ارزیابی ترس های بیمارستانی در کودکان
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
جراحی یکی از ترسناک ترین فرایندهای پزشکی می باشد که منجر به مشکلات غذایی، خواب ، بروز رفتارهایی که در مراحل اولیه توسعه رایج تر است ، افسردگی و اختلالات جسمی و. غیره می شود.
جراحی شامل مقابله با عوامل استرس زا می باشد که تعداد زیادی واکنش های توسعه ای زیستی و روانی را در کودکان بیمار موجب می شود.مطالعه محرک ها ، واسطه گری متغیرها و پاسخ ها با توجه به جراحی کودکان، نیازمند ارزیابی ترس کودکان در مقابله با موقعیت های استرس زا مثل ترس از عمل می باشد.
نیاز برای ارزیابی کودکانی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند و فقدان ابزارهای ارزیابی، همراه با ویژگی های روانکاوی مناسب، توسعه آزمایشات پایا(قابل اعتماد) و روا(معتبر) را توجیه می کند.
احساس ترس و نگرانی های کودکان در رابطه با فرآیندهای پزشکی (نمونه های خون گیری، مکش مغز استخوان و برق نگاری ماهیچه و غیره) مطالعه فاکتورهایی که این نگرانی ها را موجب می شود و طراحی برنامه هایی برای جلوگیری و یا کاهش مشکلات عاطفی که با کارهای پرسنل پزشکی مداخله دارد و باعث پیامدهای منفی بر روی سازگاری های متعاقب روانی کودک می شود، را به دنبال داشته است.
پالومو در 1995اهداف زیر را برای این ارزیابی ترس بیمارستانی کودکان ذکر می کند:
1.برای اینکه بفهمیم یک کودک در موقعیت های متفاوت از بستری شدن و جراحی چه درک و احساسی دارد و عکس العملش چیست.
2.برای اینکه بفهمیم والدین و خویشاوندان کودک چگونه موقعیت را ارزیابی میکنند و درک و احساس آنها چگونه است.
3.برای اینکه رابطه بین کودک و والدین و خویشاوندانش را قبل، درحین و بعد از بستری شدن و جراحی تجزیه و تحلیل کنیم.
4.برای طرح ریزی برنامه آماده سازی روحی روانی برای جراحی باید داده های به دست آمده ، علت بستری شدن، ویژگی های فردی ، مواد و منابع پرسنلی موجود را در نظر گرفت. این نوع ارزیابی کلینیکی به منظور جمع آوری اطلاعات در باره توانایی کودک در رویارویی با این موقعیت و همچنین انتخاب مناسب ترین شکل آماده سازی ، بسیار مفید است.
دستیابی به اهداف بالا نیازمند ابزارهای مناسب می باشد که یک ارزیابی معتبر قابل اعتماد و موفقیت آمیز از متغیر های بالا درشرایط بیمارستانی را ممکن می سازد.
در حال حاضر ارزیابی کودکان بیمار در حال جراحی با استفاده از ابزارهای کلی در موردهای غیر جراحی وابزارهای خاص در مورد های جراحی، انجام گرفته توسعه یافته و معتبر سازی می شود. محققان(رابینسون و کوبایاشی) یک بازبینی دقیق از مورد ضروری آخر را در نظر میگیرد به این منظور که
از انجام آزمایشاتی که ویژگی های روانی آنها ناشناخته است جلوگیری کنند، از آنجاییکه آنها عمدتا برای شناسایی تغییرات متعاقب برای کاربرد برنامه های آماده سازی روانی در نمونه های کوچک به وجود آمده اند.
در سالهای اخیر محققان با هدف ارزیابی ابزارهای خاص برای بستری شدن کودکان و فرایندهای متفاوت پزشکی، به این مشکل پرداخته اند. سه گزارش شخصی برای ارزیابی ترس های بیمارستانی در کودکان وجود دارد: مقیاس ارزیابی ترس های بیمارستانی پرسشنامه ترس بیمارستانی و پرسشنامه ترس بیمارستان درمانی کودکان .
این سه ابزار برای ارزیابی اثربخشی درمان روانی در کاهش ترس های درمانی توسعه یافته اند.بر خلاف فقدان داده ها در ویژگی های روانسنجی شان، این ابزارها در تحقیقات بعدی به ویژه اختراع میلام و سیجل مورد استفاده قرار گرفت.
مقیاس ارزیابی ترس بیمارستانی ، ترس کودکان را در موقعیت های متفاوت مربوط به بیمارستان و جراحی ارزیابی می کند.این مقیاس از 16 آیتم در باره ابعاد پزشکی و بیمارستانی و 9 آیتم در باره ترس عمومی تشکیل شده است .
پرسشنامه ای که توسط روبرت و همکاران در1981 طراحی شده است ترس از فرایند های پزشکی و بستری شدن را اینگونه ارزیابی می کند: "چقدر از انجام یک جراحی ترس دارید؟" و یا " چقدر از گرفتن نمونه خون ترس دارید؟" ما تنها یک مطالعه دیگر را می شناسیم که در آن این گزارش استفاده شده است . پرسشنامه ایهو و همکاران از 51 عامل ترس مرتبط با بیمار شدن، دکتر و یا بیمارستان رفتن تشکیل شده است.تنها اطلاعات روان سنجی که فراهم می شود پایایی (قابل اعتماد بودن) آزمون-آزمون مجدد یا اندازه گیری پایداری تعداد و مقدار نمرات می باشد که از 0.7 تا 0.95.می باشد.
توصیف ابزار
نسخه اصلی پرسشنامه نگرانی های مربوط به جراحی کودکان ((CPCI شامل نگرانی های اصلی در عمل جراحی، با توجه به پیشینه علمی، گزارش های شخصی ذکر شده قبلی و تجربیات حرفه ای نویسندگان می باشد.
27 آیتم زیر مرتبط با بیماری، مرگ ، درد، تزریقات ، آمپول، بیهوشی ، عمل، صحنه عمل، والدین، بیمارستان و روابط بین اشخاص را نشان میدهد.
این پرسشنامه همچنین شامل دو سوال باز می باشد: "آیا نگرانی را از این پرسشنامه حذف می کنید؟" و "آیا نگرانی را به این پرسشنامه اضافه می کنید؟". خود ارزیابی از میزان نگرانی با مقیاس 5 گزینه ای لیکرت انجام گرفته است( اصلا نگران نیستم =0 ، کمی نگرانم = 1 ، تقریبا نگرانم=2 ، واقعا نگرانم =3 ، به شدت نگرانم =4 ) ، بنابراین محدوده نمرات از 0تا108. می باشد.
آیتم های نسخه اصلی پرسشنامه در باره نگرانی های جراحی کودکان (CPCI)
در پایین، موقعیت های متفاوتی وجود دارد که برای شخص هنگام پذیرش در بیمارستان برای عمل جراحی روی میدهد. فرض کنید که شما یک بیمار هستید و باید یک عمل جراحی انجام دهید با استفاده از مقیاس زیر به ما بگویید که در هر موقعیت چقدر نگران خواهید بود:
( اصلا نگران نیستم =0 ، کمی نگرانم = 1 ، تقریبا نگرانم=2 ، واقعا نگرانم =3 ، به شدت نگرانم =4 )
من در باره .... نگرانم:
1. بیماری که قرار است به خاطر آن تحت عمل جراحی قرار بگیرم
2. از این بیماری بهبودی کامل پیدا نکنم
3. نتوانم کارهایی که قبل از بیماری انجام دهم را بعد از بیماری انجام دهم
4. هنگام جراحی آسیب ببینم
5. نتوانم درد این بیماری را تحمل کنم
6. به خاطر بیماری بمیرم
7. تزریقات
8. مجبور باشم سوزنی را در بازویم برای ساعتها تحمل کنم(سرم)
9. خون گرفتن از من
10. چگونه من را بیهوش می کنند
11. در طول بیهوشی چه حسی خواهم داشت
12. بعد از عمل چگونه به هوش خواهم آمد
13. در طول عمل به هوش آیم
14. صحنه عمل چگونه خواهد بود
15. لخت بودن هنگام عمل
16. ترک کردن والدینم قبل از عمل
17. در طول عمل چه چیزی را احساس خواهم کرد
18. زخم هایی که بعد از عمل به جای می ماند
19. دانستن اینکه چه کسانی در تیم جراحی هستند
20. غذای بیمارستان
21. آیا والدینم می توانند با من در بیمارستان بمانند یا نه
22. زمانی که در بیمارستان هستم چه فعالیتهایی را می توانم انجام دهم
23. دانستن اینکه چه زمانی از بیمارستان مرخص می شوم
24. ابراز ترس یا درد
25. نحوه برخورد پرسنل بیمارستان با من
26. بودن در کنار مردمی که آنها را نمی شناسم
27. عصبی و پریشان بودن والدینم
این مقاله ادامه دارد............
این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.(سیارک)
