در ابتداي موضوع بيماري آنوريسمي وقتي گشادي حداقل است ، معمولا تاثيري بر پاسخ به ورزش وجود ندارد. حتي در افرادي با آنوريسم قبلي احتمالا تغيير کمي در پاسخ به ورزش نسبت به تاخير و کند شدن فشار پالس ايجاد مي شود. در حقيقت بيشتر احتمال دارد که ورزش يک آنوريسم را تحت تاثير قرار دهد تا اينکه آنوريسم پاسخ به ورزش را تغيير دهد. مدل بيوشيميايي جريان به سمت يک آنوريسم آئورتي نشان مي دهد که ورزش ممکن است تاثيرات مضر روي پيشرفت بيماري داشته باشد. جريان ضرباني در يک آنوريسم آشفتگي ايجاد مي کند که به طور قابل توجهي استرس ديواره را افزايش مي دهد. در تئوري ممکن است به آسيب اندوتليال کمک کند و فاز التهابي آتروژنز را تحريک کند. با اين حال ، ورزش معمول حالت التهاب سيستميک را به صورت مطلوب اصلاح مي کند و استرس برشي رگ که توسط تمرينات ورزشي متوسط ايجاد شده نشان داده اند که کاربرد اندوتليال در رگ هاي راذيال ، فمورال و کرونري بهبود يافته است. در حالي که ورزش معمول ممکن است شرايط هموديناميک را بهبود ببخشد و به صورت بالقوه سايز آنوريسم را کاهش دهد ، اين مورد هنوز در روش سختي تست نشده است.
تمرينات ورزشي در مواقع نادر ، با تجزيه يا پارگي آنوريسم در ارتباط بوده است. اين مشکل براي عروق مغزي ، آئورتي ، کليوي و کرونري گزارش شده است ؛ و هر رگي به صورت نظري در خطر است.
در بيشتر گزارشات بيماران در تصادفات ، آنوريسم تشخيص داده نمي شد تا زمان شروع نشانه ها . نويسندگان يک مطالعه با آنوريسم بطني آئورتي تحت تست ورزش ماکسيمم يک پارگي 12 ساعت بعد از ورزش ( يک ميزان رخداد 0.4 درصد )گزارش دادند. چون اين يک بررسي گذشته نگر در يک جمعيت منتخب بود ، با اين حال خطر واقعي شناخته نشد. بنابراين تست استرس دارويي ممکن است براي بيماران با آنوريسم مناسب تر باشد تا تست استرس ورزشي . استرس دوبوتامين در رابطه با ناپايداري آنوريسم يا پارگي آن در بيماران با آنوريسم داخل جمجه يا بطني نشان داده نشد. ( سیارک) ورزشکاران مبتلا به سندروم مارفان هنگام ورزش کردن مرده اند ، مثل دارنده مدال طلاي واليبال در المپيک "فلو هايمن" . چنين اتفاقات با مشخصات بالا آگاهي در مورد سندروم مارفان را در بين پزشکان تيم ها بيشتر کرده است ؛ اما مهم تر اين است که آن ها نياز به توجه را وقتي برنامه اي براي تمرين يک بيمار آنوريسمي تنظيم مي کنند تاکيد کنند. عده ي کمي خطر تمرينات ورزشي در افراد مبتلا به نوعي از آنوريسم را مي دانند. به صورت نظري ، چون ورزش شديد فشار خون را افزايش مي دهد ، فشار روي ديواره آنوريسم افزايش مي يابد پس خطر قطع يا پارگي براي يک آنوريسم از قبل ضعيف شده افزايش مي يابد. با اين حال ، دوره هاي متناوب افزايش استرس ديواره هنگام ورزش نشان داده است که کاربرد عروقي بهبود مي يابد و احتمالا حتي گسترش ميزان آنوريسم را کم مي کند.
تمرينات ورزشي همچنين تاثيرات مطلوبي روي عوامل خطر اصلي براي بيماري آنوريسم دارد ( مثل فشار خون ، مارکر هاي التهابي و چربي ها ). علاوه بر اين ، مطالعات نشان داده اند که بيماران در مراحل غير متحرک بيماري هاي مزمن ( کساني با آسيب نخاع ، قطع عضو ) بيشتر براي بيماري آنوريسم آئورتي بطني در معرض خطر هستند. بنابر اين ، براي پيشنهاد برنامه ورزش متوسط در اين بيماران توجيهي وجود دارد. علاوه بر اين آنوريسم هاي بدون نشانه ( و تشخيص داده نشده ) در بزرگسالان شايع هستند ، که در بسياري از موارد بدون شک در تمرينات ورزشي توان بخشي بدون خطر شرکت مي کنند براي سال هاي زيادي بدون دانستن شرايط . در پرتو تعداد داده ها در تاثيرات ورزش بر آنوريسم ، يک گام محافظه کارانه براي تمرينات ورزشي مناسب است و پيگيري زياد با پزشک بيمار براي کنترل پيشرفت آنوريسم تضمين شده است.
آنوريسم يک اتساع يا بيرون زدگي يک رگ در اثر بيماري يا ضعف ديواره سرخرگ است ، مخصوصا در نقاط شاخه شدن. آنوريسم معمولا در سرخرگ ها در پايه مغز و در منطقه آئورتو ايلياک رخ مي دهد. دليل اکثر آنوريسم ها نا شناخته است ؛ با اين حال اختلالات مادر زادي ، بيماري هاي اکتسابي ، و وضعيت پس از عفونت و آسيب تراما ممکن است فاکتور هاي توزيع باشند . اکثر آنوريسم ها هيچ نشانه ي مرتبطي ندارند و بيشتر تا زمان پارگي يا بروز علائم در بافت هاي مجاور تشخيص داده نمي شوند. آنوريسم به عنوان يک بيماري در اثر پيري در سنين 40 تا 60 سال شناخته مي شود. آنوريسم بيشترين خطر را وقتي دارد که رگ ها خيلي ورم مي کنند و باعث پارگي در ديواره رگ مي شود يا پارگي ناگهاني. احتمال اين اتفاقات در همه آنوريسم ها وجود دارد بدون در نظر گرفتن محل آنوريسم در بدن.
برجسته ترين و مهم ترين آنوريسم ها در آئورت است. بزرگ شدن معمولا در يک منطقه تعريف شده رخ مي دهد ، اگر چه برخي مناطق اين سرخرگ بلند بيشتر از ساير نقاط حساس هستند. ريشه ي آئورت ( جايي که آئورت از قلب خارج مي شود ) چنين منطقه اي است .
آئورت بطني ( جايي که آئورت براي تامين کليه شاخه مي دهد ) معمول ترين جا براي گسترش يک آنوريسم است ، که 4 تا 8 درصد مردان و 0.5 تا 1.5 درصد زنان بيشتر از 60 سال را تحت تاثير قرار مي دهد ؛ اين وضعيت معمولا به عنوان آنوريسم آئورت بطني شناخته مي شود. ساير محل هاي آئورت مي تواند در سنين مختلف بسته به پيشرفت بيماري بزرگ شود . محل شايع ديگري براي آنوريسم در مغز است ؛ آنوريسمي در اين منطقه به عنوان يک آنوريسم مغزي يا داخل جمجمه شناخته مي شود. آنوريسم هاي مغزي تقريبا در 2 تا 5 درصد جمعيت اتفاق مي افتند. بيشتر آنوريسم هاي مغزي هيچ نشانه اي ندارند يا در کل دوران زندگي فرد بيماري اي ندارند. با اين حال ، مشکلات نورولوژيک ميتواند رخ دهد اگر بزرگي آنوريسم باعث افزايش فشار بر روي منطقه خاصي در مغز شود. پارگي يک آنوريسم ( هموراژ مغزي ) مي تواند منجر به ناتواني شديد يا مرگ شود ؛ يا ممکن است باعث آسيب قابل بازگشت ملايم شود که با دارو ، جراحي يا هر دو قابل درمان خواهد بود. پارگي يک سرخرگ در مغز ( سکته مغزي هموراژيک ) با 32 تا 67 درصد ميزان مرگ و مير و 10 تا 20 درصد وابستگي طولاني در نجات يافتگان آسيب مغزي مرتبط است . با اين حال بزرگي آنوريسم معمولا بدون نشانه است ، عوامل خطر مرتبط با بيماري هاي قلبي عروقي احتمال وقوع ، بزرگي و پارگي آنوريسم را افزايش مي دهد.
بيشتر آنوريسم ها اکتسابي هستند ؛ مثلا آنوريسم آئورتي بطني مرتبط با فشار خون بالا ، تصلب شراين و ساير بيماري هاي مزمن. سيگار کشيدن و فشار خون بالا معمول ترين ريسک فاکتور ها براي آنوريسم آئورتي بطني در بزرگسالان است. مخصوصا ، سيگار کشيدن با افزايش 5 برابري در خطر آنوريسم آئورتي بطني در مردان ارتباط دارد. ساير دلايل آنوريسم شامل التهاب ، عفونت و جراحت آئورت ( مخصوصا آسيب هاي کاهش سرعت در تصادفات اتوموبيل ) مي شود.
آنوريسم مي تواند از دلايل ناشي از درمان ، عمدتا بيماري از جراحي براي گشاد کردن رگ آترواسکلروز ، باشد. معمول ترين ناحيه براي اين بيماري عروق کرونري هستند چون اين رگ ها معمولا تحت روش هاي آنژيو پلاستي هستند.(سیارک)
دليل مادرزادي اصلي آنوريسم آئورتي سندروم مارفان است.
افرادي با سندروم مارفان اغلب بلند و باريک هستند و ناهنجاري هاي شکلي مثل اسکوليوز ( خميدگي نخاع ) ، سينه قيفي شکل ( حالت دروني دارد ) ، مفاصل بيش از حد انعطاف پذير و جا به جا شدن لنز چشم دارند. سندروم مارفان به دليل نقص هاي ژنتيکي در ميکروفيبريل هايي که فيبر هاي الاستيک سرخرگ هاي بزرگ را شکل مي دهند ، همچنين ميکروفيبريل هاي مشابه که قدرت و ساختار به برخي بافت هاي پيوندي مي دهند ايجاد مي شود. سندروم مارفان باعث مي شود ريشه آئورت بالاي دريچه آئورت سريعا گشاد شود . همين طور که گشادي پيش مي رود دريچه آئورت ممکن است نشت کند ( برگشت خون آئورت ) و خطر تجزيه افزايش مي يابد.ادامه مقاله در پست های آینده ترجمه itrans.ir
(سیارک) : کارشناسان حدس می زنند که توت عنخ آمون پادشاه جوان مصر درحالی که به علت یک بیماری نادر استخوان فلج و شدیدا ضعیف شده بود، نهایتا در اثر ابتلا به مالاریا از پا در آمده است .این یافته می تواند تئوری های توطئه دایر بر قتل او را برای همیشه باطل کند.
دانشمندان دو سال گذشته را صرف معاینه بقایای این فرعون 19 ساله برای استخراج خون و دی ان اِی او کردند.به گزارش نشریه انجمن پزشکی آمریکا این تحقیقات به کشف انگل مالاریا در خون او انجامید.از زمان کشف مقبره دست نخورده توت عنخ آمون توسط هاوارد کارتر در دره پادشاهان در سال 1922، دانشمندان درباره علل جوانمرگ شدن او در 19 سالگی بحث کرده اند.
برخی معتقدند که او در اثر سقوط از ارابه اش کشته شد و سایرین می گویند او به قتل رسیده است.اما از آنجا که او در سن پایین مرد و هیچ وارثی نداشت، محققان حدس زده اند که ممکن است در اثر ابتلا به یک بیماری خانوادگی جان سپرده باشد.آثار باستانی نشان داده است که اعضای خاندان سلطنتی آن زمان دارای بدن های قوسدار و بسیار زنانه بوده اند، که به گفته برخی نشانه بیماری های موروثی مانند "سندروم مارفان" است.اما دکتر زهی حواس رئیس سازمان باستان شناسی مصر این توضیحات را رد می کند.
او و تیمش با دقت و زحمت بقایای توت عنخ آمون و ده مومیایی دیگر از اعضای خانواده اش را مطالعه کردند. آنها با استفاده از انگشت نگاری ژنتیکی هویت یکی از آنها را به عنوان مادربرگ توت عنخ آمون و دیگری احتمالا پدر او تایید کرده اند.
آنها می گویند که هیچ نوع شاهد قانع کننده ای دایر اینکه شاه توت یا کسی از اجداد سلطنتی اش مبتلا به مارفان بوده باشد وجود ندارد.اما آنها تایید کردند که شاه توت ممکن است به نوعی بیماری موروثی مبتلا بوده باشد، یک اختلال نادر استخوانی به نام "کولر 2" که بر پا و ستون فقرات اثر می گذارد.در میان متعلقات او چوب دستی و اشیای دیگری وجود دارد که می توانسته به عنوان عصا به کار برده شود.
شاه توت لختی پیش از مرگ دچار شکستگی استخوان پا شد و دانشمندان این حادثه را مهم می دانند.استخوان شکسته پا به درستی شفا نیافت که باعث شد شاه جوان شکننده و در مقابل عفونت آسیب پذیر شود.دانشمندان معتقدند آنچه کار او را تمام کرد ابتلا به مالاریا در آن شرایط ضعف جسمانی بود.آنها رد انگل مالاریا را در خون این فرعون یافتند - که این قدیمی ترین شاهد ژنتیکی مومیایی شده برای مالاریا در جمعیت های کهن است که تاکنون به دست آمده.
دکتر حواس می گوید که دانه ها، میوه ها و برگ های یافت شده در مقبره توت احتمالا برای معالجه بوده و این نظریه را تایید می کند.دکتر باب کانلی، مدرس ارشد مردم شناسی در دانشگاه لیورپول که شخصا توت عنخ آمون را معاینه کرده است گفت که محققان بسیار خوش اقبال بوده اند که توانستند دی ان اِی را برای مطالعه استخراج کنند.
او گفت آنچه از توت عنخ آمون باقی مانده "آش و لاشی سوخته" است و دکتر حواس و تیمش هوشمندان و با بخت بلند عمل کرده اند.او گفت که احتمال مرگ توت در اثر مالاریا وجود دارد هرچند او شخصا به این نظریه شک دارد.
"فقط به خاطر اینکه در خونش انگل مالاریا وجود داشته دلیل نمی شود که او مبتلا به بیماری مالاریا بوده است. ممکن است اصلا برایش دردسری درست نکرده باشد."او گفت با توجه به شکستگی دنده های سینه هنوز فکر می کند او در اثر سقوط از ارابه اش جان باخته است.توت عنخ آمون در سن 19 سالگی درگذشت.
این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)
چون آنوريسم ها معمولا تشخيص داده نشده باقي مي مانند يک اتفاق شديد مثل يک پارگي رخ مي دهد ، تلاش هاي فراواني شده است تا ميزان مرگ و مير و هزينه هاي تاثير گذاري غربالگري براي آنوريسم هاي آئورتي ارزيابي شود. يک کار اخير پيشگيرانه در آمريکا پيشنهاد کرد که همه ي مردان بين سنين 65 و 75 با سابقه ي سيگار کشيدن با اولترا سونوگرافي براي بیماری غربال شوند. شيوع آنوريسم در زنان پايين تر است و بنابر اين يک اختلاف نظر با توجه به مناسب بودن غربالگري براي اين بيماري وجود دارد ، اگر چه برخي داده ها نشان مي دهند زنان بالاي 65 سال با سابقه سيگار کشيدن يا بيماري قلبي بايد غربال شوند. براي افرادي که آنوريسم آن ها تشخيص داده شده ، گام کليدي در مديريت درمان پيگيري روند ناحيه بزرگ شده است . اين ممکن است شامل اکو کارديوگرافي ، فراصوت بطني ، ام ار اي يا ( کمتر ) آنژيو گرافي باشد. گام مهم بعدي مديريت اين بيماران براي مقابله با عوامل خطر که زمينه اين بيماري هستند مي باشد.
اين شامل ترک سيگار ؛ کاهش فشار خون ؛ و چربي ، ديابت ، و مديريت چاقي است.
درمان ها براي بيماران آنوريسمي نخست شامل آن هايي مي شود که بايد خطر قلبي عروقي را کنترل کنند. • داروي بتا آدرنرژيک ، مثل آتنولول يا پروپرانولول ، براي مديريت فشار خون مناسب است چون دارو بايد قدرت نبض را هم کاهش دهد . جتي بيماران با فشار خون پايين بايد با يک بتا بلوکر تحت درمان قرار گيرند ، اگر اين دارو با ساير دارو ها مداخله نداشته باشد. • استاتين ها معمولا به خاطراثر متعادل کننده آن ها روي چربي ها و مارکر هاي التهابي تجويز مي شوند. قطر آنوريسم در بسياري از بيماران پيشرفت مي کند و تصميم جراحي براي ترميم آنوريسم بايد در زمان مناسب توسط يک جراح عروق گرفته شود . با توجه به اينکه آنوريسم بيشتر در افراد مسن تر رخ مي دهد ، احتمالا دارو هاي ديگري براي ساير بيماري هاي هم زمان در اين جمعيت استفاده مي شود ( مثلا ساير بيماري هاي قلبي عروقي مثل بيماري عروق کرونري يا بيماري عروق محيطي ، فشار خون ، ديابت ) . این مقاله ادامه دارد.ترجمه itrans.ir
بر اساس آمار و ارقام منتشر شده توسط سازمان سلامت و تغذیه آمریکا، میزان نمک مصرفی که هر فرد در طول روز مجاز به خوردن آن می باشد، نباید از 2300 میلی گرم بیشتر شود. این در حالی است که بیشتر افراد در طول روز حدود هزار میلی گرم بیشتر از حد مجاز نمک مصرف می کنیم. بدن انسان برای این که بتواند کارکرد عادی و معمول خود را حفظ کند، به میزان مشخصی نمک در طول روز نیاز دارد، با این حال، مصرف بیش از اندازه نمک می تواند سبب بروز اختلالات و بیماری هایی شود که از آن جمله اند: افزایش فشار خون، اختلالات کلیوی، بیماری قلبی و سکته مغزی. برای آن که بتوان میزان مصرفی نمک در طول روز را کنترل کرد، پیش از هر چیز بهتر است از نمک پاش موجود در آشپزخانه رهایی پیدا کنیم، با این حال، با روش حذف نمک می توانیم از مضرات نمک جلوگیری کرد. در حقیقت، موضوع اصلی مقاله ما هم همین روش ها است: روش هایی که با در نظر گرفتن توصیه های متخصصان تغذیه و سلامت انتخاب شده اند. با سیارک همراه باشید تا اطلاعات دقیقتری در این باره در اختیارتان قرار دهیم. در این مقاله با روش های حذف نمک آشنا می شویم:
یکی از بهترین روش هایی که به وسیله آن می توان میزان نمک مصرفی را به حداقل رساند (یا حتی به طور کلی مصرف آن را متوقف کرد)، استفاده از سبزی های معطر و ادویه است. برای این که طعم غذا و خوراک خود را در طول روزهای مختلف، متنوع نگه داریم می توانیم با استفاده از سبزی های معطر و ادویه این کار را انجام دهیم. حتی اگر بخواهیم برای نمونه گوجه فرنگی را به تنهایی طبخ یا سرخ کنیم، زمانی که مقدار مشخصی ادویه و چاشنی به آن اضافه کنیم، طعم و رنگ به مراتب بهتری پیدا خواهد کرد. برای نمونه همین گوجه فرنگی را می توان یک بار با اضافه کردن مقداری زردچوبه طبخ کرد، و بار دیگری به همراه مقدار اندکی پودر فلفل شیلی، و زمانی که همین روند ادامه پیدا کند، تقریبا به تعداد چاشنی ها و ادویه های موجود، هر بار می توانیم طعم متفاوتی از خوراک گوجه فرنگی خود تجربه کنیم.
روغن های طعم دار
زمانی که به جای روغن آفتابگردانی که به طور معمول در طبخ غذا از آن بهره می گیریم، از روغن های دیگری چون روغن زیتون یا نارگیل استفاده کنیم، به واسطه طعم و بوی به خصوصی که دارند، ما را از اضافه کردن نمک بی نیاز خواهند کرد و سبب طعم دار شدن خوراکمان می شوند. در کنار یا به جای این روغن ها، از کره هم می توان استفاده کرد.
استفاده نکردن از غذاهای فرآوری شده
یکی از مهمترین نکاتی که باید به آن توجه داشته باشیم، این است که بخش اعظم نمک مصرفی ما در طول روز، در آن دسته از غذاهای آماده و فرآوری شده ای قرار دارند که از سوپر مارکت ها تهیه می کنیم و متأسفانه، بسیاری از ما آگاهی کافی در مورد این مسئله نداریم. بنا بر این، یکی دیگر از روش هایی که به واسطه آن می توان میزان مصرفی نمک در طول روز را به حداقل رساند، این است که تا حد امکان از خوردن غذاهای بسته بندی شده و آماده خودداری کرده و به جای آن، خوراکی هر چند مختصر در خانه تهیه کنیم.
سبزیجات طعم دار
سبزیجات تازه ای چون اسفناج، جعفری، کرفس، شوید و نعنا در کنار ادویه هایی چون زردچوبه و فلفل سیاه می توانند برای طعم دار کردن غذا مورد استفاده قرار گرفته و ما را از استفاده از نمک بی نیاز کنند. به این وسیله علاوه بر این که می توان به طعم های متنوع تری دست یافت، ارزش غذایی خوراک خود را هم تا حدود زیادی افزایش می دهیم. استفاده از سیر و پیاز سرخ شده هم راهکار دیگری برای دادن طعمی خوشایند به غذا است. نکته ای که باید در استفاده از سبزیجات در غذا مد نظر قرار دهیم، این است که برخی از این سبزیجات به واسطه طعم به خصوصی که دارند می توانند به جای نمک مورد استفاده قرار گیرند و این در حالی است که دیگر از نمک بیش از اندازه و مضر موجود در نمک رهایی پیدا می کنیم:
کرفس خرد شده، کنگر فرنگی و کتانجک (نوعی جلبک دریایی) از جلمه سبزیجاتی هستند که می توان از آن ها به جای نمک استفاده کرد. مسئله ای که استفاده از سبزیجات را تقریبا ساده می کند، این است که در غذاها و خوراکی های متنوعی از آن ها می توان استفاده کرد: از سالاد و ماکارونی گرفته تا پاپکورن یا هر خوراکی دیگر. در پایان، اگر نمی توانید از استفاده نمک، حتی برای مقدار اندکی هم که شده خودداری کنید، بهتر است از نمکی استفاده کنید که کمی رنگ داشته باشد، مانند نمک دریایی هیمالیا، به این خاطر که این گونه نمک های رنگ دار، مقداری ترکیبات معدنی مفید در خود دارند و ضرر نمک موجود در آن ها تا حدود زیادی جبران می شود. این در حالی است که نمکی که به طور معمول در آشپزخانه و رستوران برای طبخ غذا مورد استفاده قرار می گیرد، فرآوری شده است و به همین خاطر، تقریبا تمامی ترکیبات و مواد معدنی موجود در آن از میان رفته اند.
پیش از سفارش غذا دقت کنیم
آن دسته از افرادی که زمان کافی برای صرف غذا در منزل خود را در اختیار ندارند و مجبور هستند طی روندی روزانه به رستوران بروند، به مراتب میزان نمک بیشتری نسبت به افراد عادی مصرف می کنند (حال آن که بسیاری از این افراد، خود از این مسئله آگاهی ندارند)، با این حال، اخیرا قوانین جدیدی وضع شده است که طبق آن رستوران های بزرگی که حداقل بیست شعبه فعال در مکان ها و شهرهای مختلف دارند، موظف شده اند که در کنار هر غذا در منو یا لیست غذاهای خود، اقدام به درج اطلاعات دقیقی در مورد ارزش غذایی و ترکیبات آن کنند. بنا بر این، با استفاده از این اطلاعات جدید، می توانید به وبسایت رستورانی که به طور مکرر به آن می روید رفته و میزان نمک یا نمک موجود در غذای مورد علاقه خود را بررسی کنید و در صورت نیاز، جایگزین سالمتری برای آن انتخاب کنید.
استفاده از ترکیبات با مزه تند
یکی دیگر از روش هایی که می توان به وسیله آن طعم متنوع و خوشایندی به غذا و خوراک بخشید و تا حدود زیادی از استفاده از نمک در آن بی نیاز شد، استفاده از ترکیبات و خوراکی هایی است که مزه نسبتا تندی دارند. مرکبات، سرکه سیب، و یا لیمو از جمله این خوراکی ها هستند. البته این نکته را باید به خاطر داشته باشید که استفاده بیش از حد از این گونه خوراکی ها می تواند طعم غذا را به طور قابل ملاحظه ای تحت تأثیر قرار دهد و تا حد امکان، از زیاده روی از استفاده از آن ها خودداری کنید.
عواقب مصرف بیش از حد نمک
زمانی که میزان نمک مصرفی در طول روز از حد مجاز بیشتر می شود (حداکثر 2300 میلی گرم در طول روز برای افراد بالغ)، دفع مایعات از بدن دچار اختلال می شود و این مسئله خود سبب شکل گیری و بروز اختلالات دیگری چون افزایش فشار خون، و بالا رفتن خطر ابتلا به بیماری های کلیوی و نیز بیماری های مرتبط با قلب می شود زمانی که فرد عادت به خوردن غذاهای شور پیدا می کند و این کار را برای مدت زمانی طولانی انجام می دهد، در معرض خطر ابتلا به سرطان معده قرار می گیرد و علاوه بر این، کلسیم دفع شده از طریق ادرار هم افزایش چشم گیری پیدا می کند که می تواند در نهایت منجر به بروز پوکی استخوان شود. افزایش امکان به وجود آمدن سنگ کلیه هم از دیگر خطرات ناشی از مصرف بیش از اندازه نمک است.
بنا بر این، یکی از نکات مهمی که حتما باید مد نظر قرار دهید این است که پیش از خرید هر ماده خوراکی، اطلاعات مربوط به ارزش غذایی آن را به خوبی مورد مطالعه قرار داده و تا جایی که برایتان امکان دارد از خرید خوراکی هایی که میزان نمک موجود در آن ها زیاد است خودداری کنید. علاوه بر این، بهتر است این خوراکی ها را هم از لیست خرید خود کنار بگذارید: کنسروهای محتوی سوپ، غذاهای یخ زده، سس سویا، پنیر و در نهایت گوشت های فرآوری شده. برای این که درک بهتری از چگونگی شناخت غذاهای کم نمک داشته باشید ذکر این مسئله خالی از لطف نیست که تنها آن دسته از خوراکی هایی کم نمک محسوب می شوند که میزان نمک موجود در هر واحد غذایی بر روی بسته بندی آن ها، کمتر از صد و چهل میلی گرم درج شده باشد.
قارچ برای طعم دار کردن غذا
یکی از روش های دیگری که توسط متخصصان تغذیه توصیه شده است و به وسیله آن می توان میزان نمک مصرفی در غذا را تا حدود زیادی کاهش داد، استفاده از قارچ برای طعم دار کردن غذا است، که طعم بسیار خوشایندی به همراه دارد. در صورتی که خود شما، و یا کسی از اعضای خانواده تان، چندان به وجود قارچ در غذا علاقه ای ندارید، می توانید قارچ ها را به طور مجزا در ظرفی دیگر طبخ کرده و از آب یا روغنی که قارچ ها در آن طبخ شده اند، برای درست کردن سوپ و یا پختن مرغ استفاده کنید و به این وسیله از طعم خوشایند قارچ در غذای خود بهره بگیرید.
کنسروهای حاوی سبزیجات
برای تهیه کنسروهای حاوی سبزیجات، و نیز کنسرو لوبیا، معمولا از مقدار قابل توجهی نمک استفاده می شود و به همین خاطر، این خوراکی ها در دسته غذاهای با نمک بالا قرار می گیرند. البته اگر به طور معمول فرصت کافی برای تهیه سبزیجات و لوبیا و طبخ آن ها ندارید، نیازی نیست که به طور کلی از خرید کنسرو آن ها خودداری کنید، تنها این نکته را به خاطر داشته باشید که به هنگام خرید کنسرو، به دقت اطلاعات مربوط به محتویات را مورد بررسی قرار داده و سعی کنید تا جای امکان کنسروی تهیه کنید که روی قوطی آن درج شده باشد: «بدون نمک»، یا «نمک موجود در آن کاسته شده». علاوه بر این، همیشه سعی کنید محتویات کنسرو را پیش از استفاده به خوبی آب کش کنید تا نمک اضافی موجود در آن ها به همراه آب از بین برود. در نهایت با در نظر داشتن همین روش های ساده است که به مرور زمان قادر خواهید بود میزان نمک مصرفی در طول روزتان را کاهش دهید.
گوشت های فراوری شده
فرآورده های گوشتی ای که معمولا برای استفاده در وعده غذایی صبحانه در نظر گرفته می شوند، فرآورده هایی چون سوسیس یا بیکن، با مقدار قابل توجهی نمک طبخ می شوند و میزان نمک موجود در آن ها بسیار زیاد است. برای این که درک بهتری از میزان نمک موجود در این گونه فرآورده های گوشتی داشته باشید، بهتر است بدانید که سه لایه نسبتا نازک از گوشت بیکن، حاوی بیست درصد از کل نمکی است که در طول روز مجاز به مصرف آن می باشید. علاوه بر این، فکر نکنید بیکن بوقلمون از این قاعده مستثنی است: کاملا درست است که بیکن بوقلمون چربی اشباع شده به مراتب کمتری نسبت به سایر گوشت ها دارد، با این حال، نمک یا نمک موجود در آن بیشتر است.
غذاهای یخ زده
اگر معمولا برای تهیه وعده غذایی به خصوصی در طول روز از غذاهای یخ زده و آماده استفاده می کنید، بهتر است که به طور کلی این کار را متوقف کنید، چرا که حاوی مقدار نسبتا زیادی نمک هستند. البته، با در نظر گرفتن این که در حال حاضر استفاده از این گونه غذاها به طور قابل ملاحظه ای همه گیر شده است و احتمال دارد این مسئله به شما هم سرایت کرده باشد، حداقل کاری که می توانید برای سلامت خود انجام دهید این است که پیش از خریداری کردن غذا، اطلاعات موجود بر روی بسته بندی آن را به دقت مورد مطالعه قرار داده تا جای امکان، محصولاتی را خریداری کنید که نمک موجود در هر واحد غذایی آن کمتر از چهارصد میلی گرم درج شده باشد.
ساندویچ های آماده
نکته ای که در مورد گوشت مورد استفاده در ساندویچ های آماده وجود دارد این است که به طور معمول به هنگام فرآوری این گونه گوشت ها از مقدار نسبتا زیادی نمک استفاده می شود تا گوشت برای مدت طولانی تری تازه باقی بماند، بنا بر این، تنها کافی است ساندویچی که برای وعده غذایی خود خریداری کرده اید، سه تکه گوشت داشته باشد؛ در این صورت، میزان نمک موجود در وعده غذای شما به چیزی حدود هزار و دویست میلی گرم خواهد رسید (که با در نظر گرفتن 2300 میلی گرم نمکی که فرد در طول روز مجاز به مصرف آن است، حدود شصت درصد از کل این مقدار را شامل می شود). این در حالی است که اضافه کردن یک قاشق چایخوری سس کچاپ یا خردل کافی است تا این میزان نمک را، تا صد و پنجاه واحد دیگر افزایش دهد. علاوه بر این ها، هر دانه خیارشور مورد استفاده در ساندویچ هم حاوی 360 میلی گرم نمک است. بنا بر این، اگر قصد دارید میزان نمک یا نمک مصرفی خود را در طول روز کاهش دهید و اگر چاره ای جز خوردن ساندویچ ندارید، بهتر است تا جای امکان ساندویچی را انتخاب کنید که نمک موجود در آن کمتر باشد و به جای سس و خیارشور، از کمی روغن یا سرکه برای طعم دار کردن آن بهره بگیرید.
همان طور که دربخش اول مقاله گفتیم مصرف بیش از اندازه نمک می تواند سبب بروز اختلالات و بیماری هایی مانند: افزایش فشار خون، اختلالات کلیوی، بیماری قلبی و سکته مغزی شود . برای کنترل مصرف نمک و جلوگیری از مضرات نمک در این مقاله شما را با روش حذف نمک برای سلامت و تندرستی آشنا می کنیم. در این مقاله می خوانیم :
در حال حاضر پیتزا در نقاط مختلف جهان به عنوان یکی از محبوب ترین غذاها شناخته می شود؛ هم به خاطر طعم خوب آن و هم به این خاطر که معمولا همه جا در دسترس است و به سادگی می توان آن را به عنوان یک وعده غذایی اصلی خورد. اما نکته ای که افراد معمولا از توجه به آن غافل می مانند این است که به واسطه استفاده از ترکیباتی چون سس گوجه فرنگی، پنیر و محصولات فراوری شده بصورت سوسیس ، کالباس و ... ، تقریبا می توان گفت هر برش پیتزا به طور میانگین حاوی ششصد میلی گرم نمکاست. این در حالی است که با اضافه شدن خوراکی های جانبی ای چون زیتون و یا پپرونی، این میزان نمک بیشتر هم می شود، بنا بر این، بهتر است تا جای امکان از خوردن پیتزا به عنوان وعده غذایی اصلی خودداری کنیم و چنان چه قصد خوردن آن را داشته باشیم، بهتر است در خانه و به وسیله ترکیبات کم نمک تهیه شود.
غذاهای کامل
(غذای کامل یا غذای تام، به انگلیسی whole food: غذایی با فراوری کمینه که به همان شکل طبیعی مصرف شود و هیج افزودنی و مکمل و نگه دارنده مصنوعی نداشته باشد)
بهتر است برای طبخ وعده های غذایی اصلی تا حد امکان از غذاهای کامل استفاده شود. میوه، سبزیجات، غلات، گوشت و روغن های بدون اسید چرب اشباع شده از جلمه این غذاهای کامل هستند. نمک موجود در این غذاها و خوراکی ها به طور معمول بسیار اندک است و علاوه بر این، بسیاری از این خوراکی ها حاوی مقادیر زیادی پتاسیم هستند؛ این دو ویژگی سبب می شوند با خوردن آن ها فشار خون فرد تقریبا همیشه در حالت ایده آل بوده و خطری از این بابت متوجه سلامت او نشود.
علاوه بر این، این گونه خوراکی ها حاوی مواد مغذی ای چون فیبر، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی، و چربی های مفید هستند و به طور کلی برای سلامت فرد ایده آل هستند. نکته دیگری که درباره استفاده از این گونه خوراکی ها وجود دارد این است که اساسا استفاده مقدار اندکی نمک برای طبخ غذا با آن ها ایرادی ندارد، چرا که میزان نمک موجود در خود این خوراکی ها به اندازه ای کم است که حتی استفاده از مقداری نمک در کنار آن ها خالی از اشکال خواهد بود (باید در نظر داشت که برای نمونه استفاده از گوشت معمولی و تازه، به جای گوشت فراوری شده و نمک اندود این امکان را فراهم می کند، این مسئله برای تمامی خوراکی های دیگر ذکر شده در این مورد صدق می کند).
مقایسه برچسب محصولات با یکدیگر
نان های موجود در سوپر مارکت ها، مواد خوراکی کنسرو شده، و دیگر غذاهای بسته بندی شده و آماده به طور معمول توسط شرکت های گوناگون تولید و روانه بازار می شوند. بهتر است پیش از آن که اقدام به خرید این محصولات کنید، اطلاعات مربوط به ارزش غذایی که بر روی بسته بندی این محصولات درج شده است را با یکدیگر مقایسه کرده و از میان آن ها، محصولی را انتخاب کنید که حاوی کمترین میزان نمک باشد. برای نمونه ممکن است کنسرو لوبیای تولیدی شرکتی به خصوص حاوی دویست میلی گرم نمک باشد، حال آن که تولیدی شرکتی دیگر ممکن است حاوی چهارصد میلی گرم نمک باشد؛ مطمئنا بهتر است کنسرو اولی را انتخاب کنید.
خوراکی های حاوی پتاسیم
نکته دیگری که برای کاهش نمک مصرفی در طول روز باید مد نظر داشته باشید این است که سعی کنید تا جایی که برایتان مقدور است از خوراکی هایی استفاده کنید که حاوی پتاسیم زیادی باشند و علاوه بر این، نوشیدن آب کافی در طول روز را هم فراموش نکنید. در صورتی که پتاسیم و آب کافی در طول روز در بدن موجود باشند، الکترولیت ها و فعالیت های آن ها در بدن تعادل پیدا می کند ( نمک هم یک الکترولیت به شمار می رود). از جلمه خوراکی هایی که از لحاظ داشتن پتاسیم غنی به شمار می روند، به این موارد می توان اشاره کرد: سیب زمینی، خربزه، سبزیجاتی چون کلم بروکلی و موز.
استفاده از قانون یک به ازای یک
متخصصان و پزشکان دانشکده پزشکی پارتیکین، قانونی وضع کرده اند که با پیروی از آن می توان میزان نمک مصرفی در طول روز را تا حدود زیادی کاهش داد و به 1500 میلی گرم نمک جذب شده در طول روز یا حتی کمتر از آن دست یافت که برای سلامتی ایده آل است. این قانون با نام «یک به ازای یک» شهرت پیدا کرده است: به این معنا که آن دسته از مواد غذایی که به ازای هر واحد کالری، حاوی مقداری بیش از یک میلی گرم نمک باشند، تا جای امکان باید از رژیم غذایی فرد کنار گذاشته شوند (به عبارت دیگر، میزان نمک موجود در غذا، به ازای هر یک واحد کالری، باید میزانی کمتر از یک میلی گرم باشد).
از خوردن سوپ در رستوران ها صرف نظر کنید
نکته دیگری که برای کاهش میزان نمک مصرفی در طول روز حتما باید مد نظر قرار داده شود این است که تا حد امکان از خوردن سوپ سرو شده در رستوران ها خودداری کرد، چرا که این سوپ ها، هر اندازه هم حاوی ترکیبات مفید و سالمی چون سبزیجات و لوبیا و دیگر خوراکی های چنینی باشند، باز هم نمک و نمک موجود در آن ها بسیار زیاد است (به طور میانگین، هر کاسه سوپ سرو شده در رستوران ها حاوی دو هزار میلی گرم نمک است). بنا بر این، بهتر است به جای سفارش دادن سوپ، یکی از سالادهای رستوران را درخواست کنید که پر از سبزیجات تازه باشد.
نمک را درکدام مرحله به غذا اضافه کنیم ؟
اگر به دستور پخت غذاهای مختلف توجه کرده باشید، در بیشتر آن ها عنوان شده است که در همان مراحل ابتدایی آشپزی نمک به سایر ترکیبات اضافه شود، اما بر خلاف این رویکرد معمول سر آشپزها، بهتر است در آخرین مراحل آشپزی نمک را اضافه کنیم. حتی اگر در طول آشپزی نمک اضافه نکرده و بر روی غذای سرو شده در بشقاب یا کاسه کمی نمک بریزیم، بسیار بهتر خواهد بود. در حقیقت، زمانی که ترکیبات بر روی شعله گاز هستند و نمک یا سایر ادویه ها به آن ها اضافه می شود، کمی از طعم و مزه آن ها به خاطر حرارت از بین می رود، بنا بر این اگر نمک را در همان مراحل اولیه پخت و پز به ترکیبات اضافه کنید، برای این که غذا طعم دلچسبی پیدا کند، مطمئنا به میزان بیشتری نمک احتیاج خواهید داشت (در مقایسه با اضافه کردن نمک در مراحل آخر پخت و پز) و این مسئله درباره سایر چاشنی ها و ادویه ها هم صدق می کند.
جایگزین نمک
طعم مطبوع و پنیر مانند خمیر مایه سبب می شود بتوان از آن به عنوان جایگزین ایده آلی برای نمک استفاده کرد. می توان در بسیاری از غذاهای خانگی از آن به عنوان چاشنی استفاده کرد و برای طعم دار کردن سس ماکارونی هم ایده آل است. علاوه بر این، حتی می توان بر روی ساندویچ های سبک میان وعده هم مقداری از آن ریخت و طعم مطبوعی به خوراکی داد. در این صورت، نه تنها دیگر از مصرف نمک اضافی در امان خواهید بود، بلکه از ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان های فراوان موجود در خمیرمایه هم برای سلامتیتان بهره مند خواهید شد.
توجه به عطر و رایحه غذا
شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید بخش اعظمی از آن چه ما به عنوان مزه غذا می شناسیم، در حقیقت با حس بویایی ما ارتباط پیدا می کند. بنا بر این، با خوش عطر و بو کردن غذا، می توان به بهتر شدن طعم آن هم کمک کرد. می توانید در مراحل پایانی پخت و پز از خوراکی های عطر داری چون سیر سرخ شده، نعنای تازه، پنیری که رایحه بهتر و بیشتری نسبت به پنیرهای معمولی داشته باشد، در غذای خود استفاده کرده و به این وسیله میزان نمک مورد استفاده در غذا را هم تا حد زیادی کاهش دهید.
سوپ رقیق چه نقشی دارد؟
اگر بخواهیم دستور پخت دقیق آشپزی برای سوپ را در نظر بگیریم، باید عنوان کنیم که به ازای هر یک فنجان آب مرغ یا گوشت، توصیه شده دو فنجان آب افزوده شود. اما باید گفت اضافه کردن چهار فنجان آب هم در صورتی طبق آن چه در ادامه گفته خواهد شد عمل کنید، ایرادی نخواهد داشت و به این واسطه می توان نمک مورد استفاده در سوپ را تا حد زیادی کمتر کرد. پیش از هر چیز باید این نکته را در نظر داشته باشید که به هنگام اضافه کردن چهار فنجان آب، باید پیاز، سیر، کرفس، فلفل سیاه یا هر مواد دیگری که برای طبخ سوپ خود در نظر گرفته اید را بیشتر اضافه کنید تا طعم آبکی پیدا نکند. در نهایت هم با اضافه کردن مقدار نسبتا زیادی از سبزیجاتی که حاوی پتاسیم بالایی باشند (سبزیجاتی چون کرم بروکلی) می توان از احتیاج به نمک برای طعم بخشیدن به سوپ بی نیاز شد. این نکته را به خاطر داشته باشید که سوپ به عنوان یکی از شورترین غذاها به شمار می رود و افراد بسیاری به خاطر خوردن بیش از حد آن دچار فشار خون بالا و اختلالات مرتبط با مصرف بیش از حد نمک شده اند.
سس را جداگانه سرو کنید
زمانی که برای صرف غذا به مکانی بیرون از خانه می روید، یکی از راهکارهایی که به واسطه آن قادر خواهید بود مصرف نمک یا نمک خود را کاهش دهید این است که سس را در ظرف های جداگانه در خواست کنید. به طور کلی سس ها و مواد خوراکی تزئینی ای که برای سالاد در نظر گرفته می شوند، همانند سوپ، تأثیر زیادی بر افزایش مصرف نمک در طول روز دارند، به خصوص اگر عادت داشته باشید بیرون از خانه غذا بخورید. بنا بر این، با درخواست قرار دادن سس ها در ظرف های جداگانه قادر خواهید بود میزان سس مصرفی را کاهش داده و آن را کنترل کنید و در بلند مدت، این کار تأثیر بسزایی بر سلامت شما خواهد داشت.
برای تغییر عجله نکنید
در حقیقت این تغییرات کوچک و جزئی در عادات ما هستند که در بلند مدت در کنار یکدیگر جمع شده و تأثیر بسزایی بر زندگیمان می گذارند. قرار نیست شما یک شبه همه چیز را تغییر داده و به طور کلی مصرف نمک و نمک را متوقف کنید. اگر از آن دسته افرادی هستید که معمولا به هنگام خوردن غذا از مقدار زیادی نمک برای طعم دار کردن آن استفاده می کنید، به مرور زمان و کم کم اقدام به کاهش میزان نمک مورد استفاده خود کنید. در نهایت، به مرور زمان زائقه شما تغییر پیدا خواهد کرد و دیگر به مقدار قابل توجهی نمک نیاز نخواهید داشت و این گونه تأثیر بسزایی بر سلامت خود خواهید داشت.
