اینترنت اشیا
چیز نت یا اینترنت اشیا (IoT) شبکه ای از اشیا فیزیکی- دستگاه ها، وسایل نقلیه، ساختمان ها و دیگر موارد- تعبیه شده با قطعات الکترونیکی، نرم افزارها، سنسورها و اتصال به شبکه است که جمع آوری و تبادل اطلاعات برای این اشیا را قادر می سازد. اینترنت اشیا(چیز نت) به اشیا اجازه می دهد تا احساس شوند و از راه دور در سراسر زیرساخت های موجود شبکه کنترل شوند، و ایجاد فرصتی برای ادغام مستقیم تر جهان فیزیکی به سیستم های مبتنی بر کامپیوتر نموده، و منجر به بهبود بهره وری، دقت و سود اقتصادی شود؛ زمانی که اینترنت اشیا(چیز نت) با سنسورها و محرک ها تکمیل شود، این تکنولوژی یک نمونه از کلاسی جامع از سیستم های سایبری فیزیکی می شود، که همچنین شامل تکنولوژی هایی مانند شبکه های هوشمند، خانه های هوشمند، حمل و نقل هوشمند و شهرستانهای هوشمند نیز می شود. هر شیء به طور منحصر به فردی از طریق سیستم محاسبات تعبیه شده قابل شناسایی است اما قادر به ترکیب در زیرساخت اینترنت موجود می باشد. کارشناسان تخمین می زنند که اینترنت اشیا تقریبا شامل 50 میلیون شیء تا سال 2020 باشد .
اولین بار کارآفرین انگلیسی کوین اشتون این اصطلاح را در سال 1999 ابداع نمود، در حالی که در لابراتوار اتو آی دی [Auto ID Labs] کار می کرد (که در اصل مراکز اتو آی دی نامیده می شود)، که اشاره به یک شبکه جهانی از اشیا متصل به شناسایی فرکانس رادیویی یا (RFID) دارد . به طور معمول، انتظار می رود که اینترنت اشیا ارائه اتصال پیشرفته دستگاه ها، سیستم ها، و خدماتی را دهد که فراتر از ارتباطات ماشین به ماشین (M2M) می رود و انواع پروتکل ها، دامنه ها، و برنامه های کاربردی را پوشش می دهد. انتظار می رود که اتصال متقابل این دستگاه های تعبیه شده (از جمله اشیا هوشمند)، راهنمای اتوماسیون تقریبا در تمام زمینه ها باشد، در حالی که برنامه های کاربردی پیشرفته ای مانند یک شبکه هوشمند را نیز قادر می سازد ، و در حال گسترش به حوزه هایی مانند شهرستانهای هوشمند می باشد . ( سیارک)
"اشیا" در مفهوم اینترنت اشیا، می تواند اشاره به طیف گسترده ای از دستگاه ها مانند ایمپلنت های مانیتورینگ قلب، ترنسپاندرهای زیست تراشه در حیوانات مزرعه، صدف های برقی در آبهای ساحلی، خودرو با سنسورهای تعبیه شده، دستگاه های تجزیه و تحلیل DNA برای مانیتورینگ زیست محیطی/ مواد غذایی/ پاتوژن و یا دستگاه های عملیات میدانی داشته باشد که به آتش نشان در عملیات جستجو و نجا ت کمک می نمایند . دانشمندان حقوقی پیشنهاد می کنند به "شیء" به عنوان یک "مخلوط تنگاتنگ از سخت افزار، نرم افزار، اطلاعات و خدمات" نگریسته شود . این دستگاه ها اطلاعات مفید را با کمک فن آوری های مختلف موجود جمع آوری نموده و سپس بصورت خودگردان داده ها را بین دستگاه های دیگر جریان می دهند. از نمونه های کنونی بازار سیستم های ترموستات و واشر/ خشک کن هوشمند را می توان نام برد که از Wi-Fi برای نظارت از راه دور استفاده می نمایند.
و همچنین با گسترش اتوماسیون متصل به اینترنت به یک مجموعه از حوزه های نرم افزاری جدید، از اینترنت اشیا انتظار می رود که تولید مقادیر زیادی از داده از مکان های متنوع نماید، در نتیجه ضرورت تجمیع سریع داده ها، و افزایش نیاز به شاخص، انبار، و پردازش موثرتر چنین داده هایی وجود دارد. IoT یکی از سیستم عامل های شهرهای هوشمند امروزی، و سیستم های مدیریت انرژی هوشمند می باشد.
تاریخ اولیه
از سال 2013، چشم انداز اینترنت اشیا به دلیل همگرایی فن آوری های متعدد، اعم از ارتباط بی سیم به اینترنت و سیستم های جاسازی شده به سیستم های میکروالکترومکانیکی (MEMS) تحول یافت . این بدان معنا است که زمینه های مرسوم سیستم های تعبیه شده، شبکه های حسگر بی سیم، سیستم های کنترل، اتوماسیون (از جمله اتوماسیون خانه و ساختمان)، و غیره، همگی به فعال کردن اینترنت اشیا کمک می کنند (IoT).
مفهوم شبکه ای از دستگاه های هوشمند در سال 1982 با یک ماشین کک اصلاح شده در دانشگاه کارنگی ملون مورد بحث قرار گرفت، که اولین دستگاه متصل به اینترنت بود،و قادر به گزارش موجودی و سردی نوشیدنی تازه بارگیری شده بود. مقاله بدوی مارک وایزر در سال 1991 در مورد محاسبات فراگیر، "کامپیوتر در قرن 21"، و همچنین کارهای مقدماتی علمی مانند یوبی کامپ و پرکام تولید چشم انداز معاصر اینترنت اشیا را نمودند. در سال 1994 رضا راجی مفهومی را در طیف IEEE توصیف کرد، تحت عنوان "[حرکت] بسته های کوچک داده ها به سوی یک مجموعه بزرگ از گره ها، به طوری که به ادغام و خودکار کردن هر شیء از لوازم خانگی گرفته تا کل یک کارخانه منجر شود" . بین سال های 1993 و 1996 شرکت مختلف راه حل هایی مانند "مایکروسافت در محل کار" و یا "نست ناول" را ارائه داده اند. با این حال، تنها در سال 1999 این رشته شروع به شتاب نمود. "بیل جوی" ارتباطات دستگاه به دستگاه (D2D) را به عنوان بخشی از چارچوب "شش شبکه" خود می پروراند، که در مجمع جهانی اقتصاد در داووس در سال 1999ارائه شد. ( سیارک)
مفهوم اینترنت اشیا ابتدا در سال 1999 از طریق مرکز Auto-ID در MIT و نشریات مرتبط با تجزیه و تحلیل بازار محبوب شد. شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) توسط کوین اشتون (یکی از بنیانگذاران اصلی مرکز Auto-ID ) به عنوان یک پیش نیاز برای اینترنت اشیا در آن نقطه دیده می شد . اگر تمام اشیا و افراد در زندگی روزانه با شناسه تجهیز شوند، کامپیوتر می تواند آنها را مدیریت و فهرست نماید. در کنار استفاده از RFID، برچسب زدن اشیا ممکن است از طریق فن آوری هایی مانند ارتباطات میدان نزدیک، بارکد، کدهای QR و نهان نگاری، دست یافته شود .
در تفسیر اصلی خود، یکی از نخستین پیامدهای اجرای اینترنت اشیا با تجهیز تمام اشیا در جهان با دستگاه های شناسایی کوچک یا شناسه قابل خواندن توسط ماشین، برای تبدیل زندگی روزانه خواهد بود .
به عنوان مثال، کنترل موجودی فوری و بی وقفه می تواند در همه جا حاضر باشد . توانایی فرد برای تعامل با اشیا می تواند بر اساس نیازهای فوری یا حال حاضر، به صورتی از راه دور، مطابق با موافقتنامه های موجود با کاربر نهایی، دگرگون شود . به عنوان مثال، چنین فن آوری می تواند به ناشران سینما کنترل بسیار بیشتری را بر روی تجهیزات بخش خصوصی مربوط به کاربر نهایی اعطا نماید؛ که به صورت از راه دور با اعمال محدودیت های کپی رایت و مدیریت محدودیتهای دیجیتال صورت می گیرد، به طوری که توانایی یک مشتری که یک دیسک Blu-ray را برای تماشای این فیلم خریداری کرده وابسته به تصمیم به اصطلاح "دارنده حق نشر " می شود.ترجمه itrans.ir
در سیارک بخوانیم:
امنیت مسیریابی در اینترنت اشیا "چیزنت"
تشکیل کمیته های تخصصی اینترنت اشیا با هدف راهبری طرح های کلان ملی
