چیز نت یا اینترنت اشیا (IoT) شبکه ای از اشیا فیزیکی- دستگاه ها، وسایل نقلیه، ساختمان ها و دیگر موارد- تعبیه شده با قطعات الکترونیکی، نرم افزارها، سنسورها و اتصال به شبکه است که جمع آوری و تبادل اطلاعات برای این اشیا را قادر می سازد. اینترنت اشیا(چیز نت) به اشیا اجازه می دهد تا احساس شوند و از راه دور در سراسر زیرساخت های موجود شبکه کنترل شوند، و ایجاد فرصتی برای ادغام مستقیم تر جهان فیزیکی به سیستم های مبتنی بر کامپیوتر نموده، و منجر به بهبود بهره وری، دقت و سود اقتصادی شود؛ زمانی که اینترنت اشیا(چیز نت) با سنسورها و محرک ها تکمیل شود، این تکنولوژی یک نمونه از کلاسی جامع از سیستم های سایبری فیزیکی می شود، که همچنین شامل تکنولوژی هایی مانند شبکه های هوشمند، خانه های هوشمند، حمل و نقل هوشمند و شهرستانهای هوشمند نیز می شود. هر شیء به طور منحصر به فردی از طریق سیستم محاسبات تعبیه شده قابل شناسایی است اما قادر به ترکیب در زیرساخت اینترنت موجود می باشد. کارشناسان تخمین می زنند که اینترنت اشیا تقریبا شامل 50 میلیون شیء تا سال 2020 باشد .
اولین بار کارآفرین انگلیسی کوین اشتون این اصطلاح را در سال 1999 ابداع نمود، در حالی که در لابراتوار اتو آی دی [Auto ID Labs] کار می کرد (که در اصل مراکز اتو آی دی نامیده می شود)، که اشاره به یک شبکه جهانی از اشیا متصل به شناسایی فرکانس رادیویی یا (RFID) دارد . به طور معمول، انتظار می رود که اینترنت اشیا ارائه اتصال پیشرفته دستگاه ها، سیستم ها، و خدماتی را دهد که فراتر از ارتباطات ماشین به ماشین (M2M) می رود و انواع پروتکل ها، دامنه ها، و برنامه های کاربردی را پوشش می دهد. انتظار می رود که اتصال متقابل این دستگاه های تعبیه شده (از جمله اشیا هوشمند)، راهنمای اتوماسیون تقریبا در تمام زمینه ها باشد، در حالی که برنامه های کاربردی پیشرفته ای مانند یک شبکه هوشمند را نیز قادر می سازد ، و در حال گسترش به حوزه هایی مانند شهرستانهای هوشمند می باشد . ( سیارک)
"اشیا" در مفهوم اینترنت اشیا، می تواند اشاره به طیف گسترده ای از دستگاه ها مانند ایمپلنت های مانیتورینگ قلب، ترنسپاندرهای زیست تراشه در حیوانات مزرعه، صدف های برقی در آبهای ساحلی، خودرو با سنسورهای تعبیه شده، دستگاه های تجزیه و تحلیل DNA برای مانیتورینگ زیست محیطی/ مواد غذایی/ پاتوژن و یا دستگاه های عملیات میدانی داشته باشد که به آتش نشان در عملیات جستجو و نجا ت کمک می نمایند . دانشمندان حقوقی پیشنهاد می کنند به "شیء" به عنوان یک "مخلوط تنگاتنگ از سخت افزار، نرم افزار، اطلاعات و خدمات" نگریسته شود . این دستگاه ها اطلاعات مفید را با کمک فن آوری های مختلف موجود جمع آوری نموده و سپس بصورت خودگردان داده ها را بین دستگاه های دیگر جریان می دهند. از نمونه های کنونی بازار سیستم های ترموستات و واشر/ خشک کن هوشمند را می توان نام برد که از Wi-Fi برای نظارت از راه دور استفاده می نمایند.
و همچنین با گسترش اتوماسیون متصل به اینترنت به یک مجموعه از حوزه های نرم افزاری جدید، از اینترنت اشیا انتظار می رود که تولید مقادیر زیادی از داده از مکان های متنوع نماید، در نتیجه ضرورت تجمیع سریع داده ها، و افزایش نیاز به شاخص، انبار، و پردازش موثرتر چنین داده هایی وجود دارد. IoT یکی از سیستم عامل های شهرهای هوشمند امروزی، و سیستم های مدیریت انرژی هوشمند می باشد.

تاریخ اولیه 

از سال 2013، چشم انداز اینترنت اشیا به دلیل همگرایی فن آوری های متعدد، اعم از ارتباط بی سیم به اینترنت و سیستم های جاسازی شده به سیستم های میکروالکترومکانیکی (MEMS) تحول یافت . این بدان معنا است که زمینه های مرسوم سیستم های تعبیه شده، شبکه های حسگر بی سیم، سیستم های کنترل، اتوماسیون (از جمله اتوماسیون خانه و ساختمان)، و غیره، همگی به فعال کردن اینترنت اشیا کمک می کنند (IoT).
مفهوم شبکه ای از دستگاه های هوشمند در سال 1982 با یک ماشین کک اصلاح شده در دانشگاه کارنگی ملون مورد بحث قرار گرفت، که اولین دستگاه متصل به اینترنت بود،و قادر به گزارش موجودی و سردی نوشیدنی تازه بارگیری شده بود. مقاله بدوی مارک وایزر در سال 1991 در مورد محاسبات فراگیر، "کامپیوتر در قرن 21"، و همچنین کارهای مقدماتی علمی مانند یوبی کامپ و پرکام تولید چشم انداز معاصر اینترنت اشیا را نمودند. در سال 1994 رضا راجی مفهومی را در طیف IEEE توصیف کرد، تحت عنوان "[حرکت] بسته های کوچک داده ها به سوی یک مجموعه بزرگ از گره ها، به طوری که به ادغام و خودکار کردن هر شیء از لوازم خانگی گرفته تا کل یک کارخانه منجر شود" . بین سال های 1993 و 1996 شرکت مختلف راه حل هایی مانند "مایکروسافت در محل کار" و یا "نست ناول" را ارائه داده اند. با این حال، تنها در سال 1999 این رشته شروع به شتاب نمود. "بیل جوی" ارتباطات دستگاه به دستگاه (D2D) را به عنوان بخشی از چارچوب "شش شبکه" خود می پروراند، که در مجمع جهانی اقتصاد در داووس در سال 1999ارائه شد. ( سیارک)
مفهوم اینترنت اشیا ابتدا در سال 1999 از طریق مرکز Auto-ID در MIT و نشریات مرتبط با تجزیه و تحلیل بازار محبوب شد. شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) توسط کوین اشتون (یکی از بنیانگذاران اصلی مرکز Auto-ID ) به عنوان یک پیش نیاز برای اینترنت اشیا در آن نقطه دیده می شد . اگر تمام اشیا و افراد در زندگی روزانه با شناسه تجهیز شوند، کامپیوتر می تواند آنها را مدیریت و فهرست نماید. در کنار استفاده از RFID، برچسب زدن اشیا ممکن است از طریق فن آوری هایی مانند ارتباطات میدان نزدیک، بارکد، کدهای QR و نهان نگاری، دست یافته شود .
در تفسیر اصلی خود،  یکی از نخستین پیامدهای اجرای اینترنت اشیا با تجهیز تمام اشیا در جهان با دستگاه های شناسایی کوچک یا شناسه قابل خواندن توسط ماشین، برای تبدیل زندگی روزانه خواهد بود .

به عنوان مثال، کنترل موجودی فوری و بی وقفه می تواند در همه جا حاضر باشد . توانایی فرد برای تعامل با اشیا می تواند بر اساس نیازهای فوری یا حال حاضر، به صورتی از راه دور، مطابق با موافقتنامه های موجود با کاربر نهایی، دگرگون شود . به عنوان مثال، چنین فن آوری می تواند به ناشران سینما کنترل بسیار بیشتری را بر روی تجهیزات بخش خصوصی مربوط به کاربر نهایی اعطا نماید؛ که به صورت از راه دور با اعمال محدودیت های کپی رایت و مدیریت محدودیتهای دیجیتال صورت می گیرد، به طوری که توانایی یک مشتری که یک دیسک Blu-ray را برای تماشای این فیلم خریداری کرده وابسته به تصمیم به اصطلاح "دارنده حق نشر " می شود.ترجمه  itrans.ir 

در سیارک بخوانیم:

امنیت مسیریابی در اینترنت اشیا "چیزنت"

تشکیل کمیته‌ های تخصصی اینترنت اشیا با هدف راهبری طرح های کلان ملی 

نخستین دوره لیگ اینترنت اشیا (IoT) برگزار می‌شود

امروزه که میلیاردها دستگاه به شبکه جهانی اینترنت متصل هستند، حفظ امنیت مسیریابی داده‌ها در مقابل حملات گوناگون در شبکه مسئله بسیار مهمی است. اگر کاربران شک کنند که افراد یا سیستم‌هایی می‌توانند به طور غیرقانونی به اطلاعات خصوصیشان دست یابند، دیگر احساس امنیت نمی‌کنند. بر این مبناست که  طرح SecTrust یا اعتماد به امنیت  پیشنهاد شده است. این طرح، روشی امن، سبک و مبتنی بر اعتماد جهت مسیریابی است. هدف طرح، شناسایی و جداسازی حملات مسیریابی مرسوم در شبکه IoT است. طرح پیشنهادی بر اساس همکاری موفق گره‌های حسگر IoT کار می‌کند. این همکاری در اصل، رفتار قابل اعتماد گر‌ه‌ها را بازتاب می‌دهد. (سیارک)

در سال‌های اخیر، اینترنت اشیا یا IoT به یکی از موضوعات داغ تحقیقاتی در فن‌آوری اطلاعات تبدیل شده است، و روز به روز کاربرد گسترده‌تری می‌یابد. IoT توصیفی کامل از محیط و سطح همکاری مناسبی با جهان فیزیکی فراهم می‌کند . امروزه، ابزارهای IoT فراوان متصل به هم (اشیای فیزیکی مجهز به گره‌های حسگر که از آدرس‌دهی IP برای اتصال به اینترنت و ارتباط با سایر دستگاه‌ها استفاده می‌کنند) کاربردهای تجاری نوینی یافته‌اند؛ مثلا آن‌ها در چاه‌های نفت به عنوان حسگر، سیستم‌های هوشمند حمل و نقل، بازی‌های رایانه‌ای، کشاورزی، خانه‌های هوشمند، گجت‌های پوشیدنی، گجت‌های نظارت بر سلامت، صنایع خودرو و سیستم‌های هوشمند تولید نیرو بکار گرفته می‌شوند. این موارد تنها نمونه‌های اندکی از کاربردهای نوین IoT است.

در IoT امنیت شبکه اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد؛ خصوصا وقتی بسته‌ها از میان شبکه‌هایی گوناگونی متشکل از گره‌های هوشمند گذر می‌کنند تا به سرور واقع در اینترنت برسند. با توجه به توپولوژی‌ متغیر و آسیب‌پذیر احتمالی هر شبکه، مسیریابی و آدرس‌دهی دو موضوع مهم در شبکه‌های IoT هستند که به توجه ویژه‌ای نیاز دارند. اضافه بر این، جهت مسیریابی بسته‌ها لازم است آن‌ها از شبکه‌های مختلف ابزارهای IoT عبور کنند. جهت مسیریابی درست، حفظ یکنواختی در شبکه‌های مختلف هم به شدت به مسائل مسیریابی و آدرس‌دهی وابسته است. برای اینکه میلیون‌ها یا حتی میلیاردها ابزار IoT موجود در سرتاسر جهان کار کنند، مجموعه‌ای از مسائل از جمله تجانس، گسترش‌پذیری، تحرک، مسیریابی، امنیت و غیره به آدرس‌دهی نیاز دارند.
 مسیریابی تعیین می‌کند چگونه باید در شبکه مسیرها ترافیک را ساخت و ترافیک را روی مسیرها ارسال و کنترل کرد؛ مسیریابی امکان انتقال بی‌کم و کاست بسته‌ها را از منبع به مقصد نهایی فراهم می‌کند. ..........ادامه دارد   ترجمه  itrans.ir

تاریخچه ی مختصر چیزنت:

اصطلاح چیزنت اولین بار در سال 1999 به وسیله کوین اشتن، که بر روی استاندارد علامت گذاری اشیا برای RFID برای کاربردهای حمل و نقل کار میکرد. به هر حال، ایده ی محاسبه ی حاضر به دهه 1980 برمیگردد. از آن زمان محققان بر روی خیلی سیستمها با تمرکز روی شبکه های علامت گذاری و و حسگرها، ابرتکنولوژِی ، و شبکه های ارتباط جمعی کار کردند.
یک مرحله ی بسیار برجسته زمانی حاصل شد که که مهندسی اینترنت وظیفه محور IPv6 منتشر شد، روندی که چیزنت را فعال میکرد. اخیرا چیزنت حجم عظیمی از ورود تبلیغات و کار بر روی معماران مرجع دریافته است که توسط صنایع بزرگ گرفته شده است:
• گوگل، بریلو را به عنوان سیستم عامل برای دستگاههای چیزنت هوشمند خانگی اعلام کرده است.
• دستگاهها به صورت تجاری برای استاندارهای ارتباط ماشین با ماشین مانند بلوتوث و زیگبی، استاندارهای جهانی IPC، و وای فای ضعیف در دسترس هستند.
• مایکروسافت، اعلام کرده است که ویندوز 10 اتصال سیستم های جهانی میکروکنترلر مانند Raspberry Pi2 را ساپورت میکند.
• سامسونگ و کمپانی های دیگر یک نسب جدید از تراشه های دستگاههای هوشمند را اعلام کرده اند.
• بسیاری از گزارشات اجرایی شبکه های میکروکنترلر که به عنوان مراکز حسگرها، دیسک ها، و علامت گذاری را توصیف کرده اند.
دو نام جایگزین برای چیزنت استفاده میشود: اینترنت صنعتی در شمال آمریکا و صنعت 4.0 در اروپا. به هر حال، نام مرجح به نظر همان چیزنت میباشد.این مقاله ادامه دارد....ترجمه  itrans.ir

در سیارک بخوانیم:

اینترنت اشیا

امنیت مسیریابی در اینترنت اشیا "چیزنت"

تکنولوژی IoT / اینترنت اشیا یک چارچوب نوظهور مبتنی بر اینترنت است که از جمله ی کاربردهای آن میتوان به نقش مثبتی که میتواند در مبادلات جهانی کالاها داشته باشد اشاره کرد. در عین حال که باید چند فناوری گوناگون را در نظر داشته باشیم، به نظر میرسد که برچسب گذاری اشیاء با چیپهای RFID، هم اکنون پرطرفدارترین رویکرد میباشد. این برچسبها راه را برای معرفی یک EPC باز میکنند که میتواند به اطلاعاتی در مورد محصول که در اینترنت ذخیره شده و میتوان از طریق ONS و یا یک سرویس کشف (EPC Discovery System) به آن دست یافت، ارجاع دهد.

برای اجتناب از اینکه واحدی یگانه کنترل کامل بر روی چارچوب داشته باشد، IoT /اینترنت اشیا باید غیر متمرکز شده و با دیگر ابزارها و برنامه ها سازگار و قابل تعامل شود. علاوه بر این، یک ساختار غیر متمرکز شده میتواند منجر به کاهش خطر نقطه ی خطای واحد نیز بشود.

IoT /اینترنت اشیا به عنوان یک ساختار جهانی در جایگاهی ست که میتواند باعث ایجاد رقابت شود. از یک سو، وارد شدن شرکتهایی از کشورهای در حال توسعه، شرکتهای کشورهای توسعه یافته را وادار به بازبینی روشهای کاریشان و تلاش بیشتر برای افزایش اقدامات نوآورانه شان میکند، چرا که تنها در این صورت میتوانند قابلیت رقابت کردن را در خود حفظ کنند.

علاوه بر این، افزایش اطلاعات برای تجارتها میتواند منجر به مزیتهای رقابتی در زمینه ی بهینه سازی فرآیندها نیز بشود. از سوی دیگر، چنین اطلاعاتی در مورد کالاها میتواند به رقابت نیز صدمه بزند، چرا که برخی تجارتها از قوانین مربوط به مالکیت فکری تخطی میکنند و این موضوع باعث کاهش سطح نوآوری میشود. بنابراین، به منظور اینکه IoT /اینترنت اشیا به عنوان چارچوبی جهانی بروز پیدا کند و با مشکلات عمده ای نیز روبرو نشود، باید به یافتن راه حلهایی -به خصوص راه حلهایی قانونی- دست بزنیم.

به احتمال زیاد، IoT /اینترنت اشیا به گونه ای خواهد بود که خود به خود تنظیم و تطبیق شود. علی رغم اینکه تنظیم خود به خودی ضعفهایی نیز دارد، باید به این نکته نیز توجه داشت که این نوع تنظیم از پایه ریزی نوعی قانون الزام آور ساده تر بوده و IoT /اینترنت اشیا از این طریق میتواند با سهولت بیشتری با پیشرفتهای جدیدی که در فضاهای فنی ای که مدام در حال تغییر و تکامل هستند از اهمیت بالایی برخوردارند، تطبیق پیدا کند.

با این حال، اساسی ترین رهنمون ها باید بر مبنایی قانونی و الزام آور پایه ریزی شوند، مبنایی که (با توجه به در دسترس بودن IoT /اینترنت اشیا در سراسر جهان) بهتر است توسط قانونگذاری بین المللی ایجاد شده باشد. این قانونگذار بین المللی هم میتواند به تازگی پایه ریزی شده باشد، و هم میتواند به عنوان کمیته ای از یک سازمان بین المللی که از قبل وجود داشته معرفی شود. WTO و OECD بسیار برای شامل شدن چنین پیکره ای مناسب هستند. اتحادیه اروپا هم اکنون مقالاتی در مورد IoT /اینترنت اشیا منتشر کرده است که میتوان از آنها درسهای بسیاری آموخت. با این حال، این بحث باید جهانی باشد و راه حلها نباید از نظر جغرافیایی محدودیت داشته باشند.

امنیت و حریم خصوصی در ارتباط با IoT /اینترنت اشیا از اهمیت بالایی برخوردار هستند. به منظور حفاظت از تجارتها و همچنین رقابت سالم، معاملات تجاری و منافع شرکتهای درگیر باید محرمانه باقی بماند. این چالشها را میتوان با به کارگیری PET، که امنیت و حریم خصوصی را بهبود میبخشد، هموار کرد. با این حال، این اقدامات برای حفاظت از کاربران کافی نیست. باید رویکردی قانونی را نیز مورد ملاحظه قرار دهیم.

از انجا که حق حریم خصوصی یکی از حقوق اولیه و اساسی به شمار میرود، از مباحث مربوط به پیاده سازی حقوق بشر میتوان به نتایج بسیاری رسید. در عین حال که باید در آینده نیز از مقررات موجود در مورد امنیت و حریم خصوصی تبعیت شود، معرفی و ایجاد قوانین و مقرراتی جدید نیز اجتناب ناپذیر است. این مققرات باید شامل قوانینی در مورد پیکره هایی باشد که حق حریم خصوصی را زیر پا میگذراند. نهایتا، کاربران IoT /اینترنت اشیا باید در مورد خطرات بالقوه و چگونگی دوری از آنها مطلع شوند، چرا که آنها خود در جایگاهی قرار دارند که میتوانند به صورت چشمگیری در حفظ امنیت و حریم خصوصی خود نقش داشته باشند.

یکی دیگر از جنبه هایی که باید مورد توجه رویکردهای تنظیمی قرار بگیرد، بحث مدیریت IoT /اینترنت اشیا میباشد. در این رابطه، مطالب زیادی را میتوان از گفتمانهای مربوط به مدیریت اینترنت نتیجه گرفت. تمام پیکره هایی که در عملکرد IoT /اینترنت اشیا نقش دارند باید از برخی رهنمونها درباره ی مدیریت پیروی کنند.

به خصوص، این پیکره ها باید قانونی بوده و تمام ذینفعان را شامل شوند. علاوه بر این، ذینفعان باید قادر باشند نظرات خود در مورد عملکرد IoT /اینترنت اشیا را بیان نموده و این نظرات باید به گوش واحدهای مدیریتی برسند. به علاوه، این پیکره ها باید شفاف و پاسخگو باشند. پاسخگویی پیکره های مدیریتی برای IoI از اینترنت نیز اهمیت بیشتری دارد، چرا که این مسئله برای تجارتها بسیار مهم است که بدانند معاملاتشان انجام خواهد شد. اگر معاملات تجاری به دلیل مشکلات موجود در سیستم با شکست روبرو شوند، تجارتها باید به صورت دقیق بدانند چه کسی مسئول این مسئله بوده است. همچنین، مشکل منابع ضروری نیز باید مورد بررسی قرار گرفته شود.

ملزومات زیرساختی باید تحقق پیدا کنند، به عبارت دیگر، سیستم باید قوی و سالم، در دسترس، قابل اطمینان و همچنین سازگار باشد تا IoT /اینترنت اشیا بتواند به عنوان چارچوبی جهانی برای تبادل کالاها به خدمت رسانی بپردازد. علاوه بر این، دسترسی به زیرساختها باید ارائه شود. به خصوص، تمام تجارتهای ذینفع باید بتوانند استفاده ی برابر و بدون تبعیضی از IoT /اینترنت اشیا داشته باشند. حق دسترسی را نیز میتوان بر مبنای فلسفه ی کاری اصلی در نظر گرفت.

هنوز موانعی بر سر راه IoT /اینترنت اشیا وجود دارد و برای اینکه IoT /اینترنت اشیا کاملا قابل استفاده شود باید این موانع هموار شوند.

چند-زبانه بودن یکی از مسائل IoT /اینترنت اشیا و همچنین خود اینترنت است، و این موضوع جای بحث و تعمق دارد. علاوه بر این، باید به موانع قانونی نیز رسیدگی شود، به خصوص تنظیم و تطبیق فرکانس رادیویی که از یک سو به قوانین ملی بستگی دارد، و از سوی دیگر به نوعی یکپارچه سازی نیازمند است تا برچسبهای RFID بتوانند به صورت جهانی قابل خواندن باشند و با سرویسهای دیگر از قبیل رادیو و تلویزیون تداخل پیدا نکنند.

در مورد تاثیر برچسبهای RFID بر سلامتی که بر اثر انتشار انرژی الکترومغناطیس و یا تداخل این برچسبها با دستگاههای دیگر اتفاق می افتد نیز نگرانی هایی وجود دارد. این مسائل باید جدی گرفته شده و مورد بررسی قرار بگیرند، ترجیحا توسط سازمانی که در زمینه ی مسائل مرتبط با فناوری و همچنین سلامتی انسان از اعتبار بالایی برخوردارست.

در حالی که باید با تمام این مشکلات دست و پنجه نرم کرد، باید مزایای بیشمار IoT /اینترنت اشیا را نیز در نظر داشته باشیم. به خصوص، IoT /اینترنت اشیا میتواند از طریق شامل کردن شرکتهای موجود در کشورهای در حال توسعه در مبادلات جهانی کالاها به از میان برداشت شکاف دیجیتالی موجود کمک کند.

علاوه بر این، معرفی و به کارگیری موتورهای جستجو در IoT /اینترنت اشیا به کاربران اجازه میدهد که اطلاعات مورد نیاز را در مدت زمانی کوتاه پیدا کنند، و این مسئله باعث افزایش مزایای IoT /اینترنت اشیا برای تمام کاربران، به خصوص کابران کم تجربه، میشود. IoT /اینترنت اشیا همچنین نقش مثبتی در مبارزه با محصولات تقلبی، محیط زیست پایدار، کاهش مصرف انرژی، و مدیریت زباله دارد. بهبود وضعیت بهداشت که میتوان با استفاده از IoT /اینترنت اشیا به آن دست یافت، تضمین عرضه

غذا از طریق حصول اطمینان از تحویل مواد غذایی تازه و پیگیری محصولات غذایی، و همچنین کاهش و ریشه کن کردن بحران جهانی غذا، به رفاه جهانی کمک میکند. نهایتا، IoT /اینترنت اشیا راه را برای نظارت بر تبعیت از استانداردهای کار، که یکی از مسائل مهم در کشورهای در حال توسعه است، هموار میکند.  در ادامه  این مقاله علمی پژوهشی  به کاربردهای IoT در زمینه ارتقا دادن وضعیت بهداشت و صنعت غذایی می پردازیم................(سیارک)

 در سیارک بخوانیم:

امنیت مسیریابی در اینترنت اشیا "چیزنت" 

اینترنت اشیا یا چیزنت 

اینترنت اشیا 

ادامه ی مقاله اینترنت اشیا و کاربردهای IoT 

ارتقا دادن وضعیت بهداشت با internet of things

IoT /اینترنت اشیا میتواند جنبه های گوناگونی از سلامتی افراد را بهبود ببخشد. میتوان فرآیندهای تدارکاتی، مراقبتها و تجهیزات پزشکی در بیمارستانها، را ارتقا داده، و بر مبنای قابلیت ردگیری بیماری، هر چیزی را از مسائل مربوط به خون گرفته تا مفاصل ران، و همچنین سلامتی افراد، به خصوص نوزادان را، بهبود بخشید.

با IoT، اشیا بیشتر و بیشتر در درون بدن انسان ادغام میشوند. انتظار میرود که نوعی از شبکه های بدن (body area network) تولید شود که قابلیت ارتباط با پزشکان معالج، خدمات اورژانس، و افرادی که از سالخوردگان نگهداری میکنند را داشته باشند. این پیشرفت چندان هم جدید نیست. یکی از مثالهای موجود این مسئله را میتوان در کاردیو ورتر-دیفیبریلاتور (Cardioverter-Defibrillator) مشاهده کرد که در قلب انسان جاسازی میشود و قابلیت این را دارد که به صورت خودکار در مورد اینکه چه هنگام باید شوک را اعمال کند تصمیم بگیرد. این دستگاه کاملا به شبکه متصل است به گونه ای که پزشک را مطلع میکند تا اقدامات بعدی برای نجات بیمار را انجام دهد.

میتوان از دستگاههای قابل شناسایی بی سیمی که به صورت درون کاشت بوده و به منظور ذخیره سازی اطلاعات مربوط به سلامت فرد به کار میروند و ممکن است در موقعیت های اورژانسی باعث نجات جان بیمار شوند نیز استفاده کرد. در چنین مواقعی، بیمارستانها با دسترسی داشتن به چنین اطلاعاتی میتوانند بلافاصله درمان مربوطه را برای بیمار تجویز کنند. این امکان میتواند برای افراد مبتلا به دیابت، سرطان، بیماری سرخرگهای قلبی، سکته مغزی، بیماری مزمن انسدادی ریه، روان آشفتگی، صرع و آلزایمر، و همچنین افرادی که دستگاههای پزشکی درون کاشت شده و پیچیده ای از قبیل تنظیم کننده ضربان قلب، استنت، مفاصل مصنوعی و یا اعضای پیوندی دارند و ممکن است بیهوش بوده و یا قادر به توضیح وضعیت خود در اتاق عمل نباشند، بسیار مفید باشد.

به علاوه، اطلاعات مربوط به بیماران و وضعیت سلامت آنها، به بیمارستانها اجازه میدهد بر اساس سن، وزن و قد بیمار، پیش از دادن دارو، از اینکه دارو مناسب است و در زمان و دوز درست به بیمار داده میشود اطمینان حاصل کنند. میتوان به وسیله ی اختصاص دادن کدهایی برای بسته های داروها، و از طریق آن، ایجاد یک پایگاه اطلاعاتی که به افراد در مورد آلرژی ها و تداخل یک دارو با داروهای دیگر هشدار میدهد، از سازگاری داروها نیز اطمینان حاصل کرد. از IoT /اینترنت اشیا میتوان به عنوان ابزاری برای مبارزه با تقلب، و ارتقا سطح سلامت افراد نیز استفاده کرد، چرا که به این وسیله میتوان از اینکه افراد از داروهای تقلبی -و بعضا کشنده- استفاده نمیکنند، اطمینان به عمل آورد.

IoT /اینترنت اشیا میتواند در نجات جان و بهبود سلامتی افراد نیز مفید باشد چرا که میتوان از آن در پیشبینی شرایط آب و هوایی و همچنین پیدا کردن راههای میان بر برای کوتاه کردن مسیر و اجتناب از برخی حوادث آز آن استفاده کرد. هشدارهای به موقع جان انسانها را نجات میدهد، و اگر به افراد در مورد موقعیتهای خطرناک اطلاع رسانی شود، بسیاری از تصادفات اتفاق نمی افتد. از سوی دیگر، این مسئله به نفع شرکتهای بیمه نیز هست، چرا که ریسک آنها را به حداقل میرساند. بنابراین، این مسئله که شرکتهای بیمه باید در تامین هزینه های IoT /اینترنت اشیا سهم داشته باشند، مسئله ای بدیهی ست، چرا که موفقیت IoT /اینترنت اشیا در آینده به سودآوری خود این شرکتها نیز منجر خواهد شد.. با این حال، تعیین مقدار دقیق سهم مالی این شرکتها در گسترش و توسعه ی IoT /اینترنت اشیا امری چالش برانگیز است.

ناگفته نماند که صرفه جویی مالی ای که از مزایای آسایشگاههای سالمندان، که به افراد اجازه میدهد برای مدت زمان بیشتری در خانه بمانند، نشات میگیرد، از موارد ذکر شده نیز بیشتر است. با پیری جامه و، در نتیجه، بالا رفتن هزینه های مربوط به مراقبتهای پزشکی، IoT /اینترنت اشیا میتواند بسیار سودمند باشد.

تضمین عرضه ی غذا

IoT /اینترنت اشیا در مبحث غذا نیز میتواند در دو زمینه بهبودهایی ایجاد کند. اول اینکه میتوان با IoT /اینترنت اشیا مواد غذایی را ردیابی کرده و از تازه بودنشان اطمینان حاصل کرد. دوم اینکه میتوان با معرفی و بکارگیری IoT، بحران جهانی غذا را کاهش داده و حتی ریشه کن کرد.

ردیابی محصولات غذایی به مصرف کنندگان در حصول اطمینان از منشا و محل تولید آن محصول کمک کرده، و در نتیجه، باعث حفظ تنوع کشاورزی و سبکهای زندگی روستایی میشود. علاوه بر این، اطلاعات مربوط به منشا محصول، استفاده از مواد شیمیایی و... میتواند در جلوگیری از بروز بیماری نیز موثر باشد. هشدارهای به موقع به مصرف کنندگان کمک میکند اطمینان حاصل کنند که غذایی که خریداری میکنند منشایی کنترل شده و قابل اطمینان داشته، و کنترل کیفیت از مزرعه شروع شده و تا مغازه ها، فروشگاهها و روی میز مصرف کننده ادامه پیدا میکند. این اوتوماسیون از مردم در برابر بیماریهایی از قبیل جنون گاوی و آنفولانزای مرغی حفاظت میکند. علاوه بر این، در صورت پیدا شدن محصولی عفونی و مسموم، میتوان با سرعت بیشتری منشا محصول را پیدا کرده و تاثیرش را بهتر و سریعتر کنترل کرد.

شرکت آمریکایی Dole برای ردگیری حرکت محصولات تازه اش -مخصوصا کاهو- از مزرعه تا مکان فرآوری، و نهایتا، مغازه و فروشگاه، از RFID استفاده میکند. شرکت Dole این تدابیر را در واکنش به بحران سپتامبر 2006 اتخاذ کرده که طی آن مشخص شد بخشی از اسفناجهای بسته بندی شده ی این شرکت در شیوع اشریشیا کلی -نوعی باکتری- که منجر به مرگ سه نفر و بیماری صدها تن دیگر شد، نقش داشته است.

استفاده از RFID نه تنها به شرکتهای بزرگ در پیگیری دارایی هایشان کمک میکند، بلکه میتواند از طریق محدود کردن فراخوانها به محصولاتی که در خطر هستند، هزینه ها را نیز کاهش دهد. برای نمونه، در مثال شرکت Dole، دیگر لزومی نداشت که شرکت تک تک بسته های اسفناج سراسر آمریکای شمالی را فراخوان کند. در نتیجه، از آنجا که شرکت Dole قادر بود با چنین سرعتی اقدامات لازمه را انجام دهد، این امکان را داشت که درگیری اش در مسائل قانونی را کاهش دهد.

پیگیری محصولات میتواند باعث ارائه ی بازخورد بازار به تولیدکنندگان، در بخشی که تولید اغلب از پیش به صورت مناسبی مطابق با پیشبینی ها برنامه ریزی شده است، نیز باشد. این مسئله باعث محدود شدن انعطاف پذیری تولیدکنندگان میشود. بحران جهانی غذا نشان میدهد که ساز و کارهای بازخوردی کنونی در بازار محصولات غذایی به اندازه کافی خوب عمل نکرده و منجر به تولید بیش از حد غذا و کمبود غذا میشوند. میتوان از طریق IoT /اینترنت اشیا این پیشبینی ها را بهبود بخشید، و این امر به کشاورزان این امکان را میدهد که محصولات خود را طوری زمانبندی کنند که با نوسانات تقاضای بازار مطابقت بیشتری داشته باشد. احتمال ثبات عرضه ی غذایی، در دورانی که گرسنگی، به خصوص در کشورهای در حال توسعه، هنوز هم یکی از دغدغه های کلان است، نباید دست کم گرفته شود.  

نظارت بر انطباق با استانداردهای کار

اطلاعات ارائه شده از طریق شیء برچسب گذاری شده میتواند به وضعیت کار در تولید شیء مربوطه نیز اشاره داشته باشد. تبعیت از استانداردهای بین المللی کار (از قبیل ممنوعیت کار اجباری و کار کودکان، حق مربوط به سازماندهی و مذاکرات دسته جمعی، و یا حق دستمزد برابر)، به خصوص در کشورها در حال توسعه، یکی از مشکلات مهم بوده و باید مورد توجه قرار بگیرد. در کشورهای توسعه یافته، مصرف کنندگان معمولا به روشهای تولید علاقه مند بوده و در نتیجه به اطلاعاتی که تجارتهای واقع در کشورهای در حال توسعه در ارتباط با استانداردهای کار ارائه میدهند اهمیت زیادی میدهند. IoT /اینترنت اشیا میتواند پلتفورم ایده آلی برای توزیع چنین اطلاعاتی باشد.

وجود اطلاعاتی در مورد استانداردهای کار باعث حصول اطمینان از وجود ساز و کارهای نظارتی در درون شرکتها میشود. ناظران باید مستقل باشند - نظارت خارجی که به دست سازمانها یا NGO های معتبر انجام میگیرد، به نظر بهترین گزینه می آید.

الزامی بودن انطباق داشتن با استانداردهای اساسی کار در رابطه با رقابت سالم و جوانمردانه نیز اهمیت دارد. هر چه شرکتهای واقع شده در کشورهای در حال توسعه، در مبادلات جهانی کالا درگیر میشوند، حمایت از اصل رقابت سالم اهمیت بیشتری پیدا میکند و IoT /اینترنت اشیا -با قابلیتی که در ارائه ی اطلاعات مربوط به کالاها و روشهای تولیدشان، به تمام جهان دارد- فرصتی مناسب را به وجود می آورد که نباید به سادگی از آن گذشت.

مقالات علمی تحقیقی راجع به اینترنت اشیا و کاربردهای IoT را در سیارک بخوانید:

اینترنت اشیا و کاربردهای IoT 

امنیت مسیریابی در اینترنت اشیا "چیزنت" 

اینترنت اشیا یا چیزنت 

اینترنت اشیا 

خودرو آینده چه فناوری را ارائه می دهد؟

1. شیشه های جلو خودرو با قابلیت AR

2. پانل های بدنه تزریق باتری

3. کنترل های بیومتریک

4- فناوری رمزگشایی مغز

5. اضطراری A / C

6 . کنترل والدین

7. اتوماسیون جزئی

8- فناوری تشخیص عابر پیاده / دوچرخه سوار

9. دوربین های جانبی

10. لاستیک های هوشمند

11. سنسورهای کم مصرف ارزان قیمت

12. ردیابی و خاموش کردن وسیله نقلیه به سرقت رفته

13. فعال سازی توکن

14. فناوری V2I

15. دستورات صوتی

1. واقعیت مجازی

2. شبکه های 5G

3. چاپ سه بعدی

4- قابلیت های بدنی جدید

5- هوش مصنوعی

6. روبات های خودمختار

7. نوآوری سبز

8- اینترنت برای وضعیت بدن و سلامتی