دکوراسیون داخلی در ژاپن ، امروز چگونه است ؟
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
دکوراسیون داخلی ژاپنی امروز به چه شکل است: چه سنت هایی از دوره های گذشته تا به امروز باقی مانده اند
در یک خانه سنتی در ژاپن هیچ پنجره ی آشنا یی برای یک اروپایی وجود ندارد ، در نیز وجود ندارد ، یافتن مبلمان آسان نیست و شما باید پابرهنه راه بروید. و با این حال ، این سبک از دکوراسیون داخلی حتی برای کسانی که از فلسفه بودیسم ژاپن اطلاعی ندارند ، سادگی و مختصر بودن فضای داخلی را می پسندند و این طراحی به طرز شگفت انگیزی محبوب و جذاب باقی مانده است.
خانه ژاپنی به عنوان ادامه طبیعت
سنت های ساخت و تنظیم خانه ژاپنی از دوران هیان یعنی از اواخر قرن هشتم تا پایان قرن دوازدهم شکل گرفته است. اکنون هر خانه ای به سبک کلاسیک ژاپنی "مینکا" نامیده می شود.
این روزها خانه سنتی ژاپنی در حومه شهر دیده می شود
خانه ژاپنی ساختاری سبک بود و از مواد ارزان قیمت ساخته شده بود: چوب ، بامبو ، خاک رس ، کاه. چنین فضای مسکونی توسط دهقانان و صنعتگران برای زندگی خودشان ایجاد شده است. از سنگ فقط برای پی سازی استفاده شده است. به عنوان مثال ، در صورت وقوع زلزله که یکی از مصائب مکرر برای سرزمین طلوع آفتاب است چنین خانه ای نسبتاً امن بوده و در صورت تخریب ، جمع آوری مجدد آن بسیار آسان بود. درست است ، چنین مسکونی را نمی توان قلعه نامید ، اما فلسفه ژاپن تمایل به جدا شدن از جهان را صحیح تصور نمی کرد ، زیرا دستیابی به هماهنگی بین دنیای درونی شخص ، محل سکونت وی و آنچه در پشت دیوارها قرار دارد بسیار مهمتر است.
خانه ژاپنی و باغ ژاپنی - بخشهایی از یک کل
سبک محل زندگی خانه ژاپنی - شوین-زوکوری - تحت تأثیر سنت های صومعه های بودایی در خانه های سامورایی تکامل یافت. چنین محیطی برای خلاقیت و خوشنویسی در تنهایی ، در غیاب هر چیز اضافی که می تواند حواس پرتی کار را ایجاد کند مساعد بود.
دکوراسیون مینیمالیستی داخلی ژاپنی هر از گاهی دنیای غرب را تسخیر می کند ، همانطور که اکنون اتفاق می افتد ، زمانی که خانه به طور فزاینده ای به یک مکان تفریحی آرام تبدیل می شود ، اما ژاپنی ها با وجود استفاده از تمام مزایای پیشرفت ، هرگز سنت های خود را کنار نگذاشتند: آنها فقط با مهارت دستاوردهای تمدن را در اصول قدیمی سازماندهی فضای زندگی خود قرار دادند.
برای یک اروپایی ، خانه ای به سبک ژاپنی چیزی عجیب و غریب است.
داخل یک خانه سنتی ژاپنی
سمور به روش های مختلفی ساخته می شود - بسته به مکان ، آب و هوا ، سبک زندگی خانوادگی. اما برخی از ویژگی های مشترک وجود دارد. کف خانه خاکی بود ، اما بیشتر فضای زندگی با کفپوش چوبی در ارتفاع حدود 50 سانتی متر پوشیده شده بود - این امر باعث می شود تا از رطوبت و جاری شدن سیل در هنگام بارندگی جلوگیری شود.
آشپزخانه و اتاق های خدمات
تا امروز ژاپنی ها این قانون را حفظ کرده اند که هنگام ورود به خانه ، در راهرو که به آن گنکان گفته می شود ، کفش های خود را دربیاورند. سپس کفش های خیابانی را در کمد می گذارند. ژاپنی ها معمولاً تمایل دارند هر چیزی را که ممکن است کنار بگذارند و پنهان کنند تا چشم را با چیزهای زیاد و جزئیات داخلی بیش از حد خسته نکنند. بنابراین ، یک خانه ژاپنی ، با وجود اندازه متوسط ، اغلب جادار به نظر می رسد ، به همین دلیل تمیز نگه داشتن بدون نقص آن آسان است.
نقش دیوارها توسط پارتیشن های کشویی انجام می شود
ژاپنی ها با درآوردن کفش ها به قسمت مسکونی خانه می روند. این یک فضای نسبتاً بزرگ است ، که در شکل کلاسیک آن تقسیم دقیقی ندارد. از پارتیشن های کشویی Fusuma استفاده می شود که می تواند هم به عنوان دیوار و هم در عمل فضا را تقسیم کند. آنها از هر دو طرف با کاغذ ژاپنی چسبانده می شوند ، همین کار با نوع دیگری از پارتیشن ها - shoji ، قاب های مشبک است. در نتیجه ، اتاق با نور پخش شده نرم پر شده است - در یک خانه ژاپنی هیچ پنجره ای به معنای سنتی وجود ندارد.
Shoji - شبکه های پوشیده شده با کاغذ - نور را منتقل و پخش می کند.
کف زمین با حصیرهای تاتامی پوشانده شده است. ابعاد آنها یکسان است - 90 در 180 سانتی متر. با تعداد چنین حصیرهایی است که ژاپنی ها مساحت خانه را اندازه می گیرند. چنین پوششی از نی ساخته شده است ، به همین دلیل هوای خانه با طراوت پر می شود ، تشک ها در روزهای بارانی رطوبت اضافی را جذب می کنند و برعکس ، در هوای خشک و گرم اتاق را با آن اشباع می کنند.
آنها روی تشک می نشینند ، استراحت می کنند ، غذا می خورند و حتی می خوابند - آنها فقط تشک فوتون را که صبح لوله می شود پهن کرده و داخل کمد می گذارند ، پهن می کنند. این باعث صرفه جویی در فضا می شود - دیگر نیازی به اشغال فضا با تخت های غیر ضروری در طول روز نیست.
تشک های Futon روی تشک ها
در فصل سرما ، یک پد گرمایش در فوتون قرار می گیرد - به هر حال ، به طور معمول ، خانه های ژاپنی گرم نمی شوند. برای گرم نگه داشتن ، مانند روزهای گذشته ، آنها یک ظرف بزرگ چوبی را با آب بسیار گرم پر می کنند. این رسم است که ژاپنی ها به نوبت خود با تمام خانواده (بعد از شستشو) وارد فورو می شوند ، دمای آب تغییر نمی کند. پس از چنین روشی ، سرما در طول شب احساس نمی شود.
حمام ژاپنی
دکوراسیون در یک خانه ژاپنی
برای مدت زمان طولانی ، پارتیشن هایی که زمانی از فرهنگ چین گرفته شده بودند ، در ژاپن استفاده می شدد. پارتیشن ها به تنظیم نور در خانه کمک می کنند ، اتاق را به مناطق تقسیم می کنند و علاوه بر این ، نقش زیبایی شناختی مهمی دارند.
پارتیشن ژاپنی قرن شانزدهم
عملکردهای پارتیشن به این محدود نبود. چنین "دیوارهای" قابل حمل خانه را از نفوذ ارواح شیطانی محافظت می کند. در ابتدا ، این قطعه مبلمان در ورودی قرار می گرفت.برای اتصال ارسی ها دوباره از کاغذ ژاپنی استفاده کردند. با تلاش هنرمندان ، نقاشی ها و حتی مناظر کامل روی صفحه نمایش ظاهر شدند.
یک قسمت ضروری از دکوراسیون ژاپنی ، طاقچه توکونوما بود . به نظر می رسد که اولین توکونوما در قرن شانزدهم ، در پایان دوره موروماچی ظاهر شده است.
توکونوما
طاقچه در یک اتاق ژاپنی ، برای نمایش نقاشی ، سفال ، گل آرایی و سایر اشکال هنری استفاده می شود.Tokonoma یا طاقچه ژاپنی است که می توانیم آن را در اتاق های پذیرایی از خانه های سنتی ژاپن ببینیم. از آنجا که حس میهمان نوازی را فراهم می کند ، به عنوان یک نقطه کانونی برای فضای داخلی در نظر گرفته شده است. سبک توکونوما که امروزه می بینیم در دوره موروماچی (1573-1336) شروع به توسعه کرد ، یعنی در آن زمان انواع هنر مانند ایکابانا ، چادو و نو نیز توسعه یافته اند.
در ابتدا می توان نمادهای بودایی را در این جایگاه قرار داد و اکنون حتی می توانید یک تلویزیون در توکونوما پیدا کنید. نکته اصلی این است که این قسمت زیبا ترین مکان در خانه است. محترم ترین مهمان معمولاً در کنار توکونوما نشسته و پشت به آن دارد.
داخل توکونوما دارای ارتفاع است اما نمی توانید به آنجا بروید - مگر اینکه برای جابجایی اشیایی که در داخل طاقچه قرار دارند ، لازم باشد.و این وسایل می تواند یک گلدان باشد - ikebana ، یک دستگاه بخور . به طور کلی ، زیبا ترین و با ارزش ترین چیزی که صاحب خانه دوست دارد به مهمانانش نشان دهد. یک کاکمونو روی دیوار پشت طاقچه قرار دارد - این یک طومار ، ابریشم یا کاغذ است که به صورت عمودی قرار گرفته است ، بر روی آن نقاشی یا کتیبه ای خوشنویسی به تصویر کشیده شده است - یک شعار ، یک جمله ، یک شعر.
فلسفه وابی سابی: وابی» به معنی «ستایش و زیبا دیدن اندوه و فقر و سادگی»، و «سابی» به معنای «ستایش و زیبا دیدن پیری و کهنگی و تنهایی و دلتنگی» است.
خانه ژاپنی در شکل سنتی خود فلسفه وابی سابی را ادامه می دهد ، جهان بینی ای که زیبایی را به صورت ساده و طبیعی تشخیص می دهد. و اکنون ساکنان سرزمین طلوع خورشید سنت های دیرینه مانند درآوردن اجباری کفش ها در آستانه در را رعایت می کنند و در اکثر قریب به اتفاق خانه ها و آپارتمان های مدرن ژاپنی ، حداقل یکی از اتاق ها به سبک سنتی ساخته شده است.
بیشتر بخوانیم: چرا ژاپنی ها در خانه هایی بدون مبلمان زندگی می کنند
