مزایای مدیتیشن
#مدیتیشن#تمدد اعصاب#استرس#اضطراب1403/2/18 8:31:06 PM
با توجه به اینکه مدیتیشن به میزان بسیار زیادی برای خود محبوبیت کسب کرده است و می‌تواند به‌راحتی و آسانی فراگرفته شود، می‌تواند به‌عنوان یکی از قابل‌دسترس‌ترین روش‌های تمدد اعصاب محسوب شود. شواهد به‌دست‌آمده از تحقیقت به تأثیرات روحی روانی و شناختی مدیتیشن می‌پردازند. این یافته‌ها در زیر مورداشاره قرار خواهند گرفت. هرچند معایب بسط این نتایج در رابطه با روش‌های تمدد اعصاب نیز باید تشخیص داده شوند. برای مثال، هرچند ما یافته‌هایی را در رابطه با تمدد اعصاب موردتوجه قرار می‌دهیم، ولی باید به یاد داشته باشیم که انواع مختلفی از مدیتیشن وجود دارند. یافته‌های مرتبط با انواع مختلف مدیتیشن می‌توانند با هم تفاوت داشته باشند. اغلب اوقات سطح انگیزش عوامل تحقیقاتی می‌تواند بر نتایج به‌دست‌آمده تأثیر داشته باشد. تجربه‌ی عوامل انجام دهنده‌ی مدیتیشن نیز می‌تواند بر این نتایج تأثیر داشته باشد (آن‌هایی که تجربه‌ی شش‌ماهه در این زمینه‌دارند به‌طور حتم از افراد تازه‌کار متفاوت خواهند بود). برخلاف این محدودیت‌ها، عواملی وجود دارند که می‌توانند در رابطه با مدیتیشن مورداشاره قرار گیرند.
امکان دارد فردی با صداهای بر‌آمده از موج‌هایی که خود را به ساحل می‌زنند و یا صداهای دلپذیری که پیش‌تر ثبت و ضبط‌شده‌اند دست به مدیتیشن بزنند. هرچند امکان دارد صدای این موج‌ها برای بسیاری از افراد موردتوجه قرار گیرند، سواحل شلوغ و پرسروصدا می‌توانند ضرورت استفاده از صدای ضبط‌شده و اثرات آرامش‌بخش را در بین این حجم از صدا به‌خوبی نشان دهد. بسیاری از راه‌های خلاقانه وجود دارند که به‌واسطه آن می‌توانیم محیطی منتهی به تمدد اعصاب ایجاد کنمی.
تأثیرات فیزیولوژیکی
تأثیرات تنکرشناختی مدیتیشن به‌واسطه‌ی تحقیقات اولیه بر وی یوگای هندی و استادان زِن به دست آمد. در سال 1946، ترسی براس به این نتیجه رسید که افرادی که یوگای هندی انجام می‌دهند می‌توانند ضربان قلب خود را کنترل کنند. تحقیقی دیگر بر روی این افراد بیان می‌کند که آن‌ها می‌توانند تنفس خود را نیز آهسته کنند (به میزان چهار تا شش تنفس در دقیقه)، رسانایی الکتریکی خود را در برابر جریان برق در حدود 70 درصد کاهش می‌دهند (واکنش پوستی گالوانی) موج‌های آلفای متناوب مغزی ارسال می‌کنند و ضربان قلب خود را به 24 بار کمتر از حد مرسوم می‌رسانند. تحقیقات دیگر در مورد یوگا کاران و متخصصین حوزه‌ی زِن نیز همین نتایج را مورداشاره قرار می‌دهند.
اخیرا محققان توانایی فوق‌العاده‌ی یوگا کاران درزمینه‌ی تنظیم بدن خود به حالت متابولیسم آهسته را مورداشاره قرار داده‌اند. برای مثال، زمانی که محقق الکترودهایی را به یک یوگا کار ماهر وصل می‌کند، به این نتیجه می‌رسد که این فرد قادر است تا تنفس خود را به یک تنفس در دقیقه به مدت یک ساعت برساند. محققان دیگر توانایی استادان یوگا در عدم احساس درد را موردتوجه قرار داده‌اند. آن‌ها از روش تصویربرداری ارتعاش مغناطیسی (MRI) و همچنین مغز نگاری مغناطیسی (برای دیدن عملکرد مغز) استفاده می‌کنند و به این نتیجه نائل می‌گردند که یوگا کاران دو بخش از مغز خود که مسئول احساس درد است را تغییر می‌دهند (اینسولا و قشر نواری). در تحقیقی دیگر، زمانی که یوگا کار به یک الکترود وصل شد و زبان وی دارای سوراخی بود، از خود حالتی نشان می‌دهند که محققان می‌گویند این حالت شبیه به افرادی است که تحت بیهوشی قرار دارند.
تحقیقات به تائید اثرات روانی مدیتیشن پرداخته‌اند. آلیسون تعداد تنفس یک فرد یوگا کار را در حین انجام فرایند مدیتیشن و حین تماشای تلویزیون و خواندن کتاب مورد مقایسه و بررسی قرارداد. تعداد تنفس در حین مدیتیشن به میزان زیاد کاهش یافت (از دوازده بار تنفس به یک تنفس و نیم در دقیقه تا هفت تنفس). کاهش در تعداد تنفس درنتیجه‌ی مدیتیشن می‌تواند یک یافته‌ی مشترک در بین تمامی تحقیقات باشد.
چندین محقق به این نتیجه رسیده‌اند که کاهش در تنش ماهیچه در رابطه با مدیتیشن قرار دارد. در یک تحقیق توسط آرامبولا و همکاران و تحقیقی دیگر توسط لوسکین و همکاران، کاهش در تنش ماهیچه‌ای در افراد انجام دهنده‌ی مدیتیشن به میزان بسیار زیادی بیتش راز افرادی بود که در گروه کنترلی و غیر مدیتیشن حضور داشتند.
کاهش در تعداد ضربان قلب که در تحقیقات اولیه بر روی یوگا کاران هندی به‌دست‌آمده بود در تحقیقات اخیر نیز مورد تائید قرارگرفته است. زمانی که افراد یوگا کار و معمولی با دیدن یک فیلم در رابطه با حوادث آزمایشگاهی ازلحاظ روانی تهییج می‌شوند، ضربان افراد یوگا کار نسبت به افرادی که یوگا کار نمی‌کنند به‌سرعت می‌تواند به حالت طبیعی خود برگردد.
واکنش گالوانی پوست به‌عنوان توانایی پوست در انتقال دادن جریان الکتریکی در بین افرادی که مدیتیشن می‌کنند و افرادی که به این کار مبادرت نمی‌ورزند تفاوت دارد. هرچقدر که هدایت جریان الکتریکی در سطح پایین قرار داشته باشد، تنش کمتری رخ خواهد داد. یافته‌های مرتبط با هدایت الکتریکی در پوست محققان را بر آن داشته است تا به این نتیجه‌گیری برسند که افرادی که مدیتیشن کار می‌کنند به‌صورت بهتری می‌توانند با این تنش مقابله کنند و سامانه‌های عصبی خودکار مناسبی دارند.
مدیتیشن تأثیرات بسیار عمیقی بر روی مغز می‌گذارد. با استفاده از مغز نگاری مغناطیسی به‌منظور ارزیابی مناسب عملکرد مغزی، افرادی که مدیتیشن انجام می‌دهند می‌توانند توانایی در خاموش کردن بخشی از مغز را برای تمرکز بر بخش‌های مناسب را نشان دهند و همچنین می‌توانند موج‌های مغزی ارائه‌شده را کم کنند و ضربان قلبی را نیز در این رابطه می‌توانند کم کنند.
مدیتیشن همچنین می‌تواند تأثیرات مثبتی بر روی فشارخون و جلوگیری از پرفشاری داشته باشد، سطح اساسی کورتیزول را کاهش دهد و همچنین می‌تواند بر روند سالخوردگی نیز تأثیر داشته باشد. محققان به بیان این موضوع مبادرت می‌ورزند که "مدیتیشن می‌تواند تأثیرات سودمندی بر روی تلومر داشته باشد که این کار را به‌واسطه‌ی تعدیل تنش ادراکی و افزایش حالت مثبت ذهنی و عوامل هورمونی انجام می‌دهد که می‌توانند حفاظت از تلومر را در سطح بالایی نگه‌دارند".
بسیاری از تحقیقات که تاکنون انجام‌گرفته‌اند، از تحقیقات رابرت کیت والاس نشات می‌گیرند. والاس یکی از محققان مدرن نخستین است که تأثیرات مدیتیشن را به‌صورت معنادار موردبررسی قرارداد. در اولین تحقیق وی و در کارهای بعدی او که با هربرت بنسون همکاری داشت، والاس بیان نمود که مدیتیشن می‌تواند منجر به کاهش مصرف اکسیژن، ضربان قلب و انتشارهای موج‌های آلفای مغزی گردد. وی همچنین نشان داد که مدیتیشن می‌تواند مقاومت پوستی را افزایش دهد، لاکتات موجود در خون را کاهش دهد (که با کم کردن اضطراب همسو است) و همچنین بر تولید دی‌اکسید کربن تأثیر دارد و جریان جانبی خون به دست‌ها و پاها را افزایش می‌دهد.
شواهد بسیار زیادی وجود دارند که بیان می‌کنند مدیتیشن می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی گردد که از عوامل ایجادشده به‌واسطه‌ی روش‌های تمدد اعصاب متفاوت هستند (مانند خواندن، تلویزیون تماشا کردن و خوابیدن). این تغییرت به نام واکنش تمدد اعصاب (واکنش تروفوتروپیک) شناخته می‌شود که می‌تواند تأثیرات مثبتی بر روی سلامتی داشته باشد.
واکنش تمدد اعصاب: حالت فیزیولوژیکی زمانی ایجاد می‌شود که فرد به حالت ریلکس رسیده باشد که همچنین با نام واکنش تروفوتروپیک نیز شناخته می‌شود.
واکنش تروفوتروپیک: یک حالت فیزیولوژیکی است که زمانی حاصل می‌گردد که فرد به حالت راحتی رسیده باشد که همچنین با نام واکنش تمدد اعصاب نیش شناخته می‌شود.
اثرات روانی
در این نقطه شما می‌توانید تشخیص دهید که ذهن نمی‌تواند مستقل از بدن حرکت کند. درنتیجه شما می‌توانید به این حدس و گمان برسید که تأثیرات فیزیولوژیک مدیتیشن دارای مفاهیم روانی نیز هستند. شما حق‌دارید. تحقیقات متعددی شواهدی در این زمینه به دست آورده‌اند که سلامت روانی افرادی که مدیتیشن می‌کنند از افرادی که این کار را انجام نمی‌دهند در سطح بهتری قرار دارد.
برای مثال افرادی که مدیتیشن می‌کنند اضطراب کمتری دارند. هرچند مهم‌تر از این، یافته‌ای است که بیان می‌دارد استرس و اضطراب می‌تواند با آموختن مدیتیشن به افراد کاهش پیدا کند. کودکانی که در سنین مدرسه قرار دارند می‌توانند بعد از دوره‌ی آموزشی 18 ساعته از مدیتیشن، استرس خود را کاهش دهند. تحقیقات دیگر نشان داده‌اند که سطوح اضطراب آشکار و نهان افراد بعد از چند دوره‌ی آموزشی مدیتیشن می‌تواند کاهش یابند. حتی دانش‌آموزانی که استرس آزمون دارند می‌توانند از مدیتیشن استفاده کنند و همچنین در این راستا نتایج بسیار مناسبی گزارش کرده‌اند.
محققان به این نتیجه رسیده‌اند که مدیتیشن به‌علاوه‌ی تأثیرات کاهنده‌ی استرس، می‌تواند به محور تمرکزی درون فردی، خود شکوفایی بیشتر، احساسات مثبت‌تر بعد از مواجه‌شدن با یک عامل استرس‌زا، اصلاح در رفتار خواب، کاهش سیگار کشیدن، رها شدن از سردرد و حالت کلی از زمینه‌ی مثبت مغزی منجر گردد. حتی مشکلات مرتبط با غذا خوردن نیز می‌توانند به‌طور مثبت تحت تأثیر مدیتیشن قرار گیرند. در مطالعه‌ای بر روی 18 زن چاق که مدیتیشن آموزش‌دیده بودند، مشخص شد که این افراد تمایل کمتری به غذا نشان می‌دهند، استرس کمتری داشته باشند و حس و توان کنترل آن‌ها نیز افزایش می‌یابد.
اخیراً مدیتیشن توانسته است قدرت توجه را افزایش دهد و همچنین توانسته است در فرایند مبارزه با مصرف مواد سودمند باشد. همچنین مدیتیشن دارای تأثیرات بسیاری خوبی در زمینه‌ی مبارزه‌ی افراد با شیزوفرنی داشته است و توانسته است در بسیاری از موارد از خودکشی جلوگیری نماید. من به شما در اداکه مقاله آموزش خواهم داد که چگونه مدیتیشن نمایید. بر اساس روشی که من به شما یاد خواهد داد شما قادر خواهید بود تا مصرف اکسیژن و سطح لاکتات خون را کاهش دهید، پارامترهای فیزیولوژیکی دیگر را دستخوش تغییر نماید، استرس کمتری داشته باشید و به میزان بهتری دست به خود شکوفایی بزنید. آماده هستید؟
در سیارک بخوانیم: