یک روماتولوژیست گفت برای حفظ تحرک و مفاصل سالم چه چیزی باید بخوریم و از چه چیزی در تغذیه و رژیم غذایی باید پرهیز کنیم.
- برای تحرک مفاصل خوب ، روان کننده سینوویال لازم است ، که در ترکیب شبیه پلاسمای خون است ، اما حاوی پروتئین کمتری است .روان کننده لزوماً باید حاوی اسید هیالورونیک باشد که شرایط آن را در حد مناسب نگه می دارد. گاهی اوقات بدن از تولید این روان کننده در حجم مناسب متوقف می شود ، مفاصل تحرک خود را از دست می دهند. تصحیح این ماده با یک رژیم غذایی مناسب به داشتن مفاصل سالم کمک می کند.
توصیه می شود مصرف محصولات حاوی فسفات را محدود کنید. آنها تولید اسید هیالورونیک را کند می کنند. این محصولات عبارتند از: کالباس و کالباس ، بستنی ، شیر تغلیظ شده ، شیر غلیظ و محصولات پنیری ، نان آرد با کیفیت عالی و پودر بیکینگ ، نوشیدنی های الکلی و نوشابه های معدنی مصنوعی
غذاهای دریایی طبیعی را به رژیم غذایی خود اضافه کنید: صدف ، میگو ، جلبک دریایی ، آبگوشت و گوشت ژله ای روی استخوان ها و غضروف ها. این محصولات حاوی موکوپلی ساکاریدهای لازم برای تولید اسید هیالورونیک هستند.
انجیر ، زردآلو ، سبزیجات ، گیاهان و زرده تخم مرغ سطح فسفات موجود در بدن را کاهش می دهد. جو دوسر ، گندم سیاه ، سبوس ، عسل ، کاکائو ، خرما ، آلو ، کشمش ، زردآلوی خشک نیز برای مفاصل سالم مفید هستند.
و محصولات شیر و پنیر خشک را فراموش نکنید ، که باعث می شود کلسیم و فسفر لازم برای استخوان ها ، برای کار بدن ما کافی باشد.
1. فعال باشید و قوی‌تر شوید. سبک زندگی فعال یا فعال شدن به لحاظ فیزیکی می تواند به پیشگیری از استئوپروز، پوکی استخوان کمک کند. استخوان ها و عضلات به فعالیت به صورت قوی‌تر شدن، پاسخ می دهند. دو نوع ورزش بهترین شرایط را برای پیشگیری از استئوپروز دارند: تحمل وزن، که در آن در مقابل گرانش زمین تلاش می کنید، و مقاومت از طریق ورزشهایی از قبیل وزنه‌برداری. هرچه استخوان های خود را برای پیاده روی، دویدن یا وزنه برداری سنگین تر و قوی تری به کار گیرید، استخوان هایتان به همان اندازه قوی خواهند شد. از آنجایی که افتادن شایع ترین سبب شکستگی استخوان است بنابراین فعالیت‌های بهبود تعادل از جمله تای چی و تمرینات قدرتی نیز می توانند به صورت قابل توجهی خطر را کاهش دهند.
2. باغبان خوبی باشید و به پیشگیری از استئوپروز کمک کنید. معطل مانده ام که چه نوع فعالیت بدنی به قوی نگه داشتن استخوان‌هایم کمک می کند؟ یکی از مطالعات نشان می دهد که باغبانی می تواند از نظر پیشیگیری از استئوپروز به شما کمک زیادی کند. کشیدن ماشین چمن‌زنی، جمع‌اوری و بلند کردن یک چرخ دستی پر از کود یا علف‌های هرز همگی ورزش‌های تحمل وزن است. (سیارک) 3. محل زندگی خود را «ایمن از شکستگی» نمایید. پله‌ها و محل های زندگی خود را چراغ بندی کنید و اطمینان حاصل کنید که پله‌ها لغزنده نمی باشند. درهم برهمی خانه را رفع نموده و تخته چوب ها و موکت های شل شده کف را تعمیر نمایید. اطمینان حاصل نمایید که تمامی سیم‌های برق و تلفن در خارج از مسیری است که شما در آن قدم برمی دارید. ، قالیچه‌هایی که سبب افتادنتان می شوند را بچسبانید یا ببندید. در یک طرف دوش، وان و توالت دستگیره نصب کنید. و برای برداشتن چیزی که خارج از دسترسی شماست روی چهارپایه یا صندلی نایستید- وسایلی که به طور منظم از آنها استفاده می کنید را در جاهایی قرار دهید که به راحتی و آسانی بتوانید بردارید. 4. به تازگی استخوانتان شکسته است؟ حرف بزنید! اگر میانسال یا پیرتر هستید و شکستگی استخوان دارید، با متخصص مراقبت های بهداشتی خود درباره اسکن تراکم استخوانی خود حرف بزنید تا از بابت استئوپروز آزمایش انجام دهد. در این سنین شکستگی‌ها اخطارهایی هستند که حکم تحقیقات بیشتر در زمینه مشکلات مربوط به سلامتی را دارند. فقط شکستگی خود را گچ گرفته و به خانه بازنگردید! (سیارک) 5. در مورد دریافت کلسیم خلاق باشید. دریافت کلسیم مورد نیاز از رژیم غذایی چالش برانگیز می باشد. شما بسته به سن‌تان روزانه نیاز به 1.000 تا 1.200 میلی گرم کلسیم دارید. سعی کنید تا شیر خشک را به سوپ، غذای گوشتی و نوشیدنی های خود اضافه کنید. فقط یک قاشق غذاخوری شیر خشک بدون چربی شامل 52 میلی گرم کلسیم است. شما می توانید به اسانی دو تا چهار قاشق غذاخوری را به بسیاری از دستورالعمل‌های آشپزی خود اضافه کنید. همچنین آب میوه، غلات، حبوبات، نان، غلات و آب های غنی شده با کلسیم را خریداری کرده و نصف فنجان انجیر خرد شده را روی هشت اونس ماست بریزید. این ترکیب بیش از نصف کلسیم روزانه یک فرد بزرگسال را تامین می کند. 6. دریافت مناسب ویتامین D نیز مهم می باشد. ویتامین D به بدن شما در جذب کلسیم کمک می کند، چرا که به آن اجازه می دهد تا از طریق روده داخل جریان خون شود. بدون آن، کلیه ها کلسیمی که می توانست مصرف گردد را دفع خواهند کرد.
کلسیم برای رشد و حفظ قوای دندان‌ها و استخوان‌ها، پیام‌های عصبی، انقباض عضله و ترشح هورمون‌ها و آنزیم‌های مشخص لازم است. کمبود کلسیم در تغذیه روزانه و رژیم غذایی می‌تواند منجر به بی‌حسی انگشت‌های دست و پا، گرفتگی عضلات، تشنج، بی‌حالی، از دست دادن اشتها و ضربان قلب غیرطبیعی شود. یافتن منابع کلسیم در میوه‌ها و گیاهان یک مسئله مهم برای گیاهخواران یا خام‌خواران است. شاخص DV (ارزش روزانه) کلسیم، 1000 میلی گرم است. در زیر فهرست میوه‌های غنی از کلسیم آورده شده است. برای دیدن جزئیات بیشتر به فهرست کامل میوه‌ها و میوه‌های خشک شده ی غنی از کلسیم و غذاهای غنی از کلسیم رجوع کنید.
استفاده از مکمل های حاوی مواد معدنی و ویتامین های مختلف، از آن جمله بحث هایی است که هیچ گاه در میان متخصصان تغذیه متوقف نمی شود. بسیاری از این متخصصان بر این باور اند که استفاده از این گونه مکمل ها (مکمل های ویتامین دار یا مکمل های حاوی کلسیم و آهن و ...) به صلاح نیست و بهتر آن است که رژیم غذایی ای که برای فرد در نظر گرفته می شود به گونه ای باشد که او را از مصرف هر گونه مکمل بی نیاز کند. این در حالی است که در سوی دیگر نظراتی مخالف با گروه اول متخصصان عنوان می شود. این نظرات غالباً حاکی از آن است که جای دادن تمامی ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز برای بدن در رژیم غذایی به هیچ عنوان امکان پذیر نیست و اگر افراد برای رساندن این گونه مواد و ترکیبات به بدن خود، تنها به رژیم غذایی شان اکتفا کنند، در نهایت از بخشی از این مواد محروم خواهند شد و بهتر آن است که با استفاده از دارو های مکمل، این کمبود مواد ویتامینی و معدنی را جبران کرد. با تمامی این تفاسیر، اخیرا تحقیقاتی در این خصوص صورت گرفته است که نتایج آن بیشتر گواهی بر ادعای متخصصان تغذیه گروه اول است؛ یعنی آن هایی که مخالف استفاده از دارو های مکمل برای تأمین ویتامین ها و مواد معدنی هستند. نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که بر خلاف باوری که میان عامه مردم شکل گرفته است، قرص های حاوی اُمگا سه، در حقیقت قادر به جلوگیری از اختلالات و نارسایی های قلبی نیستند و این در حالی است که قرص های حاوی ویتامین سی نیز، بیشتر از آن که برای سلامت فرد مفید باشند، با عوارضی که دارند، به فرد آسیب می رسانند. بنا بر این می توان نتیجه گرفت که زمانی که صحبت از داروهای مکمل می شود، نمی توان گفت که همه این دارو ها در نهایت برای سلامت فرد مفید خواهند بود و عوارض ناشی از برخی از این دارو ها را نمی توان نادیده گرفت.
تمامی این مسائل باعث شد تا تحقیقات جامع تری در این خصوص صورت گرفته و با متخصصان تغذیه بسیاری صحبت شود تا آن دسته از قرص های مکملی که برای سلامت فرد اهمیت داشته و می توانند نقش مثبتی ایفا کنند را شناسایی کرده و توضیحات دقیق تری را در خصوص فواید تغذیه ای این گونه قرص ها در اختیار ما قرار دهند. در این مقاله قصد داریم شما را از نتایج این صحبت ها، تحقیقات و در نهایت دارو های مکملی آشنا کنیم که می توانند برای سلامت مفید باشند و عوارض کمتری نسبت به سایر دارو ها دارند. با سیارک همراه باشید.
متخصصان تغذیه در این خصوص عنوان کرده اند که اگر بخواهیم میان تمامی ویتامین های موجود یکی را به عنوان مهمترین ویتامین انتخاب کنیم، بدون شک آن ویتامین دی خواهد بود. البته تقریباً همه افراد از این مسئله آگاهی دارند که ویتامین دی، زمانی وارد بدن فرد می شود که در معرض تابش مستقیم نور خورشید قرار گیرد و در واقع خورشید مهمترین منبع ویتامین دی بدن به شمار می رود. نکته دیگری که در خصوص ویتامین دی وجود دارد این است که جذب آن از طریق خوردن غذا کاری است بسیار دشوار. هلن باند، متخصص و مشاور تغذیه در این خصوص عنوان کرد: «طبق آمار و اطلاعات منتشر شده توسط مرکز سلامت و تغذیه، تمامی انسان های بالغ (شامل زنان باردار و شیر ده) و کودکانی که بیشتر از یک سال سن دارند، باید روزانه چیزی حدود ده میکرو گرم ویتامین دی به صورت مکمل و با استفاده از دارو های تأیید شده ویتامین در بازار، مصرف کنند. در فصل های پاییز و زمستان که نور کمتری از خورشید در طول روز در اختیارمان است، ویتامین دی کمتری نسبت به فصول دیگر از آن دریافت می کنیم و این نیاز به مکمل بیش از پیش اهمیت پیدا می کند. این نکته را هم باید به خاطر داشت که ویتامین دی، نسبت به سایر ویتامین ها کم یاب تر است و کمتر جذب بدن می شود و به همین خاطر است که باید توجه بیشتری به آن معطوف شود.». او در ادامه صحبت های خود در این خصوص عنوان کرد که افرادی که پوست تیره تری دارند (این افراد ویتامین دی کمتری نسبت به افراد با پوست روشن از نور خورشید دریافت می کنند)، و نیز افرادی که سن شان از شصت و پنج سال گذشته است، باید در تمامی طول سال، میزان بیشتری ویتامین دی از طریق مصرف مکمل های دارویی جذب بدن خود کنند، چرا که این گونه افراد، بسیار بیشتر از دیگران در معرض خطرات و اختلالات ناشی از کمبود ویتامین دی قرار دارند.
آهن
آهن از آن دسته مواد معدنی است که بیش از همه باید مورد توجه خانم های جوانی قرار گیرد که در عادات ماهانه خود فشار زیادی را متحمل می شوند. علاوه بر این، افرادی که گیاه خوار هستند و به طور کلی گوشت های قرمز و دیگر گوشت ها را از رژیم غذایی خود حذف کرده اند نیز باید توجه ویژه ای معطوف به این ماده معدنی حیاتی برای بدن کنند، چرا که گوشت یکی از مهمترین منابع حاوی آهن است. اخیراً تحقیقات و بررسی های کاملی در مرکز رژیم غذایی و تغذیه آمریکا شده است و نتایج حاکی از آن است که خانم ها بیش از سایرین در معرض کمبود آهن قرار می گیرند؛ بنا بر نتایج این تحقیقات، نزدیک به بیست و هفت درصد از کل خانم های آمریکایی دچار کمبود آهن هستند. این درصد برای دخترانی که بین یازده تا هجده سال سن دارند، به مراتب بیشتر شده و نتایج این تحقیقات نشان می دهد بالغ بر پنجاه و چهار درصد دختران میان یازده تا هجده سال، از کمبود آهن رنج می برند.
از جمله عوارض و اختلالاتی که به واسطه کمبود این ماده معدنی در بدن حادث می شود، به این موارد می توان اشاره کرد: خستگی، تنگی نفس و رنگ پریدگی و زرد رنگ شدن پوست بدن. یکی دیگر از اختلالات ناشی از کمبود آهن، ضعیف شدن بیش از اندازه سیستم ایمنی بدن است که به مراتب جدی تر از سایر اختلالات است و نتیجه مستقیم فقر شدید آهن است و می تواند به نارسایی های جدی تری بینجامد.
این ویتامین هم از جمله مواردی است که افراد گیاه خوار باید توجه ویژه ای به آن داشته باشند، چرا که ویتامین ب 12 به طور عمده در گوشت حیوانات (بیشتر گوشت قرمز) یافت می شود و متخصصان تغذیه، گوشت را به عنوان مهمترین ماده خوراکی حاوی این ویتامین برای افراد مختلف، در رژیم غذایی شان لحاظ می کنند. باند در این خصوص عنوان کرد: « ویتامین ب 12، نقش بسیار مهمی در چگونگی کارکرد دستگاه های عصبی و ایمنی بدن دارد و برای ادامه فعالیت های کامل و مثمر ثمر این دو دستگاه، حیاتی است. علاوه بر این، یکی از مهمترین مواردی که به تولید گلبول های قرمز در خون می انجامد، جذب ویتامین ب 12 است و از این لحاظ نیز حائز اهمیت است.». همان گونه که در این مورد و مورد پیشین (آهن) مشاهده کردید، افرادی که گیاه خوار بوده و گوشت (به خصوص گوشت قرمز) در رژیم غذایی شان جایی ندارد، باید توجه ویژه ای به این دو مورد به خصوص داشته باشند و علاوه بر مصرف مکمل، به دنبال آن گیاهانی باشند که تا حدودی این مواد معدنی را در اختیار بدن شان قرار خواهد داد. در غیر این صورت، این افراد ممکن است در بلند مدت دچار اختلالات و نارسایی های جبران ناپذیری شوند.
کلسیم بیشتر در مواد طبیعی مانند لبنیات و آن دسته از سبزیجاتی وجود دارد که بیشتر برگ آن ها به صورت خوراکی مصرف می شوند و به طور معمول خوردن همین مواد خوراکی برای تأمین کلسیم مورد نیاز بدن کافی است، با این وجود، افرادی که از مشکلات مربوط به استخوان رنج می برند (پوکی استخوان و اختلالاتی شبیه به این)، حتماً باید در طول روز علاوه بر مواد خوراکی ای که عنوان شد، مکمل هایی را نیز برای تأمین کلیسم بیشتر مصرف کنند، چرا که هیچ ماده معدنی دیگری به اندازه کلسیم برای سلامت استخوان ها حائز اهمیت و حیاتی نیست.
نکته دیگری که در خصوص کلسیم وجود دارد این است که این ماده معدنی وارد جریان خون می شود و جریان خون، با انتقال کلسیم به اُرگان های مختلف موجود در بدن، از بروز بسیاری از اختلالات جلوگیری کرده و موجبات کارکرد صحیح آن ها را فراهم می کند. به همین خاطر است که کمبود کلسیم موجود در جریان خون، در نهایت می تواند سبب بروز اختلالاتی از قبیل گرفتگی ماهیچه ها شده و در موارد حاد تر حتی به تشنج بینجامد. التبه این اختلالات به واسطه کمبود ویتامین دی نیز قابل رویدادن هستند و علت اصلی آن را تنها پزشک متخصص قادر خواهد بود تشخیص دهد.
ریانُن لامبرت، متخصص تغذیه است و مرکز تغذیه ای در خیابان هارلی کالیفرنیا دارد و در خصوص اسید فولیک عنوان کرده است که این ماده معدنی از آن مواردی است که زنان در دوران بارداری خود باید توجه ویژه ای به آن داشته باشند. او در ادامه صحبت های خود در این خصوص عنوان کرد: «زمانی که زنان تصمیم می گیرند وارد دوران بارداری خود شوند، کمی پیش از آن، باید شروع به مصرف آن دسته از مکمل های اسید فولیکی کنند که دارای تأییدیه های سازمان بهداشت هستند. زمانی که وارد هفته دوازدهم از بارداری خود می شوند، مصرف این مکمل های حاوی اسید فولیک، به مراتب اهمیت بیشتری پیدا می کند.». اهمیت اسید فولیک در این دوران به این خاطر است که مصرف آن باعث می شود از اختلالات مربوط به ستون فقرات جنین پیشگیری شود. اختلالاتی چون مهره شکاف آشکار (به انگلیسی spina bifida، مهره شکافی که از روی سطح خارجی بدن قابل تشخیص است و شامل همۀ انواع مهره شکاف های کیسه ای و شمار اندکی از انواع مهره شکاف های پنهان نیز می شود)، که در اثر کمبود اسید فولیک در بدن مادر، در جنین شکل می گیرد. این اختلال زمانی رخ می دهد که ستون فقرات جنین، در رحم مادر، آن گونه که باید شکل نگرفته و کامل نیست و همین مسئله باعث می شود میان مهره های ستون فقرات جنین، فاصله هایی به وجود بیاید.
ویتامین آ و ویتامین سی
ویتامین های آ و سی البته از آن مواردی هستند که به طور گسترده ای در مواد غذایی قابل دسترسی می باشند و به همین خاطر است که متخصصان تغذیه، بیشتر توصیه می کنند به جای استفاده از مکمل های گوناگون حاوی این دو ویتامین، کافی است همان مواد غذایی حاوی این ویتامین ها را در رژیم و برنامه غذایی خود جای دهیم. هویج و سیب زمینی شیرین (و البته مواد خوراکی دیگری نیز هستند) دو منبع بسیار غنی از ویتامین آ به شمار می روند و ویتامین سی را نیز می توان در میزان های بالایی در کیوی و فلفل قرمز یافت. البته یک فرد بالغ مشکلی با جای دادن این گونه مواد خوراکی در رژیم غذایی خود نخواهد داشت، اما زمانی که صحبت از کودکان می شود، مسئله کمی متفاوت می شود، چرا که هر کودکی حاضر به خوردن این گونه خوراکی ها نمی شود، به خصوص زمانی که سن کودک پایین باشد. باند در این خصوص عنوان کرد: «مرکز تخصصی تغذیه و سلامت طی بیانیه ای عنوان کرده است که تمامی کودکان بین شش ماه تا پنج سالی که روزانه کمتر از پانصد میلی گرم از قطره های به خصوصی که برای کودکان این سن و سال (قطره های حاوی ویتامین) تعبیه شده است، استفاده می کنند، والدین این کودکان ملزم هستند به طور جداگانه قطره هایی از ویتامین های آ، سی و دی فراهم کرده و در اختیار کودک خود قرار دهند.».
این مسئله زمانی که در حال آموزش دادن این مسئله به کودک هستید که صرف نظر از طعم مواد خوراکی، برخی از آن ها باید به طور روزانه در رژیم غذایی جای داشته باشند، چرا که حاوی مواد معدنی و ویتامین های لازم و حیاتی برای بدن هستند، اهمیت بیشتری پیدا می کند، به خصوص اگر کودکان به اصطلاح بد غذا بوده و حاضر به خوردن هر گونه غذا و ماده خوراکی ای نباشند. باند در ادامه صحبت های خود در این خصوص اضافه کرد: «استفاده از مکمل های این چنینی (قطره های حاوی ویتامین که مخصوص کودکان است)، سبب می شود از بروز اختلالات ناشی از کمبود ویتامین در کودکان پیشگیری شود و در نهایت روند رشد آن ها، مسیر عادی و سالم خود را طی کرده و کودک در آینده مشکلی از لحاظ سلامتی خود نداشته باشد.».
هر وقت که بیمار می شویم، فکر می کنیم این بد ترین بیماری دنیا است که ممکن است وجود داشته باشد. کسی که دندان درد می گیرد فکر می کند که بدتر از آن وجود ندارد، برای سردرد، زخم معده و ... هم به همین صورت است. اما می توان گفت در این میان سنگ کلیه یکی از بدترین و دردناک ترین بیماری ها است که آرامش زندگی شما را بر هم می زند.
سنگ کلیه همان گونه که از نام آن پیداست، سنگ هایی است که در مجاری کلیه تشکیل می شوند و با فشار آوردن به بافت ها و مسدود کردن این مجاری موجب درد و بیماری می شوند. اگر خوش شانس باشید این سنگ ها از مجاری ادراریدفع می شوند. اما همه این قدر شانس ندارند پس بهتر است یاد بگیریم، از سنگ کلیه جلوگیری کنیم.
این بیماری هم در اثر محیط و هم شاید بتوان گفت در اثر وراثت به وجود می آید. البته از نظر وراثت منظور این است که اگر در خانواده شما یا قبل از شما کسی به این بیماری دچار بوده است بیشتر احتمال دارد این بیماری را بگیرید، پس مواظب باشید. از نظر محیطی هم با موادی که وارد بدن می کنیم مانند: آب های آلوده به برخی مواد یا با وارد کردن موادی مانند اگزالات باعث ایجاد سنگ کلیه می شویم.
سنگ های کلیه مواد مرکب بلوری هستند که در درون مجاری ادراری وقتی تشکیل می شوند که کلسیم با کانی های مشخصی که در درون ادرار حضور دارند ترکیب می شود.
رایج ترین این مواد که با کلسیم ترکیب می شود و سنگ کلیه را به وجود می آورد اگزالات است. این ماده به طور طبیعی در مواد غذایی مشخصی مانند پوست گوجه فرنگی یافت می شود.
طبق گفته ی نشریه ی جهانی مجاری ادراری، سنگ های کلسیم اگزالات از رایج ترین شکل سنگ های کلیه هستند.
این سنگ ها ترکیب کلسیم با اگزالات هستند که در مجاری کلیه تشکیل می شوند. در ایالات متحده نزدیک به حدود 80 درصد از همه ی موارد سنگ کلیه مربوط به سنگ کلسیم اگزالات است. البته به این دلیل از ایالات متحده نام برده شده است که این تحقیقات در آن جا صورت گرفته است و شاید در کشور ما به گونه ای دیگر باشد.
هر کسی که در خانواده ی خود قبلا سنگ کلیه داشته اند بیشتر در معرض خطر قرار می گیرد.
هر کسی که قبلا سنگ کلیه داشته است بیشتر احتمال دارد دوباره به سنگ کلیه دچار شود.
کسانی که چاق هستند و شاخص جرم بدن آن ها بیشتر از 30 باشد.
کسانی که بیماری التهاب روده مانند: بیماری کرون دارند.
بیماران دارای جراحی بای پس معده (پس از روند بای پس معده بدن کلسم کمتری را جذب می کند.)
در این جا چگونگی جلوگیری از شکل گیری سنگ کلیه ی کلسیم اگزالات توضیح داده می شود:
در طول روز مایعات کافی بنوشید.
این کار مخصوصا در طول تابستان بسیار مهم است، زیرا به علت کم شدن آب بدن، سنگ های کلیه بیشتر تمایل به گسترش یافتن دارند.
وقتی که بدن آب کافی داشته باشد مواد زائد موجود در بدن را همراه با آب جمع می کند و به بدن اجازه می دهد تا به راحتی از طریق مجاری ادراری آن را دفع کند. همچنین نوشیدن مایعات کافی کمک می کند تا ادرار رقیق باشد که در این شرایط برای مواد موجود در ادرار خیلی سخت می شود تا با کلسیم ترکیب شوند و سنگ های مجاری ادراری را به وجود بیاورند.
من توصیه می کنم، بزرگسالان به ازای دو پوند (تقریبا 1 کیلوگرم) از جرم بدن خود در روز یک انس (تقریبا مساوی با 28 گرم که هر گرم تقریبا یک سی سی است.) مایعات مصرف کنند. برای مثال کسی که 140 پوند وزن دارد مثلا یک خانم در روز باید 70 اونس مایعات مصرف کند. با تبدیل کردن این اعداد به گرم و کیلو گرم در می یابیم، کسی که 70 کیلو گرم وزن دارد تقریبا باید 2 کیلوگرم در روز یا دو لیتر آب مصرف کند.
به یاد داشته باشید که همه ی مایعات مانند هم نیستند. قهوه، چای و نوشیدنی های شیرین و پر کالری مانند نوشابه، اگر در مصرف آن ها زیاده روی شود می توانند موجب کم شدن آب بدن شوند.
نوشیدنی های سودا مانند نوشابه، در شکل گیری کلسیم اگزالات سهیم هستند. پس بهتر است اگر این موضوع ما را نگران می کند، از خوردن آن ها خود داری کنیم.
عادت نمک خوردن خود را تغییر دهید:
مصرف نمک اضافی از طریق نمک دان در سر سفره، غذاهای فست فود یا آماده یا مصرف روزانه ی محصولات کنسرو شده یا گوشت های موجود در غذاهای آماده میزان کلسیم موجود در ادرار را افزایش می دهد که همین سبب می شود اگزالات با کلسیم اضافی در ادرار ترکیب شود و کلسیم اگزالات به وجود بیاید. بزرگسالان دارای فشار خون بالا، فشار خون پایین یا کسانی که سابقه ی سنگ کلیه داشته اند باید میزان مصرف سدیم خود در روز را به 1.500 میلی گرم در روز کاهش دهند.
خوردن غذاهای دارای اگزالات زیاد را محدود کنید:
غذاهایی مانند: اسفناج، ریواس، سیب زمینی شیرین، چغندر، شکلات، کلم پیچ و بادام زمینی سطح بالایی از اگزالات را دارند.
به علاوه مصرف پروتئین های حیوانی مانند: گوشت گاو، پنیر، تخم مرغ، گوشت خوک و گراز و ماهی اگر بیش از حد مصرف شوند امکان دارد در متبلور شدن اوریک اسید شرکت کنند که به علت محتویات پورین آن ها است. تا 30 درصد مصرف پروتئین حیوانی را کاهش دهید. من توصیه می کنم، دو بار در هر هفته برای جایگزینی برخی از پروتئین های حیوانی که اساسا مهم است بخورید، رژیم غذایی گیاهی توسط غذاهایی مانند: حبوبات، نخود فرنگی خشک و عدس و همه ی غذاهایی که گیاهی هستند و پروتئین زیاد و اگزالات کم دارند، بگیرید.
یک برنامه ی کنترلی برای شکر اضافی داشته باشید:
شکر های اضافی مخصوصا در صورتی که فروکتوز بالا داشته باشند مانند شربت دانه ها در متبلور شدن اوریک اسید مشارکت می کنند.
شکر های طبیعی که در میوه ها هستند برای مصرف روزانه کاملا سالم هستند.
انجمن قلب آمریکا به خانم ها پیشنهاد می کند، شکر مصرف شده را به کمتر از 6 قاشق چای خوری (24 گرم) در روز کاهش دهند. به مرد ها پیشنهاد می شود، شکر مصرفی را به کمتر از 9 قاشق چای خوری (36 گرم) در روز کاهش دهند.
از خوردن مکمل های ویتامین C خودداری کنید مگر اینکه ارائه دهندگان مراقبت های پزشکی یا متخصصین تغذیه خلاف آن را به شما توصیه کرده باشند. مقدار اضافی ویتامین C (بیشتر از 500 میلی گرم در روز) ممکن است سبب ایجاد مقدار زیادی از اگزالات شود.
از آن جایی که ویتامین C می تواند به طور طبیعی از رژیم های غذایی به دست بیاید پس استفاده از اکثر مکمل ها ضروری نمی باشد.
از کلسیم نترسید:
رژیم حاوی کلسیم کم، در حقیقت خود یکی از عواملی است که ممکن است موجب افزایش خطر ابتلا به سنگ کلیه شود.
پس کلسیم دریافتی بدن خود را کاهش ندهید. به جای آن تلاش کنید تا در یک وعده غذاهای حاوی کلسیم و اگزالات را با هم بخورید یا بنوشید. با انجام این کار، کلسیم و اگزالات بیشتر احتمال دارد در معده و روده، قبل از این که به کلیه برسند و در آن جا با هم ترکیب شوند و قبل از این که کلیه کار خود را شروع کند، با هم ترکیب شوند و این کار احتمال تشکیل سنگ کلیه را کاهش می دهد.
تلاش برای کاهش وزن را در نظر داشته باشید:
مدیریت مشاوره (management counseling). یک مرکز قوی برای افراد دارای اضافه وزن و چاقی مفرط وجود دارد که ارتباط بین این موارد و شیوع سنگ ها کلیه را بررسی می کند. متخصصان تغذیه ای که در جلوگیری از سنگ کلیه تخصص دارند می توانند به شما در طرح ریزی وعده های غذایی برای کاهش شیوع سنگ کلیه کمک کنند.
در کشور ما هم با مراجعه به متخصصان تغذیه می توانید در زمینه ی کاهش وزن، برنامه های رژیمی مناسبی را دریافت کنید. البته اینکه آیا به این صورت، ارتباط آن با سایر بیماری ها بررسی می شود یا خیر از آن آگاه نیستم. امیدوارم این مقاله به افزایش سلامت شما کمک کند.
پزشکان پنج علامت اصلی کمبود کلسیم در بدن را نامیدند
بسیاری از افراد کمبود مداوم کلسیم را تجربه می کنند. پزشکان علائم عدم وجود کلسیم در بدن را ذکر کردند. این 5 علامت اصلی : تشنج ، دندان ها و ناخن های آسیب دیده ، ناراحتی در دست (بی حسی یا سوزن سوزن شدن) ، بی خوابی و اختلال در حافظه است.
کمبود کلسیم بر وضعیت مو ، ناخن و دندان تأثیر می گذارد. اما ناخوشایندترین نتیجه پوکی استخوان است ، در بیماری که استخوان ها شکننده می شوند و حتی با صدمات جزئی نیز می شکنند.
خطر این است که بدن کمبود کلسیم را برای مدت طولانی جبران کند و علائم کمبود این عنصر ممکن است برای مدت طولانی ظاهر نشود. اغلب ، کمبود کلسیم از قبل با پیشرفت پوکی استخوان آشکار می شود.
زنان در دوران یائسگی بیشتر در معرض خطر هستند. واقعیت این است که تغییر در پس زمینه هورمونی در دوران یائسگی ، هنگامی که تولید استروژن در بدن کاهش می یابد و پروژسترون افزایش می یابد ، منجر به فرایند پیری از جمله شسته شدن کلسیم از استخوان ها و بافت ها می شود.
افراد مسن نیز در معرض خطر هستند. کلسیم تا سن 20-25 سال در بدن تجمع می یابد ، سپس محتوای آن بدون تغییر باقی می ماند. با این حال ، در یک نقطه خاص ، تمایل به دفع شدن کلسیم افزایش می یابد.
افرادی که فعالیت بدنی زیادی دارند باید کلسیم را کنترل کنند. این امر به ویژه در مورد مردانی که در بدن سازی فعالیت می کنند صادق است.
برای یک فرد سالم ، کافی است غذاهای غنی از کلسیم را در رژیم غذایی خود بگنجانید. این محصولات شامل لبنیات ، سبزیجات دارای برگ سبز ، حبوبات ، دانه کنجد است.
ویتامین ها برای هر شخصی مهم هستند ، اما زنان و مردان به ویتامین های مختلفی احتیاج دارند.
ویتامین D
ویتامین D مسئول کلسیم موجود در بافت استخوان و در نتیجه مقاومت دندان ها و استخوان ها است. اگر کلسیم کافی نباشد ، چاقی ، دیابت ، فشار خون بالا ، حمله قلبی و سکته مغزی ایجاد می شود.
ویتامین K
ویتامین K به بدن کمک می کند تا بافت استخوان را بازگرداند ، یعنی این ویتامین به بهبودی شکستگی ها و جلوگیری از شکنندگی استخوان کمک می کند و همچنین با موفقیت در پیشگیری از سرطان شناسی کمک می کند.
ویتامین C
ویتامین C شاید محبوب ترین ویتامین در جهان باشد. این ماده به بدن در جلوگیری از ابتلا به آنفولانزا و سرماخوردگی کمک می کند ، در برابر اسکروبی محافظت می کند و از پیری جلوگیری می کند. ویتامین C به استخوان ها ، تاندون ها ، پوست و لثه ها کمک می کند. ویتامین C به ویژه برای ورزشکاران مرد مفید است.
ویتامین B12
ویتامین B12 به مردان کمک می کند تا اعصاب آهنین داشته باشند. کمبود این ویتامین سیستم عصبی را از بین می برد و منجر به کم خونی می شود.
نیاسین
نیاسین برای آقایان بسیار مهم است. این اسید کلسترول خون را کاهش می دهد. نیاسین به پوست جوان تر به نظر می رسد ، به مو ، چشم و کبد سالم کمک می کند.
ویتامین A
ویتامین A به سلامت چشم ها کمک می کند ، که برای همه بسیار مهم است. ویتامین A از عملکرد تولید مثلی بدن مردان پشتیبانی می کند.
ویتامین E
ویتامین E نقش آنتی اکسیدان طبیعی را بازی می کند. این ماده بدن مرد را از بیماری های قلبی محافظت می کند.
