ذخیره اطلاعات به روش کد بندی

یکی از پیچیده ترین بخش های بدن انسان که هنوز هم برای بشر نا شناخته مانده مغز است. بخشی که بیشتر فرایند ها و دستورات توسط آن صادر شده و تمام فعالیت های زیستی را در اختیار دارد.

اما یکی از اعجاب انگیز ترین کار هایی که این قسمت انجام می دهد ذخیره ی اطلاعات است.

اطلاعاتی که خاطرات، غم ها، شادی ها و آرزو های ما را در بر می گیرد. به طور اعجاب انگیزی به ما کمک می کند زبان جدیدی بیاموزیم، با مردم صحبت کنیم، خاطرات را به یاد بیاوریم و یادمان بماند که چه کسی هستیم، اهل کجاییم و اسم خود را به خاطر داشته باشیم. داشتن این اطلاعات معمولا  عادی به نظر می رسند اما چه بسا کسانی که به علت آسیب های مغزی حتی نامشان را فراموش می کنند. در این مقاله به یکی از روش های ثبت حافظه و نحوه ی عملکرد آن می پردازیم. با سیارک همراه باشید.

یکی از پیچیده ترین وظیفه مغز ذخیره ی اطلاعات است.

به این علت آن را پیچیده می نامیم که مغز بدون این که خاطرات را قاطی کند، بدون این که مسیری را که طی می کنیم را فراموش کند و بدون این که کلمات را جا به جا کند آن ها را طبقه بندی می کند. و می توان در مواقع لزوم آن ها را بازیابی کرد. روش های زیادی برای بازیابی وجود دارد اما اکنون مایلم اندکی در مورد فرایند ذخیره سازی اطلاعات با شما صحبت کنم.

حافظه کوتاه مدت:

تمامی داده هایی که وارد مغز می شوند در این بخش ذخیره می شوند. این قسمت از مغز که حافظه ی کوتاه مدت نام دارد، اطلاعات ورودی را بررسی می کند و هنگام استراحت بدن شروع به فعالیت ذخیره سازی می کند. خوابیدن در شب به همین علت بسیار مهم است. بعد از این که فرد به خواب می رود مغز طی مراحلی به ریکاوری اطلاعات ورودی طول روز می پردازد. در یکی از این مراحل حافظه ی کوتاه مدت با روش های مختلف تصاویر، صداها، بو ها، مزه ها و اطلاعات را ذخیره می کند. اما ذخیره سازی اطلاعات را درون قسمت بزرگتری انجام می دهد که به آن حافظه ی بلند مدت می گویند.

حافظه ی بلند مدت:

دانشمندان با اندازه گیری امواج مغزی دریافته اند مغز در هنگام خواب 20 برابر فعال تر از زمان تماشای تلویزیون است.

زیرا در هنگام استراحت بدن حافظه ی کوتاه مدت مغز شروع به ذخیره سازی اطلاعات و داده های ورودی می کند. این اطلاعات در بخش دیگری به نام حافظه بلند مدت ذخیره می شود. البته اطلاعات به طور دائمی در این قسمت نیز باقی نمی مانند. تنها تمرین و تکرار یک داده می تواند آن را برای مدت طولانی تری ثبت کند و البته چیزی که به اصطلاح ملکه ی ذهن شده باشد باقی می ماند.

کد بندی اطلاعات:

شاید برایتان پیش آمده باشد یک بو، یک صدا و حتی یک آهنگ برای شما یادآور خاطراتی باشد که فکر می کردید فراموش کرده اید. این را کد بندی اطلاعات می گویند. داده هایی که در حافظه ی طولانی مدت ذخیره شده اند هر چقدر کمتر استفاده شوند زودتر فراموش می شوند اما ذهن برای یاد آوری آن قسمت های کلیدی را حفظ می کند. قسمت های کلیدی بویی است که شما را به کودکی باز می گرداند، مزه ای است که شما را به سال های دور می برد. این ها مانند کلید واژه عمل می کنند یعنی ذهن به جرقه ای نیاز مند است تا آن ها را دوباره و دوباره به یاد بیاورد. به این روش ذخیره ی اطلاعات به روش کد بندی می گویند. اما می توان این روش را تقویت کرد. شما می توانید با استفاده از این روش زبان جدیدی بیاموزید، فرمول ها را حفظ کرده و مواردی که به خاطر می سپارید را افزایش دهید. می توانید برخی از روش ها مانند شرطی سازی را امتحان کنید. یا از روش قلعه ی ذهنی استفاده کنید. شاید بیشتر شما کاراگاه شرلوک هولمز عصر جدید را دیده باشید که با این روش خاطرات را به یاد می آورد. این روش کاملا واقعی و علمی است. در این روش فرد تصور می کند که حافظه اش یک خانه یا قلعه است که اطلاعات درون اتاق های آن پنهان شده است با گشتن درون این اتاق ها اطلاعات را بازیابی می کند. در روش کد بندی یک جرقه لازم است تا تمام آن ها بازیابی شوند.

مطالبی که بیان شد تنها قطره ای از دریای کارایی های حافظه است. هنوز روش های زیادی وجود دارد که ذهن هر کس از آن ها در ذخیره سازی داده ها استفاده می کند. یا حتی یک ذهن از چندین روش مختلف برای ذخیره ی اطلاعات استفاده می کند. اما نکته ی مهم این است که ذهن می تواند ما را فریب دهد و چیز هایی که وجود نداشته اند را در قالب خاطرات به ما قالب کند و حتی جالب است بدانید در حالی که سعی می کنید خاطره ای را به یاد بیاورید در واقع ذهن شما آخرین باری که آن را به یاد داشته اید را به یاد می آورد به همین علت ممکن است خاطره ای تحریف شده باشد و جالب تر این که همه انسان ها حداقل یک خاطره دارند که متعلق به خودشان نیست. پس مراقب باشید فریب ذهن خود را نخورید.

شاد باشید