طبق یک مطالعه جدید از دانشگاه کالیفرنیا ، ریورساید ، اگر مشتری مدار خود را به دور خورشید تغییر نمی داد ، امروز زهره یک سیاره بی آب و علف نبود. دانشمندان یافته های خود را در  The Planetary Science Journal منتشر کردند.

جرم مشتری دو و نیم برابر جرم سایر سیارات منظومه شمسی است. اندازه غول پیکر آن می تواند به راحتی بر مدار سیارات دیگر و بر قابلیت سکونت آنها تأثیر بگذارد.

در ابتدای شکل گیری مشتری به عنوان یک سیاره ، به خورشید نزدیکتر شد و سپس به دلیل برهم کنش دیسک سیاره و دیگر سیارات غول منظومه شمسی از خورشید دور شد. این جنبش ، به نوبه خود ، روی سیاره ناهید ( زهره یا ونوس) تأثیر گذاشت.مشاهدات سایر سیستمهای سیاره ای نشان داده است که چنین مهاجرتهایی از سیارات غول پیکر پس از تشکیل ممکن است نسبتاً شایع باشد. 

دانشمندان بر این باورند که سیارات فاقد آب مایع نمی توانند حیاتی را که ما می شناسیم پشتیبانی کنند. در حالی که ونوس ممکن است به دلایل دیگری مقداری آب در اوایل تشکیل خود از دست داده باشد و احتمالاً به هر حال این کار را ادامه می داد ، استیون کین متخصص نجوم UCR اظهار داشت که این حرکت مشتری است که احتمالاً ناهید را به سمت وضعیت نامناسب فعلی سوق می دهد.

کین ، رهبر این مطالعه ، توضیح می دهد: "یکی از نکات جالب در مورد زهره امروز این است که مدار آن تقریباً کاملاً دایره ای است." "در این پروژه ، من می خواستم بفهمم که آیا همیشه چنین مدار دایره ای دارد یا خیر ، و اگر چنین نیست ، عواقب این چیست؟"

برای پاسخ به این سوالات ، کین مدلی ایجاد کرد که از منظومه شمسی تقلید می کند و مکان همه سیارات را در هر زمان مشخص و چگونگی کشیدن مدارهای یکدیگر در جهات مختلف را محاسبه می کند.

این دانشمند دریافت که همزمان با مهاجرت مشتری و تحت تأثیر قرار گرفتن مدار زهره ، این سیاره دچار تغییرات آب و هوایی فاجعه باری می شود ، گرم می شود و سپس آب سرد و خنک می شود.

در نهایت ، کین می گوید ، مهم است که بفهمیم چه اتفاقی برای سیاره زهره افتاده است ، سیاره ای که روزی احتمالاً قابل سکونت بود و اکنون دمای سطح آن تا 427 درجه سانتیگراد است.

وی نتیجه گیری می کند: "من بر تفاوت بین سیاره زهره و زمین و آنچه در سیاره زهره رخ داده است تمرکز می کنم تا بتوانیم بفهمیم زمین چقدر قابل سکونت است(تا چه زمانی) و برای مراقبت بهتر از این سیاره چه کاری می توانیم انجام دهیم."

جستجو کردن و ماجراجویی در فضا می تواند به همان اندازه ای که در فیلم های سینمایی مشاهده می کنیم، عجیب و غریب باشد. بعداز این همه سال که دانشمندان و محققان بسیاری عمر خود را وقف این کار کرده و به دنبال تمامی سیاره های موجود در جهان هستی بوده اند، هنوز بخش بسیار زیادی از هستی، از دسترس انسان خارج بوده است، اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد این است که هر روز نسبت به روز قبل، به یافتن تمامی سیاره ها و کهکشان ها و پی بردن به چند و چون آن ها نزدیک تر می شویم. در این مقاله قصد داریم شما را با چند حقیقت عجیب و جالب توجه در خصوص فضا آشنا کنیم. با سیارک همراه باشید.

ناسا صدا های عجیبی در فضا ضبط کرده است

غروب خورشید در کره مریخ آبی رنگ است

هزینه فرستادن وسایل مورد نیاز فضا نوردان سر سام آور است

جو فضا پر شده از زباله هایی که به طور معمول فلزی هستند

رد پای فضا نوردان می تواند تا چیزی حدود صد سال بر روی سطح کره ماه باقی بماند

شرایط آب و هوایی در فضا همیشه سرد نیست و هوای آن می تواند گاهی بسیار گرم شود

در سیاره زهره مدت زمان یک سال کمتر از یک روز است

ایستگاه بین المللی فضایی (با نام اختصاری آی اس اس شناخته می شود) به اندازه یک زمین فوتبال است

انسان بدون لباس مخصوص فضانوردان، بیش از پانزده ثانیه در فضا دوام نخواهد آورد

حتی در فضا هم امکان رواج هرج و مرج وجود دارد

دلیل سیاه بودن جو فضا چیست؟

با این حال چنین به نظر می رسد که این نظریه صحت ندارد و جهان هستی نه ثابت است و نه بی زمان. ادوین هابل کسی بود که این نظریه جدید را مطرح کرد. به باور او جهان هستی روز به روز در حال گسترش و بزرگ تر شدن است و تشعشعات حرارتی به جای مانده از انفجار بزرگ (Big Bang) گواه او برای این ادعا است. با استناد به این تشعشعات می توان گفت که اکنون جهان هستی چیزی حدود 13.8 میلیارد سال از عمرش می گذرد. نکته ای که وجود دارد این است که در جو فضا، این گونه نیست که به هر سویی که نگاه کنید، ستاره ای خواهید دید، چرا که بسیاری از ستاره ها آن قدری از عمرشان نمی گذرد که وقت کافی برای رسیدن نورشان به چشم ما وجود داشته باشد و هنوز این اتفاق رخ نداده است. به همین خاطر است که نظریه دوم از صحت بیشتری برخوردار است.

سیاره خورشید به تنهایی 99.8 درصد از کل منظومه شمسی را از لحاظ حجمی به خود اختصاص داده است

مرکز کهکشان راه شیری ده ها هزار حفره سیاه رنگ در خود دارد

به احتمال غریب به یقین چیزی بیشتر از یک سپتیلیون (عدد یک به همراه بیست و چهار عدد صفر) ستاره در کل جهان هستی وجود دارد

ستاره دنباله دار بین ستاره ای بوریسوف

گاز و غبار اوموآموآ

ستاره دنباله دار کوچک قرمز

کوتوله سفید WDJ0914 + 1914 و سیاره اش به اندازه نپتون را نشان می دهد که در گردش به دور این ستاره مرده است.این سیاره غول پیکر 4 برابر ستاره مرده WDJ0914 + 1914 است.

در این نمودار موقعیت WDJ0914 + 1914 در صورت فلکی سرطان (خرچنگ) نشان داده شده است. این نقشه بیشتر ستارگان را که در شرایط مناسب با چشم غیر مسلح قابل رویت هستند نشان می دهد ، و WDJ0914 + 1914 خود با یک دایره قرمز روی تصویر برجسته شده است. این کوتوله سفید توسط یک سیاره مانند نپتون در حال تبخیر است ، اولین سیاره غول پیکر که تا کنون در اطراف کوتوله سفید یافت شده است.

سرنوشت نهایی منظومه شمسی 

علی رغم اینکه همه سیارات منظومه شمسی شناخته شده اند ، این بدان معنا نیست که دانشمندان همه چیز را در مورد آنها می دانند. علاوه بر این ، به لطف داده های بدست آمده از ماهواره ها و کاوشگرهای مختلف ، کارشناسان تقریباً هر روز به کشف جدیددست پیدا می کنند . ما به شما می گوییم دانشمندان از اورانوس چه می دانند و اینکه این سیاره چرا نام عجیب ترین سیاره منظومه شمسی را بدست آورده است.

• از اورانوس چه می دانیم؟
• واقعیت عجیب و غریب در مورد اورانوس
• طوفان های غیرمعمول در اورانوس
• اورانوس حلقه دارد
• اورانوس 27 قمر دارد
• اورانوس دورترین سیاره نیست ، اما سردترین سیاره است

از اورانوس چه می دانیم؟

اورانوس هفتمین سیاره از خورشید و اولین سیاره کشف شده توسط دانشمندان است. گرچه با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است ، اما مدتهاست که اشتباهاً تصور می شود ستاره است به دلیل تاریکی و کندی سیاره. این سیاره همچنین دارای شیب شدیدی است که به دلیل آن ، محور آن تقریباً مستقیم به خورشید هدایت می شود.(کجی محور چرخش آن از ۹۰ درجه بیشتر و برابر ۹۸ درجه)

منجم بریتانیایی ویلیام هرشل در 13 مارس 1781 اورانوس را با تلسکوپ خود کشف کرد و تمام ستاره ها را به اندازه 10 برابر کم نورتر از آنچه با چشم غیر مسلح دیده می شود ، مطالعه کرد. به نظر می رسید که یک ستاره دیگر است و یک سال بعد هرشل فهمید که این ستاره در مدار سیاره در حال حرکت است.

اورانوس (همانطور که معمولاً پس از 1850 نامیده می شد) به نام خدای آسمانی یونان ، اورانوس ، اولین فرمانروای آسمان ها نامگذاری شده است. این تنها سیاره ای است که به نام یک خدای یونانی ، نه یک رومی ، نامگذاری شده است. قبل از تصویب این نام ، نامهای زیادی برای این سیاره جدید مطرح شده بود ، از جمله Hypercronius ("بیش از زحل") ، Minerva (الهه رومی الهه) و هرشل کاشف آن. هرشل برای تملق و تملق پادشاه جورج سوم انگلیس ، نام "جورجیوم سیدوس"  را مطرح كرد ، اما این ایده در خارج از انگلیس و زادگاه پادشاه جورج ، هانوفر ، آلمان محبوب نبود.

ستاره شناس آلمانی ، یوهان بود ، که به طور مفصل مدار اورانوس را توصیف کرد ، نام نهایی را به این سیاره داد. استدلال کرد که چون زحل پدر مشتری بود ، نام این سیاره جدید باید به نام پدر کیوان باشد.

واقعیت عجیب و غریب در مورد اورانوس

اورانوس چرخش و شیب عجیبی دارد.  این جهت گیری غیرمعمول می تواند با برخورد با جسمی به اندازه یک سیاره یا چندین جسم کوچک ، بلافاصله پس از شکل گیری آن همراه باشد. 

این شیب غیرمعمول باعث به وجود آمدن فصلی طولانی می شود که حدود 20 سال به طول می انجامد. این بدان معناست که تقریباً برای یک چهارم سال اوریان ، برابر با 84 سال زمینی ، خورشید مستقیماً بر روی هر قطب می تابد و نیمه دیگر  را برای زنده ماندن در یک زمستان طولانی ، تاریک و سرد ترک می کند.

طوفان های غیرمعمول در اورانوس

شیب شدید محور اورانوس می تواند باعث ایجاد آب و هوای غیرمعمول شود. طبق گفته ناسا ، وقتی نور خورشید برای اولین بار پس از سالها به مناطق خاصی می رسد ، باعث گرم شدن جو می شود و باعث طوفان های عظیم بهاری می شود.

با این حال ، هنگامی که ویجر 2 برای اولین بار از اورانوس در سال 1986 در اوج تابستان در جنوب آن عکس گرفت ، این فضاپیما سیاره ای با حدود 10 ابر را مشاهده کرد . چند دهه بعد ، تلسکوپ های پیشرفته ای مانند هابل وارد بازی شدند و فصول طولانی در اورانوس پیش از این که دانشمندان شاهد هوای شدید در اورانوس باشند ، دنبال می شود.

در سال 2014 ، ستاره شناسان برای اولین بار طوفان های تابستانی در اورانوس را مشاهده کردند. از قضا ، این طوفان های عظیم هفت سال پس از نزدیک شدن این سیاره به خورشید رخ داده است و این یک راز باقی مانده است که چرا پس از حداکثر گرم شدن  سیاره ، طوفان های عظیم رخ داده است.

دیگر هوای غیرمعمول اورانوس شامل باران الماسی است که گمان می رود هزاران مایل در زیر سطح سیارات غول پیکر یخی مانند اورانوس و نپتون غرق شود. اعتقاد بر این است که کربن و هیدروژن توسط دما و فشار شدید در عمق جو این سیارات فشرده می شوند و الماس تشکیل می دهند.

اورانوس حلقه دارد

حلقه های اورانوس اولین حلقه هایی بودند که بعد از حلقه های زحل مشاهده شدند. بنابراین ستاره شناسان دریافتند که حلقه ها از ویژگیهای مشترک سیارات هستند و فقط از ویژگیهای زحل نیستند.

اورانوس دارای دو مجموعه حلقه است. سیستم داخلی عمدتا از حلقه های تاریک باریک تشکیل شده است ، در حالی که سیستم بیرونی دو حلقه دور دیگر که توسط تلسکوپ فضایی هابل شناسایی شده است دارای رنگ روشن است: یکی قرمز ، دیگری آبی. دانشمندان 13 حلقه شناخته شده در اطراف اورانوس را شناسایی کرده اند.

یک مطالعه در سال 2016 نشان داد که حلقه های اورانوس ، زحل و نپتون ممکن است بقایای سیارات کوتوله مشابه پلوتو باشند که مدتها پیش بسیار به جهان های غول پیکر نزدیک شده بودند. این سیارات کوتوله به دلیل گرانش بسیار زیاد از هم گسیخته و امروزه به صورت حلقه ای حفظ می شوند.

اورانوس 27 قمر دارد

اورانوس 27 قمر شناخته شده دارد. چهار قمر اول آن به جای آنکه از روی اسطوره های یونان یا روم نامگذاری شود ، از ادبیات انگلیس نامگذاری شده است . 

اوبرون و تیتانیا بزرگترین قمرهای اورانوس هستند و اولین قمر ها هستند که توسط هرشل در سال 1787 کشف شد. ویلیام لاسل ، که اولین کسی بود که ماه را به دور نپتون می دید ، دو قمر بعدی اورانوس ، آریل و آمبریل را کشف کرد. تقریباً یک قرن می گذرد تا ستاره شناس هلندی-آمریکایی جرارد کوئیپر ، معروف در کمربند کویپر ، میراندا را در سال 1948 پیدا کرد.

در سال 1986 ، ویجر 2 از اورانوس بازدید کرد و 10 قمر دیگر را کشف کرد که قطر آنها 26 تا 154 کیلومتر است: ژولیت ، پاک ، کوردلیا ، اوفلیا ، بیانکا ، دزدمونا ، پورتیا ، روزالیند ، کرسیدا و بلیندا. هر یک از این قمرها تقریباً نیمی از یخ آب و نیمی از سنگ است.

از آن زمان ، منجمان با استفاده از هابل و رصدخانه های زمینی تعداد ماهواره های شناخته شده را به 27 مورد افزایش داده اند و یافتن آنها آسان نبوده است.

بین کوردلیا ، اوفلیا و میراندا دسته ای از هشت ماهواره کوچک وجود دارد که به هم نزدیک شده اند. ستاره شناسان هنوز نمی فهمند که چگونه ماهواره های کوچک موفق به جلوگیری از برخورد با یکدیگر شدند. ناهنجاری های موجود در حلقه های اورانوس ، دانشمندان را به این احتمال سوق می دهد که ممکن است قمرهای بیشتری وجود داشته باشد.

علاوه بر ماهواره ها ، اورانوس ممکن است مجموعه ای از سیارک های تروا  ، در یک منطقه خاص معروف به نقطه لاگرانژ  ، اجرامی در مدار مشابه سیاره را نیز داشته باشد . اولین مورد در سال 2013 کشف شد ، علی رغم اینکه نقطه لاگرانژ این سیاره برای جای دادن چنین اجسامی بسیار ناپایدار است.

اورانوس دورترین سیاره نیست ، اما سردترین سیاره است

همانطور که بسیاری از دانش آموزان می دانند ، اورانوس سیاره بیرونی منظومه شمسی است. نپتون سیاره شناخته شده بعدی است که فراتر از دسترس آن است و شاید حتی در آن دورتر ممکن است یک سیاره بزرگ دیگر وجود داشته باشد (منجمان پیشنهادی وجود آن را "سیاره نهم" نامیده اند). با کمال تعجب دانشمندان سیاره ای ، معلوم شد که نپتون سردترین سیاره شناخته شده در منظومه شمسی نیست. این اورانوس است. این بدان دلیل است که اورانوس منبع گرمای داخلی برای تکمیل گرمای خورشید ندارد.

حتی در زمینه منظومه شمسی ، شکل گیری اورانوس و نپتون یک معما باقی مانده است. دانشمندان دانشگاه های زوریخ و کمبریج وابسته به NCCR PlanetS سوئیس توضیح جالبی ارائه داده اند که با شبیه سازی های جامع پشتیبانی می شود. نتایج آنها در مجله علمی  Nature Astronomy منتشر شده است .

علی رغم اینکه همه سیارات منظومه شمسی شناخته شده اند ، این بدان معنا نیست که دانشمندان همه چیز را در مورد آنها می دانند. علاوه بر این ، به لطف داده های بدست آمده از ماهواره ها و کاوشگرهای مختلف ، کارشناسان تقریباً هر روز به کشف خود ادامه می دهند.

در سال 1977 ، ناسا کاوشگر فضایی ویجر 2 را برای کاوش در سیارات دور منظومه شمسی پرتاب کرد. در سال 1986 ، ویجر 2 به اورانوس رسید و دانشمندان داده های باورنکردنی در مورد این سیاره بدست آوردند. علاوه بر این ، مطالعه این داده ها حتی امروز به ستاره شناسان اجازه می دهد تا کشف های جدیدی انجام دهند.

یکی از جدیدترین مطالعات ستاره شناسان در جورجیا نشان داد که میدان مغناطیسی اورانوس با آن می چرخد. به زبان ساده ، هر روز قطب مغناطیسی در کره زمین تغییر می کند. اگر فرض کنیم که تغییر قطب ها روی زمین رخ دهد ، کره زمین در معرض سقوط کامل قرار دارد. در اورانوس ، چنین فاجعه ای هر روز رخ می دهد.

دانشمندان ناسا برای مطالعه دقیق این و سایر ویژگی های غیرمعمول ترین سیاره منظومه شمسی قصد دارند پروژه ای را درباره سازمان مأموریت بدون سرنشین به اورانوس توسعه دهند.

(سیارک)  : اخترشناسان معتقدند که سیاره ای بزرگ تر از زمین ، در اعماق تاریک و سرد منظومه شمسی، در مسیر دور دستی از سیاره پلوتون، پنهان است که تاکنون شناسایی نشده است .

کشف این سیاره که از آن با نام «سیاره نهم» منظومه شمسی یاد می گردد در هنگام رصد اجرام «کمربند کوپیر» صورت گرفته است.حرکات غیر معمول اجرام این کمربند، موجب کنجکاوی دانشمندان و پی بردن به وجود سیاره نهم گردید.

اندازه این سیاره در محاسبات اولیه ۱۰ برابر بزرگ تر از زمین برآورد شده که آن را به ابر سیاره زمین یا مینی نپتون تبدیل می نماید.همچنین در شبیه سازی های صورت گرفته، مشخص شد ه که نزدیک ترین مسیر این سیاره به خورشید، ۲۰۰ تا ۳۰۰ بار دورتر از زمین به خورشید و دورترین مسیر آن به خورشید بین ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ بار دور تر از مسیر زمین به خورشید می باشد .یک دور کامل آن به دور خورشید ۲۰ هزار سال زمان می برد.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

با پیشرفت تکنولوژی و دسترسی همگانی به آن، کودکان و نوجوانان قشر پر مخاطب و کنجکاوی هستند که تمایل دارند همه ی اطلاعات خود را از دامنه ی وب به دست بیاورند. اما گاهی اطلاعاتی که به دست می آورند آنقدر پیچیده و علمی هستند که به جای راهنمایی، بیشتر آن ها را گیج می کنند. ما در این مقاله سعی می کنیم با زبانی ساده و قابل فهم  منظومه شمسی خود را توضیح دهیم.

منظومه شمسی

منظومه شمسی ما از خورشید، هشت سیاره، حدود 160 قمر و بی شمار خرده سیارک، ستاره دنباله دار و شهاب واره، تشکیل شده است. همچنین منظومه ی ما خود یک قسمت کوچک از یک کهکشان عظیم به نام راه شیری است. هر چیزی که در منظومه شمسی ما وجود دارد به دور خورشید می چرخد. خورشد ما یک توپ بزرگ از گاز داغ است. خورشید ستاره ای است که به طور کلی از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده و چیزی حدود چهار و نیم میلیارد سال عمر دارد.

منظومه شمسی ما را می توان به دو بخش تقسیم کرد: منظومه شمسی داخلی، منظومه شمسی خارجی.

عطارد، زهره، زمین و مریخ سیاره هایی هستندکه بخش داخلی منظومه شمسی را تشکیل می دهند. این سیاره ها به خورشید نزدیک بوده و اغلب آن ها را سیاره های سنگی نیز می نامند. علت این نامگذاری این است که، مواد تشکیل دهنده ی این سیارات، سنگ و فلز است. این سیارات بسیار سنگین اند و به کندی حرکت می کنند. سیارات عطارد و زهره فاقد قمر هستند. سیاره ی زمین یک قمر و مریخ دو قمر دارد(قمر یا ماه به سیاره های کوچکتر از سیاره ای گفته می شوند که در دام جاذبه ی سیاره ی قوی تر از خود قرار گرفته اند و به دور آن می چرخند و بر آن تاثیر می گذارند. برای مثال: قمر زمین بر روی جذر و مد آب دریا ها تاثیر می گذارد).

مشتری، زحل، اورانوس و نپتون سیاراتی هستند که بخش های خارجی منظومه شمسی ما را تشکیل می دهند. این سیارات را اغلب سیارات گازی می نامند. علت این نام گذاری نیز این است که مواد تشکیل دهنده ی این سیارات، غالبا گاز است. هیدروژن، هلیم و متان بیشترین سهم را در تشکیل این سیارات دارند. این سیارات برخلاف اندازه ی بزرگی که دارند چون از گاز تشکیل شده اند سبک اند و به سرعت حرکت می کنند. برخی از آن ها به دور خود حلقه ها و قمر های بسیار زیادی دارند. مجموع قمر های سیارات خارجی منظومه شمسی با هم چیزی حدود 150 عدد هستند.  

مدار سیاره

سیارات در یک مسیر بیضی شکل به دور خورشید می چرخند. این مسیر بیضی شکل را مدار می نامند.

عطارد

عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است. این سیاره اتمسفر و آب ندارد. مشاهده ی این سیاره برای ستاره شناسان بسیار مشکل است زیرا این سیاره در آسمان بسیار به خورشد نزدیک است. هر سال سیاره ی عطارد 88 روز زمینی طول می کشد. این بدان معنا است که 88 روز طول می کشد تا عطارد یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

زهره

زهره دومین سیاره ی نزدیک به خورشید و داغ ترین سیاره در منظومه شمسی است. این سیاره را اغلب ستاره ی صبح و ستاره ی عصر می نامند زیرا این سیاره بسیار پر نور بوده و شما می توانید آن را درصبح و بعد از ظهر ببینید. بر روی سیاره ی زهره آب یافت نمی شود و با ابر پوشیده شده است. 225 روز زمینی طول می کشد تا این سیاره به دور خورشید بچرخد.

زمین

زمین سومین سیاره ی نزدیک به خورشید است. خانه ی ما تنها سیاره ای است که درون منظومه شمسی قابل سکونت است. میزان آب موجود در سیاره ی زمین بسیار بیشتر از خشکی است. حدود سه چهارم زمین را آب فرا گرفته است. البته از این همه آب تنها 3 درصد آن شرین و1 درصد از این 3 درصد قابل نوشیدن است. 365 روز طول می کشد تا یک سال زمین تمام شود. یعنی 365 روز طول می کشد تا زمین یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

مریخ یا بهرام

مریخ یا بهرام را اغلب به خاطر رنگ خاکش که سرخ رنگ است، سیاره ی سرخ می نامند. یک سال مریخی حدود 687 روز زمینی به طول می انجامد. ستاره شناسان خبر ندارند که آیا بروی مریخ باران می بارد یا خیر، اما آن ها این موضوع را می دانند که بروی مریخ باد و گردباد های بزرگ وجود دارد. مریخ همچنین خانه ی بزرگترین آتشفشان در منظومه شمسی است. این آتشفشان را اولمپوس می نامند.

مشتری یا هرمز

مشتری بزرگترین سیاره در منظومه شمسی ماست. این سیاره بیشتر از گاز هیدروژن درست شده است. بر روی این سیاره یک نقطه ی قرمز رنگ مانند چشم وجود دارد که ستاره شناسان معتقد اند یک گرد باد است. بزرگترین گردباد به وجود آمده در منظومه شمسی است.

زحل یا کیوان 

زحل دومین سیاره ی بزرگ موجود در منظومه شمسی است. در سال 1655 یک دانشمند هلندی به نام کریستین هوی گنز کشف کرد که زحل حلقه های بزرگی در اطراف خود دارد. یک سال بروی زحل بسیار طولانی است. هر سال زحل 30 سال زمینی طول می کشد. یعنی 30 سال زمینی زمان لازم است تا زحل یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

اورانوس

اورانوس توسط یک دانشمند بریتانیایی به نام ویلیام هرشل در سال 1781 کشف شد. رنگ این سیاره سبز آبی است. زیرا اتمسفر آن از بلور های متان درست شده است.

نپتون

نپتون در سال 1846کشف شد. درست مانند اورانوس آن هم سبز آبی است زیرا گاز متان در اتمسفرش موجود است. بر روی این سیاره یک لکه ی بزرگ سیاه وجود دارد و ستاره شناسان معتقد اند که این یک شکاف درون اتمسفر این سیاره است. 165 سال زمینی به طول می انجامد تا یک بار نپتون به دور خورشید بگردد. علت این امر فاصله ی بسیار زیاد این سیاره از خورشید است.

پلوتون

بعد از کشف پلوتون در سال 1930 تا سال 2006 ستاره شناسان معتقد بودند که نه سیاره وجود دارد. پلوتو، این سیاره حتی از نپتون هم بیشتر از خورشید فاصله دارد. این سیاره از گاز تشکیل نشده است، بلکه مواد سازنده ی آن سنگ و یخ است. این سیاره از هشت سیاره ی دیگر بسیار کوچک تر است. بعد از کارشناسی هایی که شروع آن در این قرن بود، سیاره های مشابه کوچک دیگری نیز کشف شدند. آن ها تصمیم گرفتند که پلوتو باید به عنوان بخشی از این گروه تازه ی سیاره های کوچک محسوب شود. این گروه را سیاره های کوتوله می نامند و جزو منظومه شمسی نیستند.

خرده سیارک ها

سیارات داخلی منظومه شمسی به وسیله ی یک کمربند متشکل از خرده سیارک ها از سیارات خارجی منظومه شمسی جدا شده اند. خرده سیارک ها سنگ های بزرگی در فضا هستند. آن ها متشکل از 26 خرده سیارک بسیار بزرگ و میلیون ها خرده سیارک کوچک هستند. بزرگترین خرده سیارک کائوار نام دارد و حدود یک دهم زمین حجم دارد.

ستاره های دنباله دار

یک ستاره ی دنباله دار یک بدنه ی یخی دارد که شبیه به ستاره است . یک دم بلند دارد که از گرد و غبار و گاز تشکیل شده است. دنباله ی این ستاره ها همواره از خورشید دور می شوند علت این امر باد های قدرتمند منظومه است. ستاره های دنباله دار در یک مدار تخم مرغی شکل به دور خورشید سفر می کنند. صد ها سال پیش مردم از ستاره های دنباله دار می ترسیدند. مشهور ترین ستاره ی دنباله دار در بین ستاره های دنباله دار، ستاره ی دنباله دار "هالی" است که اولین بار توسط ادموند هالی کشف شد. این ستاره هر 70 سال بر روی زمین قابل روئیت است.

شهاب واره

شهاب واره ها یا شهاب سنگ ها از سنگ و فلز ساخته شده اند و شما می توانید برخی اوقات یکی از آن ها را که به جو زمین وارد می شوند، ببینید. شهاب سنگ ها با سرعت 11 کیلومتر بر ثانیه وارد جو زمین می‌ شوند(40.000 کیلومتر در هر ساعت سرعت ورود آن ها به جو زمین است).

منظومه شمسی برای کودکان

منظومه شمسی از خورشید و 8 سیاره ای که به دور آن می چرخند از جمله عطارد ، زهره ، زمین ، مریخ ، مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون تشکیل شده است. هنگامی که اندازه و ترتیب سیارات را می دانید ، ترسیم منظومه شمسی آسان است و این راهی عالی برای یادگیری خواص مختلف اجرام آسمانی است که زمین با آنها فضا دارد. حتی می توانید با کوچک کردن فاصله بین سیارات و خورشید ، منظومه شمسی را به مقیاس رسانید. برای برآورد فاصله از خط کش استفاده کنید. هر سانتی متر یک AU (واحد نجومی) است.

توضیح منظومه شمسی برای کودکان

نقاشی منظومه شمسی کلاس چهارم آسان

نقاشی سیاره ها

نقاشی منظومه شمسی آسان

مرحله 1

نقاشی منظومه ی شمسی   نقاشی سیاره ها به ترتیب نقاشی منظومه شمسی با اسم

تحقیق در مورد سیاره ها برای کودکان    
در نقاشی منظومه شمسی ، خورشید را در سمت چپ صفحه بکشید. خورشید بزرگترین در منظومه شمسی است ، بنابراین یک دایره بزرگ برای نشان دادن آن بکشید. سپس ، آن را با نارنجی ، زرد و قرمز رنگ کنید تا گازهای داغی که از آن تشکیل شده است را نشان دهد. به یاد داشته باشید که فضای کافی را در صفحه برای ترسیم همه سیارات بگذارید. خورشید عمدتا از گاز هلیوم و هیدروژن تشکیل شده است و دائماً از طریق فرایندی به نام همجوشی هسته ای هیدروژن را به هلیوم تبدیل می کند.

ستاره ای درخشان که در مرکز منظومه شمسی قرار دارد. خورشید ، مانند یک توپ آتشین داغ ، گرما را به سیارات مجاور خود پخش می کند. درست است ، آن سیاره هایی که بسیار نزدیک به خورشید هستند (عطارد و زهره) بسیار گرم هستند و آنهایی که از مریخ دورتر هستند بسیار سرد هستند ، زیرا پرتوهای گرم به سختی به آنها می رسند. اما در سیاره زمین ، درجه حرارت نه کم و نه زیاد بود ، برای ظهور و توسعه زندگی بر روی آن بسیار مناسب است.

سیاره های منظومه شمسی برای کودکان

نقاشی منظومه شمسی با اسم فارسی

مرکوری یا عطارد 

مرحله 2

سیاره ها برای کودکان
عطارد را در سمت راست خورشید بکشید. عطارد کوچکترین سیاره منظومه شمسی است و نزدیکترین سیاره به خورشید است. برای کشیدن عطارد یا مرکوری ، یک دایره کوچک بکشید (به یاد داشته باشید که باید کوچکتر از بقیه سیاره هایی باشد که ترسیم می کنید) و آن را به رنگ خاکستری تیره رنگ کنید. عطارد مانند زمین دارای هسته مایع و پوسته بیرونی جامد است.این کوچکترین سیاره نزدیک ترین فاصله به خورشید است. در عین حال ، تقریباً تمام مدت با یک طرف به خورشید می چرخد. بنابراین ، در یک طرف عطارد بسیار گرم و در طرف دیگر بسیار سرد است.

آموزش منظومه شمسی برای کودکان فارسی

ونوس یا زهره

مرحله 3
یک دایره بزرگتر در سمت راست عطارد برای زهره ترسیم کنید. ناهید  یا زهره دومین سیاره نزدیک به خورشید است و بزرگتر از عطارد است. رنگ در زهره با سایه های مختلف زرد و قهوه ای.
زهره رنگ قهوه ای مایل به زرد خود را از ابرهای دی اکسید گوگرد که سطح آن را پوشانده اند می گیرد. با این حال ، اگر بتوانید از میان ابرها عبور کرده و به سطح واقعی سیاره نگاه کنید ، قهوه ای مایل به قرمز به نظر می رسد. 

دومین سیاره از خورشید روی آن ، مانند روی زمین ، جو وجود دارد .تنها بر خلاف زمین ما ، از اکسیژن تشکیل نشده است ، اما بیشتر از دی اکسید کربن تشکیل شده است. بنابراین ، تنفس در زهره غیرممکن است و سطح آن بسیار بسیار گرم است. بنابراین نه گیاهی وجود دارد و نه حیوانی و نه باکتری.

منظومه شمسی برای كودكان

زمین

مرحله 4
زمین را در سمت راست زهره بکشید. زمین و ناهید از نظر اندازه بسیار شبیه به هم هستند (قطر ناهید تنها 5 درصد کوچکتر است) ، بنابراین دایره ای را که برای زمین ترسیم می کنید کمی بزرگتر از حلقه ای که برای زهره کشیده اید ایجاد کنید. سپس ، رنگ را در زمین با استفاده از سبز برای قاره ها و آبی برای اقیانوس ها انجام دهید. مقداری فضای سفید در آنجا بگذارید تا ابرهای جو زمین را نشان دهد.
یکی از دلایلی که بر روی زمین زندگی وجود دارد اما در سایر سیارات منظومه شمسی وجود ندارد (که دانشمندان از آن اطلاع دارند) ، فاصله زمین از خورشید است. این چندان نزدیک به خورشید نیست که درجه حرارت بسیار گرم باشد ، اما آنقدرها دور نیست که همه چیز نیز منجمد شود. 

این سیاره آبی ، سومین سیاره از خورشید ، خانه مشترک ما است. در اینجا ما زندگی می کنیم ، حیوانات ، مردم ، ماهی ها ، پرندگان - همه زیر یک سقف. و سقف سیاره زمین از فضایی تشکیل شده است که در آن مقدار زیادی اکسیژن لازم برای زندگی وجود دارد.

مریخ یا بهرام

مرحله 5
یک دایره کوچکتر در سمت راست زمین برای مریخ اضافه کنید. مریخ دومین سیاره کوچک منظومه شمسی است ، بنابراین آن را کمی بزرگتر از عطارد اما کوچکتر از زهره و زمین بکشید. سپس ، آن را با قرمز و قهوه ای رنگ کنید تا رنگ زنگ زده ای به آن بدهد.مریخ رنگ قرمز زنگ زده خود را از اکسید آهن که سطح آن را پوشانده است دریافت می کند. 

سیاره کوچک قرمز ، چهارمین سیاره متوالی. اکسیژن بسیار کمی روی آن وجود دارد ، تقریباً هیچ. تقریباً هیچ آبی وجود ندارد ، اگرچه دانشمندان دائماً به دنبال آن هستند ، زیرا ممکن است زمانی در مریخ زیاد بوده باشد. سالها پیش ، ممکن است رودخانه ها ، دریاها و اقیانوس ها روی کره زمین وجود داشته  ، اما پس از آن اتفاقی افتاده و آب ناپدید شده  است . این راز هنوز حل نشده است.

ژوپیتر یا مشتری و نام های دیگر  مثل برجیس، هرمز

مرحله 6
یک دایره بزرگ در سمت راست مریخ برای مشتری بکشید. مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی است ، بنابراین آن را بزرگتر از همه سیاره هایی که قبلاً کشیده اید ، کنید. فقط مطمئن شوید دایره ای که می کشید کوچکتر از خورشیدی است که کشیده اید زیرا خورشید حدود 10 برابر بزرگتر است. رنگ در مشتری با استفاده از قرمز ، نارنجی ، زرد و قهوه ای برای نشان دادن مواد شیمیایی مختلف در جو سیاره است.
آیا می دانستید؟ در واقع رنگ مشتری می تواند بسته به آب و هوا تغییر کند. طوفان های بزرگ در اتمسفر مواد شیمیایی و مواد پنهان را به سطح می رسانند که رنگ سیاره را تغییر می دهد.

 مشتری از گاز ساخته شده است و غول گازی نامیده می شود. در سطح آن ، طوفان ها و گرداب های باد دائماً رخ می دهند و خود سیاره ، با وجود اندازه ، بسیار سریع  به دور محور خود می چرخد.

ساترن  زحل  یا کیوان

مرحله 7
یک دایره کوچکتر با حلقه ها در سمت راست مشتری برای زحل یا کیوان بکشید. زحل کوچکتر از مشتری است ، اما بزرگتر از بقیه سیارات منظومه شمسی است ، بنابراین آن را بزرگتر از 4 سیاره اولی بکشید . رنگ زحل و حلقه های آن با استفاده از زرد ، خاکستری ، قهوه ای و نارنجی انجام می شود.
برخلاف سیارات دیگر ، زحل حلقه های متمایزی در اطراف خود دارد که با شکسته شدن اجسام در مدار سیاره و گیر افتادن در گرانش آن شکل گرفت. 

سیاره ای زیبا و غیر معمول ، ششمین سیاره از خورشید. ویژگی شگفت انگیز آن ، که از طریق تلسکوپ از زمین قابل مشاهده است ، یک حلقه در اطراف این سیاره است. این حلقه شبیه یک دیسک است ، اما در واقع یک دیسک جامد نیست ، بلکه هزاران و هزاران سنگ کوچک ، قطعات سیارک و گرد و غبار است.

اورانوس

مرحله 8

در نقاشی منظومه شمسی کلاس چهارم  ، اورانوس را در سمت راست کیوان ترسیم کنید. اورانوس سومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است ، بنابراین دایره ای بکشید که کوچکتر از مشتری و زحل است اما بزرگتر از همه سیارات دیگری است که تا کنون کشیده اید. اورانوس بیشتر از یخ تشکیل شده است ، بنابراین آن را آبی روشن رنگ کنید. 
بر خلاف بسیاری از سیارات منظومه شمسی ، اورانوس هسته مذاب سنگی ندارد. در عوض ، هسته آن عمدتا از یخ ، آب و متان تشکیل شده است.

سیاره ای اسرارآمیز ، هفتمین سیاره ، که به دلایلی نامعلوم به پهلو  قرار گرفته و به شکلی کاملاً متفاوت از سایر سیارات می چرخد. اورانوس دارای رنگ آبی غیرمعمول است و شبیه یک توپ گرد با سطح صاف است.

نپتون

عکس منظومه شمسی برای کودکان

نقاشی سیاره ها به ترتیب

مرحله 9

نپتون را در سمت راست اورانوس بکشید. نپتون هشتمین و آخرین سیاره منظومه شمسی است (پلوتو قبلاً نهمین سیاره محسوب می شد ، اما از سال 2006 از وضعیت سیاره محروم شده است و به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد). این سیاره چهارمین سیاره بزرگ است ، بنابراین آن را از مشتری ، زحل و اورانوس کوچکتر ، اما از بقیه سیارات بزرگتر کنید. سپس ، آن را به رنگ آبی تیره رنگ کنید. اتمسفر نپتون حاوی متان است که نور قرمز خورشید را جذب کرده و نور آبی را منعکس می کند. به همین دلیل سیاره آبی به نظر می رسد.

سیاره یخی و بسیار سرد ، هشتمین سیاره ، بسیار دور از خورشید است ، بنابراین پرتوهای خورشید به سختی به سطح این سیاره آبی می رسد. قوی ترین بادها بر نپتون می وزد ، و بنابراین آب و هوا روی آن فقط زمستان نیست ، بلکه با استانداردهای کیهانی ، کاملاً سرد است ، به طوری که همه چیز روی آن ، حتی گاز ، به یخ تبدیل می شود.سطح این سیاره سنگی نیست و طوفان های ویران کننده و باران الماس از مشخصات مهم نپتون است.

نقاشی سیاره ها به دور خورشید

سیاره های منظومه شمسی برای کودکان   عکس از منظومه شمسی برای کودکان

مرحله 10

سیاره های منظومه شمسی برای کودکان
مسیر مداری هر سیاره را ترسیم کنید تا نقاشی خود را به پایان برسانید. هر سیاره منظومه شمسی به دور خورشید می چرخد. برای نشان دادن این موضوع در نقاشی خود ، یک مسیر منحنی از بالا و پایین هر سیاره ترسیم کنید. مسیرها را به سمت خورشید و لبه صفحه گسترش دهید تا نشان دهید که هر سیاره در اطراف خورشید حرکت می کند.  مطمئن شوید هیچ یک از مسیرهای مداری که ترسیم می کنید با یکدیگر تلاقی ندارند.

سیاره زمین ما که در آن زندگی می کنیم بخشی از منظومه شمسی است. در مرکز منظومه شمسی ، یک ستاره داغ ، خورشید ، به شدت می درخشد. هشت سیاره اصلی در فواصل مختلف از خورشید به دور آن می چرخند. یکی از آنها ، سومین پشت سر هم ، زمین ما است.

هر سیاره مدار مخصوص به خود را دارد که در آن به دور خورشید حرکت می کند. یک چرخش کامل به دور خورشید یک سال نامیده می شود. روی زمین ، 365 روز طول می کشد. در سیارات نزدیک به خورشید ، سال کمتر طول می کشد و در سیاره های دورتر ، یک چرخش کامل می تواند چندین سال زمینی باشد. همچنین سیارات بر محور خود می چرخند. یکی از این چرخش های کامل یک روز نامیده می شود. بر روی زمین ، یک روز (چرخش حول محور خود) تقریباً 24 ساعت (به طور دقیق تر ، 23 ساعت 56 دقیقه 4 ثانیه) است.

فاصله بین هر سیاره و خورشید را به واحدهای نجومی تبدیل کنید. به منظور نمایش دقیق فاصله بین سیارات و خورشید در نقاشی خود ، ابتدا باید هر فاصله را به واحدهای نجومی (AU) تبدیل کنید. فاصله از خورشید برای هر سیاره در AU برابر است با: 

نقاشی منظومه شمسی برای کودکان

عطارد: 0.39 AU
زهره: 0.72 AU
زمین: 1 AU
مریخ: 1.53 AU
مشتری 5.2 AU
زحل: 9.5 AU
اورانوس: 19.2 AU
نپتون: 30.1 AU

حقایقی در مورد منظومه شمسی برای کودکان

پاسخ به "ماه چیست" کمی مبهم است

اتحادیه بین المللی نجوم سازمانی است که به تعریف سیاره و آنچه سیاره سیاره  نیست کمک می کند. با این حال ، وقتی صحبت از موضوع ماه می شود ، تعریف ساده ای وجود ندارد. تصور می شود که قمرها اجرامی هستند که به دور سیاره ها می گردند ، اما این توضیح شرایطی را که در آن اجسام در حال گردش به دور سیارات دوگانه یا سیارک ها هستند ، پوشش نمی دهد.سیارک ها و دنباله دارها قطعات باقی مانده از منظومه شمسی ما هستند: این اجسام کوچکتر هرگز نتوانستند بخشی از سیارات یا قمرها شوند ، اما دانشمندان معتقدند که این "باقی مانده" ممکن است آب مایع و مواد آلی را به زمین ما آورده باشد.

همه سیارات ما در یک "صفحه" قرار دارند و در یک جهت می گردند

هنگامی که تصویری از هر هشت سیاره منظومه شمسی را مشاهده می کنید ، متوجه می شوید که آنها تمایل به دنبال "مسیر" مشابه در زمین دارند. آسمان ، که "دایر البروج" نیز نامیده می شود. آنها همچنین در یک جهت به دور خورشید ما می گردند. این یکی از دلایلی است که دانشمندان معتقدند سیارات ، قمرها و خورشید همگی از یک گاز متراکم در حال چرخش و ابر گرد و غبار تشکیل شده اند.

چرا منظومه شمسی ما خارج است

وقتی به کهکشان راه شیری فکر می کنید ، معمولاً یک کهکشان در حال چرخش با میلیاردها ستاره را مشاهده می کنید. ممکن است خورشید ما یکی از آن ستارگان باشد اما ما در "بازوی" بیرونی کهکشان بیرون آمده ایم. ناسا نشان داده است که ما در فاصله 165 کوادریلیون مایل از مرکز قرار داریم ، جایی که به طور اتفاقی خانه ی یک سیاهچاله بزرگ است.

منظومه شمسی واقعاً بزرگ است

هنگامی که وویجر 1 در سال 1977 به فضا پرتاب شد ، 35 سال طول کشید تا وویجر 1 از منطقه ای عبور کند که گاز و محیط مغناطیسی خورشید بر آن تأثیر می گذارد. این فاصله 11 میلیارد مایل/17 میلیارد کیلومتر از زمین ما بود. این بدان معناست که منظومه شمسی ما واقعاً بزرگ است.

ما خورشید بزرگی داریم

خورشید ما 99.86 درصد از جرم منظومه شمسی ما را به خود اختصاص داده است. این به شما نشان می دهد که خورشید ما چقدر بزرگ است. خورشید از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است و نشان می دهد که چقدر از این گازها در جهان در مقایسه با فلزات و سنگهای موجود در زمین وجود دارد.

منظومه شمسی ما مثال خوبی برای درک سیارات فراخورشیدی است

سیاره های فراخورشیدی بسیار دور هستند و حتی با استفاده از قوی ترین تلسکوپ ها کوچک به نظر می رسند. بررسی سیاره های منظومه شمسی مانند مشتری ، که دارای منظومه شمسی مینیاتوری هستند ، بنابراین می توانیم نحوه عملکرد ابر زمین های خارج از منظومه شمسی را مشاهده کنیم.

فراتر از منظومه شمسی

کهکشان راه شیری ما یک شکل مارپیچی است که حدود 100000 سال نوری عرض دارد. خورشید ما تنها یکی از حدود 100 میلیارد ستاره درون راه شیری است.

ستارگان دارای الگوی چرخ دنده ای هستند و کهکشان راه شیری دارای چهار "بازوی" بزرگ است که از هم باز شده اند. منظومه شمسی ما در یکی از این بازوها قرار دارد.

کهکشان راه شیری تنها یکی از میلیاردها و میلیاردها کهکشان جهان است. اندازه جهان ناشناخته است ، با این حال ، دانشمندان معتقدند که هنوز در حال گسترش به سمت خارج است.

تحقیق در مورد سیاره نپتون کلاس چهارم

 احتمالاً حتی بچه‌های کوچک هم می دانند که نپتون در هشتمین مکان از خورشید قرار دارد. دانش آموزان باید منحصر به فرد بودن آن را درک کنند، زیرا این نپتون اولین سیاره ای است که حتی قبل از اینکه از طریق تلسکوپ در 2З سپتامبر 1846 دیده شود، وجودش به صورت ریاضی پیش بینی شده بود.

برای توضیح کامل تصویر برای کودکان، لازم است پیشینه داستان را بیان کنید. واقعیت این است که در طول مسیر چرخش اورانوس به دور ستاره، انحرافات و بی نظمی ها شروع به مشاهده کردند. به لطف این، الکسیس بوواردا ستاره شناس فرانسوی پیشنهاد کرد که گرانش جسم دیگری مسئول است. بعدها، ستاره شناس آلمانی دیگر، یوهان هال، برای یافتن یک شی مرموز در تلسکوپ بر محاسبات تکیه کرد. قبل از این، گالیله گالیله سیاره ای را ترسیم کرد که به دلیل حرکت آهسته آن را با ستاره اشتباه گرفت. این جهان نام خود را از اساطیر رومی گرفته است (نپتون پادشاه و خدای دریاها است). کشف سیاره نپتون دقیقاً به همین شکل بود.

پیشنهاد می کنیم خود را در حقایق جالبی در مورد سیاره غرق کنید و شرح مفصلی از نپتون همراه با عکس و عکس مطالعه کنید. همچنین برای کودکان در هر سنی جالب خواهد بود که بدانند نپتون یک کلاس دارد، یا به طور دقیق تر، یک نوع - یک غول یخی. توضیحات را بخوانید تا درباره هشتمین سیاره منظومه شمسی بیشتر بدانید.

بزرگترین قمر نپتون تریتون نام دارد 

ویژگی های فیزیکی نپتون 

 نپتون یک سیاره بزرگ خورشیدی است، به این معنی که در فاصله مداری مشخصی به دور خورشید می چرخد. او به تنهایی زندگی نمی کند، زیرا نزدیک ترین سیارات اورانوس، زحل و پلوتون (یک سیاره کوتوله) هستند. دور بودن از اشعه خورشید اجازه نمی دهد سطح به اندازه کافی گرم شود. اما بادها می توانند به 2400 کیلومتر در ساعت (بالاترین سرعت در سیستم ما) برسند.

برای توضیح کامل برای کودکان ، والدین یا معلمان در مدرسه باید توجه داشته باشند که بادها با یک طوفان تاریک بزرگ همراه هستند. در سال 1989 توسط وویجر 2 در سمت جنوبی مشاهده شد. این یک "نقطه تاریک بزرگ" بیضی شکل است که در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخد. مقیاس آن برای جای دادن سیاره ما کافی است. حرکت به سمت غرب، شتاب تا 1200 کیلومتر در ساعت. زمانی که هابل برای یافتن آن اقدام کرد، به نظر می رسید که آن طوفان ناپدید شد. اما این تلسکوپ توانست تشکیل و ناپدید شدن دو "نقطه تاریک" دیگر را در دهه گذشته ثبت کند.

در مقایسه با محور، قطب های مغناطیسی 47 درجه دور می شوند. بنابراین، میدان 27 برابر قوی تر از زمین است و در طول انقلاب ها نوسانات باورنکردنی را تجربه می کند.

دانشمندان با استفاده از ابرهای غول گازی محاسبه کرده اند که یک روز کمتر از 16 ساعت طول می کشد. این سیاره به دلیل جو اشباع شده از هلیوم و هیدروژن که رنگ قرمز را جذب می کند، رنگ آبی جذاب و روشن خود را دریافت کرد. علاوه بر این، غلظت بالایی از آب مایع، آمونیاک و متان در لایه های جوی وجود دارد. به همین دلیل است که به او لقب "غول یخی" داده شد. در مقایسه با سیاره ما، جرم نپتون 17 برابر بزرگتر و از نظر حجم 58 برابر بزرگتر است. اعتقاد بر این است که هسته سنگی آن به تنهایی تقریباً برابر با کل زمین است.

ویژگی های مداری  نپتون 

این سیاره در فاصله 4.5 میلیارد کیلومتری از خورشید (З0 برابر فاصله زمین) است زیرا به صورت بیضی حرکت می کند. بنابراین دیدن نپتون با چشم غیر مسلح دشوار است. یک سال 165 سال زمینی طول می کشد، بنابراین اولین مدار (از زمان کشف) در سال 2011 به پایان رسید. مدار پلوتون 248 روز طول می کشد که 20 روز آن در مسیر نپتون می چرخد ​​و به خورشید نزدیک می شود. با این حال، نپتون همچنان عنوان دورترین سیاره را از آن خود کرد، زیرا در سال 2006 پلوتو به دسته سیارات کوتوله تنزل یافت. به یاد داشته باشید که اورانوس بین نپتون و زحل می چرخد.

ترکیب و ساختار  نپتون

ترکیب اتمسفر (بر حسب حجم): هیدروژن (80%)، هلیم (19%) و متان (1.5%). میدان مغناطیسی: تقریباً 27 برابر قوی تر از میدان مغناطیسی زمین. ترکیب: سنگ (25%)، یخ (60-70%)، هیدروژن و هلیوم (5-15%). ساختار داخلی: گوشته ای از آب، آمونیاک و متان، و هسته ای از آهن و سیلیکات منیزیم.

مدار و چرخش  نپتون 

میانگین فاصله از خورشید: 4,498,252,900 کیلومتر (З0.069 برابر دورتر از زمین). حضیض (نزدیکترین فاصله به خورشید): 44596З0000 کیلومتر (29820 برابر زمین). آفلیون (حداکثر فاصله از خورشید): 4,5З6,870,000 کیلومتر (З0.З26 برابر بزرگتر از زمین).

قمرهای نپتون

همه 14 قمر نپتون به نام خدایان دریا و الهه های اساطیر یونان نامگذاری شده اند. بزرگترین در 10 اکتبر 1846 یافت شد - تریتون.

مهم است که به دانش آموزان توضیح دهیم که تریتون تنها قمر کروی نپتون است (1З قمر دیگر از نظر شکل نامنظم هستند). همچنین منحصر به فرد است زیرا در جهت مخالف جهت سیاره می چرخد ​​(چرخش رتروگراد). بنابراین، اعتقاد بر این است که تریتون زمانی یک سیاره کوتوله بوده که توسط نپتون جذب شده است. نیروی گرانش ماه را نزدیک‌تر می‌کند. طبق پیش‌بینی‌ها، چندین میلیون سال می‌گذرد تا اینکه ممکن است به تکه تکه شود.

تریتون فوق العاده سرد است (تنها به -2З5 درجه سانتیگراد می رسد). دانش آموزان باید به خاطر داشته باشند که این یکی از جالب ترین نکات در سیستم ما است. با این حال، وویجر با فعالیت آبفشان مواجه شد. آنها نهرهای یخی را به ارتفاع 8 کیلومتر پرتاب می کردند. دانشمندان در تلاش برای یافتن یک اقیانوس زیرسطحی در آن هستند. وجود فصل ها در سال 2010 کشف شد. در سال 201З، دانشمندان SETI (جستجوی اطلاعات فرازمینی) با استفاده از داده های هابل، قمر گمشده نایاد را مشاهده کردند. این شی 100 کیلومتری از زمانی که برای اولین بار توسط وویجر 2 در سال 1989 کشف شد نامرئی باقی مانده است. همچنین در سال 201З، دانشمندان با استفاده از هابل چهاردهمین قمر به نام S/2004 N 1 را کشف کردند. این قمر کوچکترین قمر نپتون با عرض 18 کیلومتر است.

قمرهای نپتون حلقه های نپتون

حلقه های نپتون فاقد نظم و یکنواختی هستند، اما دارای انباشته های روشن و غلیظی از غبار - کمان هستند. این حلقه ها چندی پیش شکل گرفتند و برای همیشه دوام نخواهند داشت. داده های سال 2005 نشان داد که آنها پایدار نیستند و به سرعت در حال ناپدید شدن هستند.

اکتشافات و ماموریت ها 

 مطالعات اولیه نپتون را فقط می توان از طریق تلسکوپ انجام داد. از 25 آگوست 1989، وویجر 2 اولین و تنها وسیله نقلیه ای بود که از مجاورت این سیاره بازدید کرد. او توانست حلقه ها و 6 قمر پیدا کند: دسپینا، گالاتیا، لاریسا، نایاد، پروتئوس و تالاسا. در سال 200З، یک تیم بین المللی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ های زمینی 5 مورد دیگر را پیدا کردند.

نحوه تشکیل سیاره نپتون

ابتدا، یک هسته جامد پدید آمد که هیدروژن و گاز هلیوم اطراف را از سحابی اطراف خورشید اولیه گرفت. اگر به این مدل اعتقاد دارید، کل فرآیند 1-10 میلیون سال طول کشید. امیدواریم توضیحات مربوط به سیاره بزرگ نپتون مورد پسند شما واقع شده باشد. هنگام ارائه داستان به کودکان، از عکس ها، تصاویر، نقاشی ها، نمودارها و فیلم های موجود استفاده کنید تا توضیحات تا حد امکان واضح باشد. علاقه به کودک نیز مهم است. برای انجام این کار، از مدل های سه بعدی منظومه شمسی استفاده کنید، جایی که می توانید نقشه نپتون و ویژگی های سطح آن را مشاهده کنید. 

سوالات منظومه شمسی کودکانه 

چگونه مردم می دانند که این یک سیارک جدید است نه یک سیارک که دو بار کشف شده است؟

از آنجا که ستاره شناسان "عناصر مداری" این سیارک را بررسی می کنند - مانند فاصله آن ، اگر در یک دایره یا بیضی حرکت کند و چقدر طول می کشد - و ببینند آیا آنها شبیه به یک سیارک موجود هستند یا خیر. . دو سیارک نمی توانند عناصر مداری یکسانی داشته باشند یا در یک مکان قرار بگیرند.

سوال
قبل از ترسیم منظومه شمسی کدام رنگ را باید روی کاغذ نمودار بکار ببرم؟

این به شما بستگی دارد ، اما احتمالاً باید رنگ مشکی یا نوعی آبی تیره را انتخاب کنید. واقعاً به ترسیم سیارات کمک می کند.

سوال
رنگ فضای بیرونی چیست؟

سیاه و سفید با مناطق سفید پراکنده خواهد بود. ستاره ها در فضا سفید به نظر می رسند ، اما جو زمین باعث می شود رنگ های متفاوتی به نظر برسند.

سوال
رنگ ماه دقیقاً چیست؟
بستگی به این دارد که در کدام قسمت و در چه نوری باشد. به طور کلی خاکستری است ، اما "دریاها" خاکستری تیره تری نسبت به بقیه دارند ، زیرا آنها با گدازه جامد پوشانده شده اند.
سوال
عناصر مداری چیست؟

عناصر مداری پارامترهای مورد نیاز برای شناسایی منحصر به فرد یک مدار خاص هستند. در مکانیک آسمانی ، این عناصر به طور کلی در سیستم های کلاسیک دو جسمی در نظر گرفته می شوند ، جایی که از مدار کپلر استفاده می شود.
سوال
زیر کیهان چیست؟

از آنجا که جهان در تمام جهات بی نهایت در حال گسترش است ، هیچ چیز نمی تواند "زیر" آن باشد ، حداقل آن چیزی که ما می دانیم.

رنگ فضا چیست؟
سیاه و سفید با مناطق سفید پراکنده خواهد بود. ستاره ها در فضا سفید به نظر می رسند ، اما جو زمین باعث می شود رنگ های متفاوتی به نظر برسند.

آیا این یک مدل کوچک شده تقریبی است و اگر چنین است ، مقیاس آن چقدر است؟

مقیاس وجود ندارد - مشاهده آن غیرممکن است. برای مقایسه ، ماه 384،400 کیلومتر از زمین ، مریخ 54،6 میلیون کیلومتر و زهره 261 میلیون کیلومتر فاصله دارند. همانطور که می بینید ، فاصله ها بسیار زیاد است.

آیا در منظومه شمسی کمربند وجود دارد؟
آره! کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری و کمربند کوئیپر از پلوتو به سمت خارج وجود دارد.

چند سیاره کوتوله وجود دارد؟
در حال حاضر 3: Makemake ، Ceres و در نهایت Titan. پلوتون نیز یک سیاره کوتوله بود.