1. خودرو را روشن نگذارید. مثلا وقتی جایی منتظر هستید حتما خودرو را خاموش کنید. این کار علاوه بر صرفه جویی در مصرف بنزین، استهلاک خودرو را کاهش می دهد.
2. باد لاستیک ها تنظیم کنید. علاوه بر کاهش مصرف سوخت کیفیت سواری بهتری را در پی خواهد داشت.
3. استفاده مناسب از دنده سعی کنید با دنده سبک تر حرکت کنید.
4. به هیچ وجه با موتور سرد حرکت نکنید. در آزمایش مشخص شده موتوری که هنوز سرد است تا 20 کیلومتر اولیه 70% بیشتر بنزین مصرف می کند.
5. از رانندگی با دور موتور بالا پرهیز کنید. فشار زیاد روی موتور مصرف بنزین را افزایش خواهد داد.
6. وضعیت تسمه دینام را چک کنید. تسمه نباید بیش از حد شل یا سفت باشد. موتور کارایی خود را از دست خواهد داد.
7. لنت ترمز را تنظیم کنید. درصورتی که لنت ترمز دائم درگیر باشد مصرف سوخت و استهلاک سیستم ترمز بالا خواهد رفت.
8. همیشه با بالاترین دنده ممکن حرکت کنید. سعی کنید سریعتر به دنده 5 بروید. البته رعایت سرعت مطمئن فراموش نشود.
9. ترافیک را پیش بینی کنید. از ترمزگیری شدید خودداری کنید. با موج ترافیک حرکت کنید و اهسته شتاب بگیرد تا مجبور نشوید ترمز های شدید بزنید.
10. پشت چراغ قرمز های بیشتر از 2 دقیقه خودرو را خاموش کنید.
11. فیلتر هوا خیلی مهم است. از تمیز بودن آن مطمئن شوید.
12. وقتی ماشین را در یک روز داغ تابستانی بیرون پارک کرده اید، بعد از ورود چند دقیقه درب ها را باز کنید تا هوای داغ داخل تخلیه شود. سپس درب و پنجره ها را بسته و کولر را روشن کنید.
13. کولر را بعد از سرعت 10 کیلومتر در ساعت روشن کنید. بار اولیه زیاد روی موتور مصرف بنزین را افزایش می دهد.
14. شتابگیری سریع نکنید. جدا از مصرف بالای سوخت در هنگام شتابگیری اولیه، این کار خطرناک است و ممکن است کنترل خودرو را از دست بدهید.
15. وسایل اضافی در صندوق حمل نکنید. وزن خودرو را تا حد ممکن کاهش دهید. حتی یک جعبه ابزار نیز مصرف شما را افزایش می دهد.
16. در سرعت بالا پنجره ها را ببندید و از کولر خودرو استفاده کنید.
17. از باربند استفاده نکنید. باربند شکل ایرودینامیک خودرو را تغییر می دهد و در برابر باد مقاوت ایجاد می کند. این کار مصرف بنزین را افزایش خواهد داد.
18. فضای موتور خودرو را تمیز نگه دارید. مقداری از تبادل حرارت از طریق بدنه موتور یا کارتل روغن انجام می شود. درصورتی که کثیف باشد این کار به درستی انجام نخواهد شد.
19. قبل از سفر، مسیر مناسب و بدون ترافیک انتخاب کنید. از نرم افزارهای مسیریاب استفاده کنید. حتما گزینه ترافیک را در اولیت قرار دهید.
20. سرویس های خودرو را سر وقت انجام دهید. یک خودرو صفر نیز نیاز به سرویس دوره ای دارد. با انجام تعویض روغن و فیلتر ها موتور در حداکثر کارایی خود قرار خواهد گرفت.

21. قبل از خالی شدن باک بنزین بزنید، وقتی سطح بنزین درون باک پایین برود گل و لای ته بانک به داخل فیلتر بنزین کشیده شده و مسیر بنزین را مسدود می کند. در نتیجه موتور به درستی کار نخواهد کرد و در نهایت مصرف بنزین افزایش خواهد یافت.

با رعایت چند مورد از موارد ذکر شده می توانید مصرف بنزین خودرو را تا حد زیادی کاهش دهید. کاهش مصرف بنزین علاوه بر سودی که به جیب شما می رساند سلامتی شما و جامعه را نیز تضمین خواهد کرد.

مسافرت تغییری در زندگی می باشد. خارج شدن از برنامه روزانه و انجام برخی ماجراجویی ها انسان را زنده می کند. مسافرت در زندگی من بهترین زمان های زندگی من را تشکیل می دهد، من به عنوان مادر سه فرزند نوجوان بی صبرانه منتظر فرصتی برای مسافرت با آنها می باشم. و در اینجا به دلایلی برای مسافرت با بچه ها اشاره شده است.

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. 

ترجمه توسط itrans.ir

یکی از بزرگترین مشکلات شهر نشینی و زندگی در کلان شهر ها، ترافیک است.  هیچ کس دوست ندارد که دقیقه های طولانی را در ترافیک بگذراند و هیچ کس مایل نیست  زمانی که عجله دارد دقیقه های طولانی را در ترافیک های سنگین بگذراند. اما چاره ی کار چیست؟

بعد از شهر نشینی و آغاز تولید ماشین ها، افراد قادر به خریدماشین کم بودند، اما این وضعیت دیری نپایید و مردم زیادی به این چهار پای آهنی علاقه مند شدند و دسته دسته آن ها را وارد خیابان های خود کردند و اسب ها را از اسطبل ها حذف کردند.

با افزایش جمعیت و بالارفتن سطح علم و تکنولوژی و نیاز به استفاده از وسایل نقلیه برای سفر و حمل و نقل رونق بیش از گذشته به رونق ماشن ها کمک کرد. اما همان طور که می دانیم هر تکنولوژی ساخت بشر به موازات فوایدش مشکلات و مضراتی هم به وجود می آورد. یکی از بزرگترین مشکلاتی که ماشین ها بعد از آلودگی هوا به وجود آوردند، ترافیک بود. از آن جا هم که نژاد بشر به گونه ای است که ابتدا بیماری به وجود می آورد و سپس به فکر درمان است، ابتدا ترافیک به وجود آمد، شهر ها آلوده شدند و بعد از آن به فکر راه چاره ای برای ترافیک بودند. بعد به فکر ساخت ماشین های کم مصرف افتادند و سپس به فکر اسفاده از ماشین هایی افتادند که آلودگی ایجاد نکنند. اما آیا این ها می توانند مشکل ترافیک را حل کنند؟ خیر هیچ کدام نمی توانند راه حل مناسبی برای رفع این مشکل باشند. در سال های گذشته همواره از مردم خواسته شده که به جای استفاده از ماشین های شخصی از حمل و نقل عمومی استفاده کنند. اما این راه هم آیا چاره کار بوده است؟ بدون شک پاسخ منفی است. پس چاره ی کار چیست؟ چاره ی کار حل مشکل از ریشه است. تنها راه آن فرهنگ سازی وایجاد بستر مناسب برای فرهنگ ساخته شده است.  در این مقاله سعی می کنیم شما را با راه هایی آشنا کنیم که برخی از کشور های توسعه یافته برای حل این مشکل از آن استفاده می کنند.

استفاده از دوچرخه:

شاید در ابتدا به خود بگویید که خب این چه ربطی به فرهنگ سازی دارد. با ذکر یک مثال برای شما توضیح خواهیم داد. کشور ژاپن یکی از قطب های فرهنگی و اقتصادی بزرگ جهان است. و خب خواه ناخواه با خود ازدحام جمعیت و ماشین ها و قطعا ترافیک را به همراه دارد. اما مردم این کشور ترجیح می دهند از دوچرخه به جای وسائل نقلیه شخصی استفاده کنند. زیرا در بین مردم این گونه فرهنگ سازی شده است که دوچرخه سواری علاوه بر این که به کاهش ترافیک و آلودگی هوا کمک می کند، برای سلامتی هم بسیار مفید است. اما تنها به فرهنگ سازی هم بسنده نکرده اند بلکه بستری مناسب هم برای گسترش فرهنگ ساخته شده نیز ایجاد کرده اند. برای مثال: در هر جای این کشور که باشید در پیاده رو ها مکان هایی را مشاهده می کنید که تنها با استفاده از یک کارت می توانید دوچرخه ی مورد علاقه ی خود را اجاره کرده و با خیال راحت از آن استفاده کنید سپس بعد از اتمام کار خود آن را دوباره به پارکینگ مخصوص آن پس دهید. می توانید حق اشتراک های روزانه، ماهیانه و حتی سالیانه خریداری کنید و از تخفیف و جوایز ارزنده ی آن نیز لذت ببرید. علاوه بر این ها در تمام خیابان ها یک قسمت مخصوص برای دوچرخه سوار ها وجود دارد که با خیال راحت و بدون این که مزاحم ماشین ها شوند به دوچرخه سواری می پردازند. هزینه ی یک دوچرخه و استفاده از آن بسیار ارزان تر از ماشین است و این خود تشویق خوبی برای مردم است.

راه حل دیگر استفاده از وسائل نقلیه عمومی است. اما باز هم تاکید می کنم که همراه با فرهنگ سازی باید باشد.

در این مورد باز هم کشور ژاپن را مثال میزنیم. برای سوار شدن به مترو صف های مرتب تشکیل می شود، هیچ کس دیگری را هل نمی دهد، هر ایستگاه تنها یک ظرفیت محدود را سوار می کند. هزینه ی پایینی دارد. و مهمتر از همه بر خلاف برخی از کشور های دیگر این مکان جای خرید و فروش کالا ها و اجناس نیست و از تمام این ها مهم تر زمان بندی دقیق آن است. همه ی وسائل نقلیه ی این کشور درست و سر وقت حاظر می شوند و نظم و ترتیب و زمان بندی دقیق هم در بین مردم و هم در بین حرکت وسائل نقلیه نهادینه است و همین امر منجر به این شده است که مردم به این حمل نقل عمومی اعتماد کرده و بیشتر از آن استفاده کنند. تنها با یک اپلکیشن می توانید تاکسی خبر کنید. نرخ آن را راننده تعیین نمی کند بلکه از طرف دولت تعین شده و با متخلفین به شدت برخورد می شود و هزینه ها معقولانه و مناسب تعیین می شوند.

حمایت از تولیدات داخلی و کیفت بالا:

عجیب به نظر می رسد نه؟ هر کشور خواهان این است که از تولیداتی استفاده کند که قابل اعتماد هستند و چه بهتر که این تولیدات داخلی باشند و در عین حال بشود برروی کیفیت آن ها هم حساب کرد. برای مثال برخی از کشور های در حال توسعه در حال تولید قطار هایی در مترو هستند که تنها با نیروی مغناطیسی کار می کنند سریع السیر هستند و هزینه ی کمتری در بر می گیرند. تولید داخلی و قابل اعتماد هستند. بیشتر کشور های اروپایی از استاندارد هایی در ساخت خودرو های خود استفاده می کنند که از جانب محیط زیست جهانی تعیین شده است. این استاندارد ها باعث می شوند که ماشین های کمتر و درنتیجه با کیفیت تر تولید شوند و در عین حال فرهنگ سازی جمعیت متناسب و استفاده از ماشین هایی با کمترین آلاینده ها که در خدمت تاکسی رانی ها هستند باعث می شوند که مردم بیشتر برای استفاده از این وسائل از خود تمایل نشان دهند. کیفیت و راحتی این وسائل خود باعث جلب اعتماد شده و مردم را به این وا می دارد که از این وسائل استفاده کنند. در عین حال در میان مردم به گونه ای فرهنگ سازی شده است که درک می کنند این وسائل نقلیه عمومی هستند و تنها خودشان نیستند که حق استفاده دارند. در نتیجه از آسیب رساندن به آن ها و ضرر اقتصادی جلوگیری می کنند و با متخلفین برخورد می کنند.

نمونه های بسیار دیگری نیز هستند که می توان روز ها راجع به آن صحبت کرد که نشان می دهند فرهنگ سازی و ایجاد بستری مناسب برای این فرهنگ سازی مهم است و تا چه اندازه در کنترل ترافیک موثر است. پس از همین حالا فرهنگ را جدی تر بگیریم و از خودمان برای ایجاد تغییرات مثبت شروع کنیم. کودکان ما از ما خواهند آموخت و تبدیل به نسلی فرهنگ آموخته و منظم خواهند شد و خواهیم دید که آلودگی و ترافیک تنها با فرهنگ سازی تا چه اندازه کاهش می یابد. باشد که آیندگان کمتر عمرشان در ترافیک و دود دم اگزوز ها تلف شود. (سیارک)

(سیارک)دراین مقاله قصد داریم شمارا با شناخته‌شده‌ترین کسانی آشنا کنیم که قدم به مکان‌هایی ناشناخته گذاشته و مارا با نقاطی جدید در دنیا و خارج از آن آشنا کردند. با سیارک همراه باشید.

سفر لوئیز و کلارک

این سفر که به درخواست رئیس جمهور، توماس جفرسون برنامه‌ریزی شده بود، به مقصد مکانی ناشناخته تا آن زمان در غرب آمریکا که کسی بدان پا نگذاشته بود.  در سال 1803 آمریکا طی قراردادی لوئیزیانا را از فرانسه خریداری کرد و سپس درادامه روند موفقیت‌های خود اقدام به طرح‌ریزی این سفر کرد. این سفر دریایی به گروه کوچکی از اکتشاف‌گران، تحت هدایت مری‌ودر لوئیز و ویلیام کلرک سپرده شد. آنها هشت هزار مایل را سپری کردند. سفری که از نزدیکی‌های سینت لوئیز آغاز شد و گروهی که رهسپار این سفر شده بودند پس از عبور از مکانی که تا آن زمان کسی وارد آن نشده بود به ساحلی در اقیانوس آرام رسیدند. تصویری که مشاهده می‌کنید، نقاشی‌ای است که از لوئیز و کلارک کشیده شده است زمانی که در رودخانه کلمبیا در شمال آمریکا حضور داشتند.

لوئیز و کلارک به همراه گروه کوچکی که همراهشان بود از سپتامبر 1804 میلادی تا دوسال بعد ازآن، یعنی تا سپتامبر 1806، در این مکان اقدام به بررسی ذخایر موجود درآن کرده و بررسی‌هایی در حوزه اقتصادی و علمی صورت دادند. گروه اکتشافی از رودخانه‌های اوهیو، میزوری و می سی‌ سی پی عبور کرده و منطقه را از لحاظ جغرافیایی کاملاً بررسی کردند. سپس اقدام به راه‌اندازی خطوط تجاری با قبیله‌های مردم بومی آمریکایی که درآن منطقه حضور داشتند کردند. زنی به نام ساکاگاوی در این سفر به گروه اکتشافی پیوست و در برقراری ارتباط با مردم بومی که در آن منطقه بودند، نقش کلیدی‌ای ایفا کرد. در تصویر دوم، ساکاگاوی را ملاحظه می‌کنید که درحال نشان دادن راهی به گروه اکتشافی است.

سال 1953، سفر به قله اورست

بیست و نهم ماه می 1953 بود که ادموند هیلاری، کوه‌نورد و مکتشف اهل نیوزلند، به همراه تنزینگ نورگی، راهنمای کوه‌نوردی در هیمالیا، رهسپار قله اورست شدند. قله‌ای که بلندترین ارتفاع را در میان قله‌های کره زمین دارد. پیش از این دو، هشت بار دیگر، افراد مختلفی تلاش در رسیدن به قله اورست داشتند و همگی آنها در رسیدن به این مهم ناکام ماندند. قله اورست چیزی حدود بیست و نه هزار فوت (معادل با هشت هزار و هشتصد متر) بالاتر از سطح دریا قرار دارد. کمیته‌ای در هیمالیا وظیفه سازمان‌دهی و تأمین سرمایه لازم برای این سفر را برعهده گرفت و کلنل جان هانت کسی بود که در رأس کارها قرار گرفت و تمامی برنامه‌ریزی‌های لازم را صورت داد.

 حدود سیصد و پنجاه باربر، بیست راهنمای اهل هیمالیا به دو گروه تقسیم شدند تا به نام کشور بریتانیا به قله اورست صعود کنند. وزن وسایل همراه این دو گروه به اندازه پنج تن بود. یکی از دو گروه توسط کوه‌نورد بریتانیایی، چارلز اوانز، هدایت می‌شد و هدایت گروه دیگر با نورگی بود که پیش از این نامش عنوان شد. هیلاری هم همراه نورگی بود. گروهی که اوانز هدایت آن را به عهده داشت، پیش از گروه دیگر به نزدیکی قله رسید (به فاصله 328 فوت معادل صد متری قله)، اما خستگی مسیری که تا آنجا پیموده بودند برآنها چیره گشت و مجبور شدند اقدام به برگشتن کنند. درسوی دیگر اما هیلاری و نورگی برای رسیدن به قله انگیزه بیشتری از خود نشان داده و درنهایت موفق شدند به نوک قله برسند. پس از رسیدن به نوک قله، چند عکس گرفتند و چند شمع به همراه یک صلیب در در برف موجود روی قله قرار دادند و سپس به سمت پایین کوه شروع به حرکت کردند.

آپولو 11 و نخستین سفر به ماه

بیستم جولای 1969، آپولو 11 بدل به نخستین فضاپیمای حاوی سرنشینی شد که توانست در سطح ماه فرود آید. نیل آرمسترانگ و بوز آلدرین کسانی بودند که هدایت این فضاپیما را بعهده داشتند و در کنار این دو مایکل کالینز بود که هدایتگر اصلی فضاپیما بود. شش ساعت پس از فرود فضاپیما در سطح کره ماه بود که نیل آرمسترانگ پیش از هم‌قطارانش و به عنوان نخستین نفر پا بر خاک ماه گذاشت و آن کلمات مشهور خودرا ادا کرد: «این قدمی کوچک برای یک انسان به حساب می‌آید، و جهشی بزرگ برای بشر.»

در تصویر بالا آلدرین را مشاهده می‌کنید که در کنار پرچم آمریکا روی سطح ماه ایستاده است.

آپولو 11 پنجمین برنامه ناسا برای ارسال فضاپیمایی با سرنشین به کره ماه بود. مرکز فضایی کندی در جزیره مریت، فلوریدای آمریکا، در شانزدهم جولای شاهد پرواز این فضاپیما به مقصد کره ماه بود. سفری که چیزی حدود هشت روز به طول انجامید، درحقیقت هشت روز طول کشید تا فضانوردانی که رهسپار کره ماه شده بودند به زمین برگردند. آرمسترانگ و آلدرین برای مدت 21.5 ساعت روی سطح ماه بودند و توانستند 21.5 کیلوگرم از خاک و دیگر مواد موجود روی سطح ماه برای آزمایش، جمع‌آوری کنند. قراردادن پرچم آمریکا روی سطح ماه از دیگر اقدامات آنها بود. تماس تلفنی‌ای هم درآن زمان برقرار شد و فضانوردان آمریکایی طی آن توانستند با رئیس‌جمهوری وقت آمریکا، ریچارد نیکسون، مکالمه‌ای داشته باشند.

پرواز انفرادی آملیا ارهارت بر فراز اقیانوس اطلس

بیستم ماه می 1932، خلبان آمریکایی، آملیا ارهارت، در سفری تاریخی هواپیمایش را برفراز اقیانوس اطلس به پرواز درآورد و بدل به نخستین زنی شد که چنین کاری انجام داده است. آملیا از بندر گریس در کانادا به پرواز درآمد و پس از چهارده ساعت و پنجاه وشش دقیقه پرواز در ایرلند شمالی فرود آمد. آملیا برای رسیدن به این مهم از یک هواپیمای تک سرنشین Vega مدل 5B استفاده کرد. این انتخاب او با ایده گرفتن از خلبان مشهور چارلز لیندبرگ بود. آملیا با صحبت کردن با مشاور فنی‌اش، برنت بالشن، توانست از سد بادهای یخی عبور کرده و برچند مشکل فنی که درراه برایش پیش آمد، فائق آید و درنهایت هم توانست به مقصدی که برای خود تأیین کرده بود برسد. در جایی که آملیا درآن فرود آمد به افتخارش موزه‌ای احداث شد و نام موزه را آملیا ارهارت نهادند.

چارلز داروین و سفرش با کشتی بیگل HMS

اگر نبود سفر مشهور چارلز داروین با کشتی بیگل HMS به احتمال قریب به یقین خبری هم از نظریه‌های جالب او درباره چگونگی تکامل انسان روی کره زمین نمی‌شنیدیم. درحقیقت چارلز داروین این سفر را صرفاً به منظور یافتن شواهد و مدارکی جدید برای نظریه‌هایش ترتیب داد. این سفر که برای مدت پنج سال به طول انجامید، در بیست و هفتم دسامبر 1831 شروع شد. کاپیتان و ناخدای کشتی رابرت فیتزروی بود که دراین سفر چارلز را همراهی می‌کرد. سفر داروین و همراهانش از پورتزموث انگلستان آغاز شد و با دنبال کردن خط ساحلی برزیل، پونتا آلتا و جزیره گالاپاگوس ادامه پیدا کرد.

داروین در ادامه سفر خود به کرانه جنوبی استرالیا رفت و سپس جزایر کیلینگ را دور زد و مسیر کیپ تاون آفریقای جنوبی را در پیش گرفت. در طی این سفر پنج ساله، داروین چیزی حدود هزارگونه جدید پیدا کرده و آنها را ثبت کرد. پس از فارغ شدن از این سفر، داروین کشفیات تازه خودرا دسته‌بندی کرده و از آنها به عنوان اساس اثر اصلی خود استفاده کرد؛ «On the Origin of Species» نام اثر اوست که مهمترین نقش را در پیشرفت کنونی زیست‌شناسی ایفا کرده است.

اولین سفر دور دنیا

مکتشف پرتغالی، فردیناند میگلان (در تصویر اورا مشاهده می‌کنید) به همراه مکتشف اسپانیایی، خوان سباستین الکانو نخستین کسانی هستند که سفر دور دنیا را تجربه کرده‌اند. این سفر که با نام میگلان-الکانو نیز شناخته می‌شود، در سال 1519 میلادی و به هدایت میگلان شروع شد. سفری که از سه‌ویای اسپانیا آغاز شد و هدف آن پیدا کردن مسیری دریایی بود که از اطراف آمریکا عبور کند و از طریق اقیانوس آرام به آسیای شرقی برسد. بخت با میگلان یار نبود و حدود دوسال پس از آغاز سفرش، یعنی در سال 1521، درنبرد ماکتان در فیلیپین از دنیا رفت و هدایت کشتی و گروه اکتشافی به الکانو سپرده شد و او  در سال 1522 به اسپانیا بازگشت.

گروه اکتشافی اسپانیایی که در بیستم سپتامبر 1519 راهی این سفر شد، متشکل از دویست و هفتاد نفر بود که در پنج کشتی جای گرفته بودند. پس از کشته شدن میگلان در نبرد ماکتان، الکانو هدایت یک کشتی را به عهده گرفت که هجده خدمه داشت و آن را به سلامت به اسپانیا برگرداند. نام این کشتی ویکتوریا بود. الکانو برای رسیدن به اسپانیا از اقیانوس هند عبور کرد و خلیج Good Hope را دور زد و درنهایت از کرانه غربی آفریقا رهسپار اسپانیا شد.

سفر رولد آموندسن به شمال غربی کره زمین

رولد آموندسن، اهل نروژ، نخستین کسی است که توانست به قطب شمال پرواز کند و نیز نخستین کسی که پا به قطب جنوب گذاشت. راهیابی به قسمت شمال غربی کره زمین از دیگر اقدامات اوست که به نامش ثبت شده است. این سفر چیزی حدود سه سال به طول انجامید و در سال 1903 شروع و تا 1906 ادامه یافت. مسیر شمال غربی که آموندسن اقدام به راهیابی به آن کرد، قسمت شمالی اقیانوس اطلس و آرام را به هم مرتبط می‌کند. مسیری که از اقیانوس منجمد شمالی نیز عبور می‌کند. گروهی متشکل از شش نفر همراه آموندسن در این سفر بودند، یک کشتی چهل و پنج تونی برای  این سفر درنظر گرفته شد. سفر آموندسن و همراهانش از خلیج بافین آغاز شد و درنهایت به مقصد خود، شهری واقع در آلاسکا به نام «نوم» رسیدند. زمانی که آموندسن به وطن بازگشت، اتفاق تازه‌ای رخ داده بود که او از آن تا آن زمان بی‌اطلاع بود: نروژ مستقل شده و دیگر تحت تسلط سوئد نبود. آموندسن نامه‌ای به پادشاه آن زمان نروژ، هاکون هفتم نوشت و در آن عنوان کرد که این سفر دستاورد بزرگی برای نروژ به حساب می‌آید. امروزه کشتی‌ای که آموندسن و همراهانش در این سفر از آن استفاده کردند در موزه‌ای در اوسلوی نروژ در معرض دید عموم قرار دارد.

کریستف کلمب و کشف دنیایی تازه

در سال 1492 میلادی، پادشاه فردیناند دوم و ملکه الیزابت اول، مکتشف ایتالیایی، کریستف کلمب را برآن داشتند تا مسیری جدید به آسیا پیدا کند که از کرانه غربی عبور کند. در سوم آگوست 1492، کریستف کلمب با سه کشتی به نام‌های سانتا ماریا، نینا و پینتا رهسپار این سفر اکتشافی شد. کریستف کلمب و گروه اکتشافی‌اش برای مدت پنج هفته آب‌های اقیانوس اطلس را پیمودند و در نهایت در دوازدهم اکتبر در مکانی به ساحل نشستند و دنیایی تازه را کشف کردند، مکانی که بیشتر نقاط آن را کنون با نام آمریکا می‌شناسیم. تصویری که مشاهده می‌کنید، نقاشی کریستف کلمب و یارانش است زمانی که دوازدهم اکتبر در ساحل دنیای تازه پا به زمین گذاشتند.

نخستین مکانی که کریستف کلمب و یارانش پا به ساحل آن گذاردند (نزدیکه به باهامای کنونی) به درخواست کلمب، در ابتدا، سن سالوادور نام‌گذاری شد (بخاطر مسیح نجات‌دهنده). کوبا و اسپانیول از دیگر نقاطی بودند که توسط کریستف کلمب کشف شدند. نخستین حکومت‌های مستعمره اروپایی نیز درآن زمان به وجود آمدند. کلمب در مسیر اکتشافات خود با چند قبیله بومی جدید نیز آشنا شد: لوکایان، تاینو و آرواک نام این قبیله‌ها بود. کریستف کلمب پس از این سفر اکتشافی به این کار علاقه بیشتری پیدا می‌کند و سه سفر اکتشافی دیگر هم ترتیب می‌دهد؛ سفرهایی که در نهایت به کشف دریایی کارائیب منجر شد.

تاریخچه‌ای از سفر مارکوپولو

بنا به مستنداتی که در کتاب «سفرهای مارکوپولو» موجود است و از قرن سیزدهم به یادگار مانده، سفرهایی که مارکوپولو، تاجر ونیزی، در دوره خود انجام داد، بینش عمیق‌تری نسبت به کشورهای آسیای میانه و چین دراختیار جهانیان گذاشت. درسال 1271 میلادی، مارکوپولو همراه با پدرش، نیکولو و عمویش، متیو رهسپار نقطه‌ای در آسیا شد که ما امروزه آن را با نام چین می‌شناسیم. مارکو حامل نامه‌ای از پاپ گرگوری برای سردمدار مغول، کوبلای خان بود. در این سفر که به مدت سه سال به طول انجامید خانواده پولو از کشورهایی چون ارمنستان، ایران و افغانستان دیدن کردند و رشته‌کوه‌های پامیر، جاده ابریشم و صحرای گوبی از نقاطی بودند که مجبور به عبور از آنها شدند. قصد آنها رسیدن به نقطه‌ای بود که ما امروزه آن را با نام بجینگ می‌شناسیم. پس از رسیدن به این نقطه، مارکو برای هفده سال مورد اعتماد خان مغول قرار گرفت. به عهده گرفتن سفارت خان مغول و نیز اداره یکی از شهرهای تحت سیطره وی، از جمله خدماتی بود که مارکو به خان مغول ارائه کرد. مارکو برای انجام مأموریتهایی به هند و میانمار نیز فرستاده شد. درنهایت در سال 1295 بود که مارکو به وطن بازگشت (به شهر ونیز) و درآنجا با روستیچلو دو پیزای نویسنده آشنا شد که بعداً اقدام به نوشتن کتاب دوران‌ساز «سفرهای مارکوپولو» کرد.

سفر استنلی برای یافتن دیوید لیوینگستون

آگوست سال 1865 میلادی، مکتشف اسکاتلندی، دیوید لیوینگستون ، رهسپار سفری به منظور پیدا کردن سرچشمه رود نیل شد. برای رسیدن به این مهم باید به قلب آفریقایی که درآن زمان هنوز بسیار مرموز و ناشناخته بود می‌زد. شش سال از زمان آغاز سفر لیوینگستون گذشت و خبری از او بدست نرسید؛ بهمین خاطر بود که جونیور جیمز گوردون بنت، تصمیم به ترتیب دادن سفری برای یافتن و نجات این مکتشف اسکاتلندی گرفت. هنری مورتون استنلی، مکتشف و روزنامه‌نگار آمریکایی در این سفر همراه وی شد و درنهایت در مارچ سال 1871، گروهی متشکل از صد و نود و دو نفر عازم زنزیبار آفریقا شدند. استنلی مسافتی معادل با هزار و صد کیلومتر را ازمیان جنگل‌های استوایی پیمود و در راه با مشکلاتی چون بیماری و حیوانات وحشی مواجه بود.

دهم نوامبر 1871 بود که درنهایت در روستایی در آفریقا، استنلی توانست ردی از لیوینگستون بیابد. در متنی که بعدا دررابطه با اولین برخورد این دو منتشر شد اینگونه می‌خوانیم: «آقای استنلی گفت: اگر اشتباه نکنم شما باید آقای لیوینگستون باشید؟ بر صورت پریده‌رنگ مردی که مورد خطاب قرار گرفته بود لبخندی نقش بست و در پاسخ گفت: بله و من بسیار خوشبختم از اینکه اینجا هستم و به شما خوش‌آمد می‌گویم.» استنلی و لیوینگستون برای مدتی بعد از آشنایی‌شان در آفریقا ماندند و به اکتشافات خود ادامه دادند.ترجمه  itrans.ir 

عدد اکتان، اندازه توانایی بنزین برای جلوگیری از knocking می باشد. در موتورهای بنزینی (Otto)، احتراق توسط جرقه ی شمع جرقه کنترل می شود و بایستی از احتراق خودبخودی کنترل نشده (knocking) اجتناب شود. مقیاس توسط ویژگی های antiknock از هپتان نرمال (RON=0) و 2، 2 ، 4- تری متیل پنتان (ایزو اکتان؛ 100=RON) تعریف می شود. عدد اکتان این تحقیق و عدد اکتان موتور، در شرایط که اندازه گیری شده اند (سرعت موتور، درجه حرارت و زمان جرقه) متفاوت می باشند. عدد اکتان یک سوخت برابر با درصد ایزو اکتان در مخلوط هپتان نرمال است که به عنوان یک سوخت، خصوصیات antiknock یکسانی دارد.
سوخت های جت با عدد اکتان بالای 100، نسبت به استانداردهای بوستر اکتان تست می شوند.
عدد اکتان، خصوصیات احتراق سوخت های دیزل را منعکس می کند. در اینجا احتراق بایستی به سرعت بعد از تزریق به هوای فشرده گرم ادامه یابد. سوخت های دیزلی نسبت به مخلوطی از ستان (هگزادکان، احتراق سریع) و یک α- متیل نفتالین (احتراق آهسته) تست می شوند، عدد ستان، درصد ستان در مخلوطی می باشد که به عنوان سوخت آزمون، رفتار احتراق یکسانی می دهد. از این رو، بر خلاف بنزین، یک سوخت دیزلی خوب همانند گازوئیل خام (فرآورده مستقیم) (40-50)، هیدروکرانیگ گازوئیل (55-60) شامل بسیاری از آلکان های راست زنجیر و چند آروماتیک است. برای مقایسه، نفت چرخه FCC عدد ستان پایین (25-0) دارد اما عدد اکتان بالا (95) دارد. سوخت های حمل و نقل دیزل معمولی، عدد ستانی حدود 50 دارند.

خلبانان به عنوان مسئولان نهایی هر اتفاقی شناخته خواهند شد که برای هواپیما ها رخ می دهد و در صورت بروز اتفاقی ناخوشایند، پیش از هر چیز آنان را مقصر می دانند. به عبارت دیگر می توان گفت برای مدت زمانی که فرد به عنوان مسافر در هواپیما قرار می گیرد، جان اش را در دستان خلبان آن هواپیما می گذارد. این مسئله می تواند برای برخی از افراد نوعی احساس نا ایمنی یا ترس به وجود بیاورد که کاملا قابل درک است. در حقیقت برای بسیاری از افراد سؤالاتی از این دست پدید می آید که آیا آن اشخاصی که برای تضمین  ایمنی مسافران (خلبانان و سایر متخصصان فنی راه اندازی هواپیما و مهندسان پرواز) استخدام شده اند، به خوبی آموزش دیده اند؟ و این که آیا مطالبی که به آن ها آموزش داده شده و مهارت هایی که فرا گرفته اند را به خاطر دارند؟ و در نهایت این که آیا از مهارت کافی برای واکنش نشان دادن در شرایط اضطراری برخوردار هستند؟ با وجود این، شاید برای تان جالب باشد اگر بدانید که بیشتر این گونه واهمه ها و ترس ها ریشه در نداشتن اطلاعات کافی درباره وظایف این افراد دارد و در این مقاله قصد داریم شما را با اطلاعاتی دقیق تر در این باره آشنا کنیم که مطمئنا سبب خواهند شد ترس تان از پرواز تا حدود زیادی از بین برود. با سیارک همراه باشید.

راهنماهای ایمنی ای وجود دارند که مشخص می کنند امکان نبود چند پیچ در هواپیما ها وجود دارد (بدون آن که در کارکرد صحیح شان اختلالی ایجاد شود)

جالب است بدانید که هواپیما ها برای این که قادر باشند مسافران را به مقصد برسانند، لزوما نباید در شرایط ایده آل باشند. البته بهتر آن است که تمامی پیچ های هواپیما که قسمت های مختلف بدنه آن را به یکدیگر متصل می کند، سر جای خود قرار گرفته باشند، با این وجود محدوده ای وجود دارد که طبق آن نبود چند پیچ اختلالی در کارکرد صحیح هواپیما ایجاد نخواهد کرد. بنا بر این، دفعه بعدی که سوار هواپیمایی شده و مشاهده کردید قسمتی از بدنه آن آن گونه که باید محکم و پیوسته نیست، نگرانی و واهمه ای از این مسئله نداشته باشید. برای نمونه توجه شما را به هواپیمایی جلب می کنیم که در سال اخیر فرود آمده و هیچ گونه مشکل و مسئله ای برای اش پیش نیامد، و این در حالی بود که پنج پیچ باله آن متصل نشده بود.

دوره آموزشی خلبانان مدام تجدید می شود و دوباره و دوباره آموزش می بینند

به طور معمول و در اکثر نقاط دنیا، هر شش ماه یک بار دوره آموزشی خلبانان تجدید می شوند و موظف هستند دوباره مهارت خود در استفاده کاربردی از آن چه آموزش دیده اند را نشان دهند و این مسئله باید مورد تأیید قرار گیرد تا بتوانند به روال کاری معمول خود ادامه دهند. نکته ای که باید مد نظر داشته باشید این است که این تجدید دوره آموزشی، تنها به یک تکه کاغذ که خلبانان مطالبی را روی آن بنویسند و سپس توسط عده ای تأیید شود، نمی شود، بلکه این تجدید دوره شامل ارزیابی عملکرد خلبانان در ارتفاعات، آزمون هایی مرتبط با شرایط روحی و روانی و ثبات آن ها از این لحاظ، و در نهایت برنامه ای شبیه ساز که عملکرد آن ها را در شرایط اضطراری مورد سنجش قرار می دهد. بنا بر این، باید از این مسئله اطمینان خاطر داشته باشید که خلبانان به خوبی مهارت های خود را آموزش دیده و قادر به  استفاده از آن ها هستند؛ و نیز این که به خوبی هواپیمایی که کنترل آن را به دست گرفته اند، می شناسند.

اگر از پرواز کردن به وسیله هواپیما واهمه دارید، بهتر است بلیط خود را برای پرواز صبح رزرو کنید

در این باره نظر خلبانی با تجربه که در لس آنجلس زندگی می کرد را جویا شدیم: بنا به آن چه این خلبان عنوان کرد، به این خاطر پرواز کردن به هنگام صبح و اول وقت ایمن تر است که به مرور زمان و به هنگامی که دمای هوا رو به گرمی می نهد، دست انداز های هوایی به مراتب تعداد بیشتری پیدا می کنند و علاوه بر این، بعد از ظهر ها امکان وقوع طوفان های هوایی در ارتفاعات بیشتر می شود. بنا بر این پرواز اول وقت یا شب و آخر وقت می تواند برای افراد مضطرب به هنگام پرواز ایده بسیار خوبی باشد، چرا که علاوه بر مزیت یاد شده، به طور معمول قیمت بلیط های این مواقع ارزان تر است، کمتر این گونه پرواز ها با تأخیر رو به رو می شوند و نیز جمعیت کمتری در این زمان ها در فرودگاه ها حضور دارند.

برای این که پرواز آرام تری را تجربه کنید، بهتر است بر روی صندلی های نزدیک به باله های هواپیما بنشینید (در قسمت میانی هواپیما)

در حال حاضر دیگر همه می دانیم که بیشترین تکان و حرکت در هواپیما را آن دسته از افرادی تجربه می کنند که در قسمت انتهایی هواپیما می نشینند. در این باره با خلبانی صحبت کردیم که در سیاتل زندگی می کرد؛ او در این باره عنوان کرد: «هواپیما را می توان با یک الاکلنگ مقایسه کرد، زمانی که در قسمت میانی آن قرار می گیرید، تکان و حرکت به مراتب کمتری تجربه خواهید کرد.». بنا بر این اگر قصد داشته باشید در تمامی طول پرواز خود خوابیده تا کمتر دچار خستگی ناشی از ساکن بودن برای مدتی طولانی شوید، بهتر است این نکته را به خاطر داشته باشید.

آشفتگی شرایط جوی و آب و هوایی خلبانان را نگران نمی کند

آشفتگی شرایط جوی و آب و هوایی خطری را متوجه سرنشینان هواپیما نمی کند و تنها احساس ناخوشایندی برای آن ها به همراه خواهد داشت (تکان های شدید هواپیما و سایر مسائل این چنینی). به طور کلی می توان عنوان کرد که این مسئله بخش جدایی ناپذیر سفر های هوایی است و باید به هر عنوان انتظار آن را داشته و آن را بپذیریم. عوامل و مسائل گوناگونی هستند که دست به دست یکدیگر داده و این گونه آشفتگی ها را پدید می آورند. معمول ترین نوع این آشفتگی های روی داده به واسطه شرایط جوی، زمانی اتفاق می افتد که هوا کاملا صاف است؛ ممکن است این مسئله در نگاه اول کمی عجیب به نظر برسد، با این حال، زمانی که هوا صاف صاف است و هواپیما در حال پرواز به سمت مقصد خود، اتفاقی که رخ می دهد، همانند زمانی است که قایق یا کشتی بر خلاف جهت آب شناور است و هواپیما با مقاومت هوا رو به رو می شود.

رانندگی با اتومبیل خطرناک تر از سفر با هواپیما است

بنا به اطلاعات منتشر شده توسط سازمان تأمین ایمنی سفر های جاده ای (به اختصار ASIRT)، سالانه در نقاط مختلف جهان نزدیک به 1.3 میلیون نفر به واسطه تصادفات رانندگی جان خود را از دست می دهند؛ به عبارت دیگر، 3278 نفر در روز به واسطه این گونه تصادفات جاده ای (در جهان) جان خود را از دست می دهند و این رقم در نوع خود جالب توجه و تأسف بار است. تنها در ایالات متحده آمریکا سالانه نزدیک به سی و هفت هزار نفر به این خاطر کشته می شوند. در سوی دیگر اما این رقم در تصادفات و مسائل مربوط به سفر های هوایی به طور قابل ملاحظه ای کاهش پیدا می کند. برای این که ایده ای کلی از این مسئله به دست آورید، توجه شما را به آماری جلب می کنیم که مربوط به سال 2016 است: در این سال تنها نوزده تصادف هوایی مرگبار را شاهد بوده ایم که منجر به مرگ سیصد و بیست و پنج نفر شد و در مقایسه با آمار کشته های تصادفات رانندگی بسیار ناچیز است. جالب است بدانید که بنا به آمار منتشر شده اگر بخواهید در یک سانحه هواپیمایی حضور پیدا کنید (به طور فرضی) تنها در صورتی امکان پذیر خواهد بود که نزدیک به شصت و هفت هزار سال، به طور روزانه با هواپیما سفر کنید.

به هنگام سفر هوایی کفش محکم به پا داشته باشید

این مسئله را در ذهن بیاورید که شرایطی اضطراری پیش آمده و مجبور شوید هواپیما را تخلیه کنید؛ در این صورت چه پوششی از همه مناسب تر خواهد بود و شما را با مسئله ای مواجه نخواهد کرد؟ همان گونه که احتمالا از این مسئله آگاهی دارید، بیشتر افراد به هنگام سفرهای هوایی کفش های راحتی و حتی صندل به پا می کنند تا کمتر احساس آزردگی و خستگی پیدا کنند. اما مسئله ای که این افراد کمتر به آن توجه نشان می دهند این است که اگر شرایطی اضطراری پیش آمده و مجبور شوند هواپیما را ترک کنند، به احتمال زیاد با کفش یا صندل راحت نیستند. در چنین شرایطی و پس از خارج شدن از هواپیما مجبور خواهند شد که روی قیر داغ آسفالت محل پرواز و فرود هواپیما ها بایستند و این به هیچ وجه احساس خوشایندی به همراه نخواهد داشت.

فرود سخت هواپیما ها در شرایط بد جوی کاملا عمدی است و به اراده خلبان صورت می گیرد

پیش از هر چیز این نکته را به خاطر داشته باشید که اگر هواپیما با ضربه ای سخت و محکم به روی زمین نشست، به هیچ عنوان ترس و واهمه ای به دل خود راه ندهید، چرا که ساختار و مکانیسم هواپیما ها به گونه ای طراحی شده است که قابلیت ضربه هایی فوق العاده سخت تر از این ها را خواهد داشت و آسیبی به آن نخواهد رسید. از سوی دیگر اما زمانی هم وجود دارد که این گونه فرود ها کاملا عمدی بوده و به اراده خلبان هواپیما صورت می گیرد؛ برای نمونه می توان زمانی را مثال زد که بارانی شدید آمده و زمین خیس و لغزنده است؛ در چنین هنگامی فرود سخت و محکم هواپیما ضروری است و تنها به این صورت است که می توان از لغزش و منحرف شدن هواپیما جلوگیری نمود.

چگونگی شرایط جوی مرتبا در حال بررسی است

خلبانان به طور مرتب شرایط جوی را بررسی کرده و چگونگی تغییر این شرایط در مسیری که پیش رو دارند را مد نظر قرار می دهند (علاوه بر این شرایط جوی مقصد شان را نیز مرتبا بررسی می کنند). زمانی که شرایط جوی و آب و هوایی آن گونه که خلبان انتظار دارد نباشد و اوضاع رو به وخامت بگذارد، اتفاقی که می افتد این است که از مسیر های جایگزین برای ادامه راه استفاده می شود و حتی اگر لازم باشد، هواپیما در مکانی نزدیک فرود اضطراری می کند و منتظر می مانند تا شرایط به خوبی قبل شود. علاوه بر این، برای این که ایمنی مسافران و سرنشینان کاملا تضمین شود، خلبان و کمک خلبان مرتبا با مرکز کنترل شرایط جوی (در برج های مراقبت) در ارتباط بوده و اگر لازم باشد، از آن ها در خواست می کنند تا مسیر حرکت را برای شان مشخص کنند.

به هنگام پرواز هواپیما امکان باز شدن درب های آن وجود ندارد

آیا امکان باز شدن درب یک هواپیمای جت، یا مسافر بری به هنگام پرواز و زمانی که در آسمان است وجود دارد؟ این افسانه ای دروغ است که بیش از هر چیز دیگر فیلم های اکشن و هیجان انگیز را باید به خاطر شکل گیری و باور آن سرزنش کرد. علاوه بر این، اگر واقعا این مسئله حقیقت داشت، باید حداقل از چند مسافر شنیده بوده باشید که موفق به این کار شده اند (که نشده اند). بنا بر این به هیچ عنوان جای نگرانی نیست: امکان باز شدن درب های هواپیما در ارتفاع وجود ندارد. زمانی که یک هواپیمای بار بری، یا یک هواپیمای مسافر بری به آسمان می رود و در حال پرواز است، فشار قابل توجهی به وسیله هوا و جریان باد متوجه درب های آن می شود؛ فشاری که نیروی آن در بیشتر موارد از مرض هزاران کیلوگرم تجاوز می کند. بنا بر این اگر مسافری قصد داشته باشد درب هواپیما را باز کند، به یک جک هیدرولیک احتیاج پیدا خواهد کرد و با نیروی خود به تنهایی قادر به این کار نخواهد بود. حال سؤالی که برای تان ممکن است پیش بیاید این است که تکلیف چتر باز ها که درب هواپیما را باز کرده و به بیرون می پرند چیست؟ در پاسخ به این سؤال باید عنوان کرد که اولا هواپیمای حامل این گونه افراد چتر باز به طور معمول در ارتفاعی به مراتب پایین تر از هواپیماهای تجاری و مسافر بری پرواز می کند، نکته دیگری هم که در این باره وجود دارد آن است که هواپیمای حامل این گونه افراد از درب های اتوماتیک و کشویی بهره می گیرد و فشار باد تأثیری بر آن ها نخواهد داشت (بر خلاف درب های هواپیماهای مسافر بری و بار بری که رو به بیرون یا داخل باز می شوند).

امکان برخورد هواپیما ها با یکدیگر وجود ندارد

برای  شکایت از پمپ بنزین   آسانترین راه تماس با شرکت ملی پخش فراورده های نفتی ایران برای مطرح کردن شکایت از پمپ بنزین مربوطه است. برای شکایت از جای سوختن  (  کد جایگاه های سوخت  ) و  تماس با شرکت پخش فراورده های نفتی با  سامانه ثبت شکایات مردمی شماره 09627 به صورت ۲۴ ساعته وشبانه روزی تماس بگیرید تا  بازرسی جایگاه سوخت  موضوع را  بررسی کند. 

اگر در هنگام سوخت گیری در پمپ بنزین با تخلفات پمپ بنزین  ها مثل موارد زیر مواجه شدید با  شکایت پمپ بنزین  از سواستفاده جلوگیری کنید.

 شکایت از پمپ بنزین 

• - اجبار مسول جایگاه برای بنزین زدن
• - مغایرت مبلغ پرداختی با مقدار بنزین زده شده   یا  کم فروشی در پمپ بنزین
• - فروش مکمل سوخت در جایگاه های سوخت ممنوع است. در صورت مشاهده برای  شکایت پمپ بنزین  با شماره 09627 تماس بگیرید. 
•  
• - اگر بنزین حاوی آب است. بنزین از آب سبک تر است و درصورتی که همراه بنزین مقداری آب وارد باک شود در ته باک قرار میگیرد. اگر بلافاصله بعد از خروج از پمپ بنزین ماشین خاموش شد بنزینی که زدید حاوی مقدار بسیار زیادی آب بوده است. 
•  
• - حتما خودتان بنزین بزنید، ممکن است مسول جایگاه پمپ را صفر نکند. راهی برای اثبات ندارید و باید پول بیشتری پرداخت کنید.ممکن است بدون اطلاع شما مکمل بریزد و ...
•  
• - اگر نوع بنزین ارائه شده با نوعی که مشخص شده تفاوت دارد. مثلا از تلمبه سبز همیشه باید بنزین سوپر بزنید، اگر در جایگاهی از این تلمبه جهت ارائه بنزین معمولی استفاده می شود باید  به  بازرسی پمپ بنزین   اطلاع دهید.
•  
• -  اگر بنزین به قیمت بیشتری به فروش می رسد. مثلا اگر مسول جایگاه اقدام به فروش بنزین سوپر به قیمت بیشتر از 1200 تومان (سال 97) مثلا با عنوان کم بودن بنزین سوپر در شمال می کند.
•  
• - اجبار به پرداخت هزینه بیشتر بابت مثلا بنزین زدن توسط مسول جایگاه

تعزیرات پمپ بنزین

 سازمان تعزیرات: با صاحبان پمپ بنزین که گرانفروشی، کم فروشی و عرضه مکمل های سوخت دارند برخورد می کنیم.  تلفن شکایات پمپ بنزین   09627

مکمل بنزین

عرضه مکمل های سوخت یکی  از شکایات پمپ بنزین است.رئیس روابط عمومی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ضمن رد هر گونه تأثیر مثبت این مکمل‌ها بر کیفیت سوخت، افزود: اقلامی که به اسم مکمل خارجی به فروش می‌رسد بنا بر آزمایش‌های انجام شده تأثیری در افزایش اُکتان سوخت یا درجه بهسوزی موتور خودرو ندارد. سازمان محیط زیست نیز معتقد است که این مکمل‌ها حاوی فلزات سنگین بوده و برای سلامتی شهروندان مضر است. همچنین سازمان ملی استاندارد نیز اعلام کرده مکمل‌های عرضه شده فاقد تأیید این سازمان است.