندی برای آن ها به همراه خواهد داشت (تکان های شدید هواپیما و سایر مسائل این چنینی). به طور کلی می توان عنوان کرد که این مسئله بخش جدایی ناپذیر سفر های هوایی است و باید به هر عنوان انتظار آن را داشته و آن را بپذیریم. عوامل و مسائل گوناگونی هستند که دست به دست یکدیگر داده و این گونه آشفتگی ها را پدید می آورند. معمول ترین نوع این آشفتگی های روی داده به واسطه شرایط جوی، زمانی اتفاق می افتد که هوا کاملا صاف است؛ ممکن است این مسئله در نگاه اول کمی عجیب به نظر برسد، با این حال، زمانی که هوا صاف صاف است و هواپیما در حال پرواز به سمت مقصد خود، اتفاقی که رخ می دهد، همانند زمانی است که قایق یا کشتی بر خلاف جهت آب شناور است و هواپیما با مقاومت هوا رو به رو می شود.

رانندگی با اتومبیل خطرناک تر از سفر با هواپیما است

بنا به اطلاعات منتشر شده توسط سازمان تأمین ایمنی سفر های جاده ای (به اختصار ASIRT)، سالانه در نقاط مختلف جهان نزدیک به 1.3 میلیون نفر به واسطه تصادفات رانندگی جان خود را از دست می دهند؛ به عبارت دیگر، 3278 نفر در روز به واسطه این گونه تصادفات جاده ای (در جهان) جان خود را از دست می دهند و این رقم در نوع خود جالب توجه و تأسف بار است. تنها در ایالات متحده آمریکا سالانه نزدیک به سی و هفت هزار نفر به این خاطر کشته می شوند. در سوی دیگر اما این رقم در تصادفات و مسائل مربوط به سفر های هوایی به طور قابل ملاحظه ای کاهش پیدا می کند. برای این که ایده ای کلی از این مسئله به دست آورید، توجه شما را به آماری جلب می کنیم که مربوط به سال 2016 است: در این سال تنها نوزده تصادف هوایی مرگبار را شاهد بوده ایم که منجر به مرگ سیصد و بیست و پنج نفر شد و در مقایسه با آمار کشته های تصادفات رانندگی بسیار ناچیز است. جالب است بدانید که بنا به آمار منتشر شده اگر بخواهید در یک سانحه هواپیمایی حضور پیدا کنید (به طور فرضی) تنها در صورتی امکان پذیر خواهد بود که نزدیک به شصت و هفت هزار سال، به طور روزانه با هواپیما سفر کنید.

به هنگام سفر هوایی کفش محکم به پا داشته باشید

این مسئله را در ذهن بیاورید که شرایطی اضطراری پیش آمده و مجبور شوید هواپیما را تخلیه کنید؛ در این صورت چه پوششی از همه مناسب تر خواهد بود و شما را با مسئله ای مواجه نخواهد کرد؟ همان گونه که احتمالا از این مسئله آگاهی دارید، بیشتر افراد به هنگام سفرهای هوایی کفش های راحتی و حتی صندل به پا می کنند تا کمتر احساس آزردگی و خستگی پیدا کنند. اما مسئله ای که این افراد کمتر به آن توجه نشان می دهند این است که اگر شرایطی اضطراری پیش آمده و مجبور شوند هواپیما را ترک کنند، به احتمال زیاد با کفش یا صندل راحت نیستند. در چنین شرایطی و پس از خارج شدن از هواپیما مجبور خواهند شد که روی قیر داغ آسفالت محل پرواز و فرود هواپیما ها بایستند و این به هیچ وجه احساس خوشایندی به همراه نخواهد داشت.

فرود سخت هواپیما ها در شرایط بد جوی کاملا عمدی است و به اراده خلبان صورت می گیرد

پیش از هر چیز این نکته را به خاطر داشته باشید که اگر هواپیما با ضربه ای سخت و محکم به روی زمین نشست، به هیچ عنوان ترس و واهمه ای به دل خود راه ندهید، چرا که ساختار و مکانیسم هواپیما ها به گونه ای طراحی شده است که قابلیت ضربه هایی فوق العاده سخت تر از این ها را خواهد داشت و آسیبی به آن نخواهد رسید. از سوی دیگر اما زمانی هم وجود دارد که این گونه فرود ها کاملا عمدی بوده و به اراده خلبان هواپیما صورت می گیرد؛ برای نمونه می توان زمانی را مثال زد که بارانی شدید آمده و زمین خیس و لغزنده است؛ در چنین هنگامی فرود سخت و محکم هواپیما ضروری است و تنها به این صورت است که می توان از لغزش و منحرف شدن هواپیما جلوگیری نمود.

چگونگی شرایط جوی مرتبا در حال بررسی است

خلبانان به طور مرتب شرایط جوی را بررسی کرده و چگونگی تغییر این شرایط در مسیری که پیش رو دارند را مد نظر قرار می دهند (علاوه بر این شرایط جوی مقصد شان را نیز مرتبا بررسی می کنند). زمانی که شرایط جوی و آب و هوایی آن گونه که خلبان انتظار دارد نباشد و اوضاع رو به وخامت بگذارد، اتفاقی که می افتد این است که از مسیر های جایگزین برای ادامه راه استفاده می شود و حتی اگر لازم باشد، هواپیما در مکانی نزدیک فرود اضطراری می کند و منتظر می مانند تا شرایط به خوبی قبل شود. علاوه بر این، برای این که ایمنی مسافران و سرنشینان کاملا تضمین شود، خلبان و کمک خلبان مرتبا با مرکز کنترل شرایط جوی (در برج های مراقبت) در ارتباط بوده و اگر لازم باشد، از آن ها در خواست می کنند تا مسیر حرکت را برای شان مشخص کنند.

به هنگام پرواز هواپیما امکان باز شدن درب های آن وجود ندارد

آیا امکان باز شدن درب یک هواپیمای جت، یا مسافر بری به هنگام پرواز و زمانی که در آسمان است وجود دارد؟ این افسانه ای دروغ است که بیش از هر چیز دیگر فیلم های اکشن و هیجان انگیز را باید به خاطر شکل گیری و باور آن سرزنش کرد. علاوه بر این، اگر واقعا این مسئله حقیقت داشت، باید حداقل از چند مسافر شنیده بوده باشید که موفق به این کار شده اند (که نشده اند). بنا بر این به هیچ عنوان جای نگرانی نیست: امکان باز شدن درب های هواپیما در ارتفاع وجود ندارد. زمانی که یک هواپیمای بار بری، یا یک هواپیمای مسافر بری به آسمان می رود و در حال پرواز است، فشار قابل توجهی به وسیله هوا و جریان باد متوجه درب های آن می شود؛ فشاری که نیروی آن در بیشتر موارد از مرض هزاران کیلوگرم تجاوز می کند. بنا بر این اگر مسافری قصد داشته باشد درب هواپیما را باز کند، به یک جک هیدرولیک احتیاج پیدا خواهد کرد و با نیروی خود به تنهایی قادر به این کار نخواهد بود. حال سؤالی که برای تان ممکن است پیش بیاید این است که تکلیف چتر باز ها که درب هواپیما را باز کرده و به بیرون می پرند چیست؟ در پاسخ به این سؤال باید عنوان کرد که اولا هواپیمای حامل این گونه افراد چتر باز به طور معمول در ارتفاعی به مراتب پایین تر از هواپیماهای تجاری و مسافر بری پرواز می کند، نکته دیگری هم که در این باره وجود دارد آن است که هواپیمای حامل این گونه افراد از درب های اتوماتیک و کشویی بهره می گیرد و فشار باد تأثیری بر آن ها نخواهد داشت (بر خلاف درب های هواپیماهای مسافر بری و بار بری که رو به بیرون یا داخل باز می شوند).

امکان برخورد هواپیما ها با یکدیگر وجود ندارد

سوخو 100 با 2 موتور جت، یک هواپیمای روسی با قابلیت حمل حداکثر 108 مسافر است. اولین پرواز سوخو 100 در سال 2008 انجام شده و تاکنون 147 فروند از این هواپیما تولید شده است.

از این 147 فروند هواپیمای سوخو 100، سه فروند سقوط کرده اند. هواپیما برای بلند شدن به حداکثر 2052 متر طول باند، کمی بیشتر از 2 کیلومتر احتیاج دارد. این شرایط در تمامی باند های فرودگاهی کشور وجود دارد. حداکثر مسافت پروازی هواپیما 3000 کیلومتر است که امکان رفت و برگشت به تمامی نقاط کشور را خواهد داشت.

حوادث سوخو 100

سوخو 100 تا به امروز 3 سانحه هوایی داشته که به ترتیب

• سال 2012، در یک پرواز نمایشی در جاکارتا اندونزی با 37 مسافر و 8 کادر پروازی سقوط و متاسفانه همه کشته شدند.
• سال 2013، با اشتباه خلبان هواپیما در هنگام فرود دچار سانحه شد و یکی از 5 کادر پروازی مجروح شد.
• سال 2018، در حادثه ای مشابه هواپیما دچار مشکل شد، البته همه 87 مسافر و 5 کادر پروازی سالم ماندند.

سوخو 100 در مقایسه با BAE 146 با 14 سانحه هوایی که هم اکنون در ایران پرواز می کند. حادثه ای نداشته و هواپیمای مطمئنی است.

امسال دو هواپیمایی ایرانی، شرکت ایران ایر تور و هواپیمایی آسمان تعداد 40 فروند از سوخو 100 را سفارش داند که هنوز تحویل نشده است.

کپسول خواب

ربات دستیار در فرودگاه

هواپیمایی فرانسه

پرواز شیکاگو - هنگ کنگ

شرکت هواپیمایی ترکیه

هواپیمایی سوئیس

پرواز زوریخ - بوئنوس آیرس

هواپیمایی ازبکستان

پرواز آناپا - پرواز مسکو

هواپیمایی لوفت هانزا

هواپیمایی بلویا

هواپیمایی آلیتالیا

هواپیمایی سنگاپور

خطوط هوایی قانتاس

خطوط هوایی اتیوپی

پرواز مسکو - آتن

هواپیمایی قطر

دوحه - پرواز بانکوک

پرواز کالینینگراد - سن پترزبورگ

شرکت هواپیمایی دولتی کره شمالی