خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش چهارم

جزیره کلیپرتون

این جزیره که اکنون از متعلقات فرانسه به شمار می رود، زمانی از مستعمره های مکزیک بود که برای منظور معادن آن مورد بهره برداری قرار می گرفت، اما اتفاق ناخوشایندی که در این جزیره افتاد سبب شد تا دیگر کسی این مکان دور افتاده را برای سکونت انتخاب نکند. در سال 1914 که مکزیک از این جزیره مستعمره خود بهره برداری می کرد، حدود صد نفر در آن به زندگی و کار می پرداختند. ناگفته نماند که بیشتر سطح این جزیره زمین بایر است و خیلی برای سکونت گزینه مناسبی نیست، اما طی آن سالیان که با انقلاب مکزیک همراه شد، به خاطر جود نا به سامانی که در مکزیک پدید آمد، دیگر فرستادن منابع غذایی و سایر امکانات لازم برای گذران زندگی این صد نفر به طور کامل قطع شد و آن ها مجبور شدند برای زنده ماندن راهی پیدا کنند. تلاش های آن ها اما برای دست یابی به این مهم بی نتیجه ماند و تنها سه سال پس از اینکه ارسال منابع غذایی و امکانات از مکزیک به طور کلی قطع شد، بیشتر جمعیت این جزیره به خاطر گرسنگی و بیماری از دنیا رفتند، تا آن جا که تنها پانزده نفر زنده ماندند که شامل زنان و کودکان بودند و تنها یک مرد در میان آن ها بود. متأسفانه شرایط بد روحی یا هر چیز دیگری سبب شد تا آن مرد خود را پادشاه جزیره بخواند و شروع به تجاوز به زنانی که زنده مانده بودند و کشتن آن ها کرد. در نهایت اما یکی از این زنان توانست این مرد را از پا در آورد. تمامی کسانی که از این همه سال و اتفاق جان سالم به در بردند تعدادشان به چهار زن و هفت کودک می رسید که توسط یکی از قایق های متعلق به نیروی دریایی آمریکا که از آن منطقه عبور می کرد، نجات یافتند.

جزیره ای در قطب جنوب

سراسر این جزیره به سختی می توان علائمی از حیات و زندگی پیدا کرد. نود و هشت درصد سطح این جزیره پوشیده از توده های بزرگ یخ زده است و دو درصد باقی مانده هم صخره هایی هستند که در سطح زمین وجود دارند و عملاً امکان رویش گیاه در آن ها وجود ندارد. این جزیره، سرد ترین و خشک ترین نقطه بر روی کره زمین را از لحاظ آب و هوایی دارد و به سرمای هوا، باید باد های شدید و طوفان های موسمی را نیز بیفزاییم. میانگین دمای هوا در این منطقه معمولاً پایین تر از نقطه انجماد است. چیزی که بسیاری این جزیره را به خاطر آن می شناسند، زمستان های طولانی آن است که به طور معمول هوا در طول این فصل در جزیره تاریک است. با وجود این که کشور های بسیاری گاه به گاه در این جزیره مراکز تحقیقاتی احداث می کنند، گونه های جانوری و گیاهی بسیاری کمی در آن مشاهده شده است و شاید تعداد این گونه ها به تعداد انگشت های دست هم نرسد. به همین خاطر است که بیشتر غذای مورد نیاز کسانی که پا به این جزیره می گذارند از نقاط دیگر برای شان ارسال می شود.

زابل، ایران

شهر زابل که در ایران واقع شده است، یکی از مناطقی است که به خاطر طوفان های شدید شن اش شناخته شده است. فصل تابستانبرای مردم زابل بسیار ناراحت کننده است ، چرا که باید خود را برای صد و بیست روز باد و طوفان و خاک آماده کنند. این آماری است که توسط مرکز جهانی تحقیقات جغرافیایی منتشر شده است. بنا به این آمار طوفان های شن در فصل تابستان در زابل به اوج خود می رسند و این زمانی است که خاک و دیگر ریزگردهای موجود در هوا، شهر را بمباران می کند. علت اصلی این ماجرا خشکی بی اندازه ای است که در اطراف این شهر به وجود آمده است و طی چند دهه اخیر، تقریباً تمامی منابع آبی اطراف شهر خشک شده اند و دمای بالای هوا نیز از دیگر عوامل این طوفان ها است.

 

بنا به تحقیقات صورت گرفته، اگر سی دقیقه هوای این شهر را تنفس کنید، تمامی عوامل مثبتی که از سی دقیقه ورزش کردن برای بدن فراهم شده است، از بین می رود. در سال 2016، سازمان رسمی سلامت جهانی، زابل را به عنوان آلوده ترین شهر جهان از نظر هوا و ریزگرد های موجود در آن معرفی کرد.

آرمرو، کلمبیا

 

در سال 1985 بود که یک کوه آتش فشانی، که تا آن زمان فعالیتی از خود نشان نداده بود، نا گهان فوران کرده و یکی از شهرهای کلمبیا را به خاکستر نشاند. مواد مذابی که از این کوه خارج شد، به اندازه ای حرارت داشت که سبب آب شدن سنگ و صخره هایی شد که سطح بیرونی کوه را تشکیل می دادند. در نهایت به خاطر فشار و لرزه ای که سطح زمین های نزدیک به کوه وارد آورد، خسارت جبران ناپذیری به شهر کوه پایه ای آرمور کلمبیا وارد آمد. متأسفانه در آن سال چیزی حدود بیست هزار نفر از کل بیست و نه هزار نفری که ساکن این شهر بودند، به خاطر فعالیت ناگهانی آتشفشان جان خود را از دست دادند. این آمار، این فعالیت آتش فشانی را بدل به مرگ بار ترین آتش فشانی می کند که بشر از سال 1500 میلادی به بعد به خود دیده است. پس از آن فعالیت اولیه، هنوز هم گاه به گاه مقداری مواد مذاب از دهانه این کوه آتشفشانی خارج می شود و به همین خاطر است که نزدیکی به آن به هیچ عنوان کار عاقلانه ای نیست و مردمی هم که جان سالم از این حادثه به در برده بودند، شهر را ترک کردند.

هزری باغ، بنگلادش

هزری باغ، شهری است که در نزدیکی پایتخت بنگلادش، داکا، جای گرفته است و به عنوان منبعی برای دفع زباله های شهر های اطراف استفاده می شود و همین عامل آن را به یکی از آلوده ترین نقاط دنیا تبدیل کرده است. هزاران تکه پلاستیک موجود در شهر، در کنار زباله های دیگر سبب افزایش چشم گیر مواد شیمیایی و گاز های سمی ای شده است که به طور قابل توجهی آب و هوای این شهر را تحت تأثیر قرار داده اند. سوختگی های موضعی ناشی از اسید موجود در هوا، درد های جسمانی، گیجی و منگی و اختلالات و بیماری های بسیاری دیگر، در میان کارگران و مردمی که در این شهر سکونت دارند، شایع است. این آمار و اطلاعاتی است که توسط دیده بان حقوق بشر اعلام شده است. همان گونه که پیش از این نیز عنوان شد، نام این شهر به عنوان یکی از آلوده ترین نقاط روی کره زمین ثبت شده است.

 

دالول، اتیوپی

دو آمار در خصوص این شهر وجود دارد که شاید برایتان جالب توجه باید. دالول که در صحرای داناکیل در کشور اتیوپی جای گرفته است، میانگین سالانه دمایش، به عنوان بالاترین دمای موجود بر روی کره زمین شناخته شده است که به رقمی معادل با صد و پنج درجه سانتی گراد بالای صفر می رسد که در نوع خود قابل توجه است، در کنار این حرارت بالای هوا، این منطقه به عنوان یکی از دور افتاده ترین نقاط بر روی کره زمین نیز شناخته می شود. در نزدیکی این شهر یک کوه آتش فشانی نیز وجود دارد که آخرین فعالیت ثبت شده آن به سال 2011 باز می گردد. در میان شهر و  کوه آتش فشانی نیز یک صحرای بی آب و علف وجود دارد که طوفان های پیاپی شن و فصل های بسیار گرم بهارش، به آن رنگ به خصوصی داده است که به رنگ نئون می ماند و به قدری ظاهر این منطقه را مخوف و ترسناک کرده است که تنها عشایری که برای مدت ها است در مناطق اطراف آن زندگی می کنند، جرأت این را دارند که آن را خانه و وطن خود بدانند. دالول در گذشته دور برای منظور معادن آن مورد بهره برداری قرار می گرفته است و در نهایت در سال 1960 به طور کلی خالی از سکنه شد و از آن زمان تا کنون این اوضاع ادامه پیدا کرده است.

دریاچه نیوس، کامرون

دریاچه نیوس، خصوصیاتی ویژه و منحصر به فرد دارد که آن را بسیار مشهور و متمایز از سایر دریاچه های روی کره زمین کرده است؛ این دریاچه که در نزدیکی مرکز فعالیت آتش فشانی در زیر پوسته زمین قرار دارد، قابلیت انفجاری دارد. پوسته زمین در اعماق این دریاچه، همانگونه که عنوان شد، در نزدیکی مراکز فعالیت آتش فشانی قرار دارد و به همین خاطر است که حاوی عناصری چون کربن دی اکسید است و این عناصر خود را وارد آب دریاچه می کند و البته هوای اطراف دریاچه نیز تحت تأثیر این کربن دی اکسید قرار می گیرد. البته به طور معمول اتفاق به خصوصی در این دریاچه ثبت نشده بود تا این که در سال 1986 طی اتفاقی ناگهانی پوسته زیرین زمین شروع به فعالیت کرده و سبب می شود چیزی حدود یک میلیون تن کربن دی اکسید، از سطح دریاچه، به صورت ابری سیاه رنگ به سمت آسمان برود. این میزان کربن دی اکسید به سادگی می تواند تمامی اکسیژن موجود در هوا را مقهور خود کند و به همین خاطر بود که در آن سال تمامی 1700 سکنه نزدیکی دریاچه، به همراه سه هزار و پانصد دامی که در اختیار داشتند از دنیا رفتند. این نخستین خفگی ای بود که در تاریخ بشر به علت عوامل طبیعی روی می داد و تا این حد تلفات داشته است. خطر تکرار شدن چنین اتفاقی باز هم وجود دارد و نیز دیواره های دریاچه طی سالیان متمادی که در معرض چنین فعالیت هایی بوده است، به شدت ضعیف شده و استحکام سابق را ندارد و همین موضوع سبب افزایش احتمال راه افتادن سیل آب ها را در پی دارد، با وجود تمامی این خطرات، مردم اطراف باز هم در مناطق نزدیک به این دریاچه سکونت کرده اند.

جزیره تیناکولا

سلسله جزایری در میان آب های اقیانوس آرام وجود دارد که با نام جزایر سلیمانیه شناخته می شود و تیناکولا نیز، یک جزیره آتش فشانی و متروکه است که بخشی از این سلسله جزایر را تشکیل می دهد. سکونت در این جزیره به شدت خطرناک است و هر آن احتمال فوران مذاب از آتش فشان هایی دارد که دهانه شان به سطح زمین راه دارد. در سال های 1840 و نیز 1971 افرادی وارد این جزیره شده و قصد سکونت در آن را داشتند که همگی به خاطر فعالیت های آتش فشانی و عوامل طبیعی از بین رفتند و هیچ یک از دو گروه موفق به سکونت در این جزیره خطرناک نشدند. البته فوران های آتش فشانی تنها عاملی نیست که این جزیره را تا این حد خطرناک کرده است؛ بخش اعظم این جزیره به خاطر فعالیت های مداوم زیر زمینی، پوشیده از خاکستر شده است و در کنار این موضوع امکان روی دادن زمین لرزه نیز در جزیره وجود دارد. همه این عوامل باعث شده است تا کرانه جزیره نیز که به دریا راه دارد به هیچ عنوان برای لنگر انداختن کشتی و قایق مناسب نباشد.

جزایر آنتی پودز، نیوزیلند

طی سالیان گذشته و در طول تاریخ، تلاش های بسیاری برای قابل سکونت کردن این منطقه صورت گرفته است و البته تمامی این تلاش ها بی نتیجه مانده است، چرا که شرایط در این جزایر به گونه ای است که به هیچ عنوان امکان زندگی انسان، حیوان و حتی گونه های گیاهی در آن وجود ندارد. به طور معمول از این جزیره برای منظور رهایی از بدنه هواپیماهایی که سقوط می کنند و نیز بدنه کشتی هایی که دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرند استفاده می شود و به همین خاطر است که در صورتی که کسی در جزیره گرفتار شود به این سادگی ها نمی توان اقدام به نجات آن فرد کرد. در سال 1978 اما، مقامات دولت نیوزلند اقداماتی جدید انجام داده و نام این جزیره را به عنوان یکی از میراث ملی نیوزلند ثبت کردند.

درژینسک، روسیه

بنا به اطلاعاتی که در مقاله ای در روزنامه تایمز آمریکا منتشر شد، درژینسک شهری است در روسیه که متحمل سنگین ترین ضرر هایی شد که هریک از شهر های روسیه در طی دوران جنگ سرد به واسطه تولید سلاح هایی که توسط دولت شوروی سابق صورت می گرفت، دیده بودند. مقامات شوروی برای ساخت سلاح، مجبور بودند ضایعات حاصل از این تولیدات را در شهر های اطراف بریزند. درژینسک، شهری بود که چیزی حدود سیصد هزار تن از این ضایعات در آن ریخته شد. ضایعاتی که به طور معمول متشکل از عناصر و مواد خطرناک شیمیایی بودند. مردمی که در این منطقه مانده اند و قصد ترک کردن شهر خود را نداشته و ندارند، بنا به اطلاعات به دست آمده، به شدت افسرده و آزرده خاطر هستند و مشکلات روانی زیادی را تحمل می کنند. یکی از عوامل این اختلالات روانی می تواند آب به شدت آلوده این شهر باشد که هفده میلیون بار، آلوده تر از آن چیزی است که توسط مرکز سلامت جهانی به عنوان آب استاندارد برای نوشیدن شناخته شده است.

جزیره سنتینل شمالی

این جزیره که بخشی از سلسله جزایری است که در شمال اقیانوس هند واقع شده اند، بر خلاف بیشتر مواردی که تا کنون ذکر شده است، خالی از سکنه نیست، با این تفاوت که سکنه ای که در این جزیره حضور دارند، طی سالیان زیادی از هر گونه ارتباط با دنیای بیرون محروم بوده اند و به همین خاطر سبک زندگی به خصوصی دارند و به شدت زندگی متفاوتی از انسان های متمدن امروزی تجربه می کنند. زمانی که کسی قصد رفتن به این جزیره را داشته باشد، همانند این که جن به سراغشان آمده باشد، به جنگل های انبوه واقع در جزیره می گریزند و یا با نیزه و تیر و کمان به جان کسانی می افتند که پای به این جزیره گذاشته باشند، حتی اگر این افراد مأمورینی باشند که از جانب دولت به جزیره فرستاده شده باشند. تا کنون قتل تعدادی ماهیگیر که به آب های نزدیک به این جزیره وارد شده بوده اند، ثبت شده است. به همین خاطر بود که در نهایت مقامات و سازمان های دولتی، تدابیری اندیشدند تا از ورود افراد معمولی به جزیره خود داری کنند و مردم بومی ساکن آن را به حال خود بگذارند. فعالیت هایی که در جزیره جریان دارد، از فاصله بسیار دور و بوسیله دوربین و تصاویر ماهواره ای زیر نظر گرفته شده است و بنا به اطلاعات به دست آمده، مردم بومی جزیره، برای گذران زندگی خود به شکار حیوانات موجود در جزیره و ماهیگری اکتفا کرده و هنوز قادر به کشاورزی و روشن کردن آتش برای گرما و پخت و پز نشده اند. تعداد افراد بومی ساکن در جزیره مشخص نیست و مقامات رقمی میان پنجاه تا پانصد نفر را برای تعداد ساکنین آن تخمین زده اند.ترجمه  itrans.ir

در سیارک بخوانیم:

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش اول 

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش دوم 

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش سوم  

نظرات

برای ارسال نظر باید وارد حساب کاربری شوید. ورود یا ثبت نام

بیشتر بخوانید