چرا این آسمان خراش بدون پنجره ایمن ترین ساختمان در آمریکا است

منطقه  منهتن نیویورک به خاطر آسمان خراش های فراوانش شهرت جهانی دارد. و به نظر می رسد که هر یک از آنها شبیه به دیگری است، اما همچنان منحصر به فرد است. با این حال، چنین ساختمان مرتفعی نیز وجود دارد که به شدت از منظر شهری اصلی این منطقه متمایز است و همه به این دلیل است که حتی یک پنجره ندارد.این ویژگی یکی از شواهدی است که نشان می دهد از این آسمان خراش در قلب نیویورک فقط به عنوان "ایمن ترین ساختمان در آمریکا" یاد می شود.

غیر معمول ترین آسمان خراش منهتن

در واقع این ساختمان اگرچه مرتفع است اما تا حدودی قابل توجه نیست. بنابراین، مسافری که در خیابان های منهتن قدم می زند، ممکن است بلافاصله متوجه نشود که آسمان خراش در خیابان توماس 33 چیزی به طور قابل توجهی متفاوت است. در پایان، در نگاه اول به نظر می رسد که ساختمان دیگری به سبک معماری بروتالیسم جلوی چشمان شما قرار دارد و همچنین کاملاً با منظره مرتفع اطراف مطابقت دارد.

آسمان خراش غیر معمول در نیویورک

اما اگر به دقت نگاه کنید، کاملاً ممکن است یک ویژگی عجیب و غریب از نمای این ساختمان مرتفع را متوجه شوید: بدون پنجره. و کاملاً: در تمام 29 طبقه ساختمان حتی یک دهانه شنیداری کوچک نیز امکان پذیر نخواهد بود. در واقع، تنها چیزی که به نحوی ظاهر یکنواخت ساختمان را روشن می کند، چندین شفت تهویه است که در اطراف طبقات 10 و 29 قرار دارند. بقیه محیط آسمان خراش دیوارهای خالی جامد است.

بلند مرتبه بدون یک پنجره

برای درک معنای چنین سازه عجیب و غریب معماری، کافی است به تاریخچه ساخت بنا بپردازیم. در سال 1974 توسط معمار جان وارنک که بیشتر با نام مستعار Varnek شناخته می شود، ساخته شد. و آنها به دلیلی به او روی آوردند، اما همه به این دلیل که نماینده سلسله معماران، که از استنفورد فارغ التحصیل شده بود، باید یک کار دشوار معماری را حل می کرد - ساختن چنین ساختمان مرتفعی که در عین حال هدفی کاملاً فنی داشت، ظاهر کلی منطقه معروف نیویورک را مخدوش نکند.

ساختمانی که حتی عصرها هم روشنایی ندارد.

و معمار موفق شد با این کار کنار بیاید: آسمان خراش 29 طبقه در خیابان توماس 33 برای قرار دادن سه مرکز تلفن خودکار دیجیتال بین شهری در دیوارهایش ساخته شد. تمام نمای دیوارهای خالی و یک جفت شفت تهویه تنها با ورودی آسمان خراش تلفیق می شود که تنها راه ارتباطی بین داخل سازه و دنیای بیرون است. در واقع، پذیرش در آنجا بسیار محدود است: فقط کسانی مجاز به ورود هستند که بالاترین سطح مجوز از بالاترین سازمان های دولتی ایالات متحده را دارند.

ورودی ساختمانی غیر قابل دسترس

دقیقاً به دلیل انتصاب او بود که به این ترتیب ایجاد شد: استقرار مرکز اصلی ارتباطات تلفنی در کشور مستلزم چنین اقدامات جدی بود. اطلاعات کمی در مورد نحوه محافظت از ساختمان وجود دارد: طبق گزارش، دیوارها از پانل های بتونی مسلح و گرانیت سوئدی پوشیده شده است و ارتفاع هر طبقه 5.5 متر است. نیاز به محافظت از تجهیزات سنگین همچنین منجر به این واقعیت شد که هر متر مربع از کف می تواند باری تا 1.5 تن وزن را تحمل کند. به همین دلیل است که این آسمان خراش «ایمن‌ترین ساختمان آمریکا» نامیده می‌شود، زیرا می‌تواند تا دو هفته پس از انفجار هسته‌ای در برابر آلودگی رادیواکتیو منطقه مقاومت کند!